..#778 เกือบเศร้า..

แม่บอกว่า เดือนหน้าเค้ามีประชุมที่สมุย
ตอนแรกคิดว่าจะจัดที่นี่ เห็นพ่อติดต่อโรงแรมที่พักที่นั่นที่นี่ ต่อรองราคา
หาสถานที่ หาร้านอาหารวุ่นวาย

แต่ผลสุดท้าย จัดที่ สมุย
อืม.. อยากไปอ่ะ เหอๆ(ไม่ได้เกี่ยวอะไรกะเค้าเล้ย)
แต่คงไม่ได้ไปหรอก คิดว่าพ่อคงไปนั่นล่ะ

บ่อยๆที่ฉันรู้สึก เจ็บลึกๆในอก ..
ความรู้สึกนะ เหมือนมันมีความทุกข์ถ่วงใจอยู่
และแม้ว่า สาเหตุก็คือ มาร มันต้องการให้คริสเตียนไม่มีความชื่นชมยินดี
เพราะพระคัมภีร์บอก "จงชื่นชมยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้าทุกเวลา"

เรื่องแง่ลบ ถ้าให้คิด มันมีเยอะ เยอะมากด้วย
ถ้าปล่อยให้ตัวเองพูดออกมา ก็เยอะแยะจนน่าขนลุกอีกเหมือนกัน
แต่มันไม่ได้ทำให้ตัวของฉันเปลี่ยนไปหรือมีผลต่อฉัน
เพราะฉันมองข้ามมันไปได้ (ในส่วนที่ควบคุมไม่ได้)

เอาเถอะ ปัญหาผ่านเข้ามาเพื่อให้เราแกร่งขึ้น
ไม่ใช่ยืนได้ด้วยลำแข้งตัวเอง .. เป็นคนเก่ง งั้นหรอกนะ
แต่ได้เรียนรู้ว่า โดยพระเจ้า ทุกสิ่งเป็นไปได้

อยากฟังเพลงนมัสการ เวอร์ชั่นเดิมจัง
(เรื่องมากเนาะ)
คือพอเค้าเอามาทำดนตรีใหม่ มันไม่เหมือนแบบเดิมๆที่เรียนรู้มาตลอด

ร้องเองก็ได้

ว่าจะหมดเรื่องเล่าล่ะนะ
มีเรื่องขำจะเล่า แม่น่ะสิ เมื่อคืนนี้บอกให้ฉันไปนอนไวๆ
(ประมาณเกือบตีสี่) กะว่า เดี๋ยวตอนเช้าลุกมาช่วยแม่ทำกับข้าว
แต่พอฉันปิดไฟ เปิดแอร์ ไปนอน
แม่ก็เข้ามา เปิดไฟ แกะพัดลมเอาไปล้าง
บอกฉันว่า นอนไปๆ แต่ก็เรียก "ดูสิๆ ฝุ่นเขรอะเลย"

-..- ตกลงให้นอนป่าวเนี่ย 555
เลยได้งีบไปหน่อย (จนได้เนาะ 55)

 

ps* เอนทรี่ก่อน ครบ 777 ตองเจ็ดซะด้วย -0-

..เล่าหน่อยๆวันศุกร์..

เฮ้อ ง่วงนิดนึง แม่อยากให้นอนข้างล่าง
เค้าว่า จะได้ช่วยรีดผ้าวันนี้
คงจะกลัวว่าฉันจะตื่น4โมงเย็นเหมือนเมื่อวาน

แล้วก็ไม่ปลุกกันด้วยนี่นะ -.-
(นิสัยดีเนาะ ตื่นสายแล้วโทษคนไม่ปลุก ><)

แล้ววันนี้ก็ทำเสร็จไปอีก 2 งาน
คือ บล๊อก KPM กับ         อัลบั้มวันคริสต์มาส
ยังมีอีก ยังไม่หมด 555 วันเด็กอีก คริสต์มาสในเรือนจำอีก
คิดว่าจะทำเฮดด้วยนะ ส่วนบีจี อืม..เรียบๆอ่ะดีแล้ว
หรือว่าไม่ต้องทำเฮดดี -..- (ดูสับสนนะเนี่ย)

