“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันพฤหัสบดีที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

..ภาระกิจปีนเขาของคุณพ่อ-my diary..


ภาระกิจปีนเขาของคุณพ่อ
เริ่มขึ้นเมื่อวานช่วงสาย พ่อไปปีนเขาวัดถ้ำเสือ
(อย่าถามหาเสือ เจอแต่ลิง)
หลังจากมื้อเช้าแล้ว พ่อก็มุ่งหน้าไปวัดถ้ำเสือเพื่อพิชิตยอดเขา บันได 1,237 ขั้น
ระหว่างการเดินขึ้น ก็ส่งภาพมาให้เป็นระยะ ๆ ตั้งแต่ก่อนสิบโมงเช้า
พ่อกลับมาบ้านประมาณเที่ยงกว่า
เล่าว่า เจอทั้งคนจีน ฝรั่ง ลิง สุนัข ..
ไปช่วยเค้าถ่ายรูปก็มี ไปโดนลิงแย่งขวดน้ำก็ด้วย
ที่สำคัญ มีรูปมาฝากเพียบเลยยยย

..













วัดถ้ำเสือ จ.กระบี่ อยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองค่ะ
ถ้ามาตามเส้นทางตรัง - กระบี่ จะถึงก่อนตัวเมือง
เป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตอีกที่
คนต่างประเทศนิยมไปพิสูจน์พลังขากันมาก

ที่นั่นมีลิงเยอะ ช่วงเช้าถึงสายจะยังไม่ออกมาให้เห็น
แต่หลังเที่ยง จะมาสังสรรค์กัน และคอยรอแย่งของกินจากนักท่องเที่ยว
แนะนำว่า ถ้าจะพกของกิน ขวดน้ำ หรืออะไรที่คุณว่าสำคัญ ใส่กระเป๋าเป้ไว้ดีที่สุด

..

เอาผลงานพ่อมาอัพแท้ๆ ฮ่าๆ
ของตัวเองยังไม่ค่อยมีอะไรเลย.. อ่อๆ
ก็สีสันของความรักไง







วันที่ 3
"L O V E"
ใช้แหวนที่ซื้อมาวันก่อนได้อีกล่ะ ฮ่าๆ
น่ารักดีนะ  แต่ฉันไม่อยากใส่ .. เก็บไว้ (รอมันพัง??)




วันที่ 4
" ดอกไม้ที่เป็นตัวแทนของความรัก"

แสตมป์อันนี้สวยดี เห็นแล้วนึกอยากเก็บ
ซึ่งนานแล้วที่ไม่คิดสะสมแสตมป์
ภาพนี้เอาไปลง clashot ด้วย ..
ไม่คิดว่าเด่นอะไร แค่ลวดลายน่ารักดี





วันที่ 5
"ของขวัญสำหรับคนที่ฉันรัก"


วาเลนไทน์ทำไมต้องช๊อกโกแลต??
ไม่รู้... รู้แต่ว่า "อร่อยดี"

...

เพราะเมื่อวานซืนนั่งจุ้มปุ๊กถักแก้วกาแฟน้อยไปหลายใบ
ซึ่งก็ประมาณนี้












เวลาทำก็เพลินดี แต่ก็เมื่อยคอด้วย
วางแผนไว้สารพัด ..ห้อยโทรศัพท์ , ต่างหู , จี้ , สร้อยข้อมือ
คือ ..คิดเยอะ แต่มันอันนิดนึง ถ้าทำเป็นอะไรที่ "มนุษย์"ใช้
น่าจะต้องทำมากกว่า อันเดียว



คืนนี้เลยงดถัก มาอ่านหนังสือก่อน(มาได้ไง??)
พักคอมั่งอ่ะ ..เมื่อย
แต่ยังปั้นอารมณ์วาดอิลลัสไม่ได้เลย T^T
อุตส่าห์เปิดโปรแกรมตั้งแต่ตอนสายๆแล้ว เริ่มต้นไว้แล้วด้วย
แต่ยังต่อไม่ได้ .. เฮ้อ
สงสัยต้องหาเพลงที่กระตุ้นอารมณ์ศิลป์เนาะ   







วันจันทร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

..Begin Again..




รู้สึกแปลกๆ เมื่อทิ้งหายบล๊อกไปนาน
กลับมาอีกครั้งเหมือนคนแปลกหน้า
บางครั้งก็เพราะงาน บางครั้งก็เพราะความคิดตัวเอง

กลับมามีวินัยในการเล่าเรื่องอีกสักครั้งก็คงดีกว่า

...

จริงๆ ตั้งแต่ต้นปีฉัน "คิด" ว่าจะทำภาพอิลลัสวันละรูป
แต่เอาเข้าจริงๆ เรื่องอื่นก็ดึงรั้งเวลาไป
จากควรเป็น 31 ภาพ .. ได้แค่ 3 ภาพ

ซึ่งคงไม่เอามาอวดทั้งหมด
มาเริ่มต้นของเดือนใหม่เลยดีกว่า...เนาะ

ฉันตั้งชื่อภาพเป็นภาพทักทายประจำเดือนแห่งความรัก
Hello February !



