“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันจันทร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

..Lord raise me up..

เอาล่ะ ไม่ว่า มันจะกลายเป็น วีคอารี่ไปซะแล้วหรืออย่างไร
วันนี้ก็อัพเดตหน่อยล่ะกัน ไม่งั้นมันจะกลายเป็นรายปักษ์
(ภาษาอังกฤษเรียกรายปักษ์ว่าอะไรนะ??)
เจอล่ะ biweekly นี่เอง ฮ่าๆๆ


...

คืนวันเสาร์ที่ผ่านมาฉันบังเอิญเจอลิงค์ของคนรู้จัก(นานมาก)
ก็เลยคลิกต่อไป ค้นต่อไป . เรื่อยๆ อ่อ ลิงค์ FB อ่ะนะ
และเนื่องจากว่า มีหลายคนที่เราเกิดอยากรู้ความเป็นไป
ก็เลยพากันกับแม่นั่งส่อง FB ชาวบ้าน ฮ่าๆๆ
ไม่เพลินหรอก แต่บางคนหาตัวยาก บางคนก็ไม่เจอเลย
ส่วนคนที่เจอ ก็ทำให้เราอยากเจอคนโน้น คนนี้ คนนั้น ต่อไปอีก
เรื่องไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเค้า


แต่ ... มันอยู่ที่ท่านั่งของฉัน ร่วม ๒ ชั่วโมง
ที่นั่งคุดคู้ (เออ ทำไมต้องนั่งงั้น? อย่างกะทำไรผิด)
พอลุกขึ้นยืน ก็กลายเป็นว่า หลังแข็งเป็นกระดานเลย
ปวดบั้นเอวเอาหนัก อาการนี้ที่จริงหายไปนานแล้ว
ที่เป็นเรื่อยๆจะเป็นที่เอวด้านขวา เพราะฉันนั่งผิดท่าบ่อยๆ
คือพับขาหนึ่งข้าง เหยียดหนึ่งข้าง
เคยค้นดูอาการในกูเกิ้ล เค้าว่า กล้ามเนื้อมันบาดเจ็บสะสม อะไรประมาณนี้
คราวนี้ได้มาอีกอย่าง รวมกันเลยสุดจะทรมาณ
แล้วฉันก็กลับมานั่งท่าเดิม เพราะมันทำให้ฉันไม่ปวด
แล้วก็ดำเนินการค้นเรื่องชาวบ้านต่อ แต่คราวนี้ไม่ใช่กลุ่มเดิม
ไม่นานเท่าเดิม แค่ประมาณ ๑๐ กว่าปี แล้วทำไมก็ไม่รู้
เมื่อฉันเห็นความเปลี่ยนไปของพวกเค้า อาจเพราะเค้าเป็นเด็กรุ่นน้องที่ฉันเห็นตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยก
ตอนนี้โตแล้ว เรียนจบ ทำงานทำการ .. เห็นเค้าประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง
ความหดหู่ก็วิ่งเข้ามาใส่ฉันเต็ม ๆ ..
เริ่มคิดสับสนอีกรอบ(รอบที่พันล้าน) แต่ก็พร่ำบอกตัวเองตลอดว่าห้ามโทษใคร
เพราะชีวิตเราจะก้าวหน้าหรือถอยหลัง คนอื่นเป็นแค่ตัวประกอบ เค้าจะหนุนหรือไม่หนุน
คนที่จะก้าวขาคือตัวเราเองล้วนๆ ... แม้ว่าโดนผลัก แต่ไม่ยอมไปมันก็แช่อยู่ที่เดิม
ที่จริงเรื่องการเงิน ฉันก็อยู่ได้แบบเรื่อยๆ แต่มันไม่น่าจะได้แค่นี้เท่าที่ศักยภาพฉันมี
อีกอย่าง หากคิดให้ดี ฉันก็มีวัตุดิบอยู่กับตัวพอให้สร้างอะไรได้อีก
ประเด็นอาจไม่ได้อยู่ที่ฉันต้องเรียนจบ มหาลัยดีๆ หรือมีการพัฒนาเรื่องหน้าที่การงานแบบใคร
ฉันไม่ได้เฟลเรื่องนั้น แต่แค่คิดว่า บางทีเหมือนฉันชะงักชีวิตฉันไว้ที่จุดเดิมนานไปรึเปล่า?


สุดท้าย ฉันก็ไปนั่งอาบน้ำสระผม แล้วก็ปล่อยให้ตัวเองร้องไห้
ป่าว .. ฉันไม่ได้ร้องไห้สงสารตัวเอง แต่เพราะฉันรู้ว่าฉันควรจะระบายหรือถามใคร
ฉันเป็นมนุษย์ที่พระเจ้าสร้างมา แสดงว่า พระเจ้ารู้วัตถุประสงค์เกี่ยวกับชีวิตฉันดี
ฉันถามพระองค์ว่า พระองค์อยากให้ฉันเป็นอะไร ให้ฉันทำอะไร
ฉันต้องแตกต่างกับคนอื่นแน่ แล้วอีกเหมือนกัน ที่พวกเค้าแต่ละคนก็ต้องแตกต่างกันไปทั้งนั้น
และเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในหัวของฉันว่า
"เริ่มจากสิ่งที่มี" ฉันเริ่มคิดว่า ฉันมีอะไรในมือ
ฉันมีผ้าหลายชิ้น หลายแบบ ที่อาส่งมาให้ จะทำอะไรก็ได้หลายอย่าง
ฉันมีแนพกิ้น มีอุปกรณ์สำหรับทำงานเดคูพาจได้ แต่ไม่มีงานดิบ
ฉันมีจักรเย็บผ้าแล้ว .. ฉันมีคอมพ์ ฉันเคยสร้างงานได้เงินแล้วด้วย !!
ฉันมีลูกปัด หลายแบบ โดยเฉพาะ seedbeads ฉันมีเยอะพอควร
และที่สำคัญ ฉันมีมันสมอง ที่พระเจ้าประทานให้
ฉันมีสองมือที่ทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง
เช้านั้นฉันก็เลยเริ่มวางแผนที่จะเอาของพวกนั้นออกมาทำให้มันมีมูลค่าขึ้น
แต่ก่อนหน้านั้นฉันเพิ่งส่งข้อความไปรบกวนให้อาซื้อของให้อีก
กับแผนที่คิดจะไปทำการค้าเล็กๆในค่าย ต้นเดือนพค.
มันจะดัง มันจะเวิร์คมั๊ย? .. ฉันไม่รู้หรอก ไม่แน่ใจด้วย


