..ต้นไม้ของหนูและกระท่อม(ผ้า)ริมน้ำ..

มาเล่าเรื่องวันอาทิตย์ต่อล่ะจ้า
อาทิตย์นี้ที่สอนเด็ก  ๆทำต้นไม้
ก็เพราะจะสอนเรื่อง บาปครั้งแรกของมนุษย์ 

ขำน้องกายมาก อยากจะประดิษฐ์มากกกเลย
ทั้งท่องข้อพระคัมภีร์ก็แล้ว ร้องเพลงก็แล้ว ฟังเรื่องก็แล้ว
ครูยังไม่ได้ให้ทำง่าย  เด็กน้อยแทบจะลงแดง ฮ่าๆๆ

พอลงมือทำก็สบายเลย เหลือแต่แปะกาวติดผลไม้

อ่อ วันนี้เดชพาลูกชายสองคนมาด้วย นัท กับ บัส
ตอนแรกมาก็เกร็ง ๆ ไม่ยิ้มหรือหัวเราะอะไรเลย
พอสักพัก ทั้งร้องเพลง ทั้งเล่นเกมส์
เค้าก็ผ่อนคลายมากขึ้น ..  ทีนี้ล่ะ ออกอาการซนเชียว
พอลงมือประดิษฐ์ก็รื่นเริงกันใหญ่ 

ได้ผลงานกลับบ้านกันคนละชิ้น แสนจะภูมิใจ
แต่มีน้องบีม ที่ทำแล้วยกให้ครูไว้ (ยังไงกัน ??)
เค้าบอก เอากลับบ้านก็โดนเอาทิ้ง ฝากครูไว้ดีกว่า ...ซะงั้น

ตอนเที่ยงทานขนมจีนแกงเขียวหวานฟักไก่
อร่อยซะจนกินน้ำยากันหมด เหลือเส้นอีกหลายเลย
ปกตินี่นะ เส้นแหละหมดก่อนน้ำยา (หรือว่าน้ำยาจะน้อยไป หุหุ)

ตอนบ่ายช่วยจอยลงโปรแกรม picasa ในโน้ตบุคเค้า
แล้วก็แว๊บออกมาถ่ายรูปเล่น ชวนเจ้านนท์มาเข้าเฟรมด้วย
รายนี้อยู่จนเย็นเลย เพราะแม่เค้าว่าง เลยจะชวนฉันไปเดินเล่นที่สวนฯ

เป็นอันได้ไปจริง ๆ ล่ะ เอากระเป๋าบ้านหลังน้อยของป้าแจ๊วไปด้วย
เลือกและลองถ่ายหลายมุมเหมือนกัน  จนได้มุมนี้ ..

ของขวัญจากอาจารย์ลักขณา โจนส์
ได้รับตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว
หามุมถ่ายให้สวยงามสมกับผลงานไม่ได้สักที
อยากจะเอามาที่สวนสาธารณะหลายครั้งแล้ว
เพิ่งจะมีโอกาส..
หวังว่าจะดูอบอุ่นและน่ารัก
ได้สักส่วนหนึ่งของผลงานสวย ๆ ชิ้นนี้

ก่อนจะกลับ คุณนกขอให้ถ่ายรูปไว้เปลี่ยนโปรไฟล์ใหม่ด้วย
แกเลือกมุมเองเลยนะ อยากถ่ายกับดอกไม้ว่างั้น ฮ่าๆ

พอเดินไปแถวนั้นเลยเห็นใบไม้ร่วงละลานเต็มพื้น
สวย ๆ ฉันงี้อยากถ่ายแฟชั่น (ถ้าไม่ติดว่าตัวกลมนะฮึ่ม)
เลยลากเจ้านนท์มาถ่าย  นั่นก็ทั้งเขินทั้งคัน(มดกัด)
เป็นอันว่าได้แค่ ๓ รูปนั่นแหละ ..

