“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันอาทิตย์ที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2555

..คุณครูก็เหนื่อยเป็นนะจ๊ะ..

อาทิตย์นี้เตรียมสอนทำโทรศัพทจากขวดยาคูลท์เสร็จตั้งแต่วันศุกร์
ความที่ไม่ยาก เลยทำแบบเร็วๆ ไม่ต้องใช้หัวคิดอะไรมาก
แต่ความอยากได้ภาพตัวอย่าง .. เลยพยายามทำได้ออกมาประมาณนี้..










ขำก็แต่แต่งรูปช้ามาก แต่งไปหลับไป เอ๋อไป ไฟตกไป เนตดับ
คอมพ์ไม่เอ๋อ แต่คนเอ๋ออย่างหนัก ..
เรื่องเลยขึ้นแปลกๆ จบพิลึกไปหน่อย


...

แต่ความที่มาเตรียมขวดเอาเช้าวันอาทิตย์
เพราะคืนวันเสาร์ง่วงหนัก หลับไปตั้งแต่ทุ่ม ตื่นห้าทุ่มครึ่ง
เลยวันเกิดเจ้านุ้ยอีก(เดี๋ยวเอาอิลลัสปิดท้าย)
แต่ของทำง่าย เด็กสามคนเลยทำกันแป๊บเดียวเสร็จ




สิบห้านาทีที่เหลือ ท่องข้อพระคัมภีร์กับเรียนบทเรียนก็ยังพอ


...

ตอนเที่ยงกินมัสมั่นไก่กันล่ะ
จริงๆแม่ทำตั้งแต่วันเสาร์ แล้วก็ทำเพิ่มอีก .. แบบว่าอร่อยกินได้หลายรอบ




เป็นอาหารที่เด็กเล็กก็กินได้นะ แต่ก็ยังแอบเห็นหนูๆสองหนูกินข้าวกับไข่ต้ม
โยเอลกับโนอาห์ กินไม่เสร็จทีหันมาชวนชาวบ้านเล่นด้วยล่ะ..
นี่ถ้าลูกสาวเจ๊ออกมาอีกคนเมื่อไหร่ คงได้สนุกกันใหญ่




แต่ที่ฉันชอบเลยวันนี้คือโยเอล
ปกติเค้ามากับแม่จะติดแม่ แต่ก็ป่วน
วันนี้มากับพ่อ นั่งตักพ่อนิ่งเชียว ตอนกินข้าวก็ไม่ป่วนอะไร แต่มาเล่นด้วย
(ปกติไปชวนเล่นไม่เค๊ยไม่เคยจะยอม)


...

ภาคบ่ายเหนื่อยจัง เพราะไม่ได้กลับมางีบ แต่นั่งสอนการบ้านเจ้านนท์
แม่เค้าก็ฝากฝังเหลือเกิน .. ขุดหลุมมันหนักนะคะ เอ๊ย ไม่ใช่สิ อิอิ
ก็สอนการบ้านเค้าอ่ะแหละ ตอนหัวค่ำก็ไปถนนคนเดิน
เสียดายร้านแหวนร้านใหม่ไม่มา เลยไปวัตสัน ออกมาซื้อขนมฝากพ่อ
ไข่ปลาทอด ขนมครกชาววัง แล้วก็กลับ .. เดินสองรอบมั๊ง
แบบว่า หลงกับคนที่ไปด้วย เดินวนอยู่นั่น


กลับมาบ้านยังมานั่งตาแดงต่ออีก
จะนอนก็ไม่กล้า เพราะยังไม่ได้อาบน้ำ




พอไปอาบน้ำแล้วแทบอยากทิ้งตัวลงบนที่นอน แต่ก็ไม่ได้ยาวหรอก
เพราะได้เวลาท่านตื่น .. แต่ก็โอเคนะ คืนนี้ยังไหว
ถึงเช้าแล้วตอนนี้หกโมงครึ่งก็ยังไหวอยู่
นั่งดูรายการเดอะว๊อยซ์ด้วยแหละ เจ้าต้นส่งมาให้ดู ขำดี ฟังคนเก่งๆ เพลินดี


ไปล่ะๆ ไปล้างจาน เดี๋ยวจะได้นอน ง่วงจังแล้ว


...

เกือบลืม วันเสาร์วันเกิดเจ้านุ้ย แต่รูปนี้เสร็จเลยไปวันอาทิตย์แน่ะ




ในภาพชอบตานะ รู้สึกว่าเริ่มโอเคขึ้น
แต่เจ้าตัวไม่พูดอะไร แค่กดไลค์ .. ก็คงพอจะโอเค(มั๊ง)

 

 

วันศุกร์ที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2555

..เมื่อวาน วันก่อน วันนี้ ..

ฉันนั่งอยู่หน้าจอนานจัง .. คิดไม่ออกว่าอยากจะเล่าอะไร
ทั้งที่ตอนยังไม่ได้นั่งตั้งใจจะพิมพ์อะไรๆ กลับมีสารพัดเรื่องราว..


น่าจะเป็นเพราะ พอจะเล่าจริงๆ มันก็คิดว่า ..
บางเรื่องก็ปล่อยให้มันเป็นลมพัดๆผ่านๆไปเถอะ..
บันทึกไว้ให้กลับมาอ่านแล้วให้เสียความรู้สึกเองซะเปล่าๆ


...

เสาร์ที่แล้วฉันเบิกบานขึ้นไปกวาดบันไดแถมเก็บภาพท้องฟ้ายามเช้า
เสาร์นี้ฝนลงตลอด .. แถมช่วงเช้าสมาชิกในบ้านพากันตื่นตาคึกคัก
แถมฉันก็ติดพันทำเจ้านี่...




