“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันเสาร์ที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

..Prepare..


มาอัพเร็ว (บอกเวลาทำไม ใครจะสน )
คือตั้งแต่ตีสาม เพราะนี่เป็นคืนวันเสาร์
(และฉันไม่รอให้ถึงเช้าวันจันทร์ค่อยอัพหรอกนะ ฮ่าๆ)
วันนี้ไม่ได้ทำงานฝีมืออะไรของตัวเองเลยจ้า
ทำแต่ของจะใช้วันพรุ่งนี้




ที่โบสถ์จะจัดงานวันพ่อ(ล่วงหน้า)
เพราะอาทิตย์หน้าเค้าจะไปค่ายกัน
จะมีพ่อๆ หลายคนไม่ได้อยู่ฉลอง เลยยกมาวันนี้แหละ...
จากการ์ดเมื่อวาน วันนี้ทำของที่ระลึกในส่วนที่จะเอาไว้มอบให้
สบู่หอม ๆ แต่จะไม่แปะการ์ดอะไรไว้บ้างเลย
เดี๋ยวดูมักง่ายไปหน่อย .. หาว่าซื้อมาส่งให้เลยมันก็ไม่เป็นงานฉลองสิ



ว่าแล้วก็เลยตัดกระดาษแปะหัวใจ เขียนคำว่า “พ่อ”
แปะกาวลงไปบนห่อสบู่ .. เสร็จ ง่ายไปมั๊ย ฮ่าๆ





อีกอย่างที่อยากทำมากมาย คือธงรักพ่อ
จะเขียนวันพ่อก็นะ .. แบบว่า ทำป้ายรักพ่อแปะสบู่เยอะไปอ่ะ หุหุ
เลยเอามาใช้ต่อเลย มีแต่รัก รัก รัก รักพ่อ 
หวังว่าพรุ่งนี้จะมีแต่ความรักฟุ้งกระจายเต็มไปหมด  อิอิ




ส่วนนี่ห่อไว้ให้เจ้านนท์ตั้งนานแล้ววว
แบบว่าทำไว้ล่วงหน้าเกินเดือนอ่ะ ...
เลยวันเกิดเค้ามาแล้ว ก็เมื่อวานไง ไม่ได้อวยพรอะไรด้วย
เพราะไม่เจอกัน 


พรุ่งนี้ค่อยมอบให้


ส่วนปิดท้ายอิลลัสวันนี้ เป็นการ์ดวันเกิดที่ดันทำให้ล่วงหน้า ฮ่าๆ
วันเกิดน้องแก้ววันพรุ่งนี้ (ใช่ไหมเนี่ย ฉันล่ะมึน)


เพราะเข้าไปดูเฟซบุคของน้องอีกอันเห็นชาวบ้านอวยพรกันเต็ม
เราเลยรีบมาปั่นเค้กแบบฉบับเร่งด่วน .. จะว่ามักง่ายไปป่ะนะ หุหุ
ก็ไม่อยากอะไรมาก  เพราะยังไงก็คงทำภาพให้ในเมกกะโปรเจคอยู่แล้ว

ไปล่ะ ๆ ตีสามครึ่งแล้ว  ไปเก็บของปิดไฟกวาดบันไดด้วย
(แล้วจะได้นอนตอนไหนน๊า...  ง่วงจัง ยังไม่หายปวดหลังเลยด้วย
T^T)


ปล.เมื่อเช้าชั่งแล้วอยากจะเป็นลม พรุ่งนี้จะพยายามอีกรอบ
ถ้าไม่ลด พันนึงต้องปิ๋วไปอยุ่ในกล่องซื้อมือถือแหง ๆ
มันไม่มีอะไรเสียหายหรอก ก็จะได้ของใหม่เร็วขึ้น แต่ฉันจะไม่มีเงินซื้อของส่วนตัวไง
= =(แอบเซ็งงงงงง)




วันศุกร์ที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

..Cute Card for Dad..


อัพบล็อกกันเถิดเรา...
ฮ่าๆ  ก็เมื่อวานแอบอู้มาวันนึงแล้วอ่าเนอะ
ไม่ได้อู้กำเมืองหนาเจ้า  .. ขี้เกียจน่ะแหละ
คือเกิดอุบัติเหตุเล็ก ๆ เลยหาข้ออ้างขี้เกียจซะเลย
แต่ถึงงั้น ก็ไม่ได้หยุดงานบ้านนะ จะบอกให้
ขยันจนแม่ยิ้มแก้มปริทุกวันอ่ะ หุหุ

......


