..เมนูวันฝนตก..

เมื่อวานรู้สึกเหนื่อย ฝันว่าอัพบล๊อกแล้ว
-..- เอาเข้าไป

คือ พาท่านน้องไปแม๊คโคร
จริงๆไม่เห็นจะน่าเหนื่อยเลยเนาะ
พ่อเป็นคนเข็นรถน้องไปซะทั่ว สนุกสนานกันไปสิ

ได้ข้าวของกลับมาเต็มรถ มองออกมาก็เห็นฝนลงหนักๆเลย
หลังจากที่ตอนแรกมาจอดฝนก็เริ่มลงพรำๆแล้วอ่ะนะ
ตอนขากลับนี่ล่ะ แทบจะคลำกันมาเลย
แล้วน้ำที่ท่วมถนนเป็นระยะ ๆ  ก็ช่วยล้างช่วงล่างของรถได้เป็นอย่างดี
แต่พ่อบอกว่า ถ้ามันมากกว่านี้จะไม่ดีอ่ะนะ -.-

............

ขอฝนหนักๆมาหลายวัน พระเจ้าอวยพรให้ชุ่มฉ่ำสะใจเลย -0-
ต้นหมากรากไม้ก็เบิกบานกันเต็มที่ แบบนี้ไม่ต้องรดน้ำกัน

เอารูปอาหารของเมื่อวานมาแปะ เพราะตั้งใจจะแปะ
แต่ไม่ได้อัพ .. เสียดายเนาะ ไหนๆก็ถ่ายรูปไว้แล้ว -.-
ตอนนี้พ่อเอากล้องไปด้วย เค้าออกเดินทางกันก่อนแปดโมง
ฉันหลับไม่รู้เรื่องเลยตั้งแต่หกโมงเช้า ตื่นอีกทีเที่ยง
น้องปลุกอีกตามเคย -.-

............

วันนี้ฝนยังคงตกอยู่ ไม่หนักเหมือนเมื่อวาน อากาศกำลังสบาย
แต่คงไม่เกี่ยวกับอากาศ น่าจะเป็นบรรยากาศบ้านเมืองด้วย
อะไรต่อมิอะไร เลยทำให้รู้สึก ..(ใช้ความรู้สึกอีกล่ะ) มันหดหู่อึมครึม

ฉันไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ ไม่ชอบเอามากๆ
เลยเปลี่ยนจากการหาความบันเทิงไร้สาระไปคุยกับแม่ ไปกอดแม่ กอดน้อง
โลกความจริงที่จับต้องได้ ครอบครัวที่รักและห่วงใยก็อยู่ตรงนี้
จะมาอึมครึมอะไรอยู่ ที่สำคัญ พระเจ้าของฉันยังทรงพระชนม์อยู่ ..
จะท้อใจซึมเซาไปทำไมกัน

..not me ?..

อุตส่าห์ไปสมัครกล่องฝากข้อความใหม่
แต่........ ใช้ไม่ได้
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเนต หรือเพราะอะไร

แต่ช่างมันเหอะ -*-

............

เมื่อคืนโทรหาสาวแตงตอนห้าทุ่ม แตงไม่รับ หลับไปแล้ว
พอหกโมงเช้าแตงโทรมา ไม่ค่อยว่างจะคุยแล้วอ่า
กำลังจะป้อนข้าวน้อง จัดการให้เสร็จ เดี๋ยวก็ถึงเวลานอนเหมือนกัน

เลยกลายเป็นเวลา เวลาไม่ตรงกันเลย T^T

............

พักนี้โดนคนคอมเมนท์ว่า "แอ๊บจังนะ"
แหม มันก็เฉพาะรูปแหละ -..-
ตัวจริงหลุด โก๊ะ ขนาดหนัก 555

จริงๆเจอคอมเมนท์ว่า ไม่ชอบรูปแอ๊บๆของฉันหลายคนล่ะ
ก็ไม่ได้คิดว่า ..ไม่ได้ชอบ"แอ๊บ" แต่ "แอ๊บ"เพราะอยากให้ชอบ
แต่มันติดว่าถ้าถ่ายรูปคนเดียว จะต้องแอ๊บ  กร๊าก ติดแล้วง่ะ

((มันเป็นโรคป่ะนะ ..รักษาหายป่าวอ่ะ))

............