เป็นของที่คิดเอาไว้นานแล้ว ไม่แปลกพิศดารอะไรหรอก
อยากทำอะไรก็ทำอ่ะนะ .. เอาเศษวัสดุมารีไซเคิลใหม่
ตอนออกแบบมันก็ไม่อะไรมาก แต่พอลงมือทำก็ต้องหารายละเอียดมาใส่
จะตลกตามสไตล์ฉันรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ ฮ่าๆ
เอาเป็นว่าได้ครบรอบนี้จะเอารูปมาให้ดูกันชัดๆจ้า


...

เมื่อวานวันตลาดนัดเด็กน้อย ฉันเลยส่งของให้เจ้านนท์เอาไปขาย
เค้ามาวันพฤหัส มาประชุมแคร์ แต่ไม่ได้ขายของเพราะฝนตก(ขายริมถนน)
ก็เลยเอาไปไว้ขายที่ตลาดนัดที่โรงเรียนเค้าแทน




ส่งกันไปเต็มตะกร้านี่ แม่คิดเงินให้เสร็จสรรพว่าถ้าหมด ฉันจะได้เกือบห้าร้อย
เค้าก็เอาไปขายกัน กลับมายังเร่ขายกะพวกพี่ๆที่มาอธิษฐานอีก
เจ๊ๆอุดหนุนกันไปคนละนิดคนละหน่อย ส่งเงินมาให้ฉันได้ร้อยกว่าบาท
เท่าที่จำได้ คุณนนท์ได้กำไรไป 16 บาท (คุ้มป่าวเนี่ย ฮ่าๆ)




แต่ไงก็เหอะ เอาเป็นว่า กำไรน้อยหน่อย ครูจะติวก่อนสอบให้ล่ะกัน
(ถ้าได้คะแนนไม่ดี ต้องโดนบ่นยับแน่เลยฉัน เหอๆๆ)
ก็เลยสอนอังกฤษ กับเลขไป
จริงๆเลขเหมือนไม่ค่อยได้สอน เพราะข้อเดียวก็ทำไปง่วงไป นั่งสัปะหงกหงายเงิบๆ
เห็นแล้วสลดใจจริ๊ง เหอๆๆ เพราะพอเผลอๆ ก็วิ่งมาจับตุ๊กตาเล่นตาใสแป๋ว
เออ ... น่ะ


คืนวันเสาร์นี่ก็นัดอีกล่ะ แถมตอนห้าโมงคิมบอกจะชวนไปไหนก็ไม่รู้
ไปกินอะไรสักอย่างนี่ล่ะ ... นี่ก็แปลกคน เค้าจะชวนไปไหนตัวยังไม่รู้เลย


...

ก่อนจะไป เอาภาพไม่น่าดูเท่าไหร่มาแปะ
เป็นภาพเช้าวันไหนสักวันในรอบอาทิตย์นี้ล่ะ
ฉันไปทิ้งขยะ แล้วก็เจอกองขยะเกลื่อนที่หน้าโรงรถ




ฟิลแรกเลย ... "ใครว๊ะ??" แต่เบรคไว้นะ
คือถ้าคิดโกรธ มันก็เท่านั้น เพราะเราก็พอรู้หรอกว่าเป็นฝีมือนักเรียนไร้สามัญสำนึก
จะอ้างเหตุผลว่า ถนนไม่มีถังขยะก็ไม่ได้นะ
เพราะแม่ค้าหน้าบ้านก็มีถุงขยะตั้งไว้ให้เอาไปใส่


เข้าใจหรอก ว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัวที่ไม่สนใจว่าใครจะเดือดร้อนอะไรยังไง
ตามประสา .. ถ้าอยากได้ประโยชน์ก็มายืนหลบฝนนั่งหลบแดดรอรถใต้ชายคาบ้านเค้า
แต่กินเสร็จก็วางๆตั้งๆไว้ .. ราวกับจะให้เจ้าของบ้านเค้ามาเก็บกวาดซากของตัวเอง
แล้วก็เป็นฉันนี่แหละที่ไปเก็บ ..
ก็เลยคิดซะว่า ได้ออกกำลังกายตั้งแต่เช้ามืดเลย ได้ผลาญแคลอรี่ไปเชียวนะเออ
เลยเก็บไปขำไป .. ไม่เครียดๆ แต่ยังไงก็นึกไม่ออกจริงๆ
ว่าจะทำยังไงให้เด็กเห็นแก่ตัวพวกนี้จะทิ้งขยะลงถัง


อ่อ ..มีอีกวิธี ฉันต้องอธิษฐานขอสติปัญญากับพระเจ้า
และขอให้พระองค์ประทานหนทางจะจัดการปัญหา
แต่ที่แน่ๆ .. ปัญหานี้เกิดขึ้น แสดงว่าพระเจ้าอนุญาติ
มันก็คงจะต้องมีอะไรให้เกิดสิ่งที่ดีกับเรานั่นล่ะนะ
อย่างแรกเลยก็ได้ออกกำลังกายไง อิอิ


...

จะตื่นมาอัพร้าน อยากไปนั่งอัพที่พีซี เพราะพิมพ์สะดวก
อัพร้านคล้ายกับการทำต้นฉบับ ภาพมีคำอธิบายแล้ว
แต่ฉันติดนิสัยชอบสร้างเรื่องราว(แต่ไม่เวอร์นะเออ...)



ไปนอนล่ะ ถ้าไม่ง่วงอีกคงต้องหาหนังสือมาช่วย
เจอเล่มนี้พอดี ..




หวังว่าจะตื่นทัน เมื่อชีวิตไม่ต้องมีนาฬิกาปลุกอีกต่อไป

 

 

วันอังคารที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2555

.. เริ่มใหม่ ได้ทุกวัน..