จนเย็นวันอาทิตย์ (อาทิตย์นี้ฉันไม่ได้ไปสอนเด็ก เพราะปวดหลังมาก)
แม่ก็มาบอกว่า คุณนิกกับคิมอยากให้ฉันสอนทำเดคูพาจ
แวบแรก ฉันรู้สึกฉุน เพราะตอนที่คิดจะจ้างให้พี่เค้ามาสอน
เค้าก็แนะนำให้เรารวมกลุ่มกัน ๓คนขึ้นไป เค้าคิดเท่ากับที่ป้าฉันเรียนในร้านในกทม.
แต่ไม่มีใครสนใจ มีแต่คนเห็นด้วย แต่ไม่ยักกะจะควักเงินสักคน
วันนั้นฉันเลยเรียนคนเดียว จัดเต็มไปคนเดียวเลย ฮ่าๆๆ
จ่ายไปเท่ากับสามคนเรียน แต่ก็ได้วิธีทำมาล่ะนะ จริงๆแอบเสียหัวนิดนึง
ที่พอไปค้นในเว็บ ใน youtube ก็มีคนสอน คล้ายคลึงกัน
แต่ก็นั่นแหละ หากไม่เริ่มต้น จะไปรู้ได้ไงว่ามันต้องมีอะไรอย่างไรบ้างจริงๆ
ถือว่าฉันเสียเงินค่าวิชาไป
งานนี้หากฉันต้องสอนฟรี คิดให้ดี ก็ไม่เป็นไร
แต่พวกเค้าต้องจ่ายค่าอุปกรณ์เอง .. เรียนฟรีไม่ได้หรอก
เพราะของฉันทุกอย่าง ฉันซื้อมานี่นา
(จริงๆ เคยบอกไว้แล้วว่าถ้าสอนจะคิดค่าสอนคนละร้อย -,-
แต่ตอนนี้ สงสัย .. คงเป็นสาธารณกุศลไปซะล่ะ ฮ่าๆ)
ไม่เป็นไร เดี๋ยวพระเจ้าจะอวยพรฉันมากกว่านั้น ^0^
ที่แน่ๆ สร้างคุณไว้ก่อน เดี๋ยวตอนค่ายจะให้ขายของซะให้เข็ด ก๊ากกก




วันนี้ ไม่มีภาพก่อนจ้า อ๊อ มีนี่นา .. ก็ลูกปัดไงเนอะ
เนี่ยๆๆ เดี๋ยวจะทำเพิ่มอีก อยากทำให้ได้สักสองโหลขึ้นไปจัง


แต่นี่ก็หยุดดราฟท์มาหลายวันแล้วนะ -,-
ส่วนนี่ก็ที่ดราฟท์ไว้ล่าสุด ...




ให้พี่อั๋นในวันเกิด เห็นพี่เค้าชอบสีฟ้า
แต่ตาไม่ค่อยเหมือนนะ .. ยอมรับเลย เพราะภาพไม่ชัดด้วย (อย่าโทษภาพเห๊อะ)




หนูน้อยคนนี้เห็นโผล่หน้ามาเป็นเดือนแล้ว
อยากจับมาดราฟท์ตั้งนาน วันก่อนเลยจัดซะ




สุดท้ายคือเจ้านกตัวนี้ แปลกดีที่ได้ดราฟท์วันเสาร์ทุกทีเลย อิอิ


...

ส่วนเนี่ย อุปกรณ์หลักที่ช่วยบรรเทาอาการปวดหลังของฉัน




ผ่านมาสองวัน ตอนนี้ดีขึ้นมาก วันอาทิตย์น่ะเป็นร้อนในด้วย
ดีที่ได้นอน นอนจริงๆ ตั้งแต่วันอาทิตย์ เมื่อวานก็นอนทั้งวันอีก
ตื่นมาอาการร้อนในก็หายไป มันไม่แตกเป็นแผล
แสดงว่าการพักผ่อนนี่มีส่วนจริงๆเนอะ


 

 

วันจันทร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

.. แบบว่า หลายเรื่อง..

หลังจากที่อัพบล๊อกไว้ล่าสุด เป็นอันว่าเข้าใจผิดอีก = =
วาสลีนมันก็เป็นจำพวกขี้ผึ้ง อาจช่วยได้บางส่วน แต่ไม่ได้ทั้งหมด
จนวันเสาร์ พาน้องไปหาหมอ เค้าบอกว่า เป็นน้ำเหลืองเสีย
ให้มาทั้งยาทาและยากิน วันแรกน้ำเหลืองก็หยุดไหลเลย
ตอนนี้ก็ค่อยๆเริ่มผลัดผิว พวกที่เป็นแผลก็บางลง
ชั้นผิวหนังที่ตายแล้วก็เริ่มหลุดออก เป็นสะเก็ดแผล
จริงๆ หากใช้วิธีเติมวิตามินเสริม ก็น่าจะเห็นผลนะ แต่น้องเป็นเด็กพิการ
ภูมิคุ้มกันเค้าไม่ค่อยดีด้วย หากรอจะทรมาณกันอีกยาว
อ่อ .. แล้วมันก็เริ่มติดเชื้อแล้วอ่ะ ที่น้ำเหลืองยังไหลไม่หยุด
ได้ยาหมอไปก็โอเคขึ้น วิตามินเสริม แซลมอนออยล์ อะไรๆก็ยังกินอยู่นะ


ผ่านมา นี่ก็วันอังคารแล้ว แผลบนหน้าดีขึ้นเห็นได้ชัด
ถึงคราวแรกจะเข้าใจผิด ฉันก็ยังคงขอบคุณพระเจ้าอยู่ดี
เพราะทุกสถานการณ์ ย่อมสอนอะไรๆกับชีวิตฉันเสมอ


...

ว่าแล้วก็มาเล่าย้อนหลังผลงานดราฟท์ภาพของฉันกันซะหน่อยเนอะ
เนื่องจากวันก่อน (จำวันไม่ได้) ดราฟท์ภาพแล้วคอมพ์เกิดแฮงค์ เลยสั่งปิดโปรแกรมไป
(เล่ายังอ่า??) ภาพที่จะเอาไว้ใช้สำหรับวาเลนไทน์เลยมีอันเดี้ยงไปกับโปรแกรมด้วย
สลดหดหู่มาก แต่พอเปลี่ยนความท้อมาเป็นพลัง กลับกลายเป็นดราฟท์ภาพได้อีกโข




ก็เริ่มจากที่เอาลงไปเอนทรี่ก่อนนั่นแหละ ..
ส่วนนี่ คิดว่าน่าจะเหมาะ แต่อาจไม่โดนเท่าไหร่ คนกดไลค์ที่เพจไดอารี่ไม่เยอะ
แล้วคิดอีกที อาจจะดูเป็นสาวเปรี้ยวไปสักนิด .. ไม่เหมือนฉัน อิอิ




ถัดมา เป็นภาพดราฟท์ให้วันเกิดพี่รุ่ง
แกเคยขอไว้ปีที่แล้ว .. ไม่รู้ว่าอยากให้กำลังใจรึเปล่า
ไอ้เราก็บ้ายอ เลยดราฟท์ให้ไปล่ะ ชอบหรือไม่ชอบอันนี้ไม่ทราบ ฮ่าๆ




วันถัดมา รู้สึกจะเป็นช่วงวาเลนไทน์
อารมณ์อยากได้อะไรคิกขุมันกำเริบ (แก่แล้วนะ .. พอเห๊อะ)
ก็เลยดราฟท์เจ้าตัวนี้ .. น่ารักดีเนอะ
แบบ อยากได้อะไรก็ดราฟท์เอา ฮ่าๆๆ




อันนี้ก็มาไล่ๆกัน แต่อัพช้านะ เพราะมันมาวันเดียวได้ตั้ง ๓ รูป
แลฉันเป็นคนว่างงานจัดเลย ฮ่าๆ
ก็ฉวยโอกาสตอนน้องหลับ หรือสงบ


ส่วนนี่..........