เมื่อเช้ากลับไปนอนบนห้อง ตอนเข้าไปแอบได้ยินเสียงเจ้านกอีกล่ะ
แล้วก็เห็นว่า มันมาส่องกระจกคุยกับเงาของตัวเองอีกแล้ว
-..- แบบนี้ คงได้นอนฟังเสียง ตีปีกกระทบกันทั้งวัน

งั้น.. รวบม่านล่ะกัน ม่านประตูนี่นา
ข้างบ้านก็ปลูกต้นอโศกอินเดียเป็นแผงรั้วสูงเชียว
ชอบชั้นสองก็ตรงนี้ล่ะ ถึงยังไง รั้วธรรมชาติเอย ประตูสีชาอีก
ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เพียงแค่แดดจะส่องเข้ามาเท่านั้นล่ะ

แล้วก็เหมือนจะได้ผลนะ ไม่โผล่มาเล้ย
พอฉันตื่น ก็ไปปิดม่าน พี่ท่านก็โผล่มาทันที
แหม๊.. ไวจริ๊ง

และเพราะวันนี้ไม่ได้ถ่ายรูปอะไรพิเศษ
เลยขนทั้งรูปนกและคลิปเล็กๆ แต่ไซด์หนักโขมาแปะ -0-

มีเรื่องขอบคุณพระเจ้าล่ะ
คือ ห้องนึงย้ายออกไป อีกห้องก็มาดูแล้วตัดสินใจเช่าเลย
เดือนนี้อาจหนัก แต่แม่บอกว่า เราทำเต็มที่
งานทุกอย่าง ความรับผิดชอบที่เราแบกไว้
พระเจ้าอุ้มเราไว้อีกที ^-^
พระคัมภีร์สุภาษิตบอกไว้ว่า
"จงวางใจในพระเจ้าด้วยสุดใจของเจ้า และอย่าพึ่งพาความรอบรู้ของตนเอง
จงยอมรับรู้พระองค์ในทุกทางของเจ้า และพระองค์จะทรงกระทำให้วิถีของเจ้าราบรื่น
อย่าคิดว่าตนฉลาด จงยำเกรงพระเจ้า และหันเสียจากความชั่วร้าย"

ไม่มีประโยคไหนเลยที่บอกให้เราเกียจคร้าน
แต่การไว้วางใจ อย่างสุดใจ อาจเหมือน
เด็กคนนึงไปกับพ่อแม่ พ่อกุมมือเค้าไว้ ขณะที่เดินข้ามถนน
เค้ามั่นใจแน่ว่าพ่อไม่ปล่อยมือเค้า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
นั่นล่ะ... ความไว้วางใจอย่างแท้จริง

..วิ่งแข่ง..

[credit photo =Marhilde - bk halve marathon  ]

 

"การแข่งขันของคริสเตียนไม่ใช่การวิ่งระยะสั้น แต่เป็นการวิ่งมาราธอน"
*  อ่านทั้งหมดได้ ........ที่นี่.......

 

วันนี้มีพันธกิจประกาศในเรือนจำ(ทำเป็นประจำทุกเดือน)
พ่อกลับมาบอกว่า มีคนตัดสินใจต้อนรับพระเยซูเพิ่มขึ้นอีก 7คน
รวมแล้วก็มีคนกลับใจใหม่เชื่อวางในในพระเจ้าประมาณ 40คน
จาก นญ. 150 คน .. ขอบคุณพระเจ้า *0*

 

 

 

..Little Birds..

