“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันศุกร์ที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2555

..ระวังหมดอายุ!!..

กำลังฮิตทำซองแว่น แต่เอาเข้าจริงๆนะ ได้แต่ตัดผ้าบุไว้สี่ชิ้น เย็บสำเร็จแล้วสอง
ใช้เองหนึ่ง ให้เค้าหนึ่ง ... ยังจะทำให้เค้าอีก (แต่ยังไม่ลงมือเลย)


แถมวันนี้ขึ้นไปนอนก็ร้อนจนหลับได้แค่ชั่วโมงกว่า
ไม่ไหว อาบน้ำอีกรอบ แล้วลงมาข้างล่าง
หวังจะมาขอนอนห้องแอร์กะเค้ามั่ง... แต่เปล่า คนข้างล่างนอนพัดลม
เพราะงั้น อาการตาค้างเลยมาเยือน .. อยู่ยาวไปจนสามทุ่ม
และน่าจะได้แอบงีบตอนห้าทุ่มกว่า เพราะแม่ใช้ไปล็อคกุญแจโรงรถก่อน
ตื่นอีกทีก็ตีสองหรือสามล่ะมั๊ง ไม่ได้ดูเวลาอ่ะ..




แต่จะเรียกว่า ทดแทนกันได้เปล่านะ
เพราะแทนการนอนห้องแอร์ ฉันได้กินวุ้นเย็นๆ ..ฮ้า อร่อย


...

คืนนี้ฉันพบว่า กระเป๋าหนังปลอมของฉันหูเปื่อย แบบปริแล้ว
ตอนแรกก็บอกแม่ คุณนายใส่มาเต็มๆ "อย่าซื้อพวกใบละ 199 อีกนะ"
คงเป็นอันอำลากันจริงๆ .. เหมือนรองเท้าที่ขายกันตามงานออกร้าน
เพราะซื้อทุกที ก็พังง่ายทุกที (ยกเว้นมียี่ห้อ พวกแตะ adda อะไรพวกนั้น)
คุณนายบอก "ไปซื้อในห้างสิ ... " ที่นี่มีแต่ห้างดอกบัวที่ราคาไม่แรง
ถ้าที่โวค ก็พอได้ แต่ต้องรอช่วงเซลล์ (ซึ่งคนไม่ค่อยเดินห้าง ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่)




แต่ผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาที คุณนายแวะมาดูแล้วบอก " อ๋อ หูขาดเหรอ เย็บเอาก็ได้"
จะให้ไปหาหนังที่ร้านเย็บหนังแล้วมาซ่อม.... เหอๆ
ไม่ใช่ไม่เห็นด้วย แต่ไม่ถนัด แล้วมันจะออกมารูปไหนเนี่ย


จากคำพูดของแม่ พาฉันสติเตลิด คิดจะเย็บกระเป๋าเอง ..
ไปเปิดกูเกิ้ลหาวิธีเย็บกระเป๋าเอง .. เฮ้อ
ไม่อยากบอกว่า ที่หาเจอ ส่วนใหญ่ เน้น สวยงาม เน้นสวยงามอ่ะ เข้าใจป่าว
แต่ฉันอยากได้แบบครบเครื่อง สวย เก๋ เท่ห์ เข้ากะหุ่นบอบบางกว่าช้างเล็กน้อยของฉัน
ที่สำคัญคือต้อง ......ทน !!
แต่ฉันหาไม่เจอ คือถ้ามีแบบก็ยากเกินพวกเบสิคอย่างฉันอีก
จะให้เอากางเกงยีนส์มาทำ ก็ไม่รู้จะเอาที่ไหน เพราะไม่มีใครยอมสละให้สักกะตัว


ระหว่างที่หาข้อมูลไป ฉันก็ไปอุ่นอาหารไว้ให้น้อง
ตู้เย็นที่มีข้าวเหลือ .. ส่วนใหญ่เป็นของผู้ชายที่อายุน้อยที่สุดในบ้านนี้
เหตุผลง่ายๆ กับแม่กับพ่อ มักกินไม่หมด
แต่กับพี่ก็หมดซะส่วนใหญ่(ยกเว้นเติมให้อีกเยอะไป)
เปิดตู้เย็นแล้วเจอช๊อคโกแลตที่ยังเหลือชิ้นเล็ก ยังคาอยู่ในห่อ
จับใส่ปากซะ .... ใครนะบอกว่าช๊อคโกแลตทำให้ผ่อนคลาย


สติเริ่มกลับมา ฉันไม่ได้อยากทิ้งกระเป๋าใบนี้นี่
มันก็แค่ ... "ฉีก" กระเป๋าฉีก แบบที่ไม่ใช่ความหมายที่เค้าใช้กันทั่วไป
ว่าแต่จะซ่อมยังไงดี ไม่อยากส่งร้านแล้ว
คราวก่อนส่งไปเย็บซิป หายไปเป็นอาทิตย์ จ่ายไปอีกร้อยกว่า
(จากใบละ 199 บวกลบแล้วเซ็งเป็นบ้า)
((ค่าเย็บบวกค่าซิปด้วยอ่านะ)


จากคิดจะเย็บกระเป๋าผ้าใบใหม่ .. จากคิดจะหาซื้อใบใหม่
หาวิธีซ่อมก่อน
คิดว่าจะเย็บเชื่อส่วนที่ขาดให้ติดกัน มันคงดูตลกพิลึก
แต่ก็จะเอาผ้ามาเย็บปะติดอีกรอบ เผื่อจะแข็งแรงขึ้น
แต่นี่เป็นแผน ......ยังไม่ได้ลงมือทำ