มาตอนเช้าวาเลนไทน์เลย ต้นฉบับน่ารักมาก ฉันทำตกๆหล่นๆไปหลายอยู่
ต้องขอบคุณทุกไลค์ด้วยนะคะ ๖๗ คลิก แค่ดีใจที่มีค่าพอให้กดถูกใจให้ ^^


....

วันต่อมา (ไม่ไล่วันแล้ว แบบว่าลืมอ่าา) อยากลองทำเฟอร์บี้เอื้ออาทรกะเค้ามั่ง
แต่ไม่มีเท้านะ เพราะทำจากขวดกาว






ถึงงั้นก็ชอบจัง เห่อไม่รู้จะเห่อยังไง ฮ่าๆ
แล้วก็เลยสั่งให้เด็กๆเอาอุปกรณ์มาทำมั่งในวันอาทิตย์
ส่วนของเรา พออีกวันก็ทำมงกุฏใส่ให้อีกแน่ะ
แล้วขอบอกว่า มงกุฏนี่ใส่ของได้นะจ๊ะๆ ใส่พวกลวดหนีบกระดาษได้แหละ
อยากให้มีประโยชน์ด้วยไง ถ้าทำน่ารักอย่างเดียวอาจไร้ค่าเอาง่ายๆ


...

บ่ายวันต่อมา ฝนตก ไฟก็ดับ แต่ไม่นาน น่าจะสักชั่วโมงกว่า
เค้าว่าหม้อแปลงแถวไทยโฮเต็ลระเบิด .. หรืออย่างไรนี่แหละ




มื้อแรกของฉันก็เลยกินในความมืด ตามด้วยของว่างฝีมือพ่อ
อร่อยแบบว่าพ่อนำเสนอมาก ตะลิงปลิงคลุกน้ำปลา




ที่เห็นว่ามีแสง เพราะยกจานไปถ่ายรูปหลังบ้าน
พอจะหันกลับเข้าบ้าน เลยเห็นหลักฐานของสายฝน


...

คืนวันศุกร์เคี่ยวเข็ญตัวเองอย่างยากเย็น เพราะน้องเป็นหนักเลยช่วงนั้น
หากเราจะต้องดูแลเค้าก็ต้องถ่างตาไว้ดีๆ และสดชื่นตลอด
รูปอะไรๆ ก็อยากทำด้วย กลัวทิ้งมือไปนานจะขี้เกียจเอาทีหลัง




เช้าวันเสาร์เลยได้ภาพนี้มา ต้นฉบับเด่นมาก
ฉันต้องผสมสองโปรแกรมเข้าด้วยกัน
นี่คงดีมาก หากส่งอิลลัสเข้าโฟโตชอปได้ทันที(หรือได้ แต่เราไม่เป็น?)
เอาไปอัพ ฝากให้ผู้ใหญ่หลายท่าน .. ก็แท๊กไปนั่นแหละ อิอิ อยากอวดบ้างอะไรบ้าง




พอดึกวันเสาร์ ทำภาพให้วันเกิดน้องสาวอีกคน
ไม่ได้คุยกันนานแล้ว ไม่สนิทกันแล้ว
แต่มีวันเกิดเค้า เราก็ไม่อยากทำเป็นลืม อย่างไรก็ยังคิดถึงและหวังดีกันอยู่




วันนี้ได้ของฝากจากแม่ เป็นสาหร่าย แม่ซื้อมาฝาก
เห็นว่าฉันปวดฟัน กินอะไรก็ลำบาก เลยได้สาหร่ายมากินกับน้ำพริก
อร่อยมาก จริงๆ มันก็ไม่อะไรมาก แต่มันแปลก ฮ่าๆ
ไม่รู้ว่าที่อื่นหาได้ง่ายป่ะนะ แต่ที่นี่ก็ไม่ได้ตลอดหรอก


...

ถึงวันอาทิตย์ ได้สอนเด็กๆสักที
แต่ที่ไหนได้ ลืมเอาอุปกรณ์กันมาทุกคนเลย ...
เลยไล่ให้ไปหา ก็วิ่งกันออกไปสักพัก ได้กลับมาคนละนิดละหน่อย
ส่วนใหญ่ได้ส้อม ขยะแถวนี้ก็น่าจะเป็นส้อมหรอก
เพราะแม่ค้าเน้นขายยำมะม่วง มาม่า .. อ่ะ = =












ก็เลยทำออกมาเป็นเฟอร์บู้ พวกญาติห่างแสนห่างของเฟอร์บี้
แต่ละคน ทำกันแนว .. แนวไหนก็ไม่ทราบ




อ่อ วันนี้ได้อุ้มน้องโมทนากันแบบนานเลย
ก็เจ๊อ่ะแหละ เอามาให้เราเห็น เลยอดไม่ได้ ต้องไปแย่งมาอุ้ม ก๊าก
ชอบเบบี้อ่า .. พอเริ่มเดิน ไม่อยากยุ่งแล้วแหละ ขี้เกียจเดินตาม


แล้วก็วันนี้เค้าจัดฉลองวาเลนไทน์กัน ฉันก็เอาของขวัญที่ห่อไว้ไปแจกเด็ก
กับผู้ใหญ่บางท่าน .. อย่างว่า ตอนไปซื้อ นึกไม่ออกเลยว่าจะให้ใครดี
หยิบมาเลยได้แบบจำกัด










เซอรไพรส์นิดนึงด้วยที่หนูๆก็มีของฝากครู
บอยกับนนท์ให้ช๊อคโกแลตรูปหัวใจ
ส่วนพลอยให้ดอกไม้ อุตส่าห์ซื้อมานะ
ครูล่ะปลื้ม ^-------^






อ่อ คิมเค้าเอาเข็มกลัดมาแจกด้วย ให้ท่านน้องอันนึง พี่ก็ได้อัน
ส่วนอีกตัวขอเค้าเอง นนท์ก็ใจดีอีกน่ะ ยกให้เลย ฮ่าๆๆ




เมนูตอนเที่ยง คุณนิกทำมา อร่อยอ่า กินได้จานเดียวเอง
ที่เหลือเค้าขนกลับกันเกลี้ยงเลย =.= คงอร่อยถูกใจทุกท่านอ่ะนะ
แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะจานเดียวก็วิ่งเข้าห้องน้ำกันทั้งคืนแล้ว


...