จะตีสี่แล้ว น้องหลับแล้ว
กะจะวางท่านน้อง แล้วชิ่งไปกวาด - ถูตึก
ที่ห่วงก็คือ จะยังมีแรงเหลือป่าวหว่า ..ง่วงจังอ่า
เมื่อเช้าไปนอนเจ็ดโมงกว่ามั๊ง พอเที่ยงครึ่งก็ตื่น
มันมีความกังวลว่าจะต้องตื่นมาทำงานนี่ล่ะ
(แต่เห็นหล่อนเล่นเกมส์ตลอดเลยนะ -*-)

เหตุผลก็อยู่บนตักนี่ไง หลับแล้ว ..ลั้นลาล่ะเน้อ

..Rose Apple..

วันนี้จะตั้งใจอัพบล๊อก
-..- จะตั้งใจแต่งรูปด้วย

รู้สึกว่า สักแต่ว่าเขียน สักแต่ว่าเล่า ..มาหลายวันล่ะ
(แต่ก็ไม่ใช่ว่า ไม่ได้ตั้งใจเลยนะ วันอาทิตย์อ่าตั้งใจ)

............

สืบเนื่องจากเอนทรี่ก่อนโน้นน  เล่าเรื่องชมพู่เอาไว้สั้นๆ
ให้จัสมินไปสังเกตการณ์การพัฒนาการของผลชมพู่ให้
ผ่านไป ..กี่วันหว่า .. เออช่างเหอะ -.-

แล้วชมพู่ก็ถึงเวลาจะถูกหม่ำ โฮะๆ
จริงๆแล้ว พ่อบอกตั้งแต่วันก่อนว่า มีกระรอกมาแอบแทะไป2ลูก
เค้าก็เลยรีบเอาถุงพลาสติกไปห่อพวกที่เหลือเอาไว้

แต่สรุปว่า มี4ผลอ่ะนะ รอบนี้
แต่ไม่เป็นไรหรอก แม่บอกว่า มันยังมีลูกเล็กๆอีก
เป็นต้นไม้ที่อึดดีจริงๆ สำหรับชมพู่ต้นนี้
เทียบกับต้นฝรั่งที่พ่อซื้อมาปลูกพร้อมกัน
เจอเพลี้ยที่มากับมดดำพร้อมกัน ฝรั่งสู้ไม่ไหว ตายก่อน
เหลืออยู่ก็แต่เจ้าชมพู่นี่ล่ะนะ
แต่จะอยู่กันยาวนานแค่ไหนก็ว่ากันอีกที

............

วันนี้ฝนพรำๆตั้งแต่สายๆ จนเย็น อากาศก็เลยเย็นสบาย
แต่ไม่ชวนให้ออกนอกบ้าน เพราะงี้เลยยังไม่ได้ไปงาน OTOP
ทั้งที่อยากไป อีกอย่าง ศุกร์นี้พ่อก็ไปค่ายอีก จะไม่อยู่อีกหลายวัน
ก็ไม่แน่ พรุ่งนี้อาจจะไปสักหน่อย

เห็นฝนหยุดพรำ เลยชะแว๊บเอาลาเวนเดอร์ไปเที่ยวสวนซะหน่อย
ได้ภาพมาเซตเล็กๆดังนี้..แล..

ดอกไม้มีไม่เยอะ จริงๆที่บ้านน้ามีมาก บนบ้านน้าอ่านะ
อยากไปถ่าย แต่เกรงใจเจ้าของ ><
ไปเห็นตอนที่ไปเก็บผ้าให้น้าอ่ะ แต่ว่านะ ข้างล่างก็พอมี
อยู่แถวๆนี้ก็ดีกว่าด้วย เดี๋ยวจะหาว่าเอาแต่เล่น โตไม่รู้จักโตกันอีก -.-

............

อ่อ คุณลุงของลาเวนเดอร์บอกว่าส่งของขวัญมาให้ฉันแล้ว
มีเสื้ออะไรๆด้วย ตอนแรกพี่เค้ามาถามว่า ชอบสีส้มป่าว
ยังไม่ทันจะรู้ว่าเป็นอะไร ก็ต้องโดนบังคับรับไปซะล่ะ 555

ความจริงแค่ไม่ลืมก็ดีใจแล้วนะ :)

..นิ๊ดนึง..