เพราะสิ่งสำคัญที่ฉันต้องทำ คือ จัดระเบียบกระเป๋าใหม่
ก็เพราะว่า กระเป๋าฉันมันมีแค่ .. โทรศัพท์ ,กล้อง ,กระเป๋าดินสอ,กระเป๋าตังค์,
กระเป๋าเหรียญ,กระเป๋าไอพอดนาโน,กระเป๋าเครือ่งสำอางค์,
กระเป๋าใส่อุปกรณ์ประดิษฐ์ พวกแม็กเย็บกระดาษ กรรไกร คัตเตอร์
กระเป๋าใส่กล้องและโทรศัพท์อีกที
ยาดม เคาน์เตอร์เพน กิ๊บติดผม ยางรัดผม
สมุดจดบันทึกเล่มเล็ก สร้อยข้อมืออีกห้าเส้น(มันลืมไว้ในกระเป๋า)


หมดแล้วมั๊ง .. อ่อ ถุงผ้าลดโลกร้อนอีกใบ(ยัดไว้ไม่เคยใช้ ..ลืม)


มันจะแปลกมั๊ย ที่หูกระเป๋าฉันฉีกเพราะเหตุนี้
อยากได้ใบใหม่ อยากได้ที่แข็งแรง แต่ไม่รู้จะหาที่ไหน
ที่สำคัญใบเก่าแค่หูฉีก ถ้าซ่อมได้ก็พอใจใช้ต่อ
(เสียดาย เงินเดือนเอง ซื้อเอง)


เพราะงี้ คืนนี้เลยเอาของที่เกินจำเป็น(ในตอนนี้)ออกก่อน..
ไว้ถึงคราวเดินทางเหอะ มันจะมาอีกเพียบ ยาด้วย เข็มด้ายอีก ..เหอๆๆ


ว่าไป รุ่นถึกที่เคยใช้คือยี่ห้อ prosports เค้าก๊อปสไตล์ของยี่ห้อไรมาหว่า..ลืม
เป็นผ้าร่ม แข็งแรงอยู่นานนะ ใช้เกินสามปีอ่ะ แต่ของทุกอย่าง..มันมีวันหมดอายุ
ผ้าร่มก็มีวันเปื่อย เป็นอันต้องอำลา
ราคาก็เท่ากับหนังเทียมน้ำตาลที่เป็นเรื่องในคืนนี้ แต่อายุไม่เท่ากัน..ซะงั้น


((น่าจะมี "วันหมดอายุ" แปะไว้ที่สินค้าทุกชนิดนะ จะได้รู้และตัดสินใจได้ถูก))


...

หัวใจแต่งเสร็จแล้ว ทำได้แค่นี้(หัวคิดออกเท่านี้)




ผ้าลายเนอะ ..สะกิดแบบโบๆ(โบว์และโบราณ) ก็ได้มาประมาณนี้
เดี๋ยวจะอัพแล้วแท็กให้เค้าเลือกกัน(เค้าจะอยากได้กันป่าวง่ะ?)


...

ก่อนจะจบ มีข่าวมาบอก ได้เสื้อแล้วววววววว เย้ๆ
ขอบคุณรางวัลจาก "รายการโลกยามเช้า"




ตอบคำถามในfb อ่ะ แถมส่งชื่อที่อยู่ให้เค้าช้าไปเป็นอาทิตย์เลย
แต่ก็ได้ ขอสีไรไปไม่รู้ หรือไม่ได้ระบุ แต่ได้ไซด์ใหญ่สุดของเค้า
ซึ่งตอนนี้ก็ยังยัดไม่ลง ..เหอ ๆๆ
แต่สัญญาว่า จะใส่ให้ได้ภายในปีนี้แน่นอนค่าาาา
(สัญญากับใคร?)


ปล. พล่ามมาเยอะ พรุ่งนี้จะซ่อมกระเป๋าล่ะจ้ะ.. เอ๊ะ หรือไปดูมือสองที่ตลาดนัดดี
=0=

 

 

วันพฤหัสบดีที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2555

..for kid's market..

สรุปว่า ทำแหวนเพิ่มไปอีกสิบกว่าวง
แต่นะ ขายวงละสิบ แบ่งกำไรให้นนท์อีกนิด ขำดี นั่งงมอยู่ซะหลายชั่วโมง ได้ร้อยกว่า .. แต่ก็ดีอ่ะ
คืนนี้น้องไม่ค่อยโวย แค่อยู่ใกล้ๆกันไม่ห่างไปไหนก็พอใจ






ตอนแรกทำโบว์ก่อน .. มือไม่นิ่งเลย ทำออกมาไม่ค่อยสวย
มันยังดูไม่ได้ขนาด ..
ฉันว่านะ ต้องฝีกมากกว่านี้อีก ถ้าจะคิดราคางานฝีมือ ผลงานก็ดีต้องดีกว่าสำเพ็ง
ไม่ได้บอกว่าของสำเพ็งไม่ดีหรือยังไง แต่เค้าเป็นฝีมือโรงงาน ทำออกมาเป๊ะๆอ่ะ
เรานี่ ดูเป็นมือทำจังเล้ย.....มือที่ยังไม่มีฝีซะด้วยสิ






ทำเสร็จก็จัดลงตะกร้า ทำป้ายราคาไว้ให้ด้วย
แต่แหม.... รีไซเคิลจังเนอะ ฮ่าๆ ไม้หมูสะเต๊ะ มีรอยไหม้ด้วย ฮ่าๆ
เขียนรายการแล้ว กลัวเค้าจะได้น้อย แต่พอรวมตัวเลขแล้ว ..เอ่อ เปลี่ยนหน่อยนะ
ตอนทำฉันก็ใช้เวลา พอผ่านไปหลายวันมันเลยลืมว่าทำแล้วใช้เวลาอยู่
(งกไปมั๊ยอ่ะ... ถ้าเราทำกับของที่เรียกราคาได้จริงๆ มันคงรู้สึกดีกว่านี้เนอะ)


...

ส่วนหัวใจ ยังไปไม่ถึงไหน อยากตกแต่ง คิดว่าสะกิดโบว์ก็น่ารักแล้วนะ
น่าจะทำคนละสี .. หรือยังไงดีนะ ต้องลองอีกที




แต่ตอนนี้ต้องไปนอนก่อน เมื่อวานไปซะเที่ยง ตื่นซะทุ่ม เจอช่วงไพรม์ไทม์พอดี
คุ้นๆไหมว่า หัวค่ำเป็นอะไรที่ แป๊บๆกด แป๊บๆ กด(ออด)
คนนั้นยืมกุญแจ คนนี้แจ้งออก แจ้งข้าวของเสีย
แบบว่านั่งไม่ทันก้นร้อนก็ต้องลุก ..ของจริงเลย ฮ่าๆ


...