งานพิมพ์ภาคภาษาอังกฤษเสร็จแล้ว
>0< ดีใจจัง

แต่ยังมีรูปให้ต้องทำเพิ่มขึ้นมาอีก2
จาก2 กลายเป็น 4
อืม.. แต่ไงก็ขอขัดด้วยการอัพบล๊อกก่อนนะคะ:P

เมื่อเช้าวานและเช้าวันนี้วุ่นวือกับเจ้านกสองตัว
ที่บินมาวุ่นวายที่ระเบียง

ตอนแรกก็มาบินเกาะอยู่ที่ระเบียง จริงๆคงจะหลายวันแล้วมั๊ง
เพิ่งมาเห็นเช้าวันจันทร์(ก่อนหน้านั้นนอนข้างล่างไง)
อะไรก็ไม่เท่า พวกพี่เค้าบินเข้ามาในห้องน้ำด้วย -.-
ไม่เอาอ่ะ .. ไม่ชอบใช้ห้องน้ำกับสัตว์ทั้งหลาย
(ไม่ใช่สโนไวท์นะยะ)
วันอังคารก็เลยเอากระดาษหนังสือพิมพ์ขยำไปอุดตรงช่องอิฐบล็อก
น่าจะช่วยได้ระดับนึง (สำหรับกันนก) แต่ก็ทำให้ห้องน้ำร้อนหน่อย

ลองไปยืนที่ประตู ขยับๆประตู มันก็พากันบินหนี
แต่สักพักก็กลับมาอีก แล้วฉันก็ต้องนอนฟังเสียงนกโวยวาย
ตลอด 3 วัน -.-

นี่ขนาดว่า เอาไปบอกพ่อ พ่อก็นึกว่า มันคงจะมาทำรังล่ะมั๊ง
ฉันก็คิดงั้นนะ พ่อได้ไอเดีย ทำบ้านนกให้อันนึง -0-
พอเอาไปวาง พี่นกทั้งหลายก็บินหนีไป ..เอ้อ..ยังไง

 

ขนาดว่า เช้านี้ ก็เห็นมากันอีกนะ โดดหยองแหย็งกันอยู่ตรงราวตากผ้านั่นล่ะ
เข้าไปใกล้บ้านนกด้วย ไปเกาะบนหลังคา แต่ไม่คิดจะพิจารณาเล้ย
มีตัวนึง ชอบไปเล่นตีปีกที่หน้ากระจกมาก
(นี่ถ้าแม่ไม่บอกว่า น่าจะเป็นนกปรอท
ฉันจะคิดว่ามันเป็นนกหงส์หยกเลยนะเอ้อ)

แล้วก่อนจะเคลิ้มหลับไป ก็ได้ยินเสียงวุ่นวายอีกครั้ง
โหยยย ทีนี้ล่ะ ทั้งนกตัวเล็ก พวกกระจิบ แล้วก็มีนกตัวใหญ่คล้ายๆนกเขาอีก
จะประชุมสภากันเหรอคร๊าบบบ พวกพี่นกน้องนกทั้งหลาย -.-

หรือว่า..ฉันต้องตัดสินใจ ไม่ได้ใช้ระเบียงตากผ้าแล้วเนี่ย ฮือๆ

เมื่อเช้า ช่วยเจ้าต้นหาไฟล์เสียงซาวน์เอฟเฟคเสียงดาบ
แหมๆ ตอนแรกขอเสียงอะไรก็ได้ ขอให้เป็นเสียงสู้
เสียงต่อยเตะ ตี เอาหมด
แล้วก็นะ ขยับขยายไปเรื่อย จากเสียงดาบ ขอเสียงเพลง
แหม ระบุด้วยว่าแนวไหน ฉันก็มั่วนิ่มไปเรื่อย ใช้ได้ซะนี่ ก๊าก

ยังไม่ได้ถามว่า งานเป็นยังไงบ้าง
แต่ที่แน่ๆ คงไม่ได้หลับไม่ได้นอน -.-

 

..คิดถึงกันวันละนิด..

งานพิมพ์ยังไม่เสร็จเล้ย
ค้างคา ข้ามปี -..-

วันนี้ก็ยังไม่เสร็จอีก
อ๊ากกกกกกกกกกก
คิดว่าบทที่8เสร็จแล้ว ที่ไหนได้ยังไม่เสร็จ
พิมพ์ไป เล่นไป คุยไป ..

