ประมาณว่า.. ใช้แป้งเย็น
อย่ารอช้าเลยงั้น ไปค้นแป้งเย็นในตู้ไปเทๆใต้ผ้าปู
(เทบนผ้าปูไม่ไหวนะ เดี๋ยวกลายเป็นช้างชุบแป้งรอทอด)
ผลคือ ไม่มีมดมาวุ่นวาย...
แต่.. เรายังไม่มั่นใจ วันนี้ไปพิสูจน์กันต่อ
เอาหมีสีน้ำตาลหน้าโหลๆมาอวด
(แม่บอกว่า มีนคงไม่ภูมิใจแล้วอ่ะ มีก๊อปปี้เพียบเลย )
นี่ก็ยังไม่ได้คิดว่าจะหยุดทำหรอกนะ
แต่โดนเบรคหัวทิ่ม ว่าน่าจะไปหัดทำอย่างอื่นซะบ้าง
เดี๋ยวจะกลายเป็นโรงงานผลิตหมีไล่กาซะแทน
ตอนเย็นไปนั่งขายของ ไม่ได้ขายหรอก
ไปดูสถานการณ์กับควบคุมคนทิ้งขยะไม่เลือกที่มากกว่า
ร้านข้างๆที่บอกว่าขายไม่ดีนัก ก็ยังขายได้หมด เกือบหมด
แต่เค้าว่าอาทิตย์นึงๆขายได้แค่ สามถึงสี่วัน(ในห้าวัน)
บอกว่า เด็กไม่ค่อยอยู่ ไปทัศนศึกษากันหลายห้อง
แล้ววันพฤหัสนี่โรงเรียนก็จะปิดอีก(ดีนะที่รู้ข่าวนี้ ไม่งั้นไปตั้งเก้ออีก เหอๆ)
จะว่าไป ฝนฟ้าก็ตั้งท่าจะเทกระหน่ำด้วยแหละ
แต่เอาเข้าจริงๆ ไม่ตกหนักขนาดนั้นหรอก แค่เปาะแปะๆพอให้อากาศเย็นๆ
หัวค่ำพ่อกับแม่ไปห้าง ทิ้งมือถือโทรถุกไว้ให้โทรหาเพื่อน
ก็ทำงานบ้านไปโทรหาเพื่อนไป แต่คุยลำบากลำบน สัญญาณมันไม่ค่อยดี
โดยเฉพาะโทรหาพี่อ้วนเนี่ย สิบรอบขึ้น คุยแป๊บๆ ตัด
มีนานสุดก็ยี่สิบกว่านาทีมั๊ง ทักไปแป๊บเดียวหลุดเลย เหอะๆ
แต่แปลก ดึกแล้วโทรหาเหมือนฝันคุยได้ยาว
ขนาดว่านึกเรื่องจะคุยไม่ค่อยออกแล้วนะ
(กับคนนี้ปกติมีอะไรก็จะคุยกันเป็นเรื่องๆ แล้วก็เงียบ )
พอเกือบจะเช้าก็นั่งเย็บนกฮูกอีก (อันนี้กะเป็นรางวัล)
ดูเหมือนเรื่องทำหากะตังค์ยังไม่ค่อยไปไหน ..
แต่รอบนี้ก็ยังไม่เสร็จหรอกนะ
ไปป้อนข้าวน้องล่ะ(จะแปดโมงเช้าแล้ว)
เดี๋ยวไม่ได้นอน