ความที่นอนไม่เป็นเวลาด้วยมั๊ง เลยกินไม่มื้อพิลึกไปเรื่อย
ฟันมันขยันคลอนด้วยแหละ มื้อดึกเลยกินกาแฟกับกล้วย
บอกตรงๆว่า .. หิว แต่พอลงมือจะกินจริงๆก็กินไม่ค่อยลง


ดีๆ ขอให้เป็นอย่างนี้ไปให้ตลอด เพราะเป้าหมายตั้งแต่ปีที่แล้ว
ไปได้แค่ห้าโล .. ก็วนๆอยู่ตรงนี้ ไม่ลงไปจากเลขสามหลักซะที
อะไรที่เค้าบอกว่าทำประจำ ๔๕ วันก็จะเป็นนิสัย
ไม่มีสักอย่างที่ฉันทำครบ ..
อ่อ มี เล่นเกมส์ไง ก๊าก...


พวกตัวช่วยทั้งหลาย ใช้ได้ไม่เกินห้าวัน เต็มที่สักอาทิตย์มั๊ง
เดี๋ยวก็ระบบรวนแล้ว
เออนะ ...... ตัวเรานี่แหละ ที่ขัดขวางตัวเองจากความสำเร็จทุกอย่างที่หวังไว้



ปล. ไม่ได้เอารูปกำแพงมาให้ดูต่อ แบบว่าถ่ายไม่ดี
ภาพเบลอ (ตอนถ่ายง่วง มองไม่เห็นว่าภาพเบลอ)

 

 

วันพุธที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2555

..มะ..มะ..มาถึงแล้วววว...

วันนี้แบตบีบีของพ่อเดี้ยง น่าจะเสื่อมมั๊ง
เค้าก็เลยต้องไปหาซื้อแบตใหม่
ร้านที่พ่อแวะไปอยู่ห้างดอกบัวโน่นแน่ะ
แต่รอบเช้าที่พ่อไป ร้านยังไม่เปิด ก็ไม่ได้เสียเปล่าซะทีเดียวหรอก
ได้อุปกรณ์ซ่อมห้องน้ำกลับมา แต่ไงก็ต้องกลับไปอีกรอบ ไปซื้อแบต


ซึ่งก็ได้นะ มีประกัน สามเดือน .. ห้าร้อยบาท พ่อบ่นอุบ ว่าของไม่แท้ยังแพง
อ่ะแหม ... ที่ใช้อยู่ในเครื่องก็คงจะของแท้หรอก เหอๆๆ..
(ไม่งั้นทำไมไปเร็วจัง?)

...

ช่วงสายเลยต้องอยู่เฝ้าบ้านให้เค้า เพราะแม่หลับ น้องหลับ
รอไปรษณีย์ด้วย รอขนส่งด้วย น้าเขยฝากรับส่งกลับข้าวของเค้า
แต่โน่น... กว่าจะมากันตั้งบ่ายแน่ะ


ตอนสายออกไปหน้าบ้าน วันนี้ไม่ต้องวิ่งปิดรั้วแฮะ ..
แต่เห็นของแปลกตา คือ เค้ามาวาดรูปที่กำแพงกันแล้ว
โห.. ตื่นเต้น ฮ่าๆๆ แสดงว่า ที่ได้ยินๆ ก็มีแนวโน้มใกล้เข้ามาเต็มที
ยังฝึกฝนไปได้ไม่ถึงไหนเลย..เฮ้อ


เอาเหอะๆ มาดูกำแพงสวยๆกัน











อยากบอกว่า กำแพงรูปนกแต้วแร้วอ่ะ เป็นฝีมืออ.สุเทพ
อาจารย์สอนศิลปะมาหลายรุ่นแล้ว เจ้าบอยก็เป็นลูกศิษย์แก
เคยเอางานมาอวดให้ดูว่า ได้รางวัลหมื่นนึงแน่ะ ..
แล้วก็นะ ตอนสายยังจับนกไม่ได้ พอตอนเย็นนกมาแล้ว
ฉันไปยืนเกาะกำแพงดูแต่ไม่ได้ถ่ายรูป พอเห็นเลยชี้มือเรียกพ่อให้ดูด้วย
คนวาดเค้ายังเดินไปเดินมาแถวนั้น หันมาส่งยิ้มให้ด้วย ฮ่าๆ
ไม่กล้าทัก แต่ชื่นชมงานสวยๆจังค่า
(รูปที่เค้าจับนกจะเอามาแปะพรุ่งนี้ เพราะพ่อไล่ไปนอนแล้ว แต่ฉันเพิ่งจะพิมพ์ได้ ..พายุสงบ)


...

ความที่อยู่ยาว เลยต้องหาไรใส่พุง ..
ก็เนี่ย แก้ขัดไปก่อน พักนี้ต้องทำอะไรไวๆ ถ้าห่างไกลไม่อยู่ให้เห็นหน้า
ยิ่งเร็วยิ่งดี เพราะจะมีคนคุ้มคลั่งได้




ว่าไป .. ยิ่งน้องโต ยิ่งติดหนัก หงั่กๆเลย
คืนนี้จัดชั้น จะหาสมุดจดพาสเวิร์ด(เจ้าต้นมาตามไปออนสไคพ์ แต่จำพาสไม่ได้)
เลยทั้งรื้อทั้งชัด ตอนแรกท่านก็เพลินๆ ..นอนอยู่ข้างมาเขี่ยกล่องโน้นนี้เล่น
แต่สักพักคงเริ่มเกิดอาการเกร็ง เลยโวยลั่น
ทีนี้แหละ ไม่เป็นอันได้ทำอะไรแล้ว ....
อาการแบบนี้ มันมีผลจากอารมณ์ด้วยนะ แม่บอกงั้น
เค้าถึงคอยเตือนฉันว่าอย่าปล่อยให้น้องเครียด ..
ก็ห่วงหรอก แต่บางทีมันก็อยากทำอย่างอื่นเหมือนกัน
แต่ก็เออ..ไม่อยากให้เครียดจนขนตาร่วงอีก .. สงสาร


....