เหมือนฝันชวนไปนอนตั้งแต่เกือบครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
แม่ก็ให้ไปนอนตั้งนานล่ะ

แต่ก็ไม่ไป ..ทำไม ..หัวไม่แห้งอ่ะ
สระผมตอนกลางคืน ผมไม่แห้ง นอนไปก็ไม่ดีสิ
อยากผมแห้งแต่ไม่อยากไดร์ผมซะด้วย -.-

แต่ไปดีกว่า จะหกโมงแล้ว

(ดูนะดู มีแค่นี้มันก็เอามาเล่า -..-)

ปล. แปลกมั๊ย เวลาไม่มีก็ไม่มีเลย พอจะมีก็เข้ามาเยอะเกิน
แต่จริงๆจะเยอะหรือจะน้อยมันก็ไม่เกี่ยว เพราะยังไงฉันก็ยังคงความคิดเดิม

..สิ่งที่ได้ในวันนี้..

รู้สึกว่า อาจจะต้องได้เลิกเล่น FV ซะแล้ว
เหตุเพราะยังไงก็เข้าไม่ได้ คือมันเข้าได้วันละครั้ง
ประมาณสายๆบ่าย ๆ พอลงมือเพาะปลูกโน่นนั่นนี่
กลางดึกก็เข้าไม่ได้แล้ว.. เออดี ผักหญ้าดอกไม้เน่าหมด

-..- ขนาดว่า ไปถอยแฟลช11กว่ามาลงแล้วก็นะ
มันยังทำให้ดีใจเข้าได้แค่ตอนนั้นล่ะ
หลังจากนั้นไม่เห็นจะได้.. เฮ่อ

............

เมื่อคืนไปนอนเกือบหกโมง จริงๆเรียกเมื่อคืนไม่ได้ด้วยซ้ำ
เพราะสระผมนั่นล่ะ เลยนอนซะเช้า ตื่นเก้าโมงมั๊ง
ไม่ได้ช่วยอะไรแม่เลย -*- แต่ขนาดนั้นก็ง่วงหงั่กๆ

นั่งกดPP ยังรู้สึกแสบตามากๆ
แต่ตอนฟังคำเทศนาไม่ง่วงสักนิด ..ขอบคุณพระเจ้า
เลยทำให้ฉันได้รับพระวจนะได้ไม่น่าจะตกหล่นนะ..สำหรับวันนี้

อาทิตย์นี้ฉันเรียนเรื่อง "โครงสร้างชีวิต"
อ.สุจิตมาเทศน์ทุกอาทิตย์สุดท้ายของเดือน ทุกครั้งที่อาจารย์สอน
ฉันก็ได้เรียนรู้มากขึ้น ๆ ไม่ใช่การเรียนให้หัวโต
แต่เป็นการเปิดตาใจให้เข้าใจว่า การดำเนินชีวิตคริสเตียน
มีอะไรอีกมากมายที่ถ้าเรามัวแต่สนใจเรื่องไร้สาระ เราก็จะไม่เข้าใจ
(เรื่องไร้สาระก็อย่างที่ขึ้นตั้งแต่ต้นนั่นไง -..- เกมส์นั่นน่ะ)

อาจารย์แจกเอกสาร ดูกันเข้าใจง่าย
แล้วก็มาทำความเข้าใจความหมายของแต่ละองค์ประกอบ

เพราะว่าพระเจ้ารักเรา ไม่ต้องการให้เราเป็นโรคตาบอด ตาสั้น ลืมตัว
อันจะตกไปอยู่ในบาปอีก พระองค์จึงมีคำสั่งสอนให้เรารู้จักดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง
เพื่อจะรักษาชีวิตนิรันดร์เอาไว้
องค์ประกอบทั้ง8สิ่งของโครงสร้างชีวิตก็มี

-ความเชื่อ (faith) : เพราะว่าจุดเน้นของพระคัมภีร์คือ ต้องใช้ความเชื่ออย่างมีคุณธรรม
เพราะโดยความเชื่อทุกอย่างเป็นไปได้ แต่ถ้าเชื่อในทางผิด ก็เป็นอันตราย
อาจารย์ยกตัวอย่าง ฮิตเลอร์ เชื่อในทางร้าย ฆ่าคนยิวไปเกือบ10ล้านคน -*-

ต่อมาก็- คุณธรรม (virtue) หรือ goodness ในพจนานุกรมแปลว่าคุณงามความดี
เชื่อในสิ่งที่ดี สิ่งที่จริง