คือ ตอนหัวค่ำเมื่อวานจะพาน้องไปอาบน้ำ
ยกเค้าขึ้นแบบอุ้มช้อนตัว แต่ตัวเค้าหนักมาก
(เด็ก
CP ตัวเล็กกว่าคนวัยปกติเหอะ แต่อายุ18แล้วนะ)
จะพยายามหาที่วางเท้างอเข่าแล้วขยับตัวอุ้มให้ถนัด
ก็ไม่มีที่จะวางเท้าเล้ย
 
ห้องมีกล่อง แต่ก็มีตะกร้าวางไว้เต็ม
แบบถ้ามีประมาณโซฟาหรือเก้าอี้หรือพื้นต่างระดับไรงี้ก็ดี
แต่ไม่เป็นไร งั้นเลยวางเค้าใหม่แล้วก็อุ้ม
ผลคือ ต้องช้อนตัวเค้าขึ้นมาใหม่ แล้วก้มหลังลงไป
รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงแปลก ๆ แล้วก็เจ็บหลังเลยทีนี้
แต่ไม่คิดว่าเป็นที่กระดูกหรืออะไรนะ เดาว่ากล้ามเนื้อมันคงอักเสบ
คือหาข้อมูลดูด้วย แม่เป็นห่วงว่าจะเป็นหมอนรองกระดูกเคลื่อน
เค้าจะให้ไปหาหมอ ฉันเลยค้นกูเกิ้ลดู ก็ไม่นะ อาการไม่ใช่
วันนี้แม่โทรถามพี่ปูอีก แกก็บอกว่าไม่เป็นอะไรมากหรอก
แนะนำวิธีรักษาอาการด้วยตัวเองมา
ให้นอนราบบนที่นอนหรือฟูก(มันไม่เหมือนกันเหรอ ..เหอๆ)
แล้วก็งอเข่าให้ชิดกัน เอนไปซ้ายนับหนึ่งถึงสิบ แล้วก็เอนไปขวา
นับเหมือนกัน  พี่เค้าว่าเป็นการยืดกล้ามเนื้อ
เค้าว่าจะเป็นอยู่สักอาทิตย์นึงแหละ อาการนี้

ไม่ใช่ว่าไม่เคยเป็นนะ อาการเดินหลังตรงไม่ได้เนี่ย
เดินแบบ .. นกกระยาง อ่ะ
= =
ลำบากจัง แต่ก็ยังอึด ปีนบันไดไปกวาดทุกวันแหละ ฮ่าๆ

......


วันนี้ได้งานจะสอนเด็ก ๆ ทำแล้วจ้า
ก็การ์ดวันพ่อไง  ปีนี้ทำแบบง่าย  ๆ ใช้กระดาษแข็ง กาว กระดาษสี


อุปกรณ์ก็ตามที่บอกเลย กระดาษแข็ง กาว กระดาษสี
ถ้าไม่ใช้กระดาษสี จะใช้สีทาเอาก็ได้นะ ง่ายกว่ามั๊ง
(แต่ฉันไม่ใช้ เพราะเลอะเทอะ เด็กทำหกได้ ฯลฯ)



จากกระดาษทรงสามเหลี่ยมต้นคริสต์มาสของอาทิตย์ก่อน
วันนี้เอามาตัดตกแต่งให้เป็นทรงรูปคน(แต่มีคนว่าสโนว์แมน)
ตกแต่งทั้งสองชิ้น ด้านหน้า ด้านหลัง
แล้วก็ติดกระดาษสีขาวพับแบบหีบเพลงไว้ตรงกลาง
ไว้เขียนการ์ดบอกรักพ่อ ..
จะเรียกการ์ดป๊อบอัพก็ไม่เชิง มันไม่เด้งออกมา
แต่มันก็น่ารักใช่ป่ะล่ะ .. (ทำเองไม่ชมเองไม่ได้หรอก)


......