งานฝีมือที่ทำได้ในวันนี้มีแค่ชิ้นเดียว..
ที่จริงคิดจะทำหูกระต่าย แต่ทำได้ครึ่งทาง
ขี้เกียจเย็บชิ้นไว้แปะตรงกลางแล้ว (ท่านตื่นพอดี)
เลยเอาแค่นี้... เสียเซลฟ์เหมือนกัน จากติดคอ ต้องเอาไปติดหัวแทน






ตกลงว่าจะเย็บหัวใจผ้าทำแม็กเนตติดตู้เย็นให้สำหรับเพื่อนๆที่ร่วมเล่นสนุก
แต่ยังไปไม่ถึงไหนเลย...






เย็บเสร็จ กลับแล้ว ยัดไส้ได้อันเดียวเอง
พยายามคิดวิธีเย็บให้มันดูกลมกลืนมากที่สุด
แต่เพราะคิดว่า ยังไงก็เป็นแม็กเนต เลยใช้มุกใบไม้ .. แม่ก็บอกว่า ดูใช้ได้นะ
แต่ยังไม่ได้ตกแต่งอะไร เพราะเป็นผ้าลายด้วย ยังยัดไส้ไม่เสร็จด้วย
ก็คิดว่าจะปักโบว์ ดอกไม้ กระดุม ..อะไรแบบนี้
ถ้ามันดูน่ารัก มีคนชอบ ก็จะเย็บไว้อีก .. ไม่ต้องวาเลนไทน์ก็ใช้ให้เป็นของขวัญได้เนอะ


อ่อ ..แต่ขวดยาคูลท์เยอะจังแล้ว แม่บอกให้ทำตุ๊กตาติดตู้เย็นซะสิ
มีไอเดียแล้ว แต่ยังไม่ได้ทำ ก็นี่ล่ะ... ติดอยู่ที่ผ้า
ที่ฉันเอาไปทำสอนเด็กมันเป็นเสื้อเก่า ที่ทำกิ๊บติดผมก็คือกัน
พอจะเอาไปทำนั่นโน่นนี่ต่อ เลยเกิดสภาวะ .. ข้าวของไม่พอ
แต่ของล้นมันก็ขยันล้นจังง่ะนะ เหอๆ


...

และแล้ว เวลาที่รอคอยก็มาถึง ช่วงแม่ไปห้าง ไปรษณีย์ก็เอาของมาส่ง
ได้หนังสือสองเล่มกับสร้อยสุดเก๋หนึ่งเส้น สร้อยหน้าตาแบบนี้
ไปเห็นขายที่ถนนคนเดิน เค้าขายเส้นละเก้าเก้า หรือเจ็ดเก้านี่แหละ ..ประมาณนั้น
จะแพงกว่ารุ่นเส้นสีดำ ดูเก๋าๆ วินเทจดีอ่ะ
แม่บอก ถูกใจวัยรุ่น .. ก็แน่ล่ะ ถ้าเจอวัยรุ่นที่จะถูกใจด้วยนะ








หนังสือเปิดแล้วอยากทำมากกกก อยากทำเลย ดูไม่ยากดี
เกิดไอเดียตัดผ้ากลมๆ แบบที่เคยทำ แล้วไปใช้เด็กทำ ไว้ขายหาทุนเข้าโบสถ์ ..ก๊าก
(แต่ว่านะ ..คบเด็กสร้างบ้าน หัวฉันจะล้านแล้วก็สร้างเมืองไม่ได้ด้วยอ่ะดิ=.=)

 

 

วันอังคารที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2555

..ติดไว้ก่อน..

ว่าจะอัพบล๊อก แต่ภาระกิจนางงามเยอะจังค่า
พอนั่งลงอัพรูป ก็สายโด่งอีกแล้ว


อ่อ แอบตื่นเต้นที่ไปเห็นกำแพงโรงเรียนฝั่งตรงข้ามหน้าบ้าน
เค้าวาดรูปกันแล้วนะ ส่วนช่องที่พ่อว่าจะไปวาด
เห็นแม่บอกว่า ท๊อปจะร่างไว้ให้ แล้ววันอาทิตย์ก็ให้เป็นกิจกรรม
ให้พี่น้องที่โบสถ์ไปช่วยระบาย
ไม่รู้จะออกมาหมู่หรือจ่า ..


ปล. รูปอะไรๆไว้แปะพรุ่งนี้เนอะ
คือบางทีก็นะ เวลามันไม่เป็นของเราจริงๆอ่ะ
มีแค่ตอนนอนหลับ (ถ้าเนตไวไฟล่ะก็นะ ..ฮึ่ม!!)

 

 

วันจันทร์ที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2555

..From Sun to Mun..

ไม่ได้อัพวันอาทิตย์จนได้ ขนาดมีรูปนะ
แต่เวลากับจังหวะนี่ไม่ได้เลย


(จะเป็นนักเต้นไปทุกทีล่ะ .. หาจังหวะตลอด ฮ่าๆ)


...

วันอาทิตย์ไม่ได้ออกไปสอนเด็ก
อยู่เป็นเพื่อนคนป่วย
ทำอะไรไม่ค่อยได้มาก (ก็เป็นพยาบาลไปแล้วนี่เนอะ)




ตอนเที่ยงได้กินข้าวหมกไก่ จริงๆแอบไปชิมน้ำซุปตั้งแต่เช้าแล้ว
ไม่มีเนื้อในน้ำซุปเลย แต่อร่อยดีจัง หวานน้ำซุปต้มฟัก




แถมยังมีน้ำลิ้นจี่หวานอร่อยของคุณนิกด้วย แหม.. อร่อยซะจริง
เป็นวันอาทิตย์ที่กิน กิน แล้วก็กิน .. อืดมากมาย
คือวันเสาร์มันใส่ไรไม่ค่อยลง แต่ว่าน้องก็เพิ่งได้กินมื้อแรกตอนบ่ายวันอาทิตย์
คือให้แน่ใจว่า ไม่มีอาการอะไรอีกแล้วนะ ..
งานนี้เข็ดหลาบไปอีกนาน ไม่เสี่ยงอีกแล้ว


...