ก่อนจะกลับ .. หิวนะ  เลยชวนกันหุ้นซื้อส้มตำ
สั่งปูปลาร้ากับไก่ทอดสองชิ้น เอาไปนั่งกินกัน
แต่โน่น ไม่นั่งแถวสนามหญ้าเหมือนชาวบ้านหรอก
อ้อมไปนั่งแถวน้ำพุ ติดกับท่าเรือเลย

ไม่ได้มาซะนาน แถวนี้เค้าปรับปรุงเยอะเลย
มีท่าเรือตรงนี้ด้วย ไว้เทียบพวกเรือยอร์ช

กินเสร็จก็กลับบ้าน มืองี้เหม็นไก่ทอดหึ่ง ฮ่าๆ
หาที่ล้างมือไม่ได้อ่ะ แถมไม่ได้เอาทิชชู่ไปด้วย
แต่ก็สนุกดี จ่ายกันคนละห้าสิบ
ฉันว่าฉันอิ่ม แต่คุณนกกับนนท์นี่อิ่มจริงเปล่ามิรุ
เท่าที่รู้คือ ส้มตำอร่อย แต่เผ็ดมากกก
กาแฟเย็น ,, ชาเย็น ที่พกกันไปงี้หมดแก้วในเวลาอันรวดเร็ว

....

วันจันทร์วันหยุดของฉัน.. เลยนอนตั้งแต่เช้ามืดจนบ่าย
ตื่นมาเจอห่อพัสดุเล็ก  ๆ

อ้าว .. “ส่งต่อความหวัง” เค้าส่งของรางวัลมาให้แล้ว
เป็นของน่ารัก ไอเดียน่ารักมาก ๆ เลยนะ
พอจับหลอดไฟตั้งขึ้นก็มีแสงไฟ
ย้ำเตือนกับคริสเตียนทุกคนด้วย ให้ส่องสว่างของพระเจ้า
ดังนั้นการดำเนินชีวิต ก็เป็นส่วนสำคัญที่สะท้อนพระเจ้าในเรา

ตอนเที่ยงพ่อซื้อบะหมี่เกี๊ยวมาเลี้ยง
วันนี้มีแขก  เป็นแขกที่ฉันหลบไม่อยากเจอตลอด
เพราะคุณลุงเคยย้ำว่า “ลดน้ำหนักด้วยนะ”
ฉันก็รับคำไป  แต่ผ่านมาเป็นปี ยังไม่ลดลงเล้ย เหอๆๆ
แต่ก็นะ  ชามนี้ที่ว่าจะหม่ำ ก็มีท่านน้องมารับโอนไปหมดทั้งสองชาม

...

วันอังคารลั้นลา  ขึ้นไปนอนตอนสาย

รีบลุกตอนบ่ายสาม เย็บถุงใบน้อยให้ตู่จนเสร็จ
ก็เป็นชั่วโมงแหละ กว่าจะเสร็จ

ลงมารีบกินข้าว ตอนหกโมงครึ่งออกจากบ้าน
จะแวะซื้อถั่วต้ม ข้าวโพดต้ม ก็ไม่มี
แม่ค้าไม่เอามาขาย
ไปแวะโลตัส กะว่าจะแค่ซื้อน้ำพริกกับไปหาลองเสื้อใหม่
จะทิ้งเสื้อบางตัวแล้ว ..ต้องหาของทดแทน
พอโทรบอกตู่ เลยได้ยอดของฝากซื้ออีกสองสิ่ง
จากที่แค่จะหิ้วตะกร้าเลยต้องวิ่งไปเอารถเข็น ..ฮ่าๆ
หัวเราะ ๆ นี่เหนื่อยนะ แถมหยิบข้าวสารผิดถุงไปให้เค้าด้วย
สงสารพี่โอ๋ เดือนนี้ผอมลงแหง ๆ ก๊ากกก

เจอพ่อ เลยขอไปลองเสื้อแป๊บนึง ปาไปเกือบครึ่งชั่วโมง
วิ่งไปจ่ายเงิน ลงข้างล่าง .. สองทุ่มพอดี
ยังไปแวะตลาดเหนือคลองอีก ซื้อถั่วต้มกับส้มจิ๋ว
พ่อได้ไก่ทอดกลับมากินที่บ้านอีกแน่ะ