ตอนตื่นนอนวันนี้ปวดหลังมาก (ยังไม่จบเรื่องปวดหลังอีกเนาะ)
คือ ตอนนอนทีแรกก็นอนพิงหมอนข้าง มันรู้สึกสบายดี
เลยไม่นอนตะแคง แต่พอลุกมาเข้าห้องน้ำ
แบบว่า เกือบลุกไม่ขึ้น ปวดมาก ทั้งๆที่ ที่นอนฉันเป็นที่นอนดีนะ
มันซัพพอร์ทร่างกายทุกจุดเลย นอนสบายไม่ปวดหลังมาเป็นปี ๆ แล้ว
แต่เพราะท่านอนที่ไม่ช่วยให้ผ่อนคลายจริง ๆ
เลยต้องกลับไปนอนตะแคงก่ายหมอนข้าง  สักครึ่งชั่วโมงมั๊ง
ตื่นมาก็ดีขึ้นเยอะ


ที่กะว่าจะนอนประมาณ ๖ ชั่วโมง เลยต่อเวลาไปอีกเกือบ๘ชั่วโมง
ได้เวลาเด็ก ๆ กลับจากโรงเรียนพอดี
เสียงเด็ก ๆ ที่บ้านครูแถวนี้ เซ็งแซ่กันดีแท้ ๆ
ทำให้ไม่รู้สึกเงียบเหงาเลย :P


......


คืนนี้กำลังนั่งซักผ้า  ไฟก็มาตก วูบ ..วูบ
สักพักก็มืดตึ๊ดตื๋อทั้งบ้านเลย
ไปเปิดม่านประตูดู ข้างนอกก็มืด
ดีนะ ห้าทุ่มแล้ว ล๊อคประตูหมดแล้ว
เลยหาเทียนเดินจุดไว้รอบบ้าน
ขำก็แต่ แม่กำลังรีดผ้าอยู่ ยังจะให้จุดเทียนส่องให้รีดต่ออีก
เค้าว่า เตารีดมันยังร้อน


ไฟดับไปสักพักแหละ โทรไปไฟฟ้าก็ไม่ติด เป็นสายไม่ว่าง
คงโดนกระหน่ำโทรกันอยู่
อืม .. งงก็แต่ ทำไมแถวนี้ดับ ไม่ใช่สถานที่ราชการสักหน่อย เหอๆ


......


ตอนเช้าหลังจากไปทำงานบ้าน ปิดไฟ อะไรต่อมิอะไรมา
ก็มาอาบน้ำสระผม แล้วก็มาอุ้มน้องพานั่งเล่นคอมพ์
(พี่มันเล่น น้องนั่งหลับ) เลยลองเข้าเกมส์ที่มีคนชวน
โห... เป็นเกมส์แบบที่เคยชอบ พวกหาของในภาพตามคำศัพท์ที่ให้ไว้
สนุกดี เพราะของหลายอย่างเราไม่รู้จักศัพท์มัน เลยได้คำใหม่ ๆ
อย่างเปลญวณ
Hammock ฉันก็ไม่รู้มาก่อนเลยนะ
หลายคำเรารู้จักแล้ว ก็มองหาของกันไป ตาลายแต่สนุกดี

 


เพลินเป็นชั่วโมงอ่ะ  ตั้งแต่ตีห้าจนหกโมง
หกโมงครึ่งเลยแว๊บมาทำได้เท่านี้ เหอๆ
แต่ถึงพรุ่งนี้เสร็จ ก็ไม่เอาลงหรอก จะเก็บไว้เป็นเมกกะโปรเจคไง

ปล.พ่อแม่กลับจากบิ๊กซีแล้ว ตื่นกันตั้งแต่ตีห้า จะไปซื้อปลาซาบะตัวละ๑๐บาท 





วันพุธที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

..Blue RUFFLED BAG..



วินัย ๆ จะทำอะไรให้สำเร็จต้องรักษาวินัย
อย่างน้อยวินัยอันนี้ที่ฉันพูดถึงก็คือ..
วินัยในการอัพบล็อกนี่แหละ





วันนี้ได้เย็บกระเป๋าสักที  แต่แค่ทำแถวแรก
แม่ก็มาถามว่าทำอะไร พลางมองแบบว่า..
“เปลืองผ้านะ” อะไรประมาณนั้น
แต่ฉันก็ไม่แคร์หรอก เพราะตัดไว้แล้ว ฮ่าๆ
ถึงจะไม่อยากให้ทำก็ไม่ทันแล้วค่า
พอทุกคนหลับ ฉันก็ย่องไปเย็บต่อที่ห้อง
ไม่อยากให้ชักช้า เพราะลำพังที่ค่อย ๆทำมานี่
ก็ใช้เวลาตั้งหลายวันแล้ว
กระเป๋าใบนี้พ่อเก็บของเก่าชาวบ้านทิ้งไว้
ครั้นจะหยิบมาเดินถือไปถือมาก็คงไม่เหมาะ
เพราะเป็นของเด็กนักเรียน ตราโรงเรียนก็ปักเห็นเด่นชัด
พอมาเย็บแบบนี้ ส่วนฝั่งตราโรงเรียนเราก็หันเข้าตัว
เป็นอันจบเรื่องไป