งานฝีมือก็ทำซองแว่นไว้ให้เจ๊เสร็จซะที มาเสร็จวันจันทร์เนี่ย
ถ้ามุทำก็คงเสร็จเร็ว แต่จะมีคนสติแตกซะก่อน
เฮ้อ .. ทำความเข้าใจความต้องการของคนที่สื่อสารด้วยคำพูดไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย




อ่ะๆ มาดูก่อนจะเป็น ...ซองแว่นก่อนล่ะกัน
คือเดิมจะทำทั้งตัวตามแบบนั่นแหละ
แต่คิดอีกที .. เอาไปแต่หัวเถอะ
มีเหตุผล แต่ไม่อยากพูด งกเป็นแค่ส่วนหนึ่ง ฮ่าๆ




เรียบไปมั๊ยไม่รู้ ถามแม่แล้วแม่บอกว่า "น่ารักดี"
ก็เอาตามนั้นแหละ .. ตัดใยโพลีไว้อีกสอง จะได้เย็บต่อ
แต่ต้องเสาะหาผ้าก่อน ผ้าชิ้นในไม่ยาก อันนอกอ่ะจะพยามเลือกให้โทนสี
เข้ากับผ้ากุ๊นที่มีอยู่ จริงๆตัดเองก็ได้นะ อาสอนแล้ว แต่งกผ้าไง
รู้สึกจับผ้าเฉลียงมันตัดกินผ้าไปกลางผืนไงไม่รู้(หรือจะตัดไม่เป็นจริงๆ)


...

ช่วงนี้อากาศร้อนมาก นอนไม่ค่อยหลับสนิท
คนข้างล่างนี่แทบไม่ยอมหลับกับพัดลมเลย เปิดแอร์จัง...
เย็นๆก็ดีหรอกนะ แต่เวลาออกไปนอกห้องอากาศมันตัดกันฉัวะๆเลย ..
เกรงจะไม่สบายเอาอ่ะ


...

คืนนี้ดูซีรี่ส์ SATC แล้วซึ้งไงไม่รู้
เป็นตอนที่ชาร์ล็อตซึ่งอยู่ในช่วงเลิกกับแฮร์รี่แฟนทนาย หนุ่มที่ไม่ใช่เสปคของเธอเลย
เป็นผู้ชายที่มีขนทั้งตัว ยกเว้นบนหัว =.=
กินอาหารก็กระเด็นออกจากปาก (พูดไปกินไปมั๊ง)
ดูแล้วไม่น่าจะถูกใจสาวเลดี้ผู้สมบูรณ์แบบได้เลย
แต่เพราะความรัก ทำให้เธอมองผ่านผู้ชายหน้าตาดีๆทุกคนที่มีคนแนะนำให้
เพื่อที่จะได้เอ่ยปากขอโทษกับคนที่ตัวเองรัก
ไม่เรียกร้องหาความสมบูรณ์แบบ ไม่เรียกหาแหวนแต่งงาน




"แค่อยากอยู่กับคุณ" แต่แฮร์รี่ตอบว่า "มันยังไม่ดีพอ"
แล้วเค้าก็คุกเข่าขอเธอแต่งงาน .. โหย
ไม่ได้กรี๊ดที่นางได้แต่งงานนะ เพราะดูนางแต่งไปรอบนึงแล้ว
แต่ตอนนี้ นักแสดงถ่ายทอดความรู้สึกของคนมีความรักได้เต็มๆเลย


ทว่า ในขณะที่ชีวิตรักของเพื่อนคนนึงกำลังไปได้ดี
เพื่อนอีกคนก็โดนแฟนบอกเลิก เพราะผู้ชายรู้สึกต่ำต้อยหาเงินและมีชื่อเสียงน้อยกว่าแฟนไม่ได้


เรื่องนี้ฉันไม่ชอบแนวคิดอะไรนัก เพราะมันมั่วไปหมด
แต่บางเรื่อง มันก็ให้แง่คิดอะไรๆเหมือนกัน


แต่นะ นิยาย ดูมาก จะเพ้อเจ้อ ... ละคงละครก็เหอะ

 

 

วันเสาร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2555

..รอบคอบหน่อย..

พักนี้เหมือนซุ่มๆไงไม่รู้
วันศุกร์ตั้งใจจะเย็บซองแว่นให้เจ๊ให้เสร็จ ..แต่ไม่เสร็จอ่ะ
แต่ก็นะ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ใช่งานเร่งอะไร ยังไงก็เลยวันเกิดแล้ว




เอาอิลลัสล่าสุดมาอวดดีกว่า .. เป็นบางมุมของงานส่งประกวดของอาอ้อ
สวยมากๆ ยิ่งที่อาถ่ายแบบเฉพาะส่วนๆ แบ่งๆไว้ น่าวาดไปหมด
จากงานนี้ สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ก็คือ การเย็บใบไม้แบบง่ายๆ
ต่อยอดอันอื่นได้อีกหลายอย่างเลย


...

วันศุกร์ทำไรบ้างจำไม่ได้แล้ว แต่วันเสาร์งานเยอะ ไปนอนสองชั่วโมง
ตั้งปลุกก็ตื่นเองได้ (เออดี ก่อนนี้ต้องขอชาวบ้านช่วยตลอด)
อาบน้ำสระผมแล้วลงมา ...