และปิดท้ายด้วยวันจันทร์ .. ตอนเช้า ต้อนรับวันใหม่ด้วยหมูปิ้งหอมๆ
คนที่เช่าร้านข้างหน้า เค้ามาทำขาย เป็นหมูปิ้งนมสด ไม้ละ ๑๐ บาท
ไม่แพงนะถ้าเทียบกับปริมาณ ก็พอได้ ข้าวเหนียวอีกถุง เด็กก็กินอิ่มเลย
(แต่เด็กบ้านนี้ ๓ ไม้อัพ = =)




รู้สึกเมื่อวาน ประเดิมวันแรก เห็นว่า ข้าวเหนียวไม่พอขาย
ส่วนหมูไม่แน่ใจนะ เค้าขายทั้งเช้าและบ่าย โดนใจเด็กหอ
(ผู้ใหญ่หอยังเดินไปซื้อตั้งหลายรอบ ฮ่าๆๆ)



Source: Flickr / iaroslava_rizova



ปิดท้ายจริงๆล่ะจ้ะ .. กับภาพคนรักการอ่าน
พักนี้ชอบอ่านจริงๆ แต่ได้เฉพาะตอนก่อนนอนนะ
หนังสืองี้กองเต็มใต้หมอนเลยอ่ะ

 

 

วันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

..Thank you Lord..

หายหัวไปน๊านนาน ..... เพิ่งมีเวลาจะได้มาอัพนี่แหละ
คือเวลาน่ะมี แต่มือมันใช้ได้ข้างเดียว ..
เหตุผลก็คือ .. น้องป่วย
อาทิตย์ก่อนท้องเสีย เสียทั้งวัน กลางคืนซ่อมได้ ..ไม่ใช่ล่ะ
กลางคืนหาย อาจเพราะกินยา กับงดอาหารด้วย
พอบ่ายๆของอีกวันก็มาอีก
เป็นช่วงที่พ่อไม่อยู่บ้านด้วย ทั้งล้าและท้อเลย T^T
อยู่กับแม่สองคน รู้สึกว่า .. งานมันหนักจัง
และเพราะพักผ่อนน้อยด้วยมั๊ง เหงือกก็มาอักเสบอีก
หน้าที่ว่ากลมอยู่แล้ว ตอนนี้กลมเบี้ยวออกไปอีกข้าง ..
ทั้งเราและคนที่เราดูแล ป่วยกันหมด อ่อ อีกอาการที่มาพร้อมๆกับท้องเสีย
แต่ยังอยู่ติดจนถึงวันนี้คือผื่นแพ้ เรียกงี้ถูกป่าวก็ไม่รู้นะ
เพราะตอนแรกเห็นเหมือนเป็นบวมเพราะโดนแมลงกัดหรือแพ้
พอทาแซมบัค ก็ไม่หาย แต่เป็นตุ่มเม็ดเล็กๆเห่อขึ้นมาเต็ม แล้วแตกออกเป็นน้ำซึม
แรกๆก็ปิดแผล ใช้ผงเขียวผสมน้ำทา จะบอกว่าดีขึ้นก็ไม่เชิง
ผ่านไปหลายวัน จนพ่อกลับมา (สองสามวัน) ก็เลยตัดสินใจกันว่า เปิดแผลไว้ดีกว่า
เห็นสภาพน้องแล้วแทบร้องไห้ สยองขวัญมาก เหมือนผิวถลอกไปทั่ว
ตามแขน ข้อศอก เป็นที่หลังคอด้วย
เมื่อคืนแม่ก็ร้องไห้ .. เป็นทุกข์เหลือเกิน
อธิษฐานคร่ำครวญ ทั้งโทรไปปรึกษาเพื่อนที่เป็นเภสัชกรด้วย
เค้าก็บอกว่า น้องไม่ค่อยมีภูมิต้านทาน ต้องทานวิตามินเสริม
จะว่ามันดีมั๊ย มันก็คงช่วยได้ แต่แผลก็ยังเฟอะอยู่ .. อันนี้แค่ที่ชั้นผิวหนังนะ ไม่ถึงกับเลือดออก



จนวันนี้ แม่บอกว่า ที่ทวารหนักเค้าก็เป็นด้วย แล้วแม่สงสารเห็นผิวแตก
กลัวจะแสบ เลยใช้วาสลีนทาให้ พอเปลี่ยนแผ้าอ้อม เลยเห็นว่า ดีขึ้น
เป็นอันว่า ได้สูตรรักษาใหม่ .. วาสลีนปิโตรเลี่ยมเจล นี่ล่ะ ทาที่คอแขน
ตอนนี้เห็นแล้วว่าที่คอดีขึ้น ขนาดว่าแค่ทาไว้ไม่กี่ชั่วโมง ผิวที่ดูแตกแยะ มันก็สมานคืนกลับ
กำลังลอกผิวหนังที่กร้านๆออกด้วย ... ขอบคุณพระเจ้า


......

เล่าข้ามๆ แต่ข้างบนคือเรื่องน้อง
อ่อ มีช่วงระหว่างการดูแล ที่ฉันต้องออกนอกบ้าน ..เมื่อวันพุธที่แล้ว
ไม่นอนทั้งคืน เช้าถึงสายเบลอ ๆ เที่ยงๆไปซื้อของ
แวะซุปเปอร์ซื้อแป้ง๒ป๋อง ถูกมากๆ ป๋องละ ๒๙ บาท (สงสัยใกล้หมดอายุ)
ไปร้านขายยา ยื่นใบรายการให้ จ่ายเงิน
ดันลืมเช็คว่าเค้าใส่ของมาไม่ครบ = =(จ่ายตังค์ครบด้วยอ่ะ)
ออกไปแวะห้าง ขนมปังกาบ้าฯเอสแอนด์พีหมดเกลี้ยง .. เซ็ง
เลยซื้อขนมปังไส้อัลมอนต์กลับมา
ไปร้านหนังสือ ได้ของไว้สอนเด็กทำงานฝีมือ ,
ได้หนังสือความรักหนึ่งเล่ม ,
ไปยืนดูคอลัมภ์ผลงานปรมาจารย์ ยิ้มไปยิ้มมาแต่ไม่ซื้อ
แวะตลาด ซื้อไส้กรอก ไก่จ๊อ กะโบโลน่า(อันหลัง แม่ค้าชวน ก็เลยซื้อ )
ก่อนเข้าบ้าน ไปเซเว่น ซื้อขนมปัง๑แถว
และปากกา ๔ แท่ง(บ้านเต็มไปด้วยปากกาแล้วววววว)