อืม ก็สมควร ที่ไม่เสร็จ
=.=

วันนี้นอนยาวมาก คือ กว่าจะได้หลับก็เกือบแปดโมงมั๊ง
ตื่นอีกที ห้าโมงเย็น  .. จะกินบ้านกินเมืองไปไหน -..-
อาจเพราะนอนน้อยสะสมมานานมั๊ง

อืม แล้วพอตื่นมาก็ได้ยินเสียงนกที่ระเบียง
คงเป็นเพราะทอดทิ้งระเบียงให้รกร้างซะนาน
ท่าทางมันจะพากันมาทำรัง -*-
อะไรก็ไม่อะไรเท่ามาขี้เลอะเทอะใส่ผ้าผ่อนที่ตากไว้ด้วยนี่สิ เหอะๆ
เลยต้องรบกันพักนึง
คิดว่า.. คงจะไม่มาแล้ว..มั๊ง

หัวค่ำคุยโทรฯกับพี่อั๋นพักนึง
กำลังคิดถึงพี่เค้าอยู่เลยนะ
เขียนการ์ดถึงอยู่อ่ะ ยังไม่ได้ส่งที นึกๆอยู่ว่าจะโทรถามเรื่องที่อยู่
ดีใจจัง.. เวลาคิดถึงใครแล้ว เหมือนว่า มันถึงเค้าจริงๆ

^-^

 

..Tree House in memories..

เพลียๆ เมื่อเช้ายืนทอดไข่เกือบ 30 ฟอง
ยังไม่ถึงกับแม่ครัวทำขายเลย เหนื่อยซะแล้ว
-.-

............

ตอนแรกมีเรื่องจะเขียนเยอะ
พอนั่งลงดันลืมซะหมด
ที่นึกออกคือ ว่าจะเล่าเรื่อง บ้านต้นไม้
ก็แค่ สมัยเด็ก เคยไปเล่นบ้านต้นไม้ของเพื่อนชาวต่างชาติ
พ่อแม่เค้าเป็นมิชชันนารี เป็นเพื่อนกับพ่อแม่ฉัน
ลูกก็เลยเป็นเพื่อนกัน

credit photo = tidy tree house

บ้านต้นไม้ของเค้าไม่เหมือนในรูปของฉันหรอก
แต่เป็นเหมือนที่นั่งที่อยู่บนต้นไม้ นั่งได้หลายคน
ตอนนั้นสนุกมาก อยากจะทำแบบนั้นที่บ้านตัวเองบ้าง
แต่ก็ไม่มีต้นไม้ใหญ่แบบนั้น และพ่อก็ไม่ว่างจะทำให้ด้วย

จากตอนนั้น ในวัย 5 ขวบ ก็ยังเวียนวนวุ่นวายกับต้นไม้มาตลอด
ชอบปีนต้นไม้จนใครๆก็ว่า "สมแล้วที่เกิดปีลิง"ซึ่งจริงๆมันไม่น่าจะเกี่ยว
แค่เด็กซนๆ ที่ชอบปีนป่าย

ผ่านมาอีก 2-3 ปี ย้ายบ้านไปอีกจังหวัด
หน้าบ้านมีต้นมะม่วง 3 ต้น
ได้การเลย ต้นมะม่วงที่นั่นปีขึ้นไม่ยากซะด้วยสิ
และเพราะรูปทรงที่ไม่ชะลูด แต่แผ่กิ่งก้านสาขาทำให้ฉันและเพื่อนๆ
ขึ้นไปสร้างอาณาจักรอยู่บนนั้น  ทั้งที่ไม่ได้สร้างอะไรเพิ่มขึ้นหรอกนะ
อาศัยกิ่งก้านสาขาที่แข็งแรงของต้นไม้เท่านั้นเอง

ที่ตลกที่สุดก็คือ ไม่ใช่แค่เล่นเป็นบ้านที่มีห้องนอน ห้องครัวเท่านั้น
มีห้องน้ำด้วย !!

เฮ้อ.. ทำไปได้ 555

............