เข้าไม่เข้าก็ต้องเข้าล่ะนะ .. หัวใจลอยเต็มขนาดนั้น

...

ส่วนโครงการกดดันตัวเองให้รับผิดชอบแบบนิดหน่อยในเดือนนี้
คือ.."ถ่ายรูปสีสันของความรัก" วันละรูปจนกว่าจะสิ้นเดือน
สีที่จะเน้น คงเป็นสิ่งของ หรืออะไรก็ตามที่สื่อถึงความรัก 
และสีของความรัก(ในมุมมองของฉัน) คือ แดง ..ชมพู

ซึ่งนี่ถ้านับตามเวลาบล็อก ก็เป็นวันที่ 2





รูปแรก .. วันที่หนึ่ง 
"สองเราหนึ่งหัวใจ" 

(หนึ่งใช่ม๊ะ? ในวงนั้นอ่ะ หนึ่งนะ อย่าเถียงเชียววว)




วันที่2
"หนูน้อยผู้รักการร้องเพลง"

แค่เสื้อสีชมพูกับหัวใจดวงน้อยๆ
ก็ทำให้หาเหตุมาใส่ในอัลบั้มนี้ได้แล้ว

((สารภาพว่า อยากให้ภาพอาร์ตๆ แต่ยังได้แบบโนเนะเพ้อเจ้อมาแทน เหอะๆ))

...

โซนไดอารี่เล็กน้อยจากวันอาทิตย์
ภาคบ่ายได้ออกนอกบ้านนิดนึง ...




ก็นะ พอได้เสียตังค์แล้วมันสบายใจซะจั๊ง 555
และเล่าเฉพาะตรงนี้นะ..
ฉันใช้เวลาเป็นชั่วโมง เดินหาเสื้อผ้าให้ตัวเอง
แต่ไม่ได้เลย ที่รับราคาไหว คุณภาพและแบบก็ไม่ไหว
ที่คุณภาพดีราคาพอได้ ก็กลายเป็นไม่มีขนาด ..  หึหึ
จากที่ฉันเลือกหยิบเลคกิ้งมาตัวนึง แต่ก็กลับเอาไปคืน
หลังจากเจอคุ๊กกี้กล่องสวยลดราคา  

อันที่จริง ที่ติดรถพ่อไปห้างนี่
ก็ด้วยสาเหตุไปหานี่ล่ะ...




เล่มนี้หายากนะ ในเมืองนี่ไม่มีเลย
(ฉันหาจาก 2 ร้าน แล้วไม่เจอ .. )
แล้วก็ไปได้จากร้านซีเอ็ดในห้างดอกบัวโน่นนน
อยากได้ไว้ ก็เอามาไว้ก่อน ถึงยังไม่ได้ทำอะไรยังไงก็เถอะ
ได้แล้วรีบถ่ายส่งไปอวดป้าแจ๊วด้วย ^^ 





สิ่งที่ทำให้ปลื้มใจอีกอย่างในวันนี้
คือ น้ำพริกกะปิกระปุกโตจากยายอาบ
ก็อาทิตย์ที่แล้วเค้าทำทานกัน แล้วที่ฝากมาให้ฉันมันเดินทางไปลงบ้านอื่น
คุณนกก็เลยบอกว่า แล้วจะเอามาให้ใหม่..
ได้จริง ๆ ค่ะ ขอบคุณอย่างมาก อร่อยเด็ดไปเลย
ยิ่งได้กินกับน้ำพริกปลาทูพ่อ ..
แต่วันนี้ผักเหนาะน้อย เค้าไปเน้นแกงจืดซะมากกว่า



ส่วนวันนี้ (วันจันทร์) ก็ได้ออกไปข้างนอกอีก
คราวนี้ไปเป็นคนงาน ขนเก้าอี้ไปเก็บ 555
เลยออกไปแบบด่วนจี๋ หยิบได้แต่มือถือไป



ขากลับผ่านสี่แยกไฟแดงนี่
พ่อชี้ให้ดูต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นเป็นต้นนุ่น ตรงนั้นเป็นอู่ซ่อมรถ
เห็นมานานมากแล้ว
มีการเปลี่ยนแปลง
อู่ย้ายไป .. อีกไม่นานคงเห็นสิ่งก่อสร้างอื่น


...


เห็นโฆษนาเรื่องนี้ในทีวีหลายวันแล้ว
นึกอยากดูจัง แต่ดูตามเวลาที่เค้าเอามาฉายไม่ทัน...

สนใจจริงๆ ก็ตรงเรื่อง "อาหาร"
แต่พอได้ดูจริง ๆ สิ่งที่ให้มากกว่าแค่ความน่าอร่อยของแต่ละเมนูที่ตัวเอกทำ
นั่นคือ แรงบันดาลใจจากสิ่งที่รักอาจเป็นส่วนสำคัญในการผลักดัน
ให้ไปถึงความสำเร็จ แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้เลย
คือ กำลังใจ และ ความอดทน ...

เป็นอีกเรื่องที่สนุกและ ..น่าอร่อยไปเกือบตลอดเรื่อง

Bon appétit









Related Posts with Thumbnails