ลืมบอกว่า ก่อนไปนอน กลางดึกหาขนมให้น้องกิน พอตอนเช้าเอาข้าวกับขาหมู
แล้วก็ทำยำแอ๊บเปิ้ลให้กิน .. พักนี้ทำยำบ่อย เน้นไปทำพวกยำปลากรอบ ปลาแห้ง
แต่เช้านี้ใส่ไส้กรอกด้วย อ่อ ใส่ต้นหอมผักชีด้วย
แต่คิดว่าคงล้างไม่สะอาด .. เพราะผลมันส่งตอนบ่าย


ตอนบ่ายลงมาทำยำกินเองอีกรอบ นั่งๆกินอยู่ น้องอ๊วกพรวด
อาการดูไม่ดี ปากซีดหน้าเซียว หลังจากนั้นก็ต้องเป็นเก้าอี้กันยาวเลย
เพราะเค้าท้องอืด เรอเรื่อยๆ ท้องเสียทั้งหมด สี่รอบ อาเจียน สอง
ไม่นับอาการที่ทำให้คนดูแลประสาทเสียอีกนะ
แต่ว่า ฉันก็แทบรับรู้อาการเค้าได้หมด ยกเว้นแต่อาเจียน
เพราะท้องเสียเหมือนกัน .. น่าจะห้ารอบขึ้น .. ดูเบาเรื่องการล้างผักไม่ได้เลยจริงๆ


...

เล่าเรื่องของกินผสมอาการโรคภัย .. ฟังแล้วไม่น่ากินเนอะ
แต่ว่ามีรูปอ่ะ ต้องใส่ไว้ด้วย (ไม่ใส่รูปแล้วเดี๋ยวไม่ได้ฟิล .. อ่อ รูปอาหารนะจ๊ะ)






ได้ขนมของฝากมา เพื่อนของอาอ้อแวะมาเอาขนมมาฝาก
คราวนี้ได้เจอพ่อ .. พ่อฉันก็ยังนึกไม่ออก (ทำความรู้จักใหม่ไปเลยง่ายกว่ามั๊ง)
น้าเค้าเอาขนมคัพเค้กของตรังมาฝาก ..ยี่ห้อนี้คุ้นๆอยู่นะ
แต่ไปตรังก็นานแล้ว ยิ่งจะได้แวะซื้อเค้กเองยิ่งนานเข้าไปใหญ่


เอาแต่รูปมาฝาก ..ก่อนนี้เค้าไม่ค่อยทำชิ้นเล็กกัน มีแต่กลมๆใหญ่หน่อย มีรูตรงกลาง
เน้นไปที่เค้กไข่ เค้กส้ม เค้กกาแฟ เค้กใบเตย เค้กช๊อคโกแลต .. น่าจะประมาณนี้
อ่อ มีแบบสามรสก็เห็นบ่อย ที่นี่ก็มีนะ แต่ตรังเค้าเป็นต้นตำรับ






ส่วนเมนูอาหารต้นเหตุอาการ "เปื่อย" ประจำวันนี้ ...
จริงๆไม่ใช่เพราะเมนุหรอกนะ แต่เพราะความไม่รอบคอบของคนทำ
ซึ่ง็คือฉันนี่แหละ -.-


...

ก่อนจะไปหาข้าวกิน ..อาทิตย์นี้แม่ทำข้าวหมกแหละ
(เก็บไว้เล่าวันอาทิตย์ อิอิ)
เอารูปกำไลที่จะทำไปขายเด็กมาให้ดู ..




สีมีไม่เยอะ เท่าที่ฝากพี่อ้วนซื้อได้หลายปีก่อน
จะเก็บไว้เพ้อก็กลัวมันเสื่อมลงทุกวัน ไหนๆมีตลาดเด็กๆแล้ว
ไม่ลองก็ไม่รู้เนอะ ...


ปล. ขอบคุณพระเจ้า น้องอาการดีขึ้นแล้ว หยุดทุกอย่าง
กินเครื่องดื่มทดแทนอาหารได้แล้ว กินเกลือแร่ไปด้วย
ถ้าฉันไม่นั่งเย็บผ้าไปหลับไปอีก คงได้นอนพักบ้าง

 

 

วันพฤหัสบดีที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2555

..see the sea..(นิดเดียวก็กล้าตั้ง)

สายโด่งเพิ่งจะลงมืออัพบล๊อก
วันๆทำอะไรนักหนาน๊อ...


คงเป็นอะไรที่มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ..แหละ อิอิ


...


เป็นอันว่าได้ไปเที่ยวกะครอบครัวแล้ว
แม่ชวนไปทะเล โทรปลุกเองเลยนะคุณนายอ่ะ




แต่ตอนเช้าก่อนจะไปนอน ทำยำปลากรอบให้น้องกินกับข้าว
ดูเผ็ด .. ก็เผ็ดนั่นแหละ ใส่พริกแค่สองเม็ดเอง เน้นหอมแดงกับปลา
เค้าเป็นหวัด เลยพยายามหาอาหารเป็นยาให้กิน




ส่วนตอนบ่ายพอตื่นมา มีหมูสะเต๊ะถุงโตไว้ให้กินกะข้าว
พ่อเอารถไปเติมลม เลยแวะไปถามร้านเจ้าเก่าที่เคยขาย
ปรากฏว่ายังขายอยู่ (เราคงไม่สนใจไปซื้อเอง เลยคิดว่าเค้าเลิกแล้ว)


...