สุดท้ายก็ยังไม่ได้ทำรูปใส่อัลบั้ม -*-
แต่ยังไงก็ต้องไปล้างจานก่อนล่ะ

..A-lua..

พ่อกลับมาแล้ว -0- ดีใจจังชะเอิงเอย
ได้ของฝากด้วย 555 แผ่นรองเมาส์กับสมุดโน๊ต
และที่ไม่ลืม.. ของฝากที่ขอเอาไว้

"อาลัว"

อร่อยหรือไม่..อันนี้ไม่รับประกัน
แต่สวยงามและหอมหวานจริงๆนะเออ

พ่อมาถึงตอนสายๆ แต่ยังไม่ทันนอนกันหรอก
แล้วในที่สุด ฉันก็สลบไปก่อนแม่ซะอีก
กลายเป็นว่า ตื่นอีกทีบ่าย2หรือ3นี่ล่ะมั๊ง(จำเวลาไม่ได้-*-)

เป็นอีกวันเสาร์ที่แม่ทำงานหนัก เฮ้อๆ

เอาล่ะ มาดูอาลัวกัน อ่อ..เพิ่งจะรู้จริงๆว่า อาลัวกับสัมปันนีไม่ใช่อันเดียวกัน
คิดมาตลอดว่า มันคืออย่างเดียวกัน -..- จนมาพบ      บล๊อกนี้ 
แจ่มเลยครับท่าน คล้ายกันมาก แต่ต่างกันอยู่ไม่น้อย
ยังไงก็ชอบแบบอาลัวมากกว่านะ อิอิ ชอบรูปทรงมากกว่าอ่ะ
ถ้าที่พ่อซื้อมาจะหอมมากกว่านี้ก็ดี >< (โลภอีกแล้วนะ)

ก็เอาเป็นว่า ใส่สีผสมอาหารและรสชาติพอรับประทานก็พอแหละ -.-

ยังมีงานทำภาพเซตคริสตมาสกับวันเด็กลงอัลบั้มโบสถ์
เพิ่งเข้าไปเพิ่มเติมโน่นนี่เล็กน้อย นาฬิกา ใส่เพลง อะไรทำนองนั้น
ส่วนหน้าหลัก ..อืม น่าจะทำแบนเนอร์ใส่ลิงค์ข้างบนเนาะ จะได้ดูเป็นระบบ
แปะเป็นลิงค์ด้านข้าง อาจไม่น่าคลิกเท่า

ต้องคิด ..คิด ..แล้วก็คิด ให้มากกว่านี้

 

..tell Me #1..

ช่วงนี้เป็นอะไรที่ไม่ได้ทำผลงานอะไรสักอย่าง
จริงๆก็ไม่ใช่ผลงานอะไรเหมือนกันแหละ

แค่ ทำงานลูกปัดชิ้นเล็กๆสักอย่างสองอย่าง
ตัดเสื้อผ้าตุ๊กตาแบบเบี้ยวๆ ไม่สะไม่สวยสักชุด
หรือทำอะไรต่ออะไรเล็กน้อยเหลือเกิน..
แต่ทั้งหมดก็แค่เพื่อลูบใจว่า เราก็มีอะไรทำเหมือนกันนะ

อาจเพราะงานที่ทำอยู่ มันไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า
ดูแลเด็กพิการตัวเล็กๆ กับ งานแม่บ้านทำความสะอาดอพาตรเมนท์
แต่อย่างแรกเป็นงานหลัก ซึ่งก็เหมือนกับ(ฉันอาจรู้สึกเอง)ว่า
 มันไม่ได้มีผลงานอะไรให้เห็น

แต่อีกมุมหนึ่งที่ลืมไป(แต่ก็นึกขึ้นได้ในที่สุดทุกที)ก็คือ
ไม่ใช่อายุที่เพิ่มขึ้น ที่ทำให้ใจเย็นลง
ไม่ใช่วุฒิภาวะทางอารมณ์เติบโตขึ้นตามวัย
แต่เพราะการได้เรียนรู้จักการดูแลคนอื่น ปรนนิบัติ เอาใจใส่
ได้เรียนรู้การดูแลอย่างที่ไม่ได้รับอะไรตอบแทน
นั่นล่ะ..สิ่งสำคัญที่ฉันได้จากการดูแลน้อง
สิ่งที่พระเจ้าสอนฉัน เพียงแต่ตอนนี้ฉันยังไม่แจ่มชัดในทางข้างหน้า
เพราะฉันมักจะใช้กำลังตัวเองเขม้นมอง แต่ไม่ได้มีแสงสว่างอยู่ในมือ
สายตาเราต่อให้ดีแค่ไหน เมื่ออยู่ในความมืดสนิท ไร้แสงไฟ ..มันก็อันตราย

ว่าแล้วก็ต้องตัดสินใจกับตัวเองว่า ..
จะลุกขึ้นจากความฝันหวานบ้าๆบอๆที่จินตนการขึ้นเองไปเรื่อยเปื่อยบ้าง
กลับมาใช้เวลาอย่างมีคุณค่า ไม่ใช่เพราะเวลาเรามันมีไม่มากเท่านั้นหรอกนะ
แต่เพราะชีวิตเราก็ไม่แน่ไม่นอนยิ่งกว่านั้นเสียอีก
ที่คิดว่าแน่วันนี้ พรุ่งนี้จะเป็นยังไง .. เมื่อไหร่จะตัดสินใจใกล้ชิดติดสนิทพระเจ้าซะที

อ่อ .. และแน่นอนว่า ฉันใช้กำลังของตัวเองในการผลักดันตัวเองไปไม่ได้ทั้งหมด
จริงๆแล้ว ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เพราะสักพัก มันก็จะเป็นอย่างที่แล้วมา
คือ ย้อนกลับมาอยู่จุดเดิม..  พลังของความเชื่อไม่ได้เกิดขึ้นกับคนที่ไม่มีความเชื่อ

..Hey, what's that?..

เมื่อวานแบตหมด หมดเรื่องจะเล่าไปวันนึงล่ะ
วันนี้ก็เกือบจะไม่เล่าอะไรแล้วเหมือนกัน

แต่ได้นอนพักยาวกันทั้งบ้าน
ตั้งแต่ตีห้าครึ่งมั๊ง ถึงบ่ายโมง -0-
หลับกันหมด .. ตื่นมาเจอประตูรั้วเปิดไว้

เฮ้อ.....

ไม่มีอะไรหายหรอก แต่กลัวหมาเข้ามาขี้ที่สนาม
แค่นั้นแหละ -.-
ส่วนคนสองขาที่ชอบแอบมาเข้าห้องน้ำฟรีก็ไม่ต้องการเหมือนกัน

 

มื้อแรกของวันช่วยกันทำกับแม่
ฉันทำไข่ตุ๋นปลากระป๋อง ส่วนแม่ทำแกงจืดกับลูกชิ้นทอด
อร่อยกันไปอีกวัน ตามประสาแม่ๆลูกๆ

ใกล้เช้า ขึ้นไปกวาดทางเดิน เช็คห้องพัก
เพราะลูกค้านัดว่าจะเข้ามาดูเที่ยงวันพรุ่งนี้
เลยไปเห็น อะไรบางอย่างตั้งเหน่งอยู่หน้าบ้าน

ก็เดาไปเรื่อยอ่ะนะ เพราะปกติวันพฤหัส พี่แอนมักจะช่วยสองคนนั้น
แบกของอะไรติดรถกลับมาด้วยเสมอ

ปัจฉิมลิขิต
 - พี่อ้วนโทรมาไม่ได้รับเลย มัวแต่ป้อนขนมน้องอยู่
- เป็นห่วงพี่จัน แต่ก็รอดูกันต่อไปล่ะกัน

 

..ง่วงจัง..

ง่วง เหนื่อย ล้า

เฮ้อ .. ดูรูปล่ะกัน

 

 

ไปล้างจานล่ะ

..Strawberry & Chili..