อ่อ หนังสือความรัก เดิมคิดจะสั่งผ่านเพจ
แต่เปลี่ยนใจ อาจจ่ายแพงกว่า แต่เอาเฉพาะเล่มที่อยากได้ล่ะกัน
อ่านไปก็ขัดไปนะ บางอันเป็นแบบที่ฉันคิด แต่ก็ไม่เหมือน
บางอันนี่ขัดกันแบบสุด ๆ ฮ่าๆ นี่ถ้าซื้อเล่มของคนที่เขียนขัดกับความคิดเรามา
น่ากลัวว่าจะเสียดายเงินมากๆ
อาจเพราะเราตัดสินใจเลือกหรือทำ บนมาตรฐานที่ต่างกันก็ได้
ไม่ได้บอกว่าฉันดีกว่า แต่ฉันมีกรอบและความถูกต้องมากกว่าจะทำตามอารมณ์น่ะ


...

พอวันเสาร์ วันตรุษจีน ก็ดราฟท์ภาพอวยพรไว้ในเพจ
เอ่อ .. ว่าแล้วก็แนะนำเพจล่าสุดของฉันไว้ ณ. ตรงนี้เลยนะจ๊ะ
ชื่อเพจ Fuji-Emi จ้าาา
ตั้งตามตัวย่อที่ใช้บ่อยๆ ตั้งแต่ดราฟท์งานมา
คือ ที่เป็นงานเลยก็มี แต่ยังนับว่าใหม่มากกับเรื่องนี้
ถึงงั้น .. ก็ขอบอกว่า สู้ไม่ถอยหรอกนะ
เพราะเราทุกคนยังไงก็ต้องพัฒนากันตลอด หยุดเมื่อไหร่ก็ ... ตาย สิ




ภาพนี้ทำช่วงเช้ามืด ดราฟท์แล้วสงสารต้นแบบ ไปหยิบมาจากกูเกิ้ล
หวังว่าอาหมวยน้อยจะไม่เคือง ที่ฉันทำฟันน้องเค้าเหยิน ฮ่าๆๆ
เก่งจริงเรื่องทำฟันชาวบ้านเหยิน = =


...

ผ่านวันอาทิตย์ไป เพราะไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากดูแลน้อง
วันนั้นน้องงอแงมาก อาจเพราะแสบผิวด้วย ท้องเสียด้วย


พอคืนวันจันทร์ ฉันตั้งใจจะทำภาพสำหรับวันวาเลนไทน์ให้เสร็จ
แต่ตอนที่กำลังเลือกสีฉากหลัง .. วินโดว์ก็สั่งปิดโปรแกรมอิลลัสที่ฉันเปิดค้างมาหลายเดือน
(แต่งีบคอมพ์ แทนที่จะดับสนิท)
ผลคือ ... หายไปหลายงาน ทั้งภาพเจ้าหญิงที่ทำค้างไว้ เกือบจะเสร็จแล้วล่ะ
เล่นเอาเสียเซลฟ์ไปเลย
เช้ามืดวันอังคาร หลังจากฉันทั้งพักคอมพ์จริงๆ แล้ว เคลียร์ขยะทุกสิ่งอย่างแล้ว
ก็ทำได้อีกภาพ ... เป็นงานที่ออกมาหลังจากอารมณ์ฉันแกว่งเต็มที่




ไม่ละเอียดมาก ใช้ทั้งปากกาและดินสอ .. เรียกว่า อะไรควรตรงไหนก็ใช้อันนั้นล่ะนะ
ไม่ได้ดัดให้ตรงเป๊ะ แต่มีคนกดไลค์ให้ในเพจ ก็ดีใจค่ะ


ส่วนงานของวันอื่น ที่ฉันผลิตออกมาอีกหลาย ไว้ค่อยอัพเนาะ
พรุ่งนี้กลางวันก็ได้อ่ะ เพราะตอนนี้กลับมาอุ้มน้องอีกแล้ว .. เมื่อยแขนอ่ะ
ต้องเอื้อมมืออ้อมตัวเค้ามาพิมพ์เนี่ย = =


...

อ่ะ ๆ ปิดท้ายอีกนิดล่ะกัน นี่เป็นของขวัญวาเลนไทน์สำหรับเพื่อนและคนรู้จัก
ฉันซื้อไว้เดือนก่อน เดือนนี้เพิ่งได้โอากสห่อ
ก็นะ เสาะหาวิธี จะทำให้ของขวัญวาเลนไทน์กิ๊บเก๋อยู่นาน
สุดท้ายก็มาใช้วิธีง่ายๆ ที่ทำได้ ... ตามเคย






หวังว่าคนรับจะชอบ
ด้านหลังมีข้อพระคัมภีร์เกี่ยวกับความรักด้วย
ทั้งหมดมาจาก ๑ ยอห์น แต่บทไหนนั้นจำไม่ได้แหละ


...

สุดท้ายแล้ว ปิดท้ายด้วยหัวใจดวงโต๊โตล่ะกัน อิอิ




source : tumblr จ้ะ .. เจ้าเดิมตลอดกาล
เป็นแนวที่ทำไม่ยาก แต่ก็โอเค อัพไว้ในไดอารี่มีคนชอบ
ไม่รู้ว่าเอาไปอัพในเพจอิลลัสจะมีคนชอบป่ะเนี่ย


 

 

วันอังคารที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

..little bird & red rose..

วันนี้หน้าร้านมีคนมาเช่า .. ฉันเพิ่งเห็นคนเช่า ตอนไปยืนเก็บกระถิน
เป็นคนหนุ่มสาว ยังไม่แน่ชัดเรื่องโครงการอะไร
พอกลับเข้าบ้าน ก็เลยถามพ่อขึ้นมา พ่อตอบว่า
"งี้แหละ คนหนุ่มสาว มีฝัน มีเรี่ยวแรงที่จะทำตามฝัน"
แม้ว่าฉันรู้ว่าพ่อจะพูดตามเนื้อผ้า แต่ก็มีคำถามขึ้นมาในใจของฉันเบา ๆ ..
"แล้วฉันล่ะ ..? ยังมีฝันอะไรอยู่หรือเปล่า...?"


อันที่จริงฉันก็มีนะ แต่มันเลือนลาง และแปรเปลี่ยนไปตามเวลา
บางทีมันก็อาจเจอจางไปด้วยภาระกิจแต่ละวัน
บางทีมันก็หายไป เพราะความไร้สาระที่ฉันเก็บโกยเข้ามาใส่สมอง
ที่แน่ๆ พอฉันจูนเรื่องเข้ามาที่ตัวเองทีไร .. ก็ล้าในใจทุกที


...

