“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันพฤหัสบดีที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2557

..Camera Case & etc...


บางทีนะ กว่าเราจะรู้ตัวว่า “ง่วง”
ก็เพราะสองตาเรามันหรี่แทบจะติดกันแล้ว
แถมรู้สึกแสบตาจนเหมือนน้ำตาจะไหล
ตัวก็รู้สึกหนาว ๆ  อาการปกติของคนง่วงนอน
แต่พอพยายามตาค้าง  หนาวๆน่ะหายไป
แต่ตาหรี่จะปิดตลอดนี่ยังไม่ค่อยเลิกรา .. 

อิอิ.. เปล่าบ่น แค่พยายามบรรยายอาการของตัวเองตอนนี้
อยากนอนมาก จะตีห้าแล้วด้วย
แต่เป็นห่วงน้อง วันก่อนนอนเล่นคนเดียว
แทะนิ้วซะเลือดซิบ
= = อะไรจะโหดขนาดนั้น
เลยไปเย็บถุงมือมาให้ ก็ประมาณถุงมือเด็กอ่อนที่เย็บให้น้องซอร์น่ะแหละ
อ่ะ .. น้องซอร์นี่ใครใช่ป่ะ ก็ลูกของตู่กับพี่โอ๋ ลูกคนที่สอง
ที่ตอนนี้ยังกลิ้งขลุก ๆ อยู่ในพุงคุณแม่อยู่เลย
คงไม่เกินเดือนหน้านี้แหละ  เจอกันแน่ ๆ

...

ออกไปทะเลแล้ว ฮ่า ๆ กลับมาเล่าเรื่องย้อนหลังกันสักนิด
เอาผลงานที่ทำเสร็จมาอวดดีกว่า  ก็กระเป๋ากล้องนี่ไง



วันจันทร์ตัดผ้ากุ๊นเสร็จ สงสัยจะกะผ้าเยอะไปหน่อย
เลยได้หลายเมตรเลย ซึ่งก็ไม่เป็นไร ไว้ใช้งานหน้าก็ได้
ตัดแล้วก็กุ๊น   แต่ไม่เสร็จ มาเสร็จเอาวันอังคาร
ทั้งกุ๊นและสอย ติดกระดุมด้วย





ผลงานก็เสร็จเรียบร้อย ไม่มีอะไรเพิ่มเติมนัก
ฉันไม่สนใจสายคล้องมือหรือหูหิ้วเลยไม่ได้ทำ
เพราะกะทำเหมือนซองใส่กล้อง แล้วเก็บไว้ในกระเป๋าสะพายอีกที
เลยทั้งเรียบและง่าย ไม่หาอะไรตกแต่งเพิ่มด้วย
ก็ผ้าลายซะขนาดนั้น แค่ควิล์ทให้มีลายเส้นก็โอเคแล้วนะ
(คิดว่าอย่างนั้น..น่ะ)
ทำเสร็จสองอัน  ตอนแรกคิดว่าจะเอาประกาศขาย
แต่มันจะขายยังไงล่ะน๊อ ใครจะอยากได้ซองใส่กล้องที่เรียบ ๆ แบบฉัน
คือตั้งใจทำคู่ตั้งแต่แรก กะว่าเสียเวลาทำอะไร ทำสองอันไปเลยดีกว่านะ
พอมันเสร็จ ก็เสร็จคู่ เราก็ลั้นลา เผื่ออันนึงสวย อันนึงไม่สวยก็พอถูๆ ไถ ๆไป
ที่แน่ ๆ คือหยิบใช้เลยอันนึง  อีกอันเก็บไว้ก่อน
คิดคึก ๆ อยากทำไว้หลายเฉดสี หยิบใช้ตามเสื้อผ้า หุหุ
เปลืองผ้าน่ะไม่เท่าไหร่ แต่จะทำอะไรกันนักน๊อ ฮ่าๆ
...
วันอังคารนอนยาวข้างล่าง ตื่นซะสาย
จะกินข้าวไม่มีผัก  เลยไปเก็บดอกไม้
ออกไปตอนเที่ยง แดดแจ๋เลย ..