ออกจากบ้านบ่ายสามกว่า ไปจอดแถวตลาดนัดก่อนถึงคลองแห้ง
กะไปซื้อลูกชิ้นของพี่เอ พี่แมวแกโฆษณาด้วยว่ามีก๋วยเตี๋ยวลุยสวน
แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมานะ กว่าจะได้กินก็ดึกเลย ไม่ได้ลุยสวนสดๆแล้วอ่ะ
เจอไปเวฟ สวนเฉาเลย ฮ่าๆ






ได้ของกินแล้วก็ผ่านไปแถวคลองแห้งแป๊บนึง
ชวนแม่ไปดูทะเลด้วย คุณนายก็ชี้ชวนให้ถ่ายรูปอันนั้นอันนี้
แต่มันออกมาไม่สวยเหมือนสายตาเค้ามอง .. มีการ เซ็ง อีกแน่ะ
=.= ฉันผิดป่ะเนี่ย แต่ไงก็นะ กล้องเก็บได้แค่บางส่วน
แต่ดวงตาจับภาพได้สวยงามเกินกว่าเครื่องบันทึกภาพชิ้นใดในโลกจะทำได้






อยู่ได้แป๊บเดียว ดีที่พาเจ้าหญิงซูยุไปด้วย ได้ถ่ายรูปเบลอๆมานิด
แล้วก็วนไปทางอ่าวนาง ไม่ได้จอด เพราะหาที่จอดยาก
โน่น .. ไปจอดหน้าแม็คเลยทีเดียว กะจะไปกินไอติม
แต่พอแม่ลงไปซื้อ คนที่จะกินได้มีแค่สองคน คือฉันกับน้อง
พ่อน่ะเค้าควบคุมอาหาร ... เอิ่ม จริงๆมันต้องเป็นฉันนี่เนอะ เหอ...
แม่เป็นหวัด เลยซื้อโคนมาหนึ่ง กับเป็นแก้วมา




แม่บ่นอุบว่าโคนของแม็คแพงกว่าของเคเอฟซี
เค้าเคยขาย เก้าบาท .. แต่นั่นคืออดีตที่แสนนาน ฮ่าๆๆ
ตอนนี้สิบห้า ส่วนเคเอฟซี แค่สิบบาท


แล้วก็เลยกลับมาบ้านก่อน ไม่ได้ไปแม็คโครต่อตามที่วางแผนแต่แรก
แต่ไม่ไปด้วยก็ดีอ่ะ เพราะกลับถึงบ้านข้าศึกก็โจมตี ..เฮ้อ
ก็งี้แหละ ถ้ากินยาคูลท์ก่อนนอนคงปกติ นี่ดันกินตอนตื่น มั่วไปหมด

...

ค่ำนี้มีแคร์ เพราะเมื่อวานคุณนกแกติดดูแลเด็ก ทั้งหลานและลูก
วันนี้เลยมาประชุมกัน ก็เลยเอากิ๊บให้แกดู แบบแพ็คเสร็จแล้ว




กับกำไลที่เพิ่งทำ ขายอันสิบห้าบาท กิ๊บยี่สิบนะ
แม่ทักว่ากำไลน่ะคุ้มป่ะ ... เดี๋ยวจะขายกำไลไม่ได้กำไร ฮ่าๆ
ได้น่ะได้ ทุนไม่เยอะ แต่ร้อยเรื่อยๆ คืนนี้ทำเกือบทั้งคืน ได้เก้าสิบบาท
=w= ... ปัญหาไม่ได้อยู่ที่จำนวนเงินหรอก เพราะยังไม่ได้ตัดให้คนขายเล้ย
แต่ที่แน่ๆ จะขายออกป่าวมิรุดิ


วันนี้ถ่ายรูปมาให้ดูไม่ทันล่ะ ต้องไปนอนแล้ว จะเที่ยงแล้ว


...

พรุ่งนี้จะเอารูปอิลลัสมาอวด .. ล่าสุดที่ดราฟท์เลยล่ะ
วันนี้เท่านี้ก่อนเนอะ

 

 

วันพุธที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2555

..sleepy..

"ทำสิ่งที่ต้องทำก่อน .. แล้วจึงทำสิ่งที่อยากทำ"
ประโยคที่ฉันเฝ้าบอกตัวเองตลอดวันนี้ ..


ความที่เวลานอนมันเพี้ยน ไปง่วงเหงาช่วงหัวค่ำไปตื่นกลางดึก
ทำให้เวลานอนปกติก็นอนไม่หลับ คือล้า แต่มันไม่หลับ
จะเป็นเพราะอากาศร้อนรึเปล่าก็ไม่รู้นะ ..
แต่พออยู่ในภาวะ ง่วงอยุ่ได้ !! มันเลยทำอะไรไม่ไปถึงไหน


เอ่อ.. ไม่เล่าไดอารี่อะไรล่ะนะ
นี่ขนาดนั่งดราฟท์ภาพงานผ้าก็ยังนั่งหลับ
ไม่ไหวจริงๆ เวลานอนดันไม่หลับ เวลางานดันนอนจริงนอนจัง


ไปล่ะๆ ปิดเนตแล้วลองวาดรูปดูอีกที ถ้าไม่ไหวจะทำอย่างอื่น
ไม่ก็หนีไปนอนมันซะเลย =.=

 

 

วันอังคารที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2555

..เสร็จแล้ว..

อัพไปวันอาทิตย์ วันจันทร์เว้นวรรคทางการอัพอีกล่ะ..
ไม่ใช่ไม่อยากอัพ แต่เมื่อวานมันมีความหนักเหนื่อยเพิ่มมา


ปกติ ..จะไม่ค่อยมีการซ่อมแซมอะไรกันในวันจันทร์
อย่างที่เข้าใจกันมาตลอด ว่า วันอาทิตย์จะโหลตหนักกันสุดๆ
ทั้งแม่ทั้งฉัน นอนน้อย เดินเป็นแพนด้ายักษ์สวนไปสวนมาในบ้าน
วันจันทร์เลยเป็นวันนอนสลบ


แต่จันทร์นี้ยกเว้น เพราะห้องพักข้างบนมีปัญหา "ท่อตัน"
ระบายน้ำไม่ได้ เค้าเดือดร้อนมาหลายวันแล้ว ตั้งแต่ช่วงพ่อไม่อยู่
วันนี้พ่อเลยไปตามคุณอ้วนมาช่วย เพราะคราวก่อนตอนห้อง๒๐๔
แกก็มาช่วยทำ คราวนั้นงานใหญ่ ทำตั้งสองวัน
แต่รอบนี้พอเดาทางกันได้แล้ว เนื่องจากตึกนี้มีท่อลดคดเคี้ยวกันมาก
แล้วการก่อสร้างก็ทำออกมาแบบไร้ความรับผิดชอบ
คือ ท่อบนใหญ่ แต่มาลดไซด์เอาตรงท่อล่างๆ .. (ทำอย่างกะกรวย)