แล้วก็-ความรู้ (knowledge) คือการมีความรู้ในความจริง รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
การใช้คุณธรรมต้องอาศัยความจริงเป็นองค์ประกอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ความจริงของพระเจ้า การไม่รู้สัจธรรมทำให้มีปัญหาด้านคุณธรรม
และความจริงจะต้องไม่ถูกลดมาตรฐาน 
อาจารย์พูดถึงนักศึกษารุ่นใหม่บางคนที่ให้ความเห็นว่า นักการเมืองโกงบ้างไม่เป็นไร
ถ้าเค้าหาประโยชน์ให้ประเทศ จะกินบ้างก็ไม่ว่า .. ถ้าเช่นนั้นมาตรฐานอยู่ตรงไหน
เพราะพระเจ้าไม่ให้เราลดมาตรฐาน ขาวคือขาว ไม่ใช่เทาๆ

 

-ความเหนี่ยวรั้งตน (self-control) : คือการรู้จักบังคับตนเอง
เป็นการบังคับตนเองให้เดินไปตามความรู้ที่ถูกต้องนั้น
ไม่ไปตามความลำพองของเนื้อหนัง ไม่หยิ่ง
ถ้าไม่บังคับตัวเอง ก็จะดำเนินตามความรู้สึก
ดังนั้นอย่าไปตามการชักจูงของมาร ให้อยู่ในความจริง

- ขันตี (perseverance) คือความอดทน อดกลั้น ไม่พ่ายแพ้ต่อการยั่วยุ
ไม่พ่ายแพ้เนื้อหนัง ไม่พ่ายแพ้ความยากลำบาก คริสเตียนต้องอดทน
ต้องไม่ยอมเสียคน แต่รักษาสง่าราศีของพระเจ้า

ชอบพระคัมภีร์ข้อนี้ "จะเหนี่ยวรั้งตนเองได้นั้น ต้องอดทน
ไม่อดทนก็รั้งไม่หยุดฉุดไม่อยู่ จะเสียทิศทาง ต่อมาก็เสียคน"
(ฮบ.11:36)

- ธรรม (godliness) คือความยำเกรงพระเจ้า
เราจะอดทนได้ดีขึ้นเมื่อเรายำเกรงพระเจ้า
เพราะเรารู้ว่า พระเจ้าทรงเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่สูงสุด เราจึงเกรงกลัวพระเจ้า
มากกว่าจะกลัวอำนาจของมารหรือเนื้อหนัง
(ไตร่ตรองทุกข้อนะ แต่ข้อนี้ทำให้คิดถึงหลายๆอย่างในช่วงนี้ด้วย)

เกือบจบล่ะ 555 พอลงมือเขียนเอาไว้ เหมือนจะยาว
ลอกจากกระดาษด้วย จากที่จดเอาไว้ด้วย
เอาไว้อ่านอีกรอบ ^-^ แบบออนไลน์ เอิ๊กๆ

มา อีกสองข้อ

- ความรักคนทั่วไป (brotherly kindness) คือให้รักเค้า ทำต่อเค้า
เหมือนที่เราอยากให้เค้าทำกับเรา เป็นการรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง
ถ้าเรารักเค้า เราก็จะยำเกรงพระเจ้ามากขึ้น เพราะเรารู้ว่า พระเจ้าทรงรักทุกคน
ให้โอกาสทุกคน ดังนั้น เราจึงต้องทำความดีให้กับทุกคน สมกับที่เราเป็นลูกพระเจ้า

สุดท้าย คือ - ความรัก (love) คือความรักของพระเจ้า
เป็นความรักที่พระเจ้าทรงรักเรา ซึ่งเป็นรากฐานของทุกสิ่ง
ด้วยความรักของพระเจ้า เราจะรักคนทั่วไปได้ดีขึ้น

ประโยชน์ของโครงสร้างชีวิต คือทำให้เราดำรงชีวิตอยู่ในความรอด
ตระหนักเสมอว่า เรามีชีวิตนิรันดร์ และต้องรักษาสง่าราศีเพื่อชีวิตนิรันดร์
และทำให้พระพรเต็มล้นเป็นจริงอยู่เสมอ เกิดผลดีในทุกสิ่ง

ก็ถ้าทุกอย่างดีขนาดนี้แล้ว จะลดมาตรฐาน
 ไม่ดำเนินชีวิตอยู่ในโครงสร้างได้อย่างไรกัน..