ไม่ไหวจริง ๆ กางร่มไปเก็บดีกว่า ก็พอได้นะ
เก็บกระถินเข้ามาด้วย
แม่ที่เพิ่งกินอิ่มไปยังอิจฉา เพราะว่าคนกินทีหลังมีผักกิน ฮ่าๆ

 

หัวค่ำไปแคร์ที่เหนือคลอง เค้าจัดเลี้ยงวันเกิดน้องทายกับพี่นิด
ฉันเอาของขวัญไปฝากด้วย
ว่าไปเดือนนี้มีวันเกิดหลายคนนะเนี่ย ไม่รู้มาก่อนเลย
วันอาทิตย์ก็เพิ่งให้ป้าใหญ่ไป  ของแกวันที่ ๒๗ แต่ให้ล่วงหน้า
(ก็วันเดียว) 


จะมีก็แต่ของป้าใหญ่นี่แหละ ที่ห่อแปลก ๆ เหมือนตอนจับฉลาก
คือห่อแบบนี้ ต้องมีเวลาสักนิด อารมณ์ดีๆ  นั่งแปะกาวเกสรดอกไม้
เสียดายตอนไปแคร์ ถ่ายรูปไม่ชัดสักรูป  เบลอ ๆ เอ๋อ  ๆกันหมด
วันนั้นพี่นิดชวนเพื่อนมาด้วย ชื่อน้องอ้อย มีลูกชายตัวเล็กชื่อแสตมป์
ซนมาก ซนไม่ธรรมดา ซนจนพี่โอ๋ชวนคุย ชวนเล่น จับหลอกล่อ ซะเหนื่อย
คืนนั้นประชุมกันค่ำแล้วนะ  เสร็จแล้วยังนั่งคุยกันต่ออีก กลับถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนมั๊ง

...

วันพุธสุดจะง่วง ฉันงีบตอนเช้ามืดไปแล้วนะ
แต่พอแปดโมงก็ปีนขึ้นห้องไปนอนต่อ
อ่อ ไม่สิ ได้อัพบล็อกล่าสุดไปไง แล้วค่อยนอน
วันนั้นเลยนอนยาวตื่นเที่ยง  ไปกวาดทางเดินแล้วถึงลงมา


บ่ายเย็นหม่ำสับปะรดที่พ่อซื้อมาฝากซะหน่อย
เหมาะมากสำหรับวันอากาศร้อน ๆ สดชื่นดีนะ
แล้วมาแกะกล่องพัสดุสินค้าที่สั่งไป
คิดว่าจะมาถึงตั้งแต่วันจันทร์
แม่ค้าดันบอกเลขผิด เอาของชาวบ้านมาให้เฉยเลย
แต่เค้าก็ชดเชยด้วยการส่งอีเอ็มเอสมาให้วันจันทร์นะ
คือถ้าไม่คิดมาก ก็ไม่เป็นไร เพราะของร้านเค้าถูก
และยังไงก็รับผิดชอบส่งด่วนมาให้แล้ว



 
ได้ของตามที่สั่งเป๊ะทุกประการ
ปากกระเป๋าก็ได้ แต่ไม่ถ่ายรูปมา เพราะอยากทำผลงานก่อน
ขำเจ้ามาสกิ้งเทปนี่แหละ กะว่าพลอยมา ดันจ่ายไปแพงกว่า
ส่วนอย่างอื่นก็เหมือนจิปาถะล่ะนะ
กรงนกเคยสั่งไปตั้งแต่คราวก่อน เค้าหาไม่เจอ
คราวนี้เจอ ฉันเลยจะได้จี้ห้อยคอสักที

(ง่วงแฮะ เริ่มพิมพ์ผิด)



ช่วงเย็นไฟตกอยู่พักใหญ่ เลยนั่งอ่านหนังสือเล่มเดิม
จดไปพลาง ได้เนื้อหาแจ่ม ๆ เพียบเลย
แต่น๊า ยังอ่านไม่จบสักที ฮ่าๆ
เลยไม่ได้อ่านเล่มใหม่ต่อสักทีนี่สิ =.=

....

