“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันอาทิตย์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2553

..ขึ้นอยู่ที่ใคร?..

หลายครั้งที่ฉันรู้สึกเหมือนถูกย่ำยีความรู้สึก
เพราะความคาดหวังการตอบสนองจากคนอื่นๆ
ในหลายๆเรื่อง



ฉันค้นพบว่า บ่อยครั้งที่ฉันพยายามหยิบยื่นสิ่งที่ฉันต้องการเองให้คนอื่น
การใส่ใจ เพราะหวังว่าจะถ้าเค้าทำกลับมาก็จะดีมากๆ
แต่ถ้าไม่ได้รับการตอบสนองอย่างที่ต้องการ ฉันก็เกิดความรู้สึกเจ็บปวดขึ้น


ยกตัวอย่างง่ายๆ อย่าง .. ส่งเมล์
ฉันส่งของขวัญงานแต่งงานให้พี่สาวคนนึง
ก็เข้าใจเป็นอย่างดีว่า พี่เค้าต้องยุ่งมาก จนไม่ว่างที่จะติดต่อมาว่าได้แล้ว
คือ จริงๆของมันก็เล็กน้อย เล็กน้อยมากๆ
ผ่านเวลาไปสักพัก ฉันมั่นใจว่าพี่เค้าได้แน่แล้วล่ะ
เพราะเช็คเลขแทรคก็แจ้งว่าถึงปลายทางแล้ว


ก็ยังอยากแน่ใจว่าได้แล้วจริงๆ อยากได้ยินจากปากว่างั้น
ก็เมลล์ไป ... เงียบไปพักใหญ่ๆ
เหมือนผ่านไปหลายวัน พี่เค้าก็ตอบกลับมา .. จริงๆมันก็เท่านั้นเอง
แต่เพราะฉันมีความรู้สึกถูกปฏิเสธอยู่ข้างใน มันเลยทำให้รู้สึกเสียใจนิดๆ


แล้วก็ยังมีอีกหลายต่อหลายครั้ง ที่ฉันต้องเสียความรู้สึก ต้องเสียใจ
ต้องเจ็บปวดกับความคิดที่บางครั้งฉันก็คิดมันไปเอง
หนังสือ The Root of Rejection ที่ฉันยังอ่านไม่ถึงครึ่งเล่ม
ให้อะไรกับความคิดฉันมากมาย .. ที่แน่ๆ เค้าบอกถึงสิ่งที่ฉันก็ทำอยู่ เป็นอยู่
และต้องการจะเอาชนะมัน แต่ยังไม่ได้.. นั่นเพราะฉันยังใช้กำลังของตัวเอง
แล้วมันก็ไม่เคยจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเลยถ้าไม่มีน้ำตาที่ร้องไห้สงสารตัวเอง
พองี่เง่าจนถึงจุดนึง .. ก็เหมือนจะ รู้สึกว่า .. เออ หายก็ได้ พอล่ะ เลิกงี่เง่าๆ



แล้วพอเหตุการณ์ที่คล้ายๆกันผ่านเข้ามาอีก ฉันก็เป็นอีก


แต่ขอบคุณพระเจ้า ที่ทำให้ฉันรู้ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนไม่ได้
ฉันไม่มีดีอะไรในตัวเอง ถ้าฉันไม่มีพระเจ้าฉันก็ไม่มีอะไรเลย
ว่างเปล่า.. แต่เพราะพระเยซูเป็นศิลามั่นคงที่ฉันต้องมองให้เห็น
และยึดมั่นในความจริง ..
เอาชนะอารมณ์และรากแห่งความขมขื่นโดยพระเยซูคริสต์





วันนี้ที่โบสถ์จัดงานวันเด็ก ให้เด็กๆได้แต่งชุดแฟนซี
มาร้องเพลงประกอบท่าทาง แข่งกันท่องข้อพระคัมภีร์ ทดสอบความจำ
ได้รับรางวัลกันถ้วนหน้า เด็กๆสนุกสนานกันใหญ่


ส่วนเด็กตัวเล็กอีกคนของบ้านนี้ก็เพิ่งจะถูกจับถ่ายรูป
จะเอาไปยื่นขอรับเงินช่วยเหลือคนพิการ
เห็นว่า ประมาณเดือนเมษานี่ล่ะมั๊ง ถึงจะได้



พอถ่ายรูปน้องมา แม่ก็เลยให้แต่งภาพให้หน่อย
กลัวลูกชายจะดูไม่หล่อนั่นเอง -0-




เลิกเป็นโซฟาเมื่อไหร่จะต้องไปล้างจาน
กองจะท่วมหัวล่ะ -.-
คือกลางวันล้างไม่ไหว นอนน้อยนิด นั่งพิมพ์อยู่นี่ก็เกิดอาการสั่นๆล่ะ

Related Posts with Thumbnails