ต้องพยายามทำใจว่า สิ่งที่เราชอบทำหลายอย่างมันมีต้นทุน
แม้ไม่ได้ไปรบกวนอะไรเค้ามากมาย แต่ถ้าเค้าไม่เห็นด้วย
เราก็เลี่ยง ๆ ไปทำไม่ให้เค้าเห็นซะ (ไม่ใช่เรื่องบาปนะ
= =)
ส่วนหากถ้ามันไม่จำเป็นจะต้องทำ ก็ไม่ต้องไปทำ





ลืมเล่าตอนไปแคร์
วันนี้แลคึกคักนักร้อง(ไห้)จัง
คงเพราะเจ้าตัวเล็กไม่ค่อยสบาย
แต่เค้ามาเข้าแคร์เงียบ ๆอยู่ตั้งพักนะ
ขำดีที่โยเอลไม่ยอมไปโรงเรียน นอนไม่ยอมลุก
อ้างว่า อยากอยู่บ้านกับยาย
งงก็แต่ทำไมไม่มีใครจัดการพาไป เพราะเค้าไม่ได้ป่วยอะไร
เด็ก  ๆถ้าไม่เข้าใจเรื่องวินัย ก็จะพาลใช้แต่ความรู้สึก อารมณ์
ในการตัดสินไปซะทุกเรื่อง


แต่วันนี้พี่โอ๋ก็มีวิธีสอนแบบที่ดีมาก ๆ
คือเปิดพระคัมภีร์สุภาษิตสอน น่ารักดี
เค้าก็ฟัง อยากมีปัญญาเนาะ งั้นต้องไปโรงเรียน
เค้าบอกลุงโอ๋ว่า เค้าจะไปโรงเรียนก่อนแล้วค่อยกลับมาอยู่กะยาย
(เออ เก่งวุ้ย เข้าใจด้วยอ่ะ)
ฉันให้เค้าเก็บของเล่นใส่ตะกร้า แล้วก็ปรบมือให้
แหม ๆ เขินใหญ่ มากอด เอิ๊ก ๆ
เขินจัง วันนี้ผู้ชาย(ตัวเล็ก)มาขอกอด  ฮ่า ๆๆ
ดีนะยังไม่หอมแก้ม ขี้มูกมาเต็มเลย .. ป้ากลั๊ววว


แล้วเช้านี้ก็ดราฟท์เจ้าบ่าวเสร็จเรียบร้อย
คิดว่าพอจะมีเค้าบ้างนะ อาจไม่เป๊ะแบบสวยหล่อมากมาย
แต่พอดูได้  ดีกว่าปีแรกที่ทำให้หน่อย
คิดว่าตอนนั้นเค้าคงไม่ค่อยดีใจสักเท่าไหร่ ฮ่าๆ


แต่อันนี้น่าจะพอโอเคเนาะ ..
ดันนึกขึ้นได้ตอนอัพไปแล้วว่าคิดจะทำภาพเงาใต้คางอีกนิด
แต่ว่านะ .. ยาวแล้วววววว  ล่ะ

ปล.รูปในเมกกะโปรเจคส่งไปให้สองคนแล้ว
ส่วนจะรับรู้อะไรกันไว้บ้าง .. ก็แล้วแต่แล้ว
แต่ฉันต้องทำให้ครบก่อน ถึงโพส 




วันอังคารที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

.."SATC " An American Girl in Paris..



สวัสดีวันอังคาร
วันที่นอนซะยาวนานตั้งแต่เช้าจนเย็น ..
เหอะ ๆ นอนซะคุ้ม
ตื่นมารีดผ้าที่จะแต่งกระเป๋า
ได้แค่รีด(อีกแล้ว) ต้องติดไว้วันพรุ่งนี้ถึงจะได้ทำต่อ
ก็ดันนอนยาวจนเย็นนี่นา ขืนลงมาช้าอีกจะมีปัญหากับงาน




เอาภาพอิลลัสมาอวดก่อนเลยดีกว่า
เพราะค่อนข้างภูมิใจกับรายละเอียดที่ทำ
ส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับเสื้อผ้า ลายเสื้อผ้าอะไรงี้
ส่วนตาก็ได้รับการแก้ไขแล้วถึงได้อัพผลงานลงแกลอรี่ได้
ถ้าจะใช้จากรูปนั้นเลยมองไม่เห็นนะ ภาพใหญ่แต่รายละเอียดไม่ชัด
ทำให้ฉันต้องไปหาภาพอื่นของ
Sarah Jessica Parker มาทำแทน
ก็ค่อยยังชั่วขึ้น ถึงจะอายแชโดว์คนละสี แต่ก็พอกล้อมแกล้มเนาะ
เค้าเป็นสาวตาเล็กที่ขยันเขียนขอบตามาก ๆอ่ะ ดำตลอดเลย