พรุ่งนี้พ่อจะขึ้นกรุงเทพฯ
จริงๆ มีสัมนาที่อยุธยา กว่าจะกลับก็วันศุกร์

ช่วงนี้เลยต้องมานอนข้างล่าง
นี่ขนาดว่า พ่อสั่งไว้ว่า ให้นอนช่วงที่น้องหลับแล้วนะ
น้องหลับไปหลายชั่วโมง ยัยพี่นี่ยังไม่ได้สักกะงีบ
(มัวแต่ห่วงเล่นเกมส์ป่าวยะ -..-)

ช่วงนี้ลมแรงมาก ..ม๊าก..มาก
จริงๆ ไม่ได้แรงขนาดพายุ แต่รู้สึกว่า ลมแห้งทั้งนั้นเลย
อากาศแห้ง พาให้ผิวขาดความชุ่มชื้น  ปากแตก ผิวแห้งกันไป
ก็ดีนะ.. ได้โอกาสหยิบโลชั่นมาใช้กันอีก
จากที่ช่วงก่อนฝนตกตลอด ลืมทาโลชั่นก็ไม่รู้สึก

[credit pic = Strawberry Fields Forever... / Kate]

วันนี้ก็ขอเป็นผู้หญิงกลิ่นสตอเบอรี่สักวันล่ะกัน -0-
ทั้งโลชั่น ทั้งน้ำหอม เลือกมาแต่กลิ่นนี้แหละ

อ่อ เล่นควิซบ่อยมากๆ แต่ไม่รู้สึกว่า อะไรจะโดนใจเท่าอันนี้เลย
คือ..ทายนิสัยจากของกิน (5รสชาติพื้นฐาน)
แล้วทายสิ๊  ว่าฉันจะได้รสอะไร

 

ปิ๊งป่อง !!

[credit pic = lifehackery]

เผ็ด แสบปาก!
ตรงไปตรงมา อารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด โกรธง่ายหายเร็ว
 รักตนรักศักดิ์ศรี ดูเหมือนหยิ่ง ไม่ชอบอยู่ใต้อำนาจใคร รักอิสระ
ไฟแรง ขยันสุดๆ ท่าทีดูร้ายแต่จริงๆน่ารัก
เพราะใจกว้าง เอื้อเฟื้อ รักเดียวใจเดียวและทุ่มเทสุดๆ

โดนๆๆ ถูกๆๆ 555
ตรงไปตรงมา(บางเรื่อง)
อารมณ์ร้อน ใช่เลย ขี้หงุดหงิด ก็ใช่อีก
โกรธง่ายหายเร็ว ..เหอๆ ตรงซะ
อย่างอื่นก็ตรง >< 

คนชอบรสเผ็ดก็มีดีนะจ๊ะ .. (เสียแต่มันไม่ดีกับกระเพาะลำไส้ -*-)

 

ปัจฉิมลิขิต - ยังไม่พอใจ แต่..พอใจเสมอ

..ลด ละ เลิก(บ้างดิ)..

รู้มั๊ยว่า บางทีเกมส์ก็สะท้อนความเป็นตัวเราอยู่เหมือนกัน
ใน PS ฉันเคยเล่นจนได้เป็นแสน .. เกือบจะสองแสนอยู่แล้ว
แต่แล้ว ความอยากได้ของใหม่ทุกสัปดาห์ ก็ทำให้แสนแตก

แสนแตก !!
มองว่า มันเป็นเงินในเกมส์ใช่ป่ะ มันก็แค่นั้น

ในความเป็นจริง เราก็อาจมีแนวโน้มที่จะใช้จ่ายก่อน
แล้วค่อยคิดเรื่องเงินเก็บทีหลัง .. ก็เป็นได้นะ

-*- ไม่เอาๆๆ ปีนี้ต้องเก็บตังค์ จะไม่ซื้ออะไรเกินห้าร้อยเด็ดขาด
ฮึ่ม !!!~

...