............

ยาวเนาะ รูปประกอบก็มีอันเดียวนั่นล่ะ
ว่าจะทำเซตจากขนมหวาน แต่ก็จะเช้าล่ะ
ไปแอบงีบกะนายน้องดีกว่า เดี๋ยวเช้าๆไปนอนต่อ

-0-

..Sweet Danger..

รู้สึกว่า Cbox จะเสีย
เวปเค้าล่ม.. หรือเซิฟเวอร์เนตฉันมันไม่เปิดเองก็ไม่รู้
เลยอ่านข้อความไม่ได้ ไม่แน่ใจว่าฝากได้ป่าว

แต่..ช่างมันเหอะ
ยังไม่มีเวลาไปหากล่องฝากข้อความอันใหม่ -*-

............

ตอนนี้ตีสี่จะครึ่ง
สมควรต้องนอนบ้าง พรุ่งนี้ประชุมวันอาทิตย์ จะลุกไม่ขึ้นเอา
(มันจะเหลือเวลานอนรึป่าวมากกว่า)
แต่เพิ่งสระผมสักชั่วโมงที่ผ่านมาได้
อยากให้หัวแห้งก่อน แต่ไม่อยากใช้ไดร์เป่าผม

คนเรามันก็แบบนี้นะ อยากได้นั่น แต่ไม่เอานี่
อยากได้อะไรอย่างใจ ใจร้อน แต่ก็ไม่ใช้ทางเลือกที่มี

สงสัยต้องนั่งหลับเอาล่ะมั๊ง
ก็ไม่อยากเป็นรังแคอ่ะ -..-

............

วันนี้พ่อกลับมาถึงบ้านเกือบสองทุ่ม
ขนาดออกจากกรุงเทพฯเจ็ดโมงครึ่งนะ นั่งกันมาราธอนเลยทีเดียว
ก็งี้แหละ ..รถกลางวัน รถหวานเย็น(แต่คนนั่งร้อนใจ -.-)
นั่งรถ ป.2 เค้ามีแวะให้กินข้าวเที่ยง
เลี้ยงข้าวด้วย แต่พ่อบอกว่า มันดูมีน้อยจัง ให้คนอื่นเค้ากินเหอะ
พ่อเลยไปหาข้าวจานละ35กินเอง -..-
แล้วก็ซื้อขนมของฝากเอามาฝากที่บ้าน

เห็นขนมที่พ่อเอามาแล้วคิดถึงตัวเอง
เรื่องของฝาก ฉันกับพ่อเหมือนกันเป๊ะ.. คือ เลือกไม่ค่อยเป็น 555
เอาแบบพื้น ๆมาก -..- ประมาณว่า 3ชิ้น100
ประจำเล้ย ไม่ได้เลือกอะไรที่แปลกแหวกแนวด้วยนะ
ประมาณว่า ถ้าผ่านเพชรบุรี ต้องเอาขนมหม้อแกง
ไปสุราษฯ ต้องไข่เค็มไชยา -..-

แล้วเรื่องน่าหวาดเสียวก็เกิดขึ้นตรงนี้ล่ะ
เพราะว่า พอเห็นมีอาลัว ก็เลยเอามาถ่ายรูปกับเจ้าหัวโตซะหน่อย
เสร็จแล้วก็เอามาให้น้องกินมั่ง แต่เค้านอนอยู่อ่ะ
จะให้กัดนิดเดียว น้องแทะๆหักไปเหลือแต่ยอด -*-
เท่านั้นล่ะ ขนมก็ไหลไปติดคอ นั่งแค่กๆอยู่พักใหญ่
ฉันโดนแม่ต่อว่าใหญ่โต เพราะกลัวมันจะไปขวางหลอดลมน้อง
T^T พี่ผิดไปแล้ว..  แต่น้องไม่เป็นอะไรนะ
พ่อเอาน้ำมาให้ดื่มไล่ๆ แล้วก็อธิษฐานวางมือขอพระเจ้ารักษา

สักพัก ก็กลับมาซ่า กินขนมหม้อแกงไป1/4
-.- นึกโมโหตัวเอง ไม่ใช่ไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร
แต่พอเล่น ก็เถไปเรื่อย........ แต่ขอบคุณพระเจ้าค่ะที่ปกป้องน้อง
แล้วในเรื่องเดียวกันก็เป็นบันทึกความชื่นใจ ^-^