ทีนี้ ช่างพ่อลูกอ่อน ปกติอยู่บ้านเลี้ยงลูก โดนตามมาทำงาน ก็เลยพาลูกน้อยมาด้วย
ซึ่งก็คือ น้องโนอาห์ ....... ผู้ติดหนึบกับการอยู่กะคน
ใครจะไปไหนมาไหนก็ได้ ขอให้จับเค้าใส่เป้ไว้ รับประกันไม่มีงอแง
แต่ถ้าเอามาวางตั้ง ร้องลั่น ร้องจริงร้องจัง ร้องนานได้เป็นสิบๆนาที
แต่ถ้าจับใส่เป้ จะเดินไปไหนก็ไปเห๊อะ .. ยอมอ่ะยอม เหอๆๆ
ตอนแรกแม่ก็ใส่เป้เดินไปเดินมา แต่เค้านอนน้อย หวัดก็ยังไม่หาย อาการไม่ค่อยดี
ฉันเลยเอามาอุ้ม ที่ไม่ใส่เป้ เพราะเดี๋ยวต้องมาดูน้องตัวเองอีก
ทีนี้ล่ะ ร้องต่อเนื่องกันหนักเลย ...


มึนดี พอเค้าอารมณ์ดีก็น่ารักมาก แต่อารมณ์เสียนี่ไม่ไหวจะเคลียร์

...

ตอนกลางวันพ่อเอาน้ำราดหน้าเก่ามาทำต่อ ใส่หน่อไม้กับเห็ดหอมลงไปด้วย
ออกมาหน้าตาน่ากินแบบนี้...




หน้าคล้ายกระเพาะปลา แต่รสชาติคือราดหน้า
เป็นเปิบพิศดารกันไป ..


...

คืนวันจันทร์ฉันควิลท์ซองแว่นได้ไม่กี่แถว
ว่าจะเย็บให้พี่แอน แต่แม่ก็ยังติงๆว่า ไม่ต้องก็ได้มั๊ง
วันเกิดเจ๊อ่ะ แต่พักนี้เจ๊เพิ่งท้อง .. ถ้าให้พวกของบำรุงครรภ์อาจจะเหมาะกว่า
ยังไม่รู้จะอะไรยังไง ยังไงมันก็เลยมาแล้ว ฉันก็ทำไปเรื่อยล่ะกัน
จะให้หาซื้อของกินบำรุง ต้องดูว่าที่คุณแม่ด้วย
เพราะรายนี้ก็กินยากกินเย็น (หลายคนก็เป็นเนอะ..)


ที่เว้นไปไม่ได้อัพบล๊อก เพราะกะรีบไปนอนเร็ว เพื่อจะได้ตื่นไวๆ
เพราะแม่บอกว่า เช้าวันอังคารจะไปซ่อมส้วมห้อง๔๐๑
ทำกันเองด้วย พ่อทำเอง แล้วแม่จะไปเป็นลูกมือ ให้ฉันมาเฝ้าบ้านกับเฝ้าท่าน
เป็นอันว่า บล๊อกอะไรๆไม่ได้อัพ รีบไปนอน ได้ตื่นมาสิบโมงกว่า
แต่กว่าเค้าจะได้เริ่มงานกันตั้งบ่าย ......


เพราะพ่อมีงานอื่นต้องทำ ธุระเยอะ
ฉันก็คิดไปเองนะว่า เค้าจะทำกันตั้งแต่สายๆ
หาเรื่องให้ตัวเองอดนอนเอง แต่ความไม่อยากเสียเที่ยว
เลยออกไปซื้อกิ๊บมาเพิ่ม ของเก่าใกล้หมดแล้ว ไม่พอทำสิบอันด้วยล่ะ




สรุปว่า ไปเดินในร้านสิบกว่านาที ได้มาสามอย่าง
มิสท์เสปรย์อยากได้นานแล้ว แต่ต้องไปห้างใหญ่โน่น ..
ซุปเปอร์แถวบ้านไม่มี ส่วนกลอสมันโดดติดมาเอง ..เหอๆ
แต่จ่ายตังค์นะ งี้แหละ คนไม่รู้จักตัวเอง เลือกสีหวานมาก
เป็นคนสีปากเข้ม ไปทางคล้ำ ต้องใช้ลิปสติกทากลบไปเลย ดันซื้อกลอสมา
ก็เอามาทาบนลิปสติกอีกที .. ไม่รู้จะฉ่ำไปถึงไหน =.=


...

คืนนี้ได้โอกาสแปะหัวติดกิ๊บซะที
ตัวกิ๊บทำไม่ยาก .. ริบบิ้น ก็เปลี่ยนกิ๊บสีเงินเป็นสีหวานๆได้แล้ว














เสร็จไปสิบชิ้น .. ถ้าขายหมด ฉันได้ร้อยแปดสิบ นนท์ได้ยี่สิบ
ให้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์อ่ะ



ไปล่ะจ้ะ จะทำพวกเครื่องประดับอะไรอีกหน่อย
รู้สึกสินค้ามันไม่ค่อยมีอะไร เพราะตุ๊กตาที่ให้ไปขายคราวก่อนขายหมดเกลี้ยงเลย


เข้าใจแล้วว่า.. ขายของเล่น เครื่องประดับสีสัน ผ้าเช็ดหน้าหวานๆลายการ์ตูน ขายเด็กได้
แต่ถ้าวัยรุ่น ก็ต้องไปอีกเลเวล ........ (จ่ายได้น้อยกว่าเด็กเล็กอีก ..ชิส์ ฮ่าๆๆ)



ปล.เวลาเราถามอะไร จุดประสงค์คือต้องการคำตอบ .. ไม่ใช่คำถามย้อนกลับ
โดยเฉพาะเรื่องจริงจัง เรื่องที่เราจริงจังจริงๆ ..อ่ะ
แต่ว่านะ คำตอบของคนบางคนมันก็เคลียร์หมดแล้ว ..ว่า "ไม่เคลียร์"

 

 

Related Posts with Thumbnails