มาเล่าเรื่องของเมื่อวานกันก่อนดีกว่า
วันจันทร์ ที่น่าจะเป็นวันหยุดของฉัน
แต่ก็เอาไปกวาดถูตึก กวาดไปจนดาดฟ้าเลย
(อย่าสงสัยว่าทำไมที่พล่ามนัก เพราะก่อนนี้เคยทำเป็นปกติ แต่หลายปีหลังๆไม่ได้ทำ)
ฝุ่นที่ได้จึงเยอะมาก เอ่อ .. จริงๆก็ทำนะ แต่ไม่ทุกวันเหมือนก่อนไง
เป็นอาทิตย์ละครั้ง สองครั้ง ไรงี้
แต่ถูนี่ นึกไม่ออกเลย เหอๆๆ นานมาก
ผลที่ได้คือ เหงื่อแตกแหลกราญ .. แจ่ม
จะไม่ดีหน่อย ตรงที่หลังจากนั้น ปวดเมื่อยมากมาย


อ่อ ก่อนจะไปทำ ก็ออกไปเอาไม้กวาดกับที่โกยขยะข้างหลัง
เลยเห็นเจ้านี่นั่งเงียบอยู่บนกองผ้า..




สงสัยจังว่ามันมาจากไหน เลยไปตามพ่อมาดูด้วย






พอไปสะกิด เพื่อดูว่า บาดเจ็บอะไรรึเปล่า
ก็บินหนีไปซ่อนในสนามหญ้าทันที (หวังว่าจะไม่โดนสัตว์อะไรมาทำร้ายนะ)


ตอนแรกที่เห็น ก็วิ่งกลับเข้าบ้านมาหยิบกล้อง
แม่ถามทันทีที่ได้ยินฉันบอกว่ามีนกตัวเล็กมาซุ่มอยู่ (อธิบายไม่ถูก ฮ่าๆ)
"เอากล้องไปทำไม .. ไปถ่ายเหรอ?" อ่ะ ใช่แล้ว
ก็ทั้งวันเอาแต่นอน ตื่นมาก็ชีวิตปกติ ไม่มีผลงานอะไร ไม่ได้ทำอะไรพิเศษ
เรื่องนี้ก็เอาไปบันทึกได้ อิอิอิ


...

กลางดึก เดิมตั้งใจจะดราฟท์ภาพเจ้าหญิงภาพที่สองให้เสร็จ
แต่ละล้าละลังมาก เพราะพอเอางานแรกที่พี่อ้วนเอามาให้ คิดสตางค์ได้
ก็ดีใจสุดๆ รีบเอาไปบอกป้ากับอา
เลยได้รับคำแนะนำมาว่าให้สร้างเพจซะ รับทำเลย ...
เพราะงี้ก็เลยไปค้นข้อมูล .. เจอแล้วแทบลมจับ ยังไม่ได้ก้าวแรกเลยก็จะถอยหลังซะล่ะ
ความไม่มั่นใจมาเต็มๆ ... แต่ก็ยังฮึดที่จะสร้างเพจนะ อย่างไรก็เอาไว้โชว์ผลงานก่อน
ยังไม่ได้ป่าวประกาศจะรับเป็นเรื่องเป็นราว .... ก็เรามันมือสมัครเล่น


แถมยังกล้าเอาโฆษณาในเพจบล๊อกด้วยนะ .. ผลเหรอ เงียบ ฮ่าๆ
ก็คิดอยู่ ส่วนใหญ่คนไม่มองด้วยซ้ำ
ส่วนที่เอาไปชวนในโปรไฟล์ มีมาคนเดียว ... บางทีมันก็ทำให้ฉันคิดนะ ว่า ที่เค้าเห็นกันแต่ไม่คลิกให้ ก็แค่เค้าไม่สนใจ แค่นั้นเอง
ไม่มีเหตุผลอะไรมากกว่านั้นหรอก
แต่ก็นั่นแหละ ไม่เป็นไร เพราะฉันต้องคิดให้เหมือนกับบล๊อก
คือ ถ้ามันมีประโยชน์กับใคร เค้าก็จะเข้ามาเอง
ไม่จำเป็นต้องไปเคี่ยวเข็ญหน้าม้ามา ... รบกวนเค้าเปล่าๆ


....

อ่อ แล้วก็ไหนๆจะวาเลนไทน์อยู่แล้ว ฉันเลยดราฟท์ภาพผู้หญิงกับกุหลาบซะหน่อย



source : tumblr


สวยมั๊ยไม่รู้สิ เห็นมีกดไลค์แล้วก็หายไป ..อ่ะ แปลว่าอะไรเนี่ย =w=

 

 

วันอาทิตย์ที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

..เวลาจำกัด ทำอะไรไปบ้าง?..

เสียดายนะ ที่ไม่ได้มาอัพบล๊อกตั้งแต่วันก่อน
ความขี้เกียจนี่น๊า อาจบวกกับความรู้สึกน้อยใจด้วย
คือจะส่งบล๊อกให้เพื่อนอ่าน แต่เค้ายุ่ง เลยขอติดไว้ก่อน
อันที่จริงก็ไม่ต้องติดไว้หรอก ดีแล้วที่บอกตรงๆว่าไม่ว่าง
ทำให้ฉันสำนึกขึ้นได้ว่า ..บล๊อกนี้ฉันเขียนขึ้นคุยกับตัวเองนี่นา
และถ้าหากมันจะสื่อสารสิ่งมีประโยชน์กับคนที่ต้องการได้ ก็จะดียิ่งขึ้น
แต่ความเป็นพวกเขียนไดอารี่ออนไลน์มาก่อน ทำให้เรามีส่วนหนึ่งของสมอง
ที่บันทึกไว้ว่า .. "เขียนไว้ ให้เพื่อนอ่าน และรออ่านคอมเมนท์ของเพื่อนอีกที"


บางทีคนเราก็แปลก ทั้งที่เวลาผ่านไปเป็น ๑๐ ปี ยังไม่ยอมเปลี่ยน
การยึดมั่นในแนวคิดเดิม ๆทำให้เราล้าหลัง ทั้งความคิดและความรู้สึก
เปลี่ยนๆ ... จะเป็นบล๊อกเกอร์ปกติธรรมดา ที่สื่อสารถึงคนที่ต้องการ .. แค่นั้นพอ


...

วันก่อนเล่าไว้ถึงวันล่าสุดที่ดราฟท์ภาพของกินไว้ใช่ป่ะ?
ช่วงนั้นนึกอยากขนมสารพัด.. เลยเปลี่ยนความอยากมาเป็นภาพ
แต่ก็ยังต้องเอารูปเค้ามาลากตามอยู่ดีล่ะนะ อิอิ




คืนวันพุธสิ ได้ออกจากบ้านไปห้างดอกบัวกันทั้งบ้านเลย
แค่ฉันอยากซื้อรองเท้าคู่ใหม่เนี่ย เลยได้ไปกันหมด
แม่เค้าอยากซื้อของกินราคาถูกด้วยแหละ
ก็เลยออกจากบ้านซะทุ่มเกือบสองทุ่ม
ดีนะที่ไปถึงก็เลือกรองเท้าได้ในเวลาไม่นาน
ก็แบบที่ฉันชอบ ในห้างมีเพียบ แต่ร้านรองเท้าที่ชอบเข้าก็ไม่ค่อยมี(ชอบเข้าไปทำไร?)




เนื่องจากไปกันทั้งบ้าน เลยพาน้องเข็นรถทั่วเลย สนุกกันใหญ่
วันที่คนไม่เยอะด้วย ระหว่างรอแม่รอซื้อของรถราคา
ก็ไปหาของถูกกัน ที่ได้มาคราวนี้ก็เป็นครีมกับแผ่นเช็ดหน้า
ไม่เคยใช้ทั้งสองอย่างเลย .. ถ้าไม่ลดคงไม่สนใจนะนี่
อ่อ เพราะครีมหลอดนี้ เลยทำให้ฉันเพิ่งรู้ว่า ครีมควรจะใช้ให้หมดภายใน๒ปีหลังจากวันผลิต
แล้วครีมหลอดนี้ผลิตเมื่อไหร่รู้ไหม? ... เดือนสิงหา ปี ๑๑ .. แสดงว่าต้องใช้ให้หมดก่อนสิงหา
=.= ตอนซื้อแบบว่า คิดว่าคงใช้ทัน
แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจ เอ่อ ไม่แน่ใจจริงๆ


อีกอย่างที่ได้มาแบบว่าพอใจมาก เป็นสมุดโน๊ต เล่มละ ๗ บาท
แต่ความที่หยิบมาพรวดๆ คิดว่าเหมือนกันหมด กลายเป็นเค้าลดบางลาย
หยิบเล่มที่ ๑๑ บาท มา ๒ เล่มแน่ะ ..เอ๋อเอ๊ง
แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็กะไว้ให้เป็นของขวัญวาเลนไทน์ น่าจะพอใช้ได้แหละ


...

วันพฤหัส มีแคร์ ความที่เมื่อวานไปห้างเลยได้ถั่วแระญี่ปุ่นลดราคามาหลายถุง
ลดแค่ไหน .. ก็ จาก ๗๕ เหลือ ๙ บาทกว่าอ่ะ ..
เอามาเวฟเลี้ยงในแคร์ได้เลย (ไม่กะให้อิ่มอยู่แล้ว อิอิ กินเล่นๆ)






ตอนสอนเด็ก มากันสามคน แต่นนท์มาถึงช้าสุด
พลอยกับเอสมาก่อน เลยให้อ่านพระคัมภีร์ที่เรียนกัน อ่านสลับข้อ
แต่ละคน .. อ่านช้าด้วย ผิดด้วย ฉันนี่แทบหลับเลย
พอนนท์มา ให้อ่านเอง ตอบเอง เค้าก็ทำได้หมดนะ
นนท์นี่ถ้าภาษาไทยก็พอไปได้ แต่วิชาอื่นยังอ่อน
ส่วนสองคนนั้น ฉันว่า ไปปรับปรุงภาษาไทยก่อนจะดีกว่า


อาทิตย์ก่อนเรียนเรื่องดิน๔ประเภท
อาทิตย์นี้เรื่องแกะหาย เหรียญและบุตรน้อยหลงหาย
ทั้ง ๓ เรื่อง เป็นคำอุปมาของพระเยซู
พูดถึง เมื่อคนบาปกลับใจ ทั้งสวรรค์ก็ชื่นชมยินดี


ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ขำอ่ะ เพราะพ่อถามขึ้นมาว่า
นี่กินข้าวกินปลากันแล้วยัง อันที่จริงพ่อถามคุณนก
แต่นายเอสได้ยินคำว่าข้าวปลา ก็บังเกิดความหิวขึ้นมาทันที ฮ่าๆ




อ่อ นนท์เอาของฝากมาให้อีกแล้ว เป็นรองเท้า ให้พูลลิป
แต่ใส่ไม่ได้หรอก สองสาวนั้นเท้าเล็ก ขนาดเควินยังใส่ไม่ได้เลย
เค้าก็ใจดีนะ ไปไหนเจออะไรก็คิดถึง คอยหามาฝาก
แต่อยากบอกเค้าให้ขยันเรียนเถอะ ของฝากอะไรไม่จำเป็นเลย


...

คืนวันพฤหัสนั่งตัดกระดาษรูปหัวใจไว้
เพราะไปเห็นเค้าทำการ์ดเก๋ๆเลยอยากทำบ้าง








แต่กว่าที่ตัดไว้จะได้มาประกอบเสร็จ ก็ปาไปเกือบเช้าวันศุกร์ ..
งานที่ชาวบ้านคงทำได้ภายในไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แต่ฉันใช้ไปสองคืนเต็มๆ




เย็นวันศุกร์ได้กินขนมจีนแสนอร่อย
เพราะแม่ไปแมคโครแล้วได้ของลดราคามาอีก .. ลดทุกอย่างอ่ะ
ทั้งเส้น , ลูกชิ้น , เห็ดฟางด้วย เค้าต้มแยกต่างหากหรอก
แต่ฉันตักมาโฮะกัน แบบว่าชอบเป็นการส่วนตัว
ก็ไม่รู้ว่า เป็นเพราะเป็นเส้นหมัก หรือปัญหาจากอะไร
เท่าที่รู้คืนนี้ท้องเสีย แต่จริงๆเส้นก็นึ่งหมดนะ ไม่ได้กินสดสักหน่อย


ตอนเย็นแม่ไปร่วมงานศพอาของพี่เจมส์ แกเป็นเบาหวาน เสียคืนวันพุธ
อ่อ ก็วันพฤหัสตอนบ่ายๆ ฉันกับแม่นั่งอยู่ในบ้าน ได้ยินรถกระจายเสียง
มาประกาศ ขอเชิญให้ไปร่วมงานไว้อาลัยจัดพิธีแบบคริสเตียน ที่.. ไหนสักแห่ง
ว่าแต่ใครตายฉันยังไม่รู้ เลยไปยืนฟังชัดๆ ได้ยินนามสกุลคุ้นๆ
แม่นึกออกว่าเป็นนามสกุลพี่เจมส์ เลยโทรไปเจอพี่ปู แกก็เลยเล่าให้ฟัง


ว่า อาคนที่เสียชีวิตเนี่ย เมื่อคืน
(วันพุธ เราไปห้าง ขากลับก็เจอเจมส์ คิดว่าคงเลิกกลุ่มแล้วมาทำธุระที่แบงค์ในห้าง เลยได้เจอกัน)
อาของเค้า ที่เพิ่งกลับจากประชุมกลุ่ม กลับไปนอนแล้วก็พระเจ้ารับไปเลย
ยิ่งฟังเรื่องของเค้าแล้วยิ่งทึ่ง
ตลอดระยะเวลา ปีกว่า ๆที่อาคนนี้ได้ตัดสินใจรับพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเค้า
เค้าเองก็ยังทรมาณกับการเป็นโรคเบาหวานอยู่นะ .. ตัวเค้าก็อยากให้พระเจ้ารักษาแหละ
แต่เมื่อยังไม่มีการอัศจรรย์อะไรเกิดขึ้น เค้าก็ไม่ได้ท้อใจเลย
ขนาดที่นิ้วเท้าเค้าเหลือ ๓ นิ้วแล้ว เพราะเบาหวานก็โดนตัดออก
สุขภาพก็ไม่ใช่จะดี แต่เค้าก็ยังพยายามจะไปคริสตจักรทุกอาทิตย์ เค้าประชุมที่ภูเก็ตน่ะ
จะมีก็วันที่ต้องนอนโรงพยาบาลหรอก ถึงไม่ได้ไป
สิ่งสำคัญที่เค้าเชื่อ ไม่ใช่การอวยพรให้หายโรคแค่นั้น
แต่เค้าเชื่อว่า ชีวิตเค้าได้รับการให้อภัยบาป และได้เปลี่ยนแปลงแล้ว
พี่ปูบอกว่า คืนวันแคร์นั่นแหละ ที่อาเค้าตัดสินใจจะทิ้งอาชีพที่เลี้ยงดูเค้ามาตลอดไปอย่างนึง
คือ เนื่องจากแกพิการ ก็เลยเป็นพวกปล่อยเงินกู้ แต่ไม่ได้คิดกำไรโหดๆหรอก
อีกอย่างก็คือ ขายหวย คืนนั้นแกตัดสินใจจะเลิกขายหวยแล้ว
พอกลับไปบ้าน นอนหลับแล้วก็ไปเลย ...


...

วันเสาร์เรายังง่วง แต่ก็ดีนะ ไม่มีใครโทรมาปลุก
วันนี้ได้ยินข่าวดีว่ามี ๒ ครอบครัวต้อนรับพระเจ้า
กลางคืนอยู่กับน้องสองคน นึกสนุกทำขนมให้น้องกิน




เอาสตรอฯมาหั่น ใส่สลับชั้นกับคุ๊กกี้ นมข้นหวาน กับเนสวิตาชงข้นๆ
พิลึกดี ... ก็ไม่รู้ว่าแก้วนี้ป่ะนะ เช้าวันอาทิตย์น้องเลยท้องเสียซะ = =


...

ส่วนวันอาทิตย์ ให้เด็กๆ ทำการ์ดวาเลนไทน์
ส่วนใหญ่มาจากเศษวัสดุ งานนี้ห้ามใช้ดินสอ ปากกา








เจ้าเอสหัวดี เลยขอไม้ไอติมไปทำ .. ก็โอเคนะ เก๋ดี
เสียดายที่นนท์ไม่ได้อยู่ทำ เค้าไปช่วยแม่เค้าก่อน
ก็มีพลอยกับเจ้าตุ้มที่ทำ




อ่อ เจ๊เอาลูกสาวมาแล้ว
ตั้งแต่ออกจากโรงบาล ก็พาไปอยู่สงขลาซะตั้งนาน
หน้าตาน่ารักเชียวอ่ะ มานอนตาแป๋วอยู่ในแขนฉันซะตั้งนาน
เดี๋ยวๆก็ทำท่าจะร้องไห้ พอเอานมป้อน สักพักก็ง่วง
หลับไปในแขนเลย ฮ่าๆๆ




ตอนเที่ยงทานราดหน้าไก่หมัก ฝีมือแม่
อร่อยมากกกกก ตลกเอสอ่ะ เที่ยวป่าวประกาศว่า
เป็นหมูที่อร่อยเหมือนไก่ย่างห้าดาวเลย = =
แหมๆ อันนี้มันเจ็ดดาวเลยล่ะจ้า ฮ่าๆๆ


ตอนบ่ายเค้ารีบไปร่วมพิธีเผา เพราะเค้าขอให้พ่อช่วยประกอบพิธีให้ด้วย
พอเค้าไปกันหมด ฉันก็มาอยู่กับน้อง เฝ้าไปง่วงไป แต่รอไม่นานหรอก
ก็กลับมากัน วันนี้เลยได้งีบตอนบ่าย ตื่นทุ่มนึงมั๊ง


...

ใจจริงคืนนี้อยากดราฟท์สัก ๒ ชิ้น แต่ทำได้ภาพเดียว




ตอนสี่ทุ่มคุยกับพี่อ้วนไปชั่วโมงกว่า .. สงสารพี่อ้วนจัง วันนี้ฟังฉันซะเยอะ
จริงๆ อยากคุยแบบส่วนตัวกว่านี้ แต่แม่ทำงานอยู่ เลยคุยเพ้อเจ้ออย่างแฮง
มาเริ่มดราฟท์ก็ตีหนึ่งแล้วมั๊ง ทำไปสติหลุดไป
จริงๆนะ ไปนั่งรีบล๊อกชาวบ้านเรื่อยๆ บางทีมันก็เพ้อเจ้อ .. เห็นรูปสวยๆ สถานที่สวยๆ ของสวยๆ ขนมน่ารักๆ
เราก็เกิดอาการเพี้ยน อยากมี อยากได้ อยากไป อยากครอบครอง ..
ก็เลยต้อง เอาแต่พอควร รีเพื่อหารูปมาฝีกมือไว้ๆ



ปล. คิดตังค์งานล่าสุดไปแล้ว จริงๆคือชิ้นแรก
เค้ามาขอให้ลองทำให้ จะเอาไปทำโลโก้อะไรนี่ล่ะ
เราก็ทำให้แล้ว แต่พี่อ้วนบอก เค้าเปลี่ยนใจไปทำอย่างอื่นแทนแล้ว
แต่เกรงใจที่ให้เราทำให้แล้ว .. ก็คิดเงินไปแล้วนะ ว่าแต่เค้าจะโอเคป่ะเนี่ย
แต่ถ้าพี่อ้วนจะไปบวกเพิ่มสักหน่อย ฉันก็โอเคนะ .. กลัวแต่เค้าจะว่าแพง
ดูราคามาตรฐาน แต่ผลงานเรามันยังเด็กน้อย ไม่กล้าอะไรมากด้วย(ขนาดไม่กล้า)

 

 

Related Posts with Thumbnails