เป็นความจริงใช่ไหม .. ที่การจะทำอะไรก็แล้วแต่
อารมณ์ .. เป็นส่วนสำคัญในการกระทำ ..
จริงๆก็เข้าใจนะว่าไม่ใช่ทุกเรื่อง อีกอย่าง เราก็ต้องเป็นนายเหนืออารมณ์ตัวเอง
แต่ส่วนใหญ่มักไม่รอด เลยต้องหาที่พึ่งเข้าช่วย


ส่วนจะเป็นยังไง อะไร .. ฉันว่า แต่ละคนก็มีแนวทางกันไปแตกต่างกัน
ส่วนฉันตอนนี้ มีอารมณ์อยากจะทำงานทำมือชิ้นไม่เล็กนักไปตั้งขาย
เอาตัวอย่างก่อนจะเป็นต้นแบบไปให้อาช่วยแนะนำให้
ได้คำแนะนำมาแล้ว เอากลับมาทำต่อได้ออกมาโอเคระดับนึง
ลวดลายอะไร มีในหัว ยังไม่ได้วาดออกมา เอาออกมาแค่ไม่กี่แบบ


แต่บางทีก็สมเพชตัวเองเหมือนกัน ที่หันหัวไปทางโน้นที ทางนั้นที
เหมือนคนยังจับสิ่งที่ชอบจริงๆไม่ได้
อาทิตย์ก่อนหมายมั่นปั้นมือจะเอาดีกับสักหลาด แต่พอไปวาง
เห็นสีหน้าคนบางคนที่มองแล้วหันไปกระซิบกับอีกคน
"มันไม่ทน เปื้อนก็ง่าย " ใจฉันก็วูบไปนิดนะ คิดในใจอยู่หรอก
..แล้วจะใช้ไปสักร้อยปีหรือ? จะเอาไปใช้กับสิ่งของที่ต้องเปรอะเปื้อนง่ายเหรอไง?


แต่ก็ยังไม่ได้หยุดไปหรอกนะ ที่ลองมาทำใหม่
เพราะบางทีก็เหนื่อยจะวิ่งตามชาวบ้าน
กับของที่ทำไว้ก็เยอะอยู่นะ พวกพวงกุญแจเนี่ย
พฤหัสหน้าขนไปพอได้วางล่ะ .. เยอะกว่าที่ทำใหม่นี่อีก


บอกตรงๆว่าเกือบเซ็งอีกรอบ ตอนที่คุยกับนาฬิกาปลุก
ไม่รุ้ว่า ไม่เก่งเรื่องให้กำลังใจ หรือมองความจริงจนมองไม่เห็นความเป็นไปได้
ถนนหน้าบ้านฉันฝั่งตรงข้ามเป็นกำแพงที่มีงานศิลปะสวยๆอยู่..
ทุกวันพฤหัส ก็มี อ.ศิลปะท่านนึงที่เป็นตัวตั้งตัวตีชวนบรรดาศิลปิน
และคนที่รักในงานแฮนเมดมาตั้งแผงขายของ
วันไหนฟ้าแจ้งก็มีคนมาขาย วันไหนฝนตกก็ไม่มีใครสักคน
เพราะตั้งริมถนน บนฟุตบาท ไม่มีร่มหรือหลังคาอะไรๆ


ก็เล่าให้เค้าฟังประมาณนี้ ..
พอเค้ารู้ว่า ถนนก็รถวิ่งเหมือนเดิม คนซื้อที่จะจอดรถมาดูก็ไม่เท่าไหร่
ส่วนใหญ่พ่อค้าแม่ค้าเดินดูกันเอง ...
ได้ยินแต่เสียง "ไม่เวิร์คหรอก เชื่อพี่"


เออค่ะ ตอนนี้น่ะไม่ แต่หมายความว่า เราควรล้มเลิกเหรอ?
แล้วไงล่ะ ก็เสียเวลาสักชั่วโมงสองชั่วโมงไปนั่งริมถนน
ดูๆไป มันก็จริงที่เหมือนเล่นมากกว่าจะเป็นจริง
แต่ในเมื่อ บางคนก็ยังยอมเสียค่าน้ำมันมานั่งตั้งของขาย
ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ก็ยังมา ..
เรื่องจะคิดให้ปิดถนน คงต้องเป็นเรื่องใหญ่ เทศบาลคงได้เก็บค่าที่กันมันส์
ที่ถนนคนเดินมีอยู่จนทุกวันนี้ แม้จะดูประหลาดในสายตานักท่องเที่ยว
ว่ามันไม่เหมือนถนนคนเดินที่ควรมีเสน่ห์ของถนนน่าเดิน น่าดู น่าชม น่าซื้อ
แต่กลายเป็นเหมือนตลาดนัดของคนท้องถิ่น แต่ก็ยังเป็นแหล่งทำกินของหลายชีวิต
นั่นก็เพราะมีหอการค้าหนุนเป็นหลัก .....
ส่วนตรงนี้น่ะ ไม่มี .... ต่างหรือไม่ต่าง ยังไงก็เห็นอยู่แล้ว


เอาเถอะ ฉันหยิบบางอย่างที่เค้าติงมาถามพ่อ
ซึ่งก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเข้าใจว่า ใครพาวเวอร์อะไรได้แค่ไหน
แต่นะ .. มองแง่ดี ตรงนี้เป็นที่ฝึกตลาด กะเอารวย คงไม่รวยหรอกค่ะ
แต่คนจะรวย มันต้องคิดแง่บวกใช่ม๊ะ มองเห็นโอกาสให้ได้แม้อยู่ในปัญหา ..


งี้แหละ ไม่ได้จะทะเลาะ ตอนคุยก็ไม่ทะเลาะ แต่รู้สึกว่า ขัดทุกอย่าง
ที่แนะมามันไม่ได้เข้ากับฉันเล้ย .. ซึ่งก็ช่างเถอะ
เราเท่านั้นที่รู้ว่าที่เราทำอยู่มันจะเป็นยังไง
อยากบอกว่า ที่กำลังทดลองทำอยู่เนี่ย แม่ถามราคาแล้ว เห็นว่าไม่แพง
ได้ยินมาอีกประโยคแจ่มๆ "จะขายได้เหรอ " งืม ขายไม่ได้ ก็เอาไว้แจกไงคะ


...