ช่วงนี้รู้สึกว่า .. "เสพติดเกมส์" มากไปแล้ว
โดยเฉพาะ Country Story เรื่องของบ้านนอก (โอ๋ย ..แปลซะ)
พอเค้าปล่อยควิซใหม่ๆ เข้ามา ก็ตามเก็บไปซะทุกอัน(ที่มีปัญญา)

เฮ่อ.... ไม่ไหวล่ะ เดี๋ยวจะกลายเป็น ขาดเธอเหมือนจะขาดใจ

...

ง่วงจังวันนี้ นอนไปนิดนึง
เพราะงี้เลยซัดกาแฟไป 2แก้ว
ทั้งที่อุตส่าห์ตั้งปณิธานกับตัวเองแล้วเชียวว่าจะไม่ดื่มกาแฟ
เพราะ คาเฟอีนจะเป็นตัวขัดขวางการดูดซึมของแคลเซียม
แล้วยิ่งอายุอย่างฉัน..นะ   ท้องก็ไม่ได้ หมดโอกาสดูดซึมแคลเซียมแบบสุโค่ยย
แสดงว่า มันก็ได้แค่ที่กินตอนนี้ แก่ตัวไปจะไม่ได้อะไรเท่าไหร่แล้ว

เอาว๊ะๆ พรุ่งนี้จะไม่กินกาแฟแล้ว
ตั้งใจใหม่ -*- ง่วงแค่ไหน ดื่มน้ำเอา วิ่งเข้าห้องน้ำมันก็ตื่นเองแหละ เหอๆ

..some fruits from บ้านสวน..

จริงๆแล้ววันนี้พ่อจะให้ตื่นไวนะ
เค้าจะไปเยี่ยมเยียนพี่น้องที่ต่างอำเภอ
ก็บ้านที่ลืมเวลาวันคริสตมาสแล้วมาตอนสามทุ่มนั่นบ้านนึง
แล้วก็ยังมีอีกหลายหลัง

แต่พ่อเห็นว่าฉันตื่นไม่ไหวจริง
แม่ก็เลยอยู่ดูแลน้อง ไม่ได้ไปด้วย

เมนูอาหารวันนี้ ฉันไม่แตะข้าวเลยนะ ตั้งใจเลยล่ะ
รู้สึกว่า มันลดช้าด้วยมั๊ง ใส่แป้งเข้าไปเต็มตัวหมดล่ะ -.-
ดีที่แม่ซื้อผักไว้เยอะ วันนี้เลยกินผักลวกกับกับข้าว
ก็มี... คั่วกลิ้งปลา  ผัดกุ้งจ่อมกับหมูสับ ต้มกะทิผักกูดใส่ปลากระป๋อง
(อย่างหลังเนี่ย กะทิเลยเหรอ 555)

ตอนเย็นพ่อกลับมาถึง หิ้วหมากกับชมพู่มาฝาก
เอามาจากบ้านพี่อ๋อย มีไม่เยอะหรอก แต่พอได้ชิม อิอิ
อ่อ ที่มีหลายหน่อยก็มะพร้าว มีทั้งธรรมดาและน้ำหอม
แต่เอาไว้หลังบ้านเลยไม่ได้เก็บภาพมา

หัวค่ำรับสายพี่จัน เล่าเรื่องหนุ่มที่ไม่หนุ่มคนที่เทียวจีบคนล่าสุด
ว่า  เจอคนมีแฟนแล้ว(อีกแล้ว) 555
ตอนแรกแกให้เดา ก็เดาถูกเลยอ่ะ -..-
ผู้ชาย ไว้ใจไม่ได้สักคน เหอะๆ
แต่ดีแล้วที่แค่คุย ไม่ได้ชอบอะไรไป เสียใจเนี่ย เจ็บกว่าเจ็บตัวอีกนะ

พี่จันบอกว่า "ดูแกเป็นคนนิ่งๆ ไม่รู้เล้ย ว่าพวกนิ่งๆเนี่ย ร้ายนัก"
ก็นะ.. เจ้าชู้แบบแสดง ก็เลวร้ายแล้ว
เจ้าชู้แบบเงียบๆเนี่ย คงจะโคตรเลวร้าย -*-