ปิดท้ายก่อนสลบ ด้วยภาพอิลลัสดีกว่าเนอะ



วันที่ 6 ความหลงใหล
นาทีนี้สำหรับฉัน ไม่มีลายหรือแนวไหนมาแรงเท่า Polka dot





วันอังคารที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2557

..Tomato vs Baby Jolyn..



 เกือบจะครบอาทิตย์อีกแล้วที่โผล่มา 
ก็น๊า.. บางทีไม่อยู่หน้าจอนี่มีเรื่องจะเล่า จะบันทึกเยอะเลย
แต่พอมานั่งปุ๊บ เรื่องพวกนั้นกระเด็นออกนอกหน้าต่างไปหมด
และเพราะเรื่องทำนองนี้แหละ  พออ่านหนังสือ คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก
เลยเข้าใจแล้วว่าทำไมต้องมีสมุดจดหรือเครื่องบันทึกเสียงไว้ใกล้ๆ
เพราะบางครั้งความคิดที่พรั่งพรูของเรามันก็ปลิวหายไปง่าย ๆ
การเก็บทุกความคิดเอาไว้ก่อนแล้วคัดกรองแต่สิ่งที่ดีและสร้างสรรค์
ก็ย่อมดีกว่าคิดได้ แต่ลืมซะหมด.. 

อ่อ มีสมุดบันทึกแล้วนะ แต่ลืมไว้ที่โต๊ะทุกทีเลย ^^
จะต้องพกพาจริง ๆ แล้วล่ะจ้ะ แหะๆ
อาจต้องลดขนาด เพราะพักนี้หิ้วแต่กระเป๋าที่น้องชายให้
ใบก็เล็ก ใส่ของไม่จุเลย แต่พี่ชอบ

...

น่าจะวันจันทร์ก่อน ที่อ.สมานแวะมาพักที่นี่
เลยได้คุยกับพ่อแม่หลายเรื่อง  รวมทั้งเรื่องสุขภาพ
แม่ฟังแล้วก็เริ่มลงมือปฏิบัติอย่างจริงจังเลยตั้งแต่วันนั้น
ทุกวันจะดื่มน้ำคลอโรฟิล  ตื่นเช้ากินแคลเซียมกับคลอราเจน
ก่อนมื้ออาหารทานสไปรูไรน่า  อีกยี่สิบนาทีทานตัวดักแป้ง อิควาลีน
ผ่านไปอีกสิบนาทีถึงจะทานข้าว    ก่อนจะนอนดื่มเนเจอร์ที
ได้รับคำแนะนำให้ลดน้ำตาล ทั้งในกาแฟทรีอินวันที่มีราว ๆ ๓ ช้อนชา
(ดื่มแต่กาแฟนั่นอย่างเดียว ไม่ต้องกินอย่างอื่นที่ใส่น้ำตาลแล้วอ่ะ)
เลือกดื่มกาแฟดำอย่างเดียวจะดีกว่า หรือไม่ก็งดไปเลย
พ่อได้รับคำแนะนำให้ทานมะเขือเทศให้มาก
(ก่อนไปแคร์อาทิตย์ที่แล้วที่แวะโลตัสถึงได้ซื้อมะเขือเทศสีดากลับมา)


พอวันพุธเช้าก็จัดเลย... มะเขือเทศจิ้มเกลือ
กลายเป็นมื้อเช้าของฉัน กินข้าวด้วยนะ แต่กินได้น้อย
มะเขือเทศเต็มจานซะขนาดนี้


เช้าวันต่อมาก็ดื่มน้ำมะเขือเทศของพ่ออีก
เหมือนว่าพ่อซื้อมาเพื่อแบ่งกับฉันโดยเฉพาะเลย
ฉันน่ะกินเพราะชอบผิวสวย ๆ
พอกินแล้วนึกอยากกินไส้กรอกกับไข่ดาวทุกที
ก็รสชาติมันเหมือนซอสมะเขือเทศราดเมนูมื้อเช้าแบบฝรั่งเลยนี่นา.
แต่เปล่านะ ก็กินข้าวปกตินี่แหละ


...


ค่ำวันนั้นต้องทำโจทย์อิลลัสให้สำเร็จ
คิดถึงแสงสว่าง  นั่งคิดถึงดวงอาทิตย์.. ก็สว่างไปมั๊ย
ดวงจันทรก็เพิ่งทำไปวันก่อน 
จะทำเทียนก็ไม่อยากเข้าข่ายพวกการเมืองในเวลานี้
งั้น ไม้ขีดล่ะกัน  เหมือนน้อยหน่อยเพราะดูรูปแล้วลองทำตาม
ไม่ได้ลอก จะลอกก็มือนี่แหละ มือที่จับดอกไม้เปลี่ยนเป็นไม้ขีดแทน


วันที่ 5 แสงสว่าง...
ถ้าคิดถึงแสงสว่าง จะคิดถึงช่วงที่มืดมิด ไฟดับ
แม้เพียงแสงของไม้ขีดไฟก้านน้อย ๆ
ก็ช่วยให้เรามองเห็นอะไร ๆ ได้แล้ว
อาจจะสักชั่วขณะ
แต่ดีกว่ามืดสนิทมองไม่เห็นอะไรเลย..สักอย่าง



วันศุกร์ป้าใหญ่มาพักที่นี่ 
มาตั้งแต่วันพฤหัสแล้ว มาทำแคร์ที่บ้านแอนนา
อ่อ นี่แหละ มีแคร์เปิดใหม่เร็วเกินความคาดหมาย
พอวันศุกร์ป้าใหญ่ก็ออกเยี่ยมเยียนพี่น้องหลายคน
เท่าที่เห็น อย่างน้อย ๆ  ยายอาบก็มาคริสตจักรสม่ำเสมอแล้ว
แอนนาเองก็ด้วย  ป้าใหญ่เป็นคนอบอุ่น จริงใจ เป็นพี่เลี้ยงที่ดี


เย็นวันนั้นแม่ทำกับข้าวเอง  ทำคั่วกลิ้งปลายี่สก
ฉันทักว่ามันไม่ค่อยเหมือนคั่วกลิ้งนะ เพราะมันไม่ป่น ๆ แยกแตกตัว
แต่ยังจับกันเป็นชิ้น ๆ 
แม่ก็เลยบอกว่า ไม่เชิงหรอก ใช้เครื่องแกงเท่านั้น



ช่วงแม่ทำกับข้าว
ฉันขึ้นมาเนาผ้าที่จะทำกระเป๋ากล้องต่อ
ควิล์ทจักรแล้วด้วยแหละ
แต่ไม่เสร็จ เบรกไปซ่อมกางเกงให้แม่ก่อน
(งานเร่งกว่านะ)
ผ้ายืดอีกแล้ว แต่ก็ทำตามที่เค้าเนาไว้ให้แล้ว
จะมีก็ตรงที่ต้องเย็บซ้ำไปซ้ำมาให้ผ้ามันไม่ลุ่ยอีก
ตรงนั้นยังห่วงว่าจะโอเคมั๊ย  .. ไม่รู้แม่ลองใส่แล้วรึยัง


วันอาทิตย์ ตอนเช้าฉันเพลียมาก
คือมีเวลานอน แต่มันงัวเงียตลอด ไม่ได้กินไบออสไลฟ์อี
อะไร ๆ ก็ไม่ได้กิน เลยเช้าวันนั้น  มันง่วงไงเลยไม่หิว

ตอนสายออกไปสอนเด็ก  เด็กชายทั้งโต๊ะ
มีน้องไอซ์ที่เคยมาตอนคริสต์มาสมาด้วย
วันนี้สอนเรื่อง “ความโกรธที่นำไปสู่การฆ่าคน”
เรื่องฆาตกรรมครั้งแรกบนโลก  คาอินกับอาแบล
แล้วก็ท่องข้อพระคัมภีร์ ทำประดิษฐ์พัดสองอารมณ์
ให้เค้าเห็นความแตกต่างของของสีหน้า
ถามว่าชอบแบบไหน และคิดว่าพระเจ้าอยากให้เราเป็นแบบไหน


ช่วงที่เด็ก ๆ รอคอยมากที่สุดคือตอนประดิษฐ์
น้องกายนี่ถามตลอด “เมื่อไหร่ครูจะสอนซักที”
ขำเลยฉัน ก็สอนตลอด แต่ยังไม่ได้สอนทำของเล่น
แล้วผลงานของทุกคนก็ออกมาประมาณนี้....









ดีนะที่ฉันใส่ทรงผมไว้มั่งแล้ว เค้าเลยทำต่อกันไม่มาก
แต่คือใครอยากจัดเต็มเติมเสริมให้มากกว่าแค่ภาพวาดก็ได้
อย่างโยเอลนี่น่ารักดี  ทำหน้ายิ้มเยอะกับยิ้มแหยะ ๆ

...

ตอนเที่ยงทานสปาเก็ตตี้น้ำยาปลาแบบสุโขทัย
อร่อยมาก  อร่อยจนต้องเบิ้ลสองกันเกือบทุกคน
มีพริกทอดด้วย ฉันเอามาเติมทีหลัง หลังจากถ่ายรูปแล้ว



ทีนี้ก็กินเพลินเลยสิ... กินเสร็จทีหลังเพื่อนเลย
คงเพราะนั่งกินข้างนอกด้วย เริ่มทีหลังเค้า เลยจบทีหลังเค้า

อ่อ ก่อนนั้นไปนั่งเล่นกับโยลินด้วยแหละ ถ่ายรูปไว้เพียบ
พอตอนเย็นเอาลงคอมพ์แล้วนั่งขำอ่ะ  ..มีหลายสีหน้านัก
เลยจับทำ “โยลินสตอรี่” ซะเลย






ฉันว่าสีหน้าเค้าแตกต่างกันเยอะดี หน้าทะเล้นมั่ง
หน้ายิ้มเบิกบานมั่ง ไม่เอามาทำการ์ตูนนี่ไม่ได้แล้ว  ฮ่า ๆๆ

...

เล่าได้แค่นี้ล่ะจ้า ... จะหลับแล้ว
คิดว่าอาบน้ำตอนเช้าแล้วจะสดชื่นนะ นั่งจะนั่งหลับหน้าคอมพ์อีกล่ะ





วันพุธที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2557

..ต้นไม้ของหนูและกระท่อม(ผ้า)ริมน้ำ..



มาเล่าเรื่องวันอาทิตย์ต่อล่ะจ้า
อาทิตย์นี้ที่สอนเด็ก  ๆทำต้นไม้
ก็เพราะจะสอนเรื่อง บาปครั้งแรกของมนุษย์ 



ขำน้องกายมาก อยากจะประดิษฐ์มากกกเลย
ทั้งท่องข้อพระคัมภีร์ก็แล้ว ร้องเพลงก็แล้ว ฟังเรื่องก็แล้ว
ครูยังไม่ได้ให้ทำง่าย  เด็กน้อยแทบจะลงแดง ฮ่าๆๆ
พอลงมือทำก็สบายเลย เหลือแต่แปะกาวติดผลไม้




อ่อ วันนี้เดชพาลูกชายสองคนมาด้วย นัท กับ บัส
ตอนแรกมาก็เกร็ง ๆ ไม่ยิ้มหรือหัวเราะอะไรเลย
พอสักพัก ทั้งร้องเพลง ทั้งเล่นเกมส์
เค้าก็ผ่อนคลายมากขึ้น ..  ทีนี้ล่ะ ออกอาการซนเชียว
พอลงมือประดิษฐ์ก็รื่นเริงกันใหญ่ 










ได้ผลงานกลับบ้านกันคนละชิ้น แสนจะภูมิใจ
แต่มีน้องบีม ที่ทำแล้วยกให้ครูไว้ (ยังไงกัน ??)
เค้าบอก เอากลับบ้านก็โดนเอาทิ้ง ฝากครูไว้ดีกว่า ...ซะงั้น


ตอนเที่ยงทานขนมจีนแกงเขียวหวานฟักไก่
อร่อยซะจนกินน้ำยากันหมด เหลือเส้นอีกหลายเลย
ปกตินี่นะ เส้นแหละหมดก่อนน้ำยา (หรือว่าน้ำยาจะน้อยไป หุหุ)


ตอนบ่ายช่วยจอยลงโปรแกรม picasa ในโน้ตบุคเค้า
แล้วก็แว๊บออกมาถ่ายรูปเล่น ชวนเจ้านนท์มาเข้าเฟรมด้วย
รายนี้อยู่จนเย็นเลย เพราะแม่เค้าว่าง เลยจะชวนฉันไปเดินเล่นที่สวนฯ




เป็นอันได้ไปจริง ๆ ล่ะ เอากระเป๋าบ้านหลังน้อยของป้าแจ๊วไปด้วย
เลือกและลองถ่ายหลายมุมเหมือนกัน  จนได้มุมนี้ ..



ของขวัญจากอาจารย์ลักขณา โจนส์
ได้รับตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว
หามุมถ่ายให้สวยงามสมกับผลงานไม่ได้สักที
อยากจะเอามาที่สวนสาธารณะหลายครั้งแล้ว
เพิ่งจะมีโอกาส..
หวังว่าจะดูอบอุ่นและน่ารัก
ได้สักส่วนหนึ่งของผลงานสวย ๆ ชิ้นนี้


ก่อนจะกลับ คุณนกขอให้ถ่ายรูปไว้เปลี่ยนโปรไฟล์ใหม่ด้วย
แกเลือกมุมเองเลยนะ อยากถ่ายกับดอกไม้ว่างั้น ฮ่าๆ




พอเดินไปแถวนั้นเลยเห็นใบไม้ร่วงละลานเต็มพื้น
สวย ๆ ฉันงี้อยากถ่ายแฟชั่น (ถ้าไม่ติดว่าตัวกลมนะฮึ่ม)
เลยลากเจ้านนท์มาถ่าย  นั่นก็ทั้งเขินทั้งคัน(มดกัด)
เป็นอันว่าได้แค่ ๓ รูปนั่นแหละ ..




ก่อนจะกลับ .. หิวนะ  เลยชวนกันหุ้นซื้อส้มตำ
สั่งปูปลาร้ากับไก่ทอดสองชิ้น เอาไปนั่งกินกัน
แต่โน่น ไม่นั่งแถวสนามหญ้าเหมือนชาวบ้านหรอก
อ้อมไปนั่งแถวน้ำพุ ติดกับท่าเรือเลย
ไม่ได้มาซะนาน แถวนี้เค้าปรับปรุงเยอะเลย
มีท่าเรือตรงนี้ด้วย ไว้เทียบพวกเรือยอร์ช


กินเสร็จก็กลับบ้าน มืองี้เหม็นไก่ทอดหึ่ง ฮ่าๆ
หาที่ล้างมือไม่ได้อ่ะ แถมไม่ได้เอาทิชชู่ไปด้วย
แต่ก็สนุกดี จ่ายกันคนละห้าสิบ
ฉันว่าฉันอิ่ม แต่คุณนกกับนนท์นี่อิ่มจริงเปล่ามิรุ
เท่าที่รู้คือ ส้มตำอร่อย แต่เผ็ดมากกก
กาแฟเย็น ,, ชาเย็น ที่พกกันไปงี้หมดแก้วในเวลาอันรวดเร็ว

....
วันจันทร์วันหยุดของฉัน.. เลยนอนตั้งแต่เช้ามืดจนบ่าย
ตื่นมาเจอห่อพัสดุเล็ก  ๆ



อ้าว .. “ส่งต่อความหวัง” เค้าส่งของรางวัลมาให้แล้ว
เป็นของน่ารัก ไอเดียน่ารักมาก ๆ เลยนะ
พอจับหลอดไฟตั้งขึ้นก็มีแสงไฟ
ย้ำเตือนกับคริสเตียนทุกคนด้วย ให้ส่องสว่างของพระเจ้า
ดังนั้นการดำเนินชีวิต ก็เป็นส่วนสำคัญที่สะท้อนพระเจ้าในเรา


ตอนเที่ยงพ่อซื้อบะหมี่เกี๊ยวมาเลี้ยง
วันนี้มีแขก  เป็นแขกที่ฉันหลบไม่อยากเจอตลอด
เพราะคุณลุงเคยย้ำว่า “ลดน้ำหนักด้วยนะ”
ฉันก็รับคำไป  แต่ผ่านมาเป็นปี ยังไม่ลดลงเล้ย เหอๆๆ
แต่ก็นะ  ชามนี้ที่ว่าจะหม่ำ ก็มีท่านน้องมารับโอนไปหมดทั้งสองชาม
...

วันอังคารลั้นลา  ขึ้นไปนอนตอนสาย


รีบลุกตอนบ่ายสาม เย็บถุงใบน้อยให้ตู่จนเสร็จ
ก็เป็นชั่วโมงแหละ กว่าจะเสร็จ
ลงมารีบกินข้าว ตอนหกโมงครึ่งออกจากบ้าน
จะแวะซื้อถั่วต้ม ข้าวโพดต้ม ก็ไม่มี
แม่ค้าไม่เอามาขาย
ไปแวะโลตัส กะว่าจะแค่ซื้อน้ำพริกกับไปหาลองเสื้อใหม่
จะทิ้งเสื้อบางตัวแล้ว ..ต้องหาของทดแทน
พอโทรบอกตู่ เลยได้ยอดของฝากซื้ออีกสองสิ่ง
จากที่แค่จะหิ้วตะกร้าเลยต้องวิ่งไปเอารถเข็น ..ฮ่าๆ
หัวเราะ ๆ นี่เหนื่อยนะ แถมหยิบข้าวสารผิดถุงไปให้เค้าด้วย
สงสารพี่โอ๋ เดือนนี้ผอมลงแหง ๆ ก๊ากกก


เจอพ่อ เลยขอไปลองเสื้อแป๊บนึง ปาไปเกือบครึ่งชั่วโมง
วิ่งไปจ่ายเงิน ลงข้างล่าง .. สองทุ่มพอดี
ยังไปแวะตลาดเหนือคลองอีก ซื้อถั่วต้มกับส้มจิ๋ว
พ่อได้ไก่ทอดกลับมากินที่บ้านอีกแน่ะ


วันนี้พี่โอ๋เหลือน้ำหวานให้ได้แจกกันกินคนละแก้ว
ตู่ชวนเติมอีก แต่ไม่ดีกว่า .. แคนตาลูปหวาน ๆ แก้วเดียวก็โอเคล่ะ
พอจบแคร์ ขากลับต้องไปแวะรับพี่อ๋อยที่บ้านพี่แอน
ตอนกำลังขับกลับเข้าเมือง
ตอนใกล้จะถึงหน้ารูปปั้นปูดำ
ก็มีรถมอเตอร์ไซค์คันนึงพุ่งออกมาจากถนนซอย
ลักษณะคือ เด็กแว๊นกับสก๊อยชัด  ๆ
แต่นั่นไม่หนักเท่ากับที่ไม่หันมองเลยว่ามีรถกำลังวิ่งมา
เราเกือบจะชนเข้ากลางคันเค้า พ่อเลยหมุนรถหลบ
แต่ก็น่ากลัวมาก เพราะข้างถนนมีรถจอดอยู่สองคัน

อาการเหมือนเราถูกหนีบอยู่ตรงกลาง
พ่อเลยขับหลบทั้งมอไซด์ที่เลี้ยวปาดหน้ารถเรา
และทั้งรถยนต์ที่จอดอยู่

ชั่วไม่กี่วินาทีตรงนั้น ทำเอาทุกคนในรถใจหาย
แต่ฉันที่นั่งหน้า เห็นเหตุการณ์ชัดเจนร้องลั่น "พระเจ้า  พระเจ้า .. พระเจ้า"
และภาพจริงนั้นก็เหมือนเราอยู่ในโรงหนัง
รถไม่ชนมอไซด์ หันมองไปด้านข้าง เจ้าเด็กแว๊นก้มหัวขอโทษหลก ๆ
ส่วนรถยนต์สีขาวที่จอดอยู่ก็ไม่โดนเราแฉลบ

พ่อบอก  ใจหายนะ แต่ยังมีสติ
ส่วนฉันเชื่ออย่างเต็มที่ว่า เพราะผู้ที่ฉันเรียกนั่นแหละที่ปกป้องเราไว้
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับการปกป้องของพระองค์

กลับมาถึงบ้าน มาเล่าให้แม่ฟังอย่างตื่นเต้น
แม่บอก “อาทิตย์นี้ต้องเป็นพยาน”
แต่ฉันเป็นพยานไว้แล้วใน
FB ไม่ว่าใครจะอ่าน ใครจะคิดอย่างไร
หน้าที่ของฉันคือบอกเล่าถึงพระคุณและความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า
...
ดึกแล้วนั่งทำป้ายจนเสร็จล่ะ ..ป้ายร้านเฉาก๊วย
พี่โอ๋เห็นตอนเช้า ก็ว่าโอเค .. ว่าแต่เจ้าของร้านโอด้วยป่ะนะ ฮ่าๆ

อยากบอกว่า รูปอันเก่าที่เค้าใช้ ฉันก็หาได้ในเนต ..กร๊าก
น่าสงสารจริ๊ง วันหลังจะซื้อเฉาก๊วยมาถ่ายรุปสวย ๆ ไว้บ้าง คริคริ
และเพราะไม่ได้ถ่าย ฉันก็เลยหาได้เหมือนเค้า ..ถ้วยเดิมเลย ฮ่า ๆๆ
(ยังไม่มีรูปมาแปะ เพราะยังไม่ได้ข้อสรุป ยังไม่ได้ค่าจ้างนั่นเอง)

...

ปิดท้ายกิจกรรมวันที่ ๓ กับ ๔


วันที่ ๓ ท้องฟ้าตอนกลางคืน
เลือกภาพนี้ เอาไอเดียมาจากภาพเมืองตอนกลางคืน
เป็นภาพที่ลากเอง หาคนชอบด้วยาก แต่ก็ไม่เป็นไร
เพราะดวงดาวมันระบายเปะปะ ฮ่าๆ ...


วันที่ ๔ อะไรสักอย่างที่เป็นสีเขียว
ส่วนภาพนี้ แลมักง่ายมาก ก๊าก ก็มันเหนื่อยและง่วง
จับสองวันมารวมกันอีกต่างหาก
เพราะชีวิตมันมีกิจกรรมเยอะ..อ่ะ นะ นะ
(ข้อแก้ตัวไปเรื่อย คิคิ)





Related Posts with Thumbnails