ขึ้นมาออกเกือบเดือด แต่ไม่เดือดนะ
ฉันจะทำสิ่งที่อยากทำล่ะตอนนี้ จริงๆอยากทำตามฮาวทูร้านหลายอย่าง
คือ .. บ้าไง ชอบทำไปโหม้ด อยากรู้ อยากลอง
แต่ต้องทำของที่มั่นใจว่าทำได้ก่อน อย่างอื่นค่อยๆเรียนรู้กันไป




อ่อ ลืมเล่า วันจันทร์ได้แนพกิ้นมาแล้ว
แต่ได้แค่แนพกิ้นนะ งานดิบยังไม่ได้รับการอนุมัติให้ซื้อ
คุณนายเค้าว่า "เอาทีละเรื่องดีไหม? มีจักรแล้ว ไปมุเย็บผ้าก่อนดีกว่ามั๊ย?"
คือ เค้ามองว่า เดี๋ยวจะกลายเป็น อยากทำทุกอย่าง แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง
(แต่ฉันจะรอป้ากลับก่อน จะถามเรื่องร้าน ...ที่จริงก็คิดว่าร้านนั้นล่ะนะ แต่ขอย้ำให้ชัวร์อีกรอบ
กะต้องหาเงินทุนก่อน เหอๆ นายทุนใหญ่ไม่อนุมัติ อาจโดนบ่นกระเจิง)


ปล. แบบว่า ง่วง
เฝ้าบ้านเมื่อวาน นอนๆนี่เสียงกดออดบ่อยมาก
ท่านก็เรียกจัง .. เรียกกันเข้าไป

 

 

วันอาทิตย์ที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2555

..คิดได้แล้วหรือยัง?..

เนตดีแล้วจ้า
ความจริงน่าจะเป็นที่คอมพ์ฉันเองแหละ
เดือดร้อนเค้าทั่วเลยเนอะ เหอๆ...


จากวันก่อนไปลงโปรแกรมแปลงไฟล์อะไรสักอย่าง
ได้โปรแกรมแถมมาเต็ม
แต่ความที่คุ้นกับบางโปรแกรม เห็นเค้าแจกกันเกร่อ
เลยไม่คิดว่ามีปัญหา .. แต่คงมีล่ะนะ
เพราะหลังจากช่างมาเช็คให้เห็นแล้วว่ามีแต่โอเชี่ยนที่ต่อเนตไม่ได้
พอเค้าไป ฉันก็เคลียร์ทุกอย่างที่คิดว่าเป็นปัญหา..
เนตก็ใช้ได้ปกติ .. เออ ต้องจำจริงๆว่า ต่อไปให้ดูตัวเองก่อน
(เหมือนวันก่อนที่บ่นตัวเอง ที่ปากชอบวิจารณ์ ทั้งที่ไม่ได้รู้อะไรหรอ๊อก
คล้ายพวกอคติง่าย และปากไว .. สุดท้ายแค่ดีแต่พูด ตัวก็ไม่ได้เรื่องอะไร)


...

วันนี้สอนเด็กแบบช้ามาก เด็กมากันหลายคน
ที่แคบไปถนัดตา แถมงานที่ฉันให้ทำ มันซับซ้อนนิดนึง
ถ้าได้พื้นที่เยอะๆ ก็คงไม่อะไรกันมาก














แต่ก็โอเค ทำเสร็จ บางคนเร็ว บางคนช้า
ตามคาด นนท์ปิดท้าย ฮ่าๆๆ
โดนแซวหนัก เค้าจะไปดาวอังคารแล้ว นนท์ยังไม่ออกจากบ้าน
แซวไปงั้น แต่ก็เป็นห่วง ถ้าเป็นคนเฉิ่มไปเรื่อยๆ มันจะไม่เวิร์ค






อ่อ กล่องปารีสของฉันมีคนขอไปล่ะ..
คุณนกอ่ะ ชอบขนาดหนัก ฮ่าๆ ขอน๊าๆๆ
ไม่ให้ไม่ได้แหละ ที่จริงกะทำให้ใหม่ แต่อยากได้ก็จัดไปค่า
ของที่เราทำ ถ้ามีคนชอบแสดงว่ามันมีค่าพอ..


...

ตอนค่ำชวนนนท์ไปถนนคนเดิน
จริงๆกะไปวัตสัน (ติดกัน) แต่ไปยืนรอแม่ค้าน้ำหอมตั้งพัก
แถมขากลับแวะถามร้านเดคูพาจอีก ..อ่อ เค้าขายถูกกว่าที่ฉันตั้งราคาไว้เยอะเลย
แต่พูดได้ไหมว่า สำหรับฉัน ไม่โดนใจนัก .. ก็ความคิดฉันนะ
ไม่ได้อคตินะ อันนี้แค่มุมมอง ทั้งสีและลวดลายด้วยมั๊ง
แต่ของตัวเองก็ยังมือใหม่ แค่คิดจากคนที่พอเห็นผลงานสวยๆมาแล้วบ้าง


แต่เรื่องราคาของเค้า ทำให้ฉันต้องคิดทบทวนใหม่
วันนั้นที่เรียน แม่ก็บอกว่า ฉันจ่ายไปกับการเอนเตอร์เทนตัวเองมากกว่าลงทุนการค้านะ
แต่แม่ก็ให้ อยากเรียนรู้ก็ทำไป ส่วนจะทำเงินได้ไหม มันต้องค้นพบว่าใช่รึเปล่าล่ะเนอะ
ในส่วนหนึ่งก็ชอบ ถือเป็นงานฝีมืออีกสาขานึง
ส่วนราคาที่คิดทบทวนใหม่ คือ ถ้าจะตั้งประมาณฉัน ต้องพัฒนาให้ดีกว่านี้
เพราะเราต้องขายฝีมือแล้ว ไม่ใช่แค่ขายราคาถูก...


อ่อ ได้ของกลับมาอีกล่ะ น้ำหอมไม่ถ่ายรูป พวกซีซี มีแต่กลิ่น
อยากได้กลิ่น ก็มาดมที่นี่ อิอิอิ
ที่อดไม่ได้ คล้ายโรคจิค คือแหวน .. เอามาอีกล่ะ เหอๆ
ร้านแรกได้วงเดียวคือดอกไม้ ดูเรียบๆเก๋ๆ
วงอื่นยังไม่โดน ขากลับเดินเกือบจะเลยไปแล้ว ร้านติดกันนั้นล่ะ
เค้าเพิ่งจะเอาแหวนมาขาย .. เลยไปนั่งเลือก (ร้านใหม่วางต่ำบนลังบนพื้น)
แป๊บเดียวนะ ไม่ถึงสิบนาที ได้มาอีกห้าวง (ร้อยเดียวปลิวไปในสายลม กร๊าก)




ได้จ่ายตังค์ ..บายใจ ฮ่าๆ
แวะมาเธอร์ซื้อของนิดหน่อย เพราะวัตสันเค้าปิดไปแล้ว
ออกจากบ้านก็สองทุ่มแล้วมั๊ง .. ห้างในเมืองปิดเร็ว


...


คืนนี้ฉันคิดอะไรเยอะ นั่งมองของที่ทดลองทำวันก่อน
ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ลอกเลียนแบบเค้ามา .. การต่อยอดมันก็ดี
แต่ถ้าลอกทั้งกะบิ ท่าทางอนาคตจะไปลำบาก เพราะคงไม่พ้นต้องลอกเค้าอยู่ร่ำไป


ตอนเช้ามืดได้อ่านข้อความที่ทำให้กระตุ้นคิดถึงความตั้งใจครั้งก่อน
ฉันเบื่อขยะ และอยากจะเปลี่ยนขยะเป็นเงิน แม้เล็กน้อยก็อยากทำ
วันก่อนอาอ้อเอาไอเดียทำขยะให้เป็นของใช้มาให้ ฉันคิดว่าน่าทำมาก
ของหลายอย่างทำได้เลย บางอย่างต้องรอโอกาส เพราะขยะบางชนิดไม่ได้ผลิตกันทุกวัน


ส่วนที่ฉันคิดจะทำ ได้เคยคุยกับแม่ไว้ แต่ไม่ได้ทำ
เพราะมัวแต่เฉิ่ม (อาการเดียวกับที่ฉันเห็นเจ้านนท์เป็น) อะไรๆก็เลยไม่คืบหน้า
คือ ของที่ต้องคิดใหม่ มันเป็นเรื่องแน่ที่ต้องคิดออกแบบให้สวยงาม
คงไม่ต้องใช้เวลามากมายจนเว่อร์เหมือนที่ผ่านมา แต่ต้องใส่ใจจะทำมากกว่านี้
มีสองสามสิ่งที่ฉันอยากทำ .. เช้านี้เลยลงมือไปบ้างแล้ว


ขอให้ทำออกมาสำเร็จ แล้วจะเอามาเล่าให้ฟังนะ


ปล. ฉันคิดว่าพระเจ้าก็ให้ฉันเห็นเงาตัวเองสะท้อนเจ้านนท์
เรามองเค้า ว่ายังขาด ต้องช่วย ต้องเสริม ไม่ใช่ไม่ดี
แต่เราเองก็มีส่วนที่ขาดความต่อเนื่องไปเหมือนกัน
ไม่อยากไม่เวิร์คอ่ะ ... สู้ๆ
b

 

 

วันศุกร์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2555

..Save Money for My Dream..

วันนี้ฉันจะขอเล่าเรื่องใหม่ ..ไม่สิ เริ่มต้นและลงท้ายแบบไม่บ่น
เพราะฉันรู้สึกว่า ตัวเองจะบ่นเก่งเหลือเกิน
เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ เรื่องเล็ก เรื่องน้อย.. เยอะเกิ๊น..


...

เช้าวันนี้ (วันเสาร์) ฉันลองทำตามที่พ่อชวนหลายๆครั้งแล้ว
ให้ขึ้นไปเดินออกกำลังกาย ไม่ก็ไปดูทะเลหมอกช่วงเช้าๆ
แต่ความที่ฉันชอบหาข้ออ้างว่า เหนื่อย ง่วง ล้า อยากนอนแล้ว
ก็เลยไม่ค่อยจะได้ไปสัมผัสอากาศสดชื่นแสนปลอดโปร่งในยามเช้าบนดาดฟ้าสักเท่าไหร่



พอตัดสินใจไป คว้าไม้กวาดหนึ่งด้าม กะว่าเดินลงมาก็กวาดทางเดินมาด้วย
การก้าวเดินกึ่งวิ่งทำให้หอบรับประทานตั้งแต่ชั้นสี่..
กว่าจะไปถึงชั้นห้า ดาดฟ้า เดินวนอยู่สักพัก กว่าจะหายเหนื่อย
แต่ภาพทะเลหมอกที่เชิงเขาไกลๆ ทำให้ลืมเหนื่อยไปเลย
รีบเก็บภาพไว้ตามประสา .. ยังเล็งภาพวิวไม่ค่อยได้เรื่องนะ(เริ่มบ่นป่ะ กรี๊ดดด)












คือ ยังไม่ค่อยมีไอเดียอะไรมาก
ที่นั่งเงยหน้าถ่ายรูปจากมุมจานดาวเทียมนี่ก็ประหลาดสุดล่ะ ฮ่าๆ
เสียดายภาพดวงอาทิตย์ .. ยอดไม้สูงบังเลยเห็นแค่แสงลอดมาเล็กน้อย
แต่ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบเนอะ (อารมณ์อะไร???)


...

เก็บภาพแล้วก็กวาดลงมา ได้เหงื่อทั้งขาขึ้นและขาลง ..
ตอนไปอาบน้ำนอนคงหลับสนิท ..สบาย
เพราะเตรียมสอนเด็กเสร็จแล้วด้วย
คือเมื่อคืน อ่านบทเรียนที่จะสอน มีความคิดอยากจะทำกระปุกออมสิน
หรือพวกแนวกล่องเก็บตังค์ .. หาไอเดียอยู่นาน
ไปเจองานของ คนนี้ เข้า














เลยได้รับแรงบันดาลใจ มาลองทำบ้าง
ของเค้าเป็นไม้ ของเราเป็นกระดาษ
แต่เหมือนก๊อปเค้าเป๊ะเนอะ ที่วาดหอไอเฟล
แต่ความจริงคือชอบ ..ชอบหอไอเฟล
พอจะทำกล่อง ก็เลยคิดว่า ต้องทำแบบนี้แหละ
ไม่สะสวยอะไรนัก ไม่เนี๊ยบเป๊ะ
แต่ใช้งานได้จริง .. สำคัญสุดคือเด็กๆคงทำตามได้นะ ฮ่าๆๆ


...

เกือบลืมเอารูปและเรื่องสั้นๆของเจ้านนท์มาเล่า




ขำอ่ะ เมื่อวานเค้ามา ฉันเลยสอนเลข
ให้โจทย์ไปคิด .. อ่อ ไม่เอาแบบ โจทย์เลขธรรมดาหรอกนะ
เพราะต้องการให้เค้าไปปรับใช้ในชีวิตจริงๆได้ (แต่คงจะยังไม่ได้)


ให้คิดเป็นจำนวนเงิน ลบบ้าง บวกบ้าง คูณบ้าง
คิดนานมาก ....... นานไปนะสำหรับเด็ก ป.๖
แต่ท้อไม่ได้(สำหรับคนสอน และผู้ปกครอง)
ยิ่งต้องกระตุ้นให้ใช้ความคิด ..
ก็นี่แหละ เลยเป็นความตั้งใจของฉันว่า เจอกันทุกทีจะต้องได้ฝึกเค้าคิดเลข


...

ปิดท้ายด้วยงานอิลลัส
เป็นภาพให้เพื่อนร่วมเขียนบล๊อกสมัยเขียนเอ็กทีน
เป็นสาวร่างเล็กที่น่ารัก เคยอุดหนุนสินค้าทำมือของฉันซะด้วย
(น่าเอ็นดูจริงๆ .. หลังจากนั้นก็ไม่เคยขายได้อีกเลย ฮ่าๆๆ)




โพสท่าได้โปรมาก .. ไม่เอารูปนี้วาดก็ไม่รู้จะเอารูปไหนล่ะ
แต่ปากอ่ะ ดราฟท์ยากนะ .. ไปยืมปากเจ้าต้นมาทำต้นแบบ เหอๆ
แล้วลากไปปรับให้เข้า .. เนียนกันไป


ปล. พ่อแม่ไปแม็คโคร ฉันเลยเอ้อระเหยนั่งอัพบล๊อกอยู่ได้เนี่ย
แต่จริงๆคือทำกล่องนานมากกก ไม่ได้บ่นน๊า
ห่วงจังว่าเด็กจะทำได้ป่ะนะ แต่ถ้าเด็กทำได้ แสดงว่า นี่เป็นงานสำหรับเด็กโดยแท้ อิอิ

 

 

วันพฤหัสบดีที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2555

..when i learn to do Decoupage..

พักนี้เนตเน่าจนอยากจะร้องไห้ ยิ่งเวลาจะใช้งาน มันยิ่งหลุดกระจาย
ถ้าจะอ้างจากเรื่องสภาพอากาศก็ไม่น่าจะเกี่ยวกัน
เพราะอาทิตย์ก่อน ฝนตกหนักกว่านี้ พายุก็แรง เนตยังไม่ปลิวขนาดนี้เลย...
สงสัยต้องร้องเรียนแล้ว จ่ายแล้วได้รับไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย ..แย่ !!


...

ตกลงว่า วันอังคารได้เรียนทำเดคูพาจแล้วล่ะ
จริงๆกะเรียนเป็นกลุ่ม แต่คนอื่นติดงาน
ก็เลยเรียนคนเดียว .. ตอนแรกจะทำกระเป๋าสะพายกระจูดที่เค้าทำเกือบสำเร็จแล้ว
แต่ต้องไปทำกระเป๋าผักตบแทน คือ ครูเค้าแนะนำว่าทำง่ายกว่า
ซึ่งก็ง่ายกว่าจริงๆล่ะมั๊ง มันไม่มีหูที่ต้องหาอะไรปิดก่อนจะลงสี




ว่าไปก็ใช้เวลาไม่เยอะนะ ใช้ไดร์เป่าผมาช่วยซะเยอะ
ขั้นแรกก็ลงสีก่อน เป็นอะคลีลิคสีขาว ทาๆ แล้วเป่าแห้ง แล้วก็ทาอีก
ลงสามรอบอัพ เอาให้สีแนบเนียน
แล้วก็ทากาว ครูลืมเอากาวมา ใช้กาวที่มีที่นี่แหละ ผสมน้ำแล้วก็ทา
เอาไปเป่าให้แห้ง แล้วเอาแนพกิ้นตัดมาวางเล็ง จากนั้นก็กดให้แนบสนิท
ด้วยฟองน้ำที่ชุบน้ำและบีบน้ำออกจนไม่มีหยดน้ำแล้ว
กดแล้วยก กดแล้วยก อยู่อย่างนั้น จนเต็มลายที่เราวาง
เอาไปเป่าให้แห้ง แล้วมาลงวานิช ครูสอนให้ลงสามรอบ ลงที่ลายก่อน แล้วค่อยลงทั้งใบ
เป่าแห้งอีกรอบ เป็นอันเสร็จ...


แต่ไม่มีหู ใช้งานไม่ได้ ต้องให้ครูกลับไปตอกหูติดให้
แล้วฉันก็เลยซื้อใบที่มีสายที่เค้าไม่ได้สอนเอาไว้ทดลองทำ
คืนนั้นก็ลองทำเลย .. ครูแบ่งสีกับวานิชไว้ให้ด้วยอ่านะ เลยทำได้ กาวก็ผสมเองไง๊
คืนวันอังคารเลยง่วนกับเดคูพาจทั้งคืน .. คือ กระจูดพื้นผิวจะสีเข้ม
เวลาลงสีขาว จะต้องลงกันหลายรอบ ฉันนับจนเลิกนับเลยล่ะ
ลงทั่วไปรอบนึง เอาไปแขวน ไปทำนั่นนี่ กลับมาทาอีก แขวนอีก ..
ตอนวางลายนี่เครียดเลยนะ .. เพราะแม่นอนหลับไปแล้ว
ลายที่เอาไว้ก็มีแค่ลายเดียว จะเอาลายอื่นไว้อีกก็ไม่ค่อยถูกใจ มันไม่เข้ากันด้วยแหละ
จริงๆอยากได้ลายผีเสื้อ แต่ผีเสื้อประโคมไปลงบนใบแรกที่ครูเอามาแค่ครึ่งแผ่นหมดแล้ว..เซ็ง
ลองอันโน้น อันนี้ ชักจะท้อ จะมาหาแนวชาวบ้านในเนต เนตก็เน่าสะบัด






เป็นอันว่า กลั้นใจทำไปตามที่คิด .. ได้ออกมาประมาณนี้
บอกตรงๆว่า เรียบมาก เป็นแบบที่ตัวเองคิดว่าจะกล้าใช้
แอบคิดว่าถ้ามีผีเสื้อบินสักตัวสองตัวคงดี
(ถ้าทำผีเสื้อผ้าไปแปะทีหลัง อาจจะเวิร์ค เอิ๊กๆ .. ยกเว้นผีเสื้อฉันจะเป็นผีกระหังแทน)


ตอนเช้าแม่ตื่นเลยเอาอวดแม่ซะ .. พ่อเห็นยังปลื้ม
พ่อบอกให้ไปขายที่ถนนวันพฤหัส ก็ประมาณราคากันไป ลองดู หนุกๆ ไม่ได้คิดมาก
เช้าวันพุธเลยไปนอนซะสายโด่ง มัวแต่สนทนาการค้ากะพ่อแม่ ฮ่าๆ
(จากกระเป๋าใบเดียว???)


...

ตอนเที่ยงนาฬิกาปลุกโทรมา
ตื่น คุย แล้วนอนต่อ .....ยาวเลย หกโมงเย็นโน่น
รู้สึกวันๆหมดไปกับการนอนจริงๆ




และจากภาพนี้ ตั้งแต่คืนวันจันทร์ .. ควิลท์จักรเสร็จนะ
แต่ไม่สามารถตกแต่งเสร็จได้ทั้งสอง ได้แค่อันเดียว






คืนนี้ก็เลยมุให้เสร็จ แต่ใช้เวลาเปลืองอ่ะ ก๊อปแพทเทิร์นน้องชูลี่ของร้าน Churi Chuly
ดูส่วนผสมทั้งหมดเท่าที่เห็นแล้วลองคลำต่อเองอีกนิด ..
เริ่มคิดว่า ถ้าตั้งใจจะดูและตั้งใจจะทำ มันก็ไม่น่าจะมีอะไรยากเกินไป
แต่สวยไม่เท่าต้นฉบับ .. งี้แหละ ก๊อปเค้ามา เอิ๊กๆๆ


....

และเช้าวันพฤหัสก็อยู่ยาวไปเกือบสิบโมง .. เฝ้าบ้านให้พ่อ
ฝากพ่อส่งของให้ผึ้ง จริงๆจะส่งตั้งแต่อาทิตย์ก่อนโน้นแล้ว
แต่ไม่ว่างสักที วันนี้วันเกิดเค้าแล้ว ส่งวันเกิดเลยวุ้ย




แต่ก็ได้วาดภาพอิลลัสให้เค้าด้วยนะ .. ตามแนวฉันไง
ถ้าเป็นเพื่อนฉันและไม่รังเกียจที่จะกลายเป็นตัวการ์ตูน เดี๋ยวจัดให้ อิอิ
(ไม่ทุกคนนะ เหนื่อยง่ะ .... ใช้เวลาเยอะอยู่)
เห็นเจ้าตัวชอบ เอาไปใช้เป็นรูปโปรไฟล์ คนวาดก็ดีใจ


เดี๋ยว เบรคนิดนึง ท่านหิวแล้ว
เดี๋ยวมาเล่ากิจกรรมเล็กน้อยช่วงหัวค่ำของวันนี้ต่อ
(พออั้นไม่อัพหลายวัน ..รูปเอย เรื่องเอย มากันตรึม ฮ่าๆๆ)


...

จากที่วันอังคารแม่ทำข้าวมันไก่ น้ำจิ้มเหลือเยอะ
แต่ไก่หมด .. วันนี้พ่อก็เลยต้มหมูมาทำให้กินแทน
กลายเป็นข้าวหน้าหมู อร่อยไปอีกแบบ




อยากบอกว่าแม่จัดให้ ใส่ผักเยอะมาก
ไม่ได้บ่นว่าไม่ค่อยได้เนื้อนะ เนื้อก็ได้ แต่ผักเยอะ ..ชอบอ่ะ


ส่วนตอนหัวค่ำ ...
วันนี้พฤหัสใช่ม๊ะ เค้ามีขายของกันที่ถนนหน้าบ้านไง .... ถนนศิลปะ
ฝนไม่ตกซะด้วย เหมาะแก่การไปนั่งขายซะจริงๆ


ก็ดูแลน้องจนเสร็จเรื่อง ออกไปตอนทุ่มกว่า คนอื่นเค้ามาตั้งร้านแล้ว
ของเราพ่อก็ไปปูเสื่อ เอาถังมีเสื้อ ถุงผ้าอะไรๆไปตั้งแล้ว
คุณนกนั่งเฝ้าอยู่ จริงๆ เจ้านนท์มาตามฉันหรอกถึงรู้ว่าเค้ามาขายกัน
คิมก็มา เอาพวกของเล่นเด็กมาขาย มาเป็นแผงๆ แบบการ์ตูนที่ลอกสติ๊กเกอร์แล้วเทผงสีลงไป
ของฉันก็ประมาณนี้...












ของเด็กๆ แถมเด็กหญิงซะด้วย ฮ่าๆ ขำๆอ่ะ
เอากระเป๋าไปวางเนียนด้วยนิดนึง
ยังไม่มืออาชีพหรอกนะ แต่งานทำมือทุกชิ้นจริงๆจ้ะ .. ไม่ได้นำเข้าจากสำเพ็งแต่อย่างใด
(ไม่ได้มีปัญหากับการซื้อมาขาย แต่เมื่อ ผู้นำโครงการนี้เค้าอยากให้เราเอาสินค้าทำมือ เราก็ร่วมมือ)


คิมกล้า ตะโกนเรียกคนที่ขี่มอไซด์ผ่านไปผ่านมาให้แวะ ..แล้วจะกล้าแวะกันป่ะเนี่ย
ก็ได้ลูกค้านะ เป็นผู้ปกครองเด็กที่โรงเรียนที่เค้าเป็นพี่เลี้ยงอยู่
กับนักศึกษาอีกคน มาซื้อซองมือถือ .. สรุปว่า ของโบสถ์ขายได้
แต่อย่างอื่นไม่ออก .. นั่งสักพักหรอก ฉันเพิ่งปิดถุง ติดราคาเสร็จ ฝนก็ลงมาปรอยๆ
ก็หลังจากเอากล้องมาเก็บภาพพวกนี้แป๊บเดียวเองอ่ะ..


ก็เลยช่วยกันเก็บแล้ววิ่งกลับบ้าน
พอเราลุกเก็บ เห็นเลยว่าร้านอื่นก็เริ่มเก็บแล้ว
และผ่านไปแค่ไม่ถึงสิบนาที พ่อคิดว่าจะให้ขายต่อที่หน้าบ้านเราเอง
ผลคือ .... เค้าหนีฝนกลับกันหมดแล้ววววววว ฮ่าๆๆ


ตลอดช่วงที่ไปนั่ง เจ้านนท์มาช่วยจริงจัง แต่ช่วยมากไป เอาปากกามาเขียนราคาบนซอง
เป็นอันวุ่นวาย ต้องรื้อเปลี่ยนแถบกระดาษปิดซองใหม่ (มันไม่น่าซื้อนะแบบนั้น)
แล้วก็มาดึงเปลี่ยนสีตามารีนเล่น .. เออ ทราบว่าของเค้ายกให้ครู
แต่เล่นเบาๆหน่อย สงสารมารีนมั่งงงงง เหอๆๆ


...



แอบมีข่าวดีเล็กน้อยของมารีน
คือตาสีฟ้าที่โบ๋ไปข้างนึง ได้พบเจอแล้ว อยู่ในกะโหลกของเจ้าหล่อนเอง
เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะ ฉันหยิบกรรไกร ปากกา ดินสอ บ่อยๆ แล้วความสมดุลย์ในการยืน
ของมารีนในแก้วปากกามันเสียทรง .. ไปโดนให้ล้มนั่นล่ะ
เลยหยิบออกมาจัดใหม่ ระหว่างนั้นอดไม่ได้ ลองดึงตาเล่นหน่อยดิ๊(เออ เราก็เป็น)
ที่ไหนได้ ตาค้าง แล้วตาสีเขียวก็หลุดไปข้างนึง ..อ้าว
แต่จะหล่นที่ไหน คงอยู่ในหัวแหละ เลยไขน๊อตออกมาดู
ไม่อยากบอกว่า เปิดเว็บดูวิธีคัสตอมบลายธ์เลยนะ ก๊าก
แต่ไม่ได้จำทำอย่างอื่น แค่แคะหัวมาหาลูกกะตา..
และแล้ว หลังจากแบะหัว ก็พบตาสีฟ้าอีกข้าง
เลยจัดใส่ซะ .. แจ่มเลย น่ารักๆ


เช้าแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า เช้านี้ตั้งใจนอนเร็วกว่าที่ผ่านมา
เอ๊ะ ต้องเขียนฝากพ่อโอนตังค์ค่าแนพกิ้นนี่นา
ไปสั่งเค้าน่ะ เห็นขายแผ่นละสิบบาท แต่มีจำนวนจำกัดนะ กับขายแค่สามวัน
เลยสั่งไปนิดหน่อย สองร้อยกว่าๆ .. แหะๆ
(งานดิบยังไม่มี เดาะหากระดาษมาซะล่ะ หุหุ)

 

 

Related Posts with Thumbnails