..bye bye 2011..

ถ้าเวลาของไทย ตอนนี้ก็สวัสดีปีใหม่ได้แล้ว
แต่ฉันอัพบล๊อกเวลาเมืองนอก.... ก็ยังอ้างอิงปีเก่าได้อยู่เนอะ

ขอถอนหายใจแรงๆกับความรู้สึกที่ได้รับต้อนรับปีใหม่หน่อย..
...

เอาสโนว์แมนมาแปะให้ดูแบบฉบับย่อ
เซตนี้ทำเสร็จเมื่อเช้าเลย ได้กาวลวกมือเป็นของแถมด้วย
คล้ายๆตัวจะแน่น แต่หัวจะเล็ก ..ยังไงมิรุสิ
แต่พอเอามาถ่ายรูปรวมกันมันก็ดูน่ารักดีอ่าเนอะ (ชมเอง อิอิ)

...

วันนี้ไม่ได้นับถอยหลังกับใคร ไม่ได้ขึ้นไปถ่ายรูปพลุตอนเที่ยงคืน
ไม่ได้ขึ้นไปถ่ายรูปตะวันแสงแรกที่ดาดฟ้า ........
ทำแค่จิบกาแฟ เล่นโอเชียน คุยกับเพื่อน4คน 2ทางเอ็ม ที่เหลือโทรศัพท์
ในเอ็มก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง เพ้อเจ้อไปเรื่อย เพราะส่วนใหญ่จะหารูปทำเอ็มวีเพลงล่าสุด
ดีที่อัพทันก่อนปีใหม่ ...... เป็นปีที่ฉันทำอะไรก็ "หวุดหวิด"




คุยโทรกับเพื่อน คนนึงอวยพรธรรมดา อีกคนเน้นหาที่รับฟัง
มีบ้างนะที่น้อยใจเหมือนกันที่เพื่อนเห็นเราเป็นแต่ที่ระบาย ไม่ค่อยฟังเรานัก
แต่ก็โอเคอ่ะ..... ก็รู้ว่าเค้ามีความทุกข์ ไม่งั้นคงไม่บ่น



มาดูของแบบสุดๆของปีนี้ดีกว่า(ปีเก่า)




ปลื้มสุดน่าจะโอเชี่ยน ฮ่าๆ แหงแซะ อย่างรักและหวง หุหุ
ของขวัญของฝากจากอาและป้าทุกอย่างก็ชอบมากมาย
ส่วนใหญ่ใช้อย่างดีและกะให้คุ้มค่าที่สุด มีบ้างที่จะพังไป(เสียดาย)




ส่วนงานฝีมือ ปีนี้เน้นพวกตุ๊กตานะเนี่ย แต่เป็นตัวเล็กตัวน้อย
จะไปทางสักหลาดซะมาก มาฮิตทำสโนว์แมนก็เลยคริสต์มาสแล้ว เหอๆ
ยังไม่ได้ขาย เพราะมันระเหิดเร็วมาก แต่อาแนะนำว่าให้เอาไปลงร้าน
ฉันก็ว่าเอาไปเพิ่มกลิ่นการบูรเล่นก็ได้ ฮ่าๆ




ของขวัญกับของฝากจากเพื่อนและน้องๆก็มีเหมือนกัน
ชอบทุกสิ่ง ปลื้มไปทุกอย่าง ..
อาจเพราะไม่ใช่คนเพื่อนมาก ได้อะไรมามักจำที่มาได้เสมอ



ปีนี้ได้เที่ยวสนุกกับอาอ้อและน้องๆ ... ดีใจมาก
ปีนี้ได้เจอเพื่อนหลายคน แม้บางครั้งแว๊บๆ แต่ก็ดีใจ
ปีนี้ทั้งพี่น้องที่โบสถ์กับเพื่อนเราคลอดลูก มีลูกเด็กเล็กแดงให้ได้เล่นกัน ..ดีใจนะ
ปีนี้ได้ใกล้ชิดกับญาติมิตรมากขึ้น ได้คุยกับป้ากบบ้าง ญาติๆที่ไม่เคยเจอกันนานก็เจอในFB
ปีนี้ได้ช๊อปปิ้งหลายสิ่งที่อยากได้มานาน น้ำหอมบ้าง กระเป๋าบ้าง ได้ราคาถูกซะด้วย
ปีนี้ได้เรียนรู้การเป็นครูที่ต้องมีความรับผิดชอบ
และตลอดทุกปีที่ผ่านมา ฉันก็ได้เรียนรู้มากขึ้นทุกวันว่า
ครอบครัว คือกลุ่มคนที่เราไว้วางใจได้มากที่สุด
ไม่มีการทรยศ หักหลัง โกหก หรือหลอกลวงใดๆ
เป็นกลุ่มบุคคลที่ยอมรับเราในทุกสถานการณ์
ถ้าผิดก็ตักเตือน ยืนหยัดเคียงข้างเรา ให้กำลังใจและหนุนใจเราเสมอ
รับเราได้อย่างที่เราเป็น (แต่ก็อยากให้เราผอมกันนะ 555)


ปล. สวัสดีปีใหม่อีกครั้งค่ะ มีความสุขมากๆ ....
อย่าให้ทุกข์ไร้สาระมาเจือปนในหัวใจเลย

 

 

..เล่าแบบง่วงๆ..

รู้สึกว่าตัวเองเป็นคน "ขี้แหย"จัง
ไม่ค่อยกล้าทำอะไรเลยนะ.....
แต่ว่านะ เวลาคิดแง่ลบ ใจมันจะหดหู่อ่ะ ไม่เอาๆ
แบบนี้จะพาท้อ ทำงานทำการไม่ค่อยได้

ว่าแล้วขอพักคอมพ์แป๊บ(ตีสี่ครึ่งแล้ว)
จะไปตั้งหน้าประกอบซองกุญแจสีดำให้เสร็จ
ได้อันนึงแล้ว ..ทำช้ามากๆๆ

...

ข้อความข้างบน พิมพ์ไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
แล้วก็ ยาว ลืม เย็บเสร็จแล้วก็หลับป่อก
เสร็จที่ว่าแค่ประกอบ ตอนนี้ครึ่งโหล เหลืออีกครึ่งอัน
ประกอบเสร็จ รีด แล้วก็ตกแต่ง ประกอบอีกรอบใส่อุปกรณ์ เสร็จจริงๆล่ะ
ลวดลายมีในหัว แต่ยังไม่ได้ทำ -.-






เมื่อวานตอนเย็น นายมนเอาของมาให้ มีให้ทายด้วยว่า "อะไร?"
ก็นั่นสินะ อะไรล่ะ หนักๆ อยู่ในกล่องที่ตอนแรกคิดว่า เค้ก..
ที่ไหนได้ แตงโมล่ะ... ไร้เมล็ดด้วย พ่ออยากหั่นเป็นที่สุด ฮ่าๆ

หัวค่ำไปเดินงานกาชาดกับแม่ คุณนกกับนนแวะมาที่นี่พอดี
เลยออกไปที่งานพร้อมกัน เป็นพวกหาเวลาออกนอกบ้านได้ยากยิ่ง
เค้ายังไม่ได้กินข้าวกันด้วย เลยหาอะไรกินแล้วก็เดินดูของกันเพลินไป..






แวะไปร้านพี่แมวก่อน เอาไมค์ลอย ? หรือจะเครื่องเสียงพกพาอะไรสักอย่างไปคืน
พี่แกเห็นว่าเอากล้องมาด้วย
เลยขอให้ถ่ายรูปลูกชิ้นกับปลาหมึกมาทำป้ายราคาให้ทันที
จริงๆก็ไม่ทันทีหรอก แค่อยากได้วันรุ่งขึ้นเลย (งานเข้าจริงอะไรจริง ฮ่าๆ)




แล้วก็เดินดูของกันหลายร้านอยู่ แม่ได้รีโมตทีวีอันใหม่(รีโมตใหม่)
กับพวกขนมของกินฝากคนที่บ้าน
ฉันได้รองเท้าแตะใหม่ เห็นแปะป้าย175 แต่ขายจริงๆคู่ละ100
เอาไว้ใส่ถึกๆ ไม่ได้ใส่สวยงามอะไร แต่มันก็สวยดี แดงดำ




ได้แหวนสองวง พวกกิ๊บอะไรนี่ออกมาซื้ออีกร้านทีหลัง
ไม่ได้ใช้เองหรอก.......เอามาฝากสองสาว (ราวกะว่าขอกันเป็น)

...

กลับถึงบ้านก็มาทำป้ายให้เค้าทำใหญ่ได้แค่สี่พันกว่าพิกเซล
ใหญ่กว่านั้นก็ใส่รูปไม่ได้อ่ะ แล้วแปลกนะ โอเชียนน่าจะไม่เออเร่อ
เจอใส่สามสิบเซนจริงๆเข้าไป ต้องรีสตาร์ทคอมพ์เลย
แล้วความนอนตอนเช้ามืดตื่นเตลิดบ่ายกว่า ลุกมาบอกให้พ่อเอาไปส่งร้าน
พี่เค้าก็เลยยังไม่ได้ป้าย เพราะร้านคนเยอะ รอคิวกันยาว

เพิ่งได้เช้านี้ เห็นพ่อว่าเค้าไม่คิดตังค์ ..ทำไมไม่รู้ เพราะมันไม่ค่อยสวย
หรือว่าใช้ไวนิลไม่เปลือง? งงอ่ะ แต่เค้าไม่คิด เค้าว่า ไว้ไปกินหมึกฟรี
(ก็ไปตกลงกันเองเด้อค่ะ ไม่ใช่คนขายหมึกอ่ะ)

...

ส่วนวันนี้ได้ที่นอนผืนใหม่ เอาไปปูแล้ว แต่ไม่ได้ขึ้นไปนอนเล้ย
บางวันง่วงจัดปีนไปไม่ไหว บางวันก็ต้องอยู่โยง เพราะเค้าธุระปะปังกันเยอะ






ได้กินไอติมฟรีมาสามวันแล้ว มันเหลือเลยแอบกิน ..นิดนึงเอ๊ง
กะขนมนี่ได้มาจากงานเมื่อวานไง เป็นข้าวเกรียบงาที่แม่ค้าบอกว่า
ใส่เวฟสัก 1 วินาที นะ (ใส่ทำไมคะ? หนึ่งวิ ไม่ทันหมุนเล้ย)
สรุปว่าเฉียดไหม้เนี่ย ก็สองนาทีได้มั๊ง เอาออกมาตั้งอีก รอให้กรอบ(หรือแข็ง)
ฉันบอกไม่ถูกว่าอร่อยไหม แต่แม่ว่า เคยกินอร่อยกว่านี้ ..ก็ว่ากันไป

เย็บทำส่วนตัวของสโนว์แมนไว้อีก แต่ยังไม่ได้ทำนะ เอาไว้ใกล้จะให้ใครค่อยทำดีกว่ามั๊ง
เมื่อวานมองๆดูรู้สึกมันจะเริ่มระเหิดแล้วอ่ะ สโนว์แมนละลาย T^T

...

เช้ามืดไปกวาดแล้วก็แว๊บขัดบันไดชั้นล่าง แค่9ขั้นเอง เป็นหนึ่งในเจ็ดของทั้งหมด
แต่คิดว่าเป็นส่วนที่โสโครกสุดๆแล้วอ่ะ ขัดซะยืนขาแข็ง 555
เมื่อวานก็เดินจนเมื่อย คืนนี้ก็ทำงานซะเหนื่อย ดีๆ ไม่ได้ไปออกกำลังกายเป็นกิจลักษณะ
ทำแบบนี้ก็ได้เหมือนกันแหละ(ใครบอก??) ได้งาน ได้เหงื่อ

แต่นี่ก็จะเก้าโมง พยายามถ่างตาอัพบล๊อกด้วย รอน้องด้วย
ถ้าตื่นจะได้หาข้าวให้กิน นี่เค้าหลับนะเลยไปขัดบันไดได้สบาย
ถ้าฉันไปนอนแล้วท่านดันตื่น......จะโอ้ล่ะเห่อ่าดิเนี่ย




ปล.ดูดู๊ เจ้าหลินปิงน้อย ใส่หมวกเก๋เท่ห์ไปเลยนะจ๊ะ
ลักษณะเหมือนจะหนีไปนับถอยหลังที่ไหนสักแหง .. ไม่ปารีสก็ลอนดอน คริคริ

 

 

..เพิ่งปั้นสโนว์แมนเสร็จ..

เว้นไปหลายวัน จนเริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าทำไมไม่มาอัพมั่ง ตั้งแต่วันอาทิตย์โน่น
ออ รู้สึกว่าจะมาแปะไว้ล่าสุดก็วันจันทร์เนอะ(แต่มันขึ้นของวันอาทิตย์)

วันจันทร์ เค้ากลับมาจากเกาะกันตอนเย็นแล้ว
มีจัดงานคริสต์มาสสำหรับนักเรียนนักศึกษาช่วงหัวค่ำด้วย
แต่ไม่ได้ไปร่วมอ่า ง่วง งีบไปสามชั่วโมง ตื่นมาก็เกือบจะเสร็จงานแล้ว
ฝากของขวัญไปจับฉลากกะเค้าด้วย แต่รอบนี้เด็กวัยรุ่นเยอะ
จับได้ตุ๊กตามือสอง ไม่ซักด้วยนะ ฮาๆ น้องกะมาตกของขวัญแพงกว่าป่ะเนี่ย
แต่ไม่เป็นไร ปีก่อนได้ตุ๊กตาปูนปั้นที่เจ้าของไปนั่งระบายสี ตั้งทิ้งไว้
พอมีงานก็เอามาห่อมาจับ .. เค้าคงคิดว่ามันมีมูลค่า =..=



จะดีใจก็ตรงของขวัญจากเปิ้ล เป็นพวกอุปกรณ์ตกแต่งผม
ทั้งดังโงะ ดอกไม้รัดผม แล้วก็โบว์ ดูไปดูมาทีหลังทำเองติดเองได้นะเนี่ย



อ่อ อีกอย่างที่ได้เป็นของฝาก คือขนมหวาน กัมมี่แบร์กับลูกกวาด
ได้ยินว่า เป็นคุณหมอชาวเยอรมันที่มาร่วมพิธีรำลึกครบรอบสึนามิ เค้าแจกให้



แล้วเพราะงีบช่วงหัวค่ำไป เลยนั่งเย็บประกอบซองกุญแจได้อีกสองคู่
จริงๆน่าจะเร็วกว่านั้น แต่ฉันทำงานช้าจัง ไม่เข้าใจตัวเองเลย
น่าจะเพราะคิดๆๆว่าจะทำอะไร ตกแต่งยังไง แล้วก็หยุดพักไปทำอย่างอื่นมั่ง
ไม่ใช่ว่าคิดวางแผนไม่ดี แต่ไม่มีการจัดระเบียบความคิด
จะลงมือทำอะไรก็ลุยอยู่ตรงโต๊ะรกๆนี่แหละ ถึงได้ช้านัก
ทำด้ายหายไปสีนึงอีกต่างหาก ...งงอยู่เลยว่าเอาไปไว้ไหน

...

ส่วนเมื่อวาน ตั้งใจว่าจะทำบรรดาสโนว์แมนพวกนี้ให้เสร็จค่อยอัพบล๊อก
เป็นของที่กะทำไว้ให้เป็นของขวัญปีใหม่ญาติผู้ใหญ่
จะเลือกทำงานผ้าก็ไม่ชำนาญ ช้าด้วย ไม่สวยแล้วจะชีช้ำไม่น่าใช้
คิดๆๆ ....อันนี้ล่ะถึงไม่ชอบมากแต่ใช้ประโยชน์ได้แน่ ฮาๆ



ก็การบูรยังไงก็วางในตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำ มุมไหนๆที่อยากดูดกลิ่นก็คงได้
แต่ตัวมันเล็กเนอะ แบบว่าลองทำด้วย
ตอนแรกกะจะทำจากผ้าใยบัว คุ้นๆว่าซื้อสีขาวไว้ แต่ไปรื้อผิดกล่อง
ไปเจอผ้ายืดนี่แทน ก็จัดว่าไม่หนาไม่บาง ดึงๆดูแล้วยืดใช้ได้ล่ะ
เลยเอามาลองทำ



ทำเจ้านี่เป็นตัวแรก แม่เห็นแล้วเฉยๆ "ก็โอเค" แม่ว่างั้น
แต่พอเริ่มทำจริงจัง มีตัวหลายตัว มีหัวหลายหัวรอประกอบ
เค้าก็มานั่งข้างๆ มาช่วยคิดตกแต่ง



หมวกสูงนี่ก็เป็นไอเดียแม่ จริงๆเป็นใบที่ฉันทำพลาด
อันนึงเล็กไป อีกอันก็ยังเล็กอยู่ พิลึกกันไปหมด
แต่แม่ก็ยังชอบ เอามาซ้อนกันแล้วก็ว่าน่ารัก .. เลยตามใจแม่
จัดหมวกสูงให้ตัวนึง เหอๆ





ตัวนี้ลองทำแบบเลดี้ดูมั่ง ตอนแรกไม่มีผมเปีย
แม่ว่ามันโล้นไปนะ (ตุ๊กตาหิมะที่ไหนมีผม??)
เลยตกแต่งเพิ่มเติม.....สวยขึ้นไหมอ่า?



ตัวนี้มีเศษผ้าที่พอมาพันแล้วคล้ายๆผ้าพันคอมที่อาอ้อให้เมื่อวาน
แต่ต้องพันแบบนี้เท่านั้นนะ ถ้าไม่แน่นจะไม่ใช่เกาหลี ฮ่าๆ



ตัวสุดท้าย นั่งมองหัวเกลี้ยงๆอยู่นาน ..เลยทำหมวกให้
ไปหาไอเดียจากในเนต เลยเห็นว่าน่าจะทำได้
ต้องใช้ผ้ายืดแหละ นี่ก็เลยคิดว่าต้องไปรื้อกล่องหาผ้ายืดมาไว้อีก
เพราะที่มีในมือมีแค่ลายๆกับสีแดงนี่



แถมแม่ยังบอกว่า "ทำเพิ่มอีกสิ" ตอนเย็บกับตกแต่งอ่ะสนุก
แต่ตอนกรอกมันร่วงจัง ฮาๆ แต่หอมดีนะ ชอบกลิ่นการบูร
ตอนนี้ตัดผ้าไว้แล้ว ได้อีก7ตัว ไว้ค่อยเย็บประกอบ

...

เมื่อวานได้ของจากอาอ้อด้วย อาอ้อส่งผ้าพันคอมาให้ เห็นบ่นว่า "หนาวๆ"
พันแล้วอุ่นดีนะ อาว่าให้แบ่งกับแม่คนละผืน แต่ลักษณะแม่จะยึดผืนใหญ่ ฮ่าๆ
ฉันก็เลยบอกว่าไม่เป็นไร ยังไงแม่กับฉันก็แบ่งข้าวของกันใช้อยู่แล้ว



แต่พูดจริงๆ ว่าอุ่นจริงๆนะ ไม่คันคอด้วย
วันนี้คงจะหนาวจริงๆมั๊ง ทั้งกางเกงขายาว ทั้งผ้าพันคอยังไม่ออกจากตัวเลย



อ่อ ได้อุปกรณ์งานฝีมือเพิ่มด้วย ดีใจมากมาย
ลูกปัดไม้ไม่ได้ขอเลย แต่อาส่งมาให้ กำลังจะทำซองกุญแจสักสี่ห้าอันได้ พอดีเลย อิอิ
(ไปทำลายก่อนเหอะ ..ทำได้แค่อันเดียวเอง)


...

วันนี้ตอนเย็นมีแคร์ แต่ไม่ได้ไปประชุม
ฝากตุ๊กตาบัลเล่ต์ไปให้น้องบิว คุยกันขำๆตอนเตรียมงานคริสต์มาส
เค้าว่า เดือนหน้าวันเกิดเค้า เสียดายต้องกลับไปเรียนแล้ว อดได้ของขวัญ
ก็เลยสัญญาว่า เดี๋ยวจะหาให้ก่อนเค้ากลับไปเรียนต่อแน่ๆ

เลือกๆอยู่พักนึง ไม่มีตัวไหนจะมีสีเขียวเท่าตัวนี้แล้วอ่ะ
ว่าไป...เจอคนชอบสีเขียว 4-5คนแล้วนะ แถวๆนี้เนี่ย..


ปล.ไปทำรูปของโบสถ์ก่อน ลืมแล้วเนี่ย -*-

..Christmas day..

สุขสันต์วันคริสต์มาสจ้า...
ไม่ว่าคุณจะสนุกหรือมีความสุขกับวันนี้มากแค่ไหน
โปรดอย่าลืม ความหมายที่แท้จริงของวันนี้





เสียดายนะที่ไม่ได้ไปสอนเด็ก
สื่อและสังคมทำให้เรื่องไม่จริงเป็นเรื่องน่าสนใจ
แต่ไม่เป็นไร อาทิตย์หน้าก็จะเอาไว้สอน

...

ปวดหัว กับท้องเสีย นอนซมยาวจนเกือบหลับจนเค้าไปกันหมด
ดีที่ตื่น แต่ช่วยกรอกน้ำผิดไปหน่อย ไปเอาน้ำใช้ใส่เหมือนแม่ว่าตอนแรก
ถ้าใส่เป็นน้ำกิน พ่อก็คงไม่ต้องเดินออกไปที่พักบนเกาะไปหาซื้อน้ำกินซะหลายรอบ

ติดต่อกับแม่เรื่อยๆนะ ตั้งแต่นั่งเรือ ไปถึงเค้าก็ให้ทานข้าวเลย แล้วก็ให้เข้าที่พัก
จะมีเวลาได้เที่ยวอะไรก็ช่วงเย็นค่ำนี่แหละ





ส่วนคนทางนี้.. กินข้าวผัดที่เค้าทำเลี้ยงกัน
มันเหลือเยอะ (แต่เห็นแม่ว่า คิมตักใส่ถุงแบกไปเต็ม ได้ทิ้งหมด เพราะเค้าเลี้ยงอิ่มจัด)
เท่าที่ฉันเห็น ที่มากๆคงเป็นแกงจืดมะละกอกับกระดูกหมู
ไม่ยักกะจะมีใครอยากเอากลับกันบ้าง






ตอนหัวค่ำพี่แอนเอาของกินมาฝากน้อง
เลยได้เอาเค้กหน้านิ่มมาป้อนด้วย ซื้อมาเป็นอาทิตย์เพิ่งได้ป้อน เหอๆ
แล้วก็ ตอนแรกว่าจะทำคล้ายๆเปียกข้าวโพดราด
ดันเอาแป้งมันสำปะหลังมาทำ แล้วก็ใช้เวฟมาปรุง ..ไม่ไหว ไม่ผ่าน เททิ้ง
เลยกินแบบนั้นแหละ กับกับเค้กช๊อคโกแลตเก่าเก็บนั่นด้วย
ล้างขนมไปบางส่วน (ยังมีอีก........เฮ่อ เยอะ)





อ่อ แต่ตอนบ่ายลองทำลำไยแห้งด้วยแหละ
แม่โทรมาบอกให้ลองทำ เค้าเอาสูตรมาจากตู่ .. ตู่รู้ไหมว่าลำไยมันกะโหลกกะหลามาก ฮาๆ
เนื้อไม่ค่อยมี พอเอาไปอบเลยหดลงไปจม
แต่หอมดีนะ หอมจนอยากทำข้าวