..Little Flower Girl..

วันนี้ภาพน้อย คงใช้เวลาไม่นานในการเล่าเรื่อง
ตีห้าสามนาที น่าจะมีเวลาเหลือให้ฉันได้ขึ้นไปกวาดทางเดิม
พร้อมกับปิดไฟ และลงมาไขกุญแจโรงรถด้วย ...

ดังนั้น เรื่องผิดหวัง ช่างมัน ข้ามไป ไม่เล่า ไม่จำ
เรื่องหงุดหงิด ลืมไปเถอะ เล่าไปทำไม
เรื่องเศร้าใจ .. เอ๊ะ ไม่มีนี่

....

วันนี้อยากตื่นเร็วนะ ก็ปกติที่ตั้งเวลาไว้
แต่ไม่ได้รีบลงมา อันที่จริงก่อนนอนเปิดคอมพ์ดูแบบตุ๊กตาด้วย
วาดไว้ ได้โครงแล้ว เป็นเจ้าหัวโต
แต่เพราะไม่เคยทำไซส์นี้ แถมดูงานสำเร็จชาวบ้านแล้วคิดว่าควรทำยังไง
ก็เลยต้องคิดกันเยอะ  ก็นะ ผ้าที่ซื้อมามีเยอะ น่าจะทำได้หรอก

พอตื่นก็เย็บพื้นรองเท้าสีช๊อคพิ้งค์ คราวนี้ทำสองคู่ สองขนาด
เอาลงมาสอยต่อข้างล่าง ตอนนี้ก็สอยเสร็จหมดแล้วล่ะ
จะได้ไปเย็บประกอบต่อ ตามด้วยทำผ้ากุ๊น

...

ลงมาช้ามั๊ง เกือบห้าโมง(อีกแล้วว)
หิวมากมาย ในจานนี้แค่ปิดท้าย

ก่อนหน้านั้น ซัดข้าวไปทัพพีครึ่งกับปลาดุกแดดเดียวทอดอีกตัว

หิวจริงจัง กินจริงจัง ฮ่า  ๆ
แล้วก็มาสำนึกผิด กะจะงดอาหารเย็น(ตอนที่กินก็เย็นแล้วนะ)
เสียแต่ พอเกือบดึกพี่อ้วนโทรมาคุย สักพักก็หิว
เลยไปหยิบช๊อคโกแลตจากสิงคโปร์ใส่ปากไปอีกตัว หุหุ
แถมต้มมาม่าไว้ด้วย กะว่าจะกิน แต่ได้ป้อนน้องแทน (น้องมาช่วยไว้แท้ๆ)

...

ดูแลเรื่องน้องเสร็จแล้ว เลยตั้งเวลา ๑ ชั่วโมง
เก็บจัดทำความสะอาดบ้านอย่างตั้งใจ
ก็ทำอะไรได้หลายอย่างนะ ล้างจาน เช็ดล้างพัดลม
ทำความสะอาดข้าวของในบ้านได้อีก 

แต่เวลาผ่านไปเร็วมาก  ยังเหลือผ้าขี้ริ้วให้ซักอีก
เดี๋ยวจบนี่ก็จะไปทำล่ะ

...

กลับมานั่งหน้าจอ พร้อมกับความรู้สึกอะไรหลายอย่าง
แต่ไม่อยากหลุดประเด็น  ความตั้งใจตั้งแต่เมื่อวาน
ก็เลยรวบรวมสมาธิมาทำภาพนี้ต่อ ...

ก็เพิ่มเติมรายละเอียด ดัดโน่นนี่อีกไม่เยอะหรอก
เมื่อวานทำไปได้เยอะแล้วนะ แต่น้องตื่นเลยต้องหยุดไว้
เป็นภาพเด็กถือดอกไม้ที่หัวเหน่งดี แต่ก็น่ารักเนาะ

ปล. พรุ่งนี้จะเลือกรูปไหนดีนะ .. ยังไงก็ธีมนี้แหละ Flower Girl

..โน่น นี่นั่น ท้องฟ้าและของที่เค้าให้..

ตอนเช้าออกไปไขกุญแจโรงรถ ดีใจนะที่หยิบกล้องไปด้วย
อาจได้ภาพไม่ชัดเจนเท่าที่ตามองเห็น..

แต่ภาพดวงจันทร์ค้างฟ้า เกี่ยวตัวเองอยู่บนโน้นไกล ..ไกล
ทำให้รู้สึก อืม .. ดีอ่ะ

ส่วนนี่ก็ภาพก่อนหกโมงเช้า ท้องถนนยังเงียบเชียบ
เงียบขนาดที่ฉันไปยืนถ่ายรูป ยามของอพาตเมนท์ใกล้ ๆออกมาดูเลยล่ะ
คงสงสัยว่า มายืนทำอะไรกันเวลานี้ (เช้าจัง )

...

ขึ้นไปนอนสาย เพราะสระผม เป่าผมให้แห้ง
ไม่อยากหนีบผมตลอด อีกทั้งอธิษฐานในบ้านด้วย
ปาไปเก้าโมงกว่าล่ะมั๊ง กว่าจะได้ไปนอน
ครั้นจะตื่นเวลาเดิมนั้นคงจะยาก ....
ตั้งเวลาใหม่ บ่ายสองกว่า (เวลาเดิมบ่ายโมงสี่สิบนะ เหอะๆ)

สุดท้ายก็ตื่นไม่ไหว นอนต่อไปจนตื่นสี่โมงเย็น
ที่คิดจะเย็บผ้าเลยทำไม่ทัน แม่โทรตามด้วย
ลงมาก็มาเอากระดาษไปจดเลขไฟที่ชั้นสี่

อย่ากระนั้นเลย .. เก็บท้องฟ้ามาอีกเถอะ (กำลังบ้า)

ไม่รู้ว่าเพราะค่ำนี้ฝนจะตกหรือเปล่านะ
ถึงมองไม่เห็นดวงอาทิตย์เลย .. เมฆลอยกันแน่นไปหมด

แต่หันไปอีกฝั่ง ก็ยังเห็นฟ้าใส ๆ.. ฟ้ายังฟ้าอยู่ ฟ้ายังคงสดใส
เท่านั้นแหละ รีบลงมาก่อน ไม่อยากเอ้อระเหยไปมากกว่านี้แล้ว

....

วันนี้ได้ของขวัญ ๒ อย่าง ก็ตัวปั๊มจากยางลบของหมีต้น

เค้าทำไว้นานแล้วนะ เพิ่งจะว่างส่งมาให้ ใจดีจริง

ใช้งานได้น่ารักดีด้วย ต้องไปหาซื้อหมึกมาซะที ..

อีกอย่าง ก็รูปเนี่ยยยย  เหมือนฝันทำให้ล่ะ
นี่ถ้าไม่มีมือถือก็เล่นไม่ได้นะ ฮ่าๆ ต้องใช้แอพไง
ซึ่งฉันไม่มี

...

สองทุ่ม พี่โอ๋กับตู่มารับไปแคร์บ้านเปิ้ล
ฝนมาตกซะนี่ เลยไม่ได้แวะซื้อของกินอะไรไปเลย

ตอนกำลังเดินทาง รถจอดไฟแดง
เห็นรถคันหน้าล่ะสยองเลย ก็บุบมาซะขนาดหนัก

อดไม่ได้ เลยคว้ากล้องมาถ่ายไว้ซะหน่อย

พี่โอ๋บอกว่า นั่นสภาพกับรอซ่อมกับประกัน
รถใหม่ คงเคลมประกันแล้วล่ะ แต่น่าจะยังรออะไหล่
พี่แกว่า กระบี่ก็งี้ ชอบขับรถจี้ก้น เดี๋ยว ๆ ก็ชนท้าย ๆ

วันนี้ฟังเรื่องรถท๊อปว่าเสียต้องซ่อมหลายตังค์
ก็เลยเอ็นดูเค้า ซื้อพวงกุญแจไม้มาอีก ๓อัน เหอๆ
เลือกที่คิดว่าน่ารักดี (แต่จะเอาไปให้ใคร .. ไม่รู้เลยว่าเค้ายังอยากได้รึเปล่า)

แคร์วันนี้สนุกดี เด็ก ๆ ก็เฮฮารื่นเริง
โยลินเค้าครบ ๔ เดือนไปเมื่อวานนี้
วันนี้มานั่งตักคนโน้น คนนี้ เดี๋ยวนอนเล่น เดี๋ยวให้ยายอุ้ม
แหม .. ตอนแรกมานั่งตักฉันนี่ตดซะหลายยก
เกรงใจปล่อยระเบิด แต่ก็ไม่หรอก ตดเท่านั้น ฮ่า ๆๆ

...

เช้าแล้ว ไปไขประตูก่อนนะ .. หกโมงแล้วอ่ะ

ปล. ก็คิดว่าไม่อยากรอคอยหรอก แต่อยากรู้ว่า
ยังหลงเหลือความผูกพันอะไรกันอยู่บ้างมั๊ย .. หรือเป็นฝุ่นไปแล้ว

..Twilight Sky..

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ไวเหมือนโกหก
จะพูดถึงหนึ่งปีก็ได้นะ แต่วันนี้พูดหนึ่งชั่วโมงก่อน
ก็เมื่อกี้.. ตี๑.๕๕  เพิ่งนวดกดจุดเท้าให้แม่เสร็จ
มานั่งจุ้มปุ๊กหน้าคอมพ์ อัพรูปที่ถ่ายไว้เมื่อเย็น เมื่อค่ำ
หันไปอ่านข้อความสั้น ๆ แต่กินใจของบรรดานักเขียน
เห็นว่าอ่านแล้วรู้สึกดี เลยหยิบมาแชร์ในเพจความรัก

รู้ตัวอีกที ปาเข้าไป ตี๓ .. โห เวลาเดินเร็วมากเลย

แถมฟังเพลง “มีแต่คิดถึง” ที่ กิ่ง เดอะสตาร์(ตอนนั้น)ร้อง
มันทั้งบีบคั้นเค้นหัวใจมากมาย ..  ทั้งเศร้าและอีกสารพัด .. บอกไม่ถูก

วันนี้อยู่โยงกับน้องตั้งแต่เมื่อคืน ก็เหมือนที่บอกเมื่อวาน
พ่อแม่ไปต่างจังหวัด แถมช่วงเช้าฉันต้องเช็คห้องที่จะย้ายออก
ดีใจนักหนา ที่เป็นแค่ห้องชั้นสอง ปีนไม่เยอะ  พอไหว ๆ
(ถึงสูงกว่านี้ก็ต้องสู้เหมือนกันแหละ)

ลูกค้ามานัดว่าจะออกตอน เก้าโมง แต่พอยังไม่เจ็ดโมงมากดออดเรียก
บอกฉันว่า เดี๋ยวประมาณ สิบโมงจะออก ...
ก็โอเค งั้นไปนอนต่อนะ แต่หลับไปได้สักสิบนาทีมั๊ง  น้องตื่น
ต้องตื่นด้วย เลยไปหาข้าวปลากิน(ก่อน) 
กลับมาจัดอาหารให้น้อง ลูกค้ากลับมาแจ้งอีกทียังไม่สิบโมงเลย
เป็นอันว่าเคลียร์เงินกันไป เค้าก็ฝากขอบคุณพ่อมากมาย ขอบคุณหลายรอบ
คงประทับใจกับความใจดี  เค้าบอกว่าเค้าเอาพระคัมภีร์ที่พ่อให้กลับไปบ้านด้วยนะ
บอกว่าเสียดายที่ได้อยู่ร่วมชายคากันไม่นาน 
ฟังไปก็ปลืมใจไปนะ  ไว้มีโอกาสก็ยินดีให้บริการอีกค่ะ

กลับเข้ามาน้องไม่หลับ ก็เลยนั่งจุ้มปุ๊กมั่ง ล้างจานมั่ง หยิบงานบ้านทำไปเรื่อย
จนเที่ยงกว่าโน่น ...น้องถึงสลบ
ไม่รอช้าล่ะ งั้นนอนมั่ง ง่วงอย่างรุนแรงเลยล่ะฉัน
สี่โมงกว่าล่ะมั๊ง ท่านปลุกอีกตามเคย

ลุกมาหาของกินให้น้อง แล้วก็ทำงานบ้านต่อ
จนห้าโมงเย็น เพิ่งได้กลับมาเปิดคอมพ์
หมีต้นมาถามว่า ได้ของแล้วยัง .. ฉันก็งง ไม่คิดว่าเค้าจะส่งด่วน
แต่ว่านะ ไม่ได้หรอก เพราะออกไปดูที่ตู้ก็ไม่มี

แต่ก่อนจะออกไปเปิดม่านประตูดูเห็นแล้วว่าแสงตอนเย็นดูสวยจัง
หยิบกล้องออกมาถ่ายไม่ผิดหวังเลย
คือ ใครว่าเฉย ๆ แต่ฉันว่าสวยอ่ะ ..
ก็ท้องฟ้ายามตะวันจะลา แสงสีทองจะสาดส่องสะท้อนเมฆสีขาว
ผสมกันก็ได้ออกมาดูน่าชม ...

เห็นแล้วอยากไปนั่งดูดวงอาทิตย์ตกจังเลย
แต่ปีนไปบนดาดฟ้าไม่ไหวแล้วนะ ไม่มีใครอยู่บ้านด้วย

ตอนค่ำแม่กลับมาแล้ว ซื้อปลาดุกแดดเดียวมาด้วย
พ่อทอดให้กิน .. ฉันกินข้าวนิดนึง ปลา ๒ ตัว ฮ่าๆๆ

บ้ามาก ก็มันอร่อยอ่ะ 

แถมน้าเขยเอาของมาให้อีก น้าฉันไปสิงคโปร์ ไปเยี่ยมน้อง ๆ
เลยมีของฝากน้องบ้านนี้ด้วย  อิอิ
ท่านได้เสื้อสีสวย ส่วนอย่างอื่น ก็เอามาแบ่งกัน

ช๊อคโกแลตแบบนี้ ถ้าจำไม่ผิด ได้มาเป็นครั้งที่ ๓ แล้วนะ
เป็นของฝากที่อร่อยดี  .. ว่าแล้วก็ จัดสักชิ้น

อืม .. กัดหัวแล้วต้องกินให้หมดทั้งตัว
มิควรไว้ชีวิตไว้เด็ดขาด  ฮ่า ๆๆๆ

วันนี้อาจจะดูเพี้ยน ๆ ก็นะ
การได้รู้ว่า ใครบางคนยังมีลมหายใจอยู่
มันรู้สึกดีมาก .. มากกว่าไม่รู้อะไรเลย
อย่างน้อย ไม่ได้คุยกัน แต่ก็ยังมองเห็น .. เห็นกันไกล ไกล ก็พอ

อ่อ ๆ  เกือบลืม เย็บกระดุมติดแล้ว (เสร็จสักที)
คู่นี้ยังไม่ได้เรื่อง คือนะ หลายคู่แล้ว แต่ยังมีเอ๋อ
เพราะแบบเค้าทำกันอีกอย่าง ฉันมาพลิกทำอีกอย่าง
ของฉันมีแนวคิดอีกแบบ ซึ่งมันต้องรอบคอบในการทำมากกว่านี้ด้วย

ยังไม่สวยจัด แต่สีฟ้าน่าจะถูกใจคุณแม่ที่ชอบสีฟ้าล่ะ
อย่างไรก็คงไม่คิดสตางค์ เพราะสัญญากันไว้แล้วว่าจะให้
ไว้จะทำอีกหลายคู่ ไว้คิดตังค์ แทนล่ะกัน ..  อิอิ

จะตีสี่แล้ว ไปล้างจานล่ะนะ ซักผ้าด้วย
ล้างพัดลมอีก (วัน ๆ ... ทำได้ไม่รู้จักเบื่อ)

ปล. วันนี้เพิ่งค้นพบว่า สับสน ระหว่าง
Samsung Galaxy S4 และ Samsung Galaxy S4 Zoom
เออน่ะ อันนึงมันมือถือ อีกอันมันกล้อง

หน้าแตกยับเลย ฮ่าๆๆ
แต่พอชวนแม่มานั่งดูรีวิว .. อืม น่าสนใจ
ปีหน้านะ ให้ของขวัญวันเกิดตัวเอง ^^

..My Monday..

ต้องล้างจาน แต่ยังไม่ได้ล้าง
จะเย็บกระดุมรองเท้าสีฟ้าให้เสร็จ ก็ยังไม่ได้ทำ
พรุ่งนี้ต้องอยู่บ้านคนเดียว แถมตอนเช้าต้องเช็คห้อง
ป่านนี้ยังไม่ยอมนอน (ตีสองจะครึ่งแล้ว)
ได้รับข้อความจากผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ซึ่งฉันอาจจะได้งานและมีรายได้
แต่ยังไม่กล้าโทรกลับ (คิดมาก คิดแทนเค้าอีกว่าเราอาจไม่มีมูลค่าพอ)

ปวดกบาลกับตัวเอง
คือ ที่ตั้งใจทำน่ะก็พอได้ทำหรอก ส่วนที่บ่นไว้ข้างบน
คือ ยังไม่ได้ทำ กับยังไม่ถึงเวลา และ .. สงสัยว่าเมื่อไหร่จะทำ
เหมือนจะปรึกษาอะไรใคร ก็ให้คำแนะนำแบบฟันธงให้ฉันไม่ได้ซะด้วย
เช้าไป สายไป บ่ายไป หรือเย็นไป ค่ำไปจะเป็นยังไง
คิดแบบนี้ พาลให้คิดถึงอีกคนที่ชอบให้คำแนะนำนัก
(ทั้งทีบางทีแค่เล่าไม่ได้ถาม) แต่ตอนนี้ก็หลบหนีฉันไปซะแล้ว = =

ไงก็นะ เดี๋ยวจะไปจัดการล่ะ ..

วันนี้วันหยุดของฉัน คือ ฉันตั้งเวลาให้ตัวเอง “นอน” แบบจัดเต็ม
ตอนเช้าก่อนจะนอน หยิบไอพอดมาฟังเพลง
อยากฟัง stay ของ ปาล์มมี่ แต่หาไม่เจอ มีแต่เพลง “ปล่อย”

เพลงของเค้าฟังสบาย ๆ ดีนะ เพลงเศร้าฟังยังไม่เศร้าเลย
แต่ก่อนที่จะหลับตา เปิดม่านดูท้องฟ้า .. เห็นแล้วอยากถ่ายรูปไว้
ก็อย่างที่เคยบอก .. ไม่สำคัญเลยว่าจะต้องมีคนมาชอบดูท้องฟ้ากับฉันไหม

แค่ฉันชอบ ฉันพอใจ .. แค่นั้นพอ
ฟ้าวันนี้มีเมฆใสเป็นแนวอยู่ตรงโน้น .. แต่เหนือมาจนถึงบ้านฉัน
เมฆลอยหนาเชียว  และก็เป็นอย่างที่หวั่น ๆ เลย
คือ ฝนตกตลอดทั้งวัน
อาจจะเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้ฉันนอนหลับสบายเกิ๊น อิอิ

ก่อนจะลงมา หยิบเอาลูกบอลหิมะมาด้วย
คิดว่าจะต้องมาซ่อมล่ะนะ
เพราะส่วนของกล่องดนตรีกับตัวลูกแก้วมันหลุดจากกัน

ไม่ได้ใช้กาวใหม่อ่ะ ใช้ไดร์เป่าผม เป่ากาวเก่าให้ร้อน
หวังว่ามันจะใช้ได้
คือ เหมือนกาวปืนรอบนี้ติดของพวกนี้ไม่ค่อยอยู่
ครั้นจะไปหากาวร้อน ก็น่าจะหาของที่ต้องซ่อมเรียง ๆ ไว้เลย
เพราะมันแห้งคาขวดง่ายมาก ประมาณพวกกาวตราช้างแหละ
เก็บดีแค่ไหนก็ใช้ไม่เคยหมดขวด หมดหลอด

ฉันเห็นลูกแก้วแล้วคิดถึงคนให้(อีกแระ) ขำดีนะ
หาเรื่องให้ความคิดมันปล่อยความทรงจำไปไม่ได้ซะเรื่อย

ปล. คืนนี้หาแนวทำของขวัญคริสต์มาสได้หลายอย่าง
เห็นแนวห่อของขวัญด้วย .. ฉันอาจจจะทำแบบนั้น
คือ ไม่ห่อด้วยสีขาว ก็น้ำตาลไปเลย   เก๋ดี

..Spoon Dolls on Lovely Sunday..

ขอสารภาพว่า ..ยังเย็บรองเท้าสีฟ้าไม่เสร็จเลย
เหลือแค่ติดกระดุมเนี่ยยย กะรีดให้หายยับเท่านั้น
ตอนมีไฟ คืน ๆ นึงจับโน่นปะนี่ เย็บนั่นนี่ เพลินได้นะ
แต่พอถ่านหมดล่ะ .. เป็นงี้ซะเรื่อย

เอาน่ะ ๆ พรุ่งนี้จะทำให้เสร็จ ต้องขีดเส้นตายไว้

เพิ่มเพลงที่เคยรักมากมายเมื่อหลายปีก่อนไว้ด้วย
เป็นเพลงที่ได้ยินแล้วจะคิดถึงคนให้ลาเวนเดอร์
นี่พูดตรง ๆเลย ไม่คิดปิดบัง ...   
แต่ตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันน่ะนะ

ตอนนี้หน้าที่เราคือต้อง “ลืม” ไม่ใช่จดจำเหมือนในเพลง
เอ้า ๆ ไม่ได้จะแซ้ดโศกแสนเศร้าอะไรเล้ย
มาเล่าเรื่องวันนี้ดีกว่า คงเน้นไปที่งานสอนเด็กนะ

ตอนเช้าอากาศเย็น ๆ นิดหน่อย ไม่มาก เพราะฝนปรอย ๆ
เลยเปลี่ยนจากเสื้อคลุมปกติสีดำแขนสั้น มาใช้คาร์ดิแกนตัวนี้
หลายปีผ่านไป ยังใส่ได้ดูโอเคอยู่นะ (หมายถึงเสื้อ)
แต่ขำดี ที่พอจะเริ่มสาย เหงื่อเริ่มมา .. ร้อนนะ แต่พอทน
เพราะไม่ร้อนมาก และเสื้อก็ไม่ชวนให้เหงื่อตกเหงื่อแตกพลั่ก ๆ

นมัสการเสร็จแล้วก็มาตั้งชั้นเรียนสอนเด็กน้อยกันล่ะจ้า
วันนี้เปิ้ลมาอาสาช่วยสอนเด็กเล็ก  ที่จริงรวมกันก็ได้
แต่ต้องมีโต๊ะเพิ่ม  เพราะเด็กโตนี่นั่งล้อมรอบเลย เกือบไม่มีที่วางของ ฮ่าๆ

ถึงอย่างนั้น ผลงานก็สรรค์สร้างกันออกมาได้ไม่น่าเกลียดนะ
ส่วนของรุ่นเล็ก เริ่มจะทากาวเป็น ขำเจ้าโนอาห์
ตอนแรกทำซ่าไปปีนมอไซด์ลูกค้า เรียกให้ลงก็ไม่ลง
ฉันเลยไปจับลงแล้วฟาดก้นไปทีนึง ไม่ตวาดหรือตะคอก
ไม่ดุหรืออะไรทั้งนั้น ฟาดอย่างเดียว .. ผลคือ ร้องสิคะ
เรียกร้องให้ชาวบ้านมาโอ๋ ..   แหม๋ .. 
เจ้าตองรีบวิ่งไปกอด  ฉันก็เลยพูดเสียงกร้าว นิด ๆ
“ใครมาโอ๋ ครูจะตีสองเท่า”  วิ่งกลับค่ะท่าน  ฮ่า ๆๆ

ตอนเรียนพระคัมภีร์ เอสไปก่อนแล้ว
เค้าต้องไปงานศพญาติที่ตรัง เหลือ ๔คน
รู้สึกเลยว่า แบมจะตั้งใจฟังมากกว่าคนอื่น
แต่ที่จะจดจำและตอบคำถามได้ แถมท่องข้อพระคัมภีร์ได้ก่อนเพื่อน
คือ บอย   อีกทั้งอาทิตย์นี้ฉันมีของขวัญกล่องเล็ก ๆ ๒ กล่อง
เลยประกาศไว้ว่า จะให้แก่คนที่ท่องข้อพระคัมภีร์ได้เร็วและถูกต้องที่สุดเท่านั้น
งานนี้ชิงดำกัน ๓ คน คือเจ้าบอยน่ะนอนไปแล้ว .. นอนไปเลย
เพราะเค้าจำได้จริง ถามกี่รอบก็ท่องได้  เหลือตอง แบม กับพี่ใหญ่แต่ใจน้อยคือนนท์
สุดท้าย ตองได้ไป .. แบมกลับบ้านก่อนคงไม่รู้สึกอะไรมาก
เหลือนนท์นี่ล่ะ  เกือบ ๆ แต่ไม่ถูก  สุดท้ายก็ท่องได้ แต่ตองได้ก่อน

อดไปสิ  .. ทีนี้ก็เคืองเค้าสิ .. โทษชาวบ้านไปเรื่อย
เฮ่อ ต้องแม่เค้ามาสอนแหละ (หวังว่าจะเข้าใจความจริง)

ปล. วันนี้กินราดหน้าจ้า แต่หิว เลยกินหมดก่อนถ่ายรูป

..แกงส้มวันเสาร์..

เข้าใจประโยคที่ว่า
ยิ่งพยายามตั้งใจจะลืม กลับกลายเป็นยิ่งพยายามจะจดจำ แล้วล่ะ
เหนื่อย ไม่หนักหน่วงตลอด แต่ถ่วงความคิดมาก

กังวลเยอะว่าภาพลักษณ์คงเปลี่ยนไปอย่างสุดๆ
แต่นะ .. สำคัญตรงไหน
ใครจะรู้จักเราจากมุมมองไหน มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเค้า
รักหรือเกลียดเรา ใครจะไปห้ามความคิดใครได้ ..
สุดท้าย เราเองยังไม่รู้เลยว่า ตัวตนที่แท้จริงเราเป็นอย่างไร
ขอเพียงสิ่งที่เราทำนั้นไม่พาเราไปสู่ความบาปก็พอเถอะ ..

วันเสาร์ไม่เหงา แต่ง่วงนะ คือไปนอนก็สายแล้ว
แปดโมงครึ่ง นั่งตัดกระดาษไว้ทำจับสลาก นอนจริงเก้าโมงกว่า
พ่อโทรปลุกตอนบ่ายสาม  จริงๆเราจะตื่นก่อนนั้นก็ได้นะ
แต่รู้สึกง่วง เลยขอนอนอีกนิด (หลังจากตื่นตามเวลาเกือบบ่ายสอง)
นิดของฉัน  ปาเข้าไปเป็นชั่วโมง

ลงมาอยู่กับน้อง มาหาแนวของทำจะสอนเด็ก .. ได้ด้วย
ก็ช้อนที่ว่านั่นแหละ อันที่เจอเมื่อวานนั่นแหละ ..

จับใส่วิกผม ติดตา ติดปาก
แล้วหยุดไว้ก่อน แม่กลับมาจากห้าง
เลยไปต้มเห็ด กับหม่ำแกงส้มผักกระเฉดที่แม่ทำ

ก็ได้ผักมาจากยายของน้องโยลิน ให้มา ๓ กำเลย
มะละกอบ้านเราก็มี แม่เลยใส่ปลาดอลลี่กับลูกชิ้นเข้าไป
ได้เมนูนี้มา .. อร่อยซะ

เสร็จเรื่องกินก็มาตัดชุดให้สาวผมสีเหลืองต่อ
ขำดี ผมสีเหลือง ชุดสีแดง .. เออน่ะ อย่าคิดมาก

ยังไม่รู้เลยว่าเด็ก ๆ อยากทำมั๊ย แต่เอาเหอะ
ฉันตัดกระดาษไว้ให้หมดแล้ว  ... ฮ่า ๆ

ตามด้วยแต่ง พีพี ให้พี่อ๋อยต่อ
ถึงไม่ได้ทำทั้งหมด แต่ก็คล้าย ๆ
เพราะต้องเปลี่ยนตัวหนังสือ ก๊อบขยายเฟรม ใส่สี ใส่ภาพ
เล่าไป หาได้บ่นไม่ .. เจอท่อนนึงของเพลง ..

ชอบมาก ท่อนหลังกว่านี้ก็ชอบ เลยเอามาอัพ
โดนใจหลายท่านเลยล่ะ  ..

คืนนี้คุยกับแม่หลายเรื่อง ย้อมผมให้แม่ด้วย
พูดเรื่องรายได้ พูดเรื่องคน .. ไม่ได้วิจารณ์ แต่วิเคราะห์
คิดถึงหลายคนที่ผ่านเข้ามาให้เราช่วยเหลือบ้าง อะไรบ้าง
บางคนก็น่าสงสาร ที่เค้าเชื่อถือกับลมปากคน ..

ฟังแล้วก็คิดถึงตัวเอง ..  อืม