ภาพนี้เป็นหนึ่งในหลายภาพในซีรี่ส์เรื่องนี้ที่อยากทำ
เลือกภาพนี้มาก่อนเพื่อน เพราะหอไอเฟลแท้ ๆ
ถ้าจะนับตอนในปารีสก็มีหลายภาพที่อยากทำ
คงจะได้ลองเล่นในโอกาสต่อ ๆ ไป..




หัวค่ำป้อนข้าวน้อง เลยเอาขนมมาให้เค้ากินด้วย
คุกกี้น่ะแม่ซื้อมา ส่วนเค้กกล้วยหอมนั่นพี่แอนเอามาฝาก



ลาภปากท่านน้องจริง ๆ หุหุ
เพราะคนอื่นในบ้านกลัวจะกลมกันไปกว่านี้
สำหรับพ่อไม่กลัวหรอก แต่ไม่อยากบริโภคขนมมากนัก
ประมาณว่า รักษาสุขภาพ (แต่เห็นกินเลย์ .. มันดีกะสุขภาพเหรอออ)




ดึกแล้วเห็นหน่อยแว๊บ ๆ
อ่อ สาวเหนือเค้าจะแต่งงานแล้ว ดีใจจริง ๆ
เพื่อนที่รู้จักในเว็บมนต์รักหลายคนมีครอบครัวกันไปแล้ว
มีลูกกันก็หลายคน .. ดีจังเลยเนอะ
บางคนเราก็ไม่สนิทอะไรด้วยมาก
แต่เห็นชีวิตเค้าผ่าน ๆ
FB ก็น่ารักกันดี
สำหรับว่าที่เจ้าสาวล่าสุด ก็อยากจะทำอะไรให้เค้าบ้าง
ไปแอบส่องหน้าโปรไฟล์เค้ามาหลายวัน ค้นอัลบั้มรูปที่เค้าอนุญาตให้เห็น
ก็ยังไม่เจอเลย  คืนนี้เลยไปถามขอภาพคู่ของเค้ากับว่าที่เจ้าบ่าว


ก็เลยได้มา ..  เอามาลองทำแล้ว
ภาพชัด  ตั้งใจจะให้ดูดีที่สุดล่ะนะ
แต่คืนนี้เพิ่งทำเจ้าสาวได้ครึ่งตัว   ต้องต่ออีกครึ่งให้เสร็จ
ตามด้วยเจ้าบ่าว (มีแต่เจ้าสาวจะประหลาดไป)

ปล.โอเชี่ยนร้อนง่ายจังพักนี้ มันเป็นอะไรหว่า...
ถ้าจะไม่ร้อนเลยคือต้องปิดโปรแกรมอะไร ๆ ให้หมด
(ปิดหมดแล้วจะทำงานไงน๊อ  ...)



วันจันทร์ที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

..Stop Violence Against Women day..



วันนี้เค้าเป็นวันรณรงค์ยุติความรุนแรงต่อเด็กและสตรี


Stop Violence Against Women day
ในเฟซบุคเค้าก็มีการเชิญชวนให้คนทำสัญลักษณ์ใต้ตา
แล้วถ่ายรูป แล้วก็ใส่
#womenagainstabuse


ทำไปแล้ว ถ่ายรูปไว้ตั้งแต่วันก่อน ไม่กล้าโพส
ก็คิดว่าเค้าให้โพสเฉพาะวันนี้ไง ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกั๊น ฮ่าๆ
จริง ๆก็คงจะเป็นการกระตุ้นเตือนให้คนได้มีจิตสำนึก
ทั้งต่อต้านและช่วยเหลือหากพบเจอการกระทำเช่นนั้น
เพราะส่วนมาก เวลาเราเห็นเหตุการณ์ความรุนแรงในครอบครัว
มักคิดว่า ไม่อยากยุ่ง ไม่ใช่เรื่องของเรา เรื่องของผัวเมียเค้า

มันทำให้ฉันคิดถึงเหตุการณ์ครั้งหนึ่ง .. ตอนที่เรายังอยู่แม่สอด
ตอนนั้นฉันไม่อยู่บ้าน ยังเรียนอยู่ที่เพชรบูรณ์
แม่กับพ่ออยู่แม่สอด 
คืนหนึ่ง เกือบดึกแล้ว แม่ได้ยินเสียงบ้านตรงข้ามทะเลาะกันเสียงดัง
มีเสียงปาข้าวของ เสียงผู้ชายด่าทอ
แม่ก็เลยออกไปที่ระเบียง(บ้านเป็นอาคารพาณิชย์๓ชั้น นอนชั้น๓)
มองลงไปเห็นผู้หญิงกำลังวิ่งหนีออกจากบริเวณบ้าน
(บ้านนั้นเป็นบ้านใต้ถุนสูง มีรั้วสังกะสีล้อมรอบ แต่เรามองจากด้านบนไงเลยเห็น)
พลางก็ร้องขอความช่วยเหลือ ดึกแล้ว แถวนั้นก็เงียบกันหมด
ผู้ชายก็ตามออกมา ทั้งตบทั้งเตะอีก 
แม่รีบให้พ่อโทรเรียก ๑๙๑ ..  กว่าจะมากันได้
แต่ก็นะ พอถึงตำรวจ ก็เลยต้องไปโรงพักกันทั้งคู่
เราอาจจะไม่ได้ลงไปปกป้องหรือช่วยเหลือเค้าตรงนั้น
ด้วยเหตุผลอะไรหลายอย่าง แต่อะไรที่สามารถช่วยได้
ตามเจ้าหน้าที่ หรือขอความช่วยเหลือต่อได้ ไม่ควรรอช้า
ไม่นาน คนที่บ้านหลังนั้นก็ย้ายออกไป
แม่ไม่รู้หรอกว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ..
สุดท้าย เธอยังทนอยู่กับผู้ชายแบบนั้นต่ออีกหรือเปล่า ก็ไม่มีใครรู้




วันนี้วันหยุดของฉัน แต่ยังจัดเวลาให้ลงตัวตามปกติ(ของฉัน)ไม่ได้
เพราะดันง่วงจัด เก็บความง่วงไว้จนถึงเวลานอนไม่ไหว
เลยนอนป่วน ๆ นอนตีสี่ตื่นเจ็ดโมง อยู่ช่วยป้อนข้าวน้อง
ยาวจนสิบเอ็ดโมง(หลังจากนั้นก็มานั่งอัพบล็อก .. เหอๆ)
ไปนอนตอนจะเที่ยงแล้ว พลิกไม่กีทีเสียงปลุกก็ดัง
ลุกไปปิดแล้วนอนต่อ ฮ่า ๆ แต่มองลอดม่านออกไป
เห็นท้องฟ้าสีสดใสจัง .. ก้อนเมฆก็สีขาวสวยดี อดใจไม่ไหว



ตะกายลุกมาเอากล้องถ่ายรูปไว้อีกแน่ะ
ฟ้าก็สวยจริงแหละ แต่ฉันไม่อยากตะกายไปมากกว่านั้น
เลยไม่หันไปมุมอื่นแล้ว มันง่วงอ่ะ
แต่ก็ตื่นก่อนห้าโมงเย็นนะ 


ลงมากินแกงส้มต่ออีกรอบ หุหุ
ตอนเช้าที่ไม่ไปนอน เพราะดันอยากกินข้าวแหละ
เลยกินแกงส้มกับข้าวไป  ทีนี้ก็นอนต่อเลยไม่ได้สิ
(ไม่ใช่คนอื่นเลย ตัวเองทั้งนั้น )


ตอนหัวค่ำยังได้ไปตัดผ้าไว้ จะตกแต่งกระเป๋าใบเก่าสักหน่อย
หลังจากนั้นก็ลงมาอยู่ข้างล่าง
ดีใจที่วันนี้ได้ทำงานบ้านครบ  แต่ไม่มีอย่างอื่นมาอวด
อิลลัสไม่มีอารมณ์เลย  ปั้นไม่ขึ้น มันง่วงเรื่อย ๆ



เช้านี้ขอไปนอนให้เต็มอิ่มก่อน จะได้มีแรงทำอย่างอื่นบ้าง


ปล.ไปรื้อข้าวของมาไว้ขายสลาก  ได้พวกลูกปัดมาอีก
ขำกับตัวเองเบา ๆ ..  ใครไม่มีลูกสาวได้ไปก็เอาไปแจกเด็กต่อล่ะกันนะ



Related Posts with Thumbnails