วันนี้พี่โอ๋เหลือน้ำหวานให้ได้แจกกันกินคนละแก้ว
ตู่ชวนเติมอีก แต่ไม่ดีกว่า .. แคนตาลูปหวาน ๆ แก้วเดียวก็โอเคล่ะ
พอจบแคร์ ขากลับต้องไปแวะรับพี่อ๋อยที่บ้านพี่แอน
ตอนกำลังขับกลับเข้าเมือง
ตอนใกล้จะถึงหน้ารูปปั้นปูดำ
ก็มีรถมอเตอร์ไซค์คันนึงพุ่งออกมาจากถนนซอย
ลักษณะคือ เด็กแว๊นกับสก๊อยชัด  ๆ
แต่นั่นไม่หนักเท่ากับที่ไม่หันมองเลยว่ามีรถกำลังวิ่งมา
เราเกือบจะชนเข้ากลางคันเค้า พ่อเลยหมุนรถหลบ
แต่ก็น่ากลัวมาก เพราะข้างถนนมีรถจอดอยู่สองคัน

อาการเหมือนเราถูกหนีบอยู่ตรงกลาง
พ่อเลยขับหลบทั้งมอไซด์ที่เลี้ยวปาดหน้ารถเรา
และทั้งรถยนต์ที่จอดอยู่

ชั่วไม่กี่วินาทีตรงนั้น ทำเอาทุกคนในรถใจหาย
แต่ฉันที่นั่งหน้า เห็นเหตุการณ์ชัดเจนร้องลั่น "พระเจ้า  พระเจ้า .. พระเจ้า"
และภาพจริงนั้นก็เหมือนเราอยู่ในโรงหนัง
รถไม่ชนมอไซด์ หันมองไปด้านข้าง เจ้าเด็กแว๊นก้มหัวขอโทษหลก ๆ
ส่วนรถยนต์สีขาวที่จอดอยู่ก็ไม่โดนเราแฉลบ

พ่อบอก  ใจหายนะ แต่ยังมีสติ
ส่วนฉันเชื่ออย่างเต็มที่ว่า เพราะผู้ที่ฉันเรียกนั่นแหละที่ปกป้องเราไว้
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับการปกป้องของพระองค์

กลับมาถึงบ้าน มาเล่าให้แม่ฟังอย่างตื่นเต้น
แม่บอก “อาทิตย์นี้ต้องเป็นพยาน”
แต่ฉันเป็นพยานไว้แล้วใน FB ไม่ว่าใครจะอ่าน ใครจะคิดอย่างไร
หน้าที่ของฉันคือบอกเล่าถึงพระคุณและความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

...

ดึกแล้วนั่งทำป้ายจนเสร็จล่ะ ..ป้ายร้านเฉาก๊วย
พี่โอ๋เห็นตอนเช้า ก็ว่าโอเค .. ว่าแต่เจ้าของร้านโอด้วยป่ะนะ ฮ่าๆ

อยากบอกว่า รูปอันเก่าที่เค้าใช้ ฉันก็หาได้ในเนต ..กร๊าก
น่าสงสารจริ๊ง วันหลังจะซื้อเฉาก๊วยมาถ่ายรุปสวย ๆ ไว้บ้าง คริคริ
และเพราะไม่ได้ถ่าย ฉันก็เลยหาได้เหมือนเค้า ..ถ้วยเดิมเลย ฮ่า ๆๆ
(ยังไม่มีรูปมาแปะ เพราะยังไม่ได้ข้อสรุป ยังไม่ได้ค่าจ้างนั่นเอง)

...

ปิดท้ายกิจกรรมวันที่ ๓ กับ ๔

วันที่ ๓ ท้องฟ้าตอนกลางคืน
เลือกภาพนี้ เอาไอเดียมาจากภาพเมืองตอนกลางคืน
เป็นภาพที่ลากเอง หาคนชอบด้วยาก แต่ก็ไม่เป็นไร
เพราะดวงดาวมันระบายเปะปะ ฮ่าๆ ...

วันที่ ๔ อะไรสักอย่างที่เป็นสีเขียว
ส่วนภาพนี้ แลมักง่ายมาก ก๊าก ก็มันเหนื่อยและง่วง
จับสองวันมารวมกันอีกต่างหาก
เพราะชีวิตมันมีกิจกรรมเยอะ..อ่ะ นะ นะ
(ข้อแก้ตัวไปเรื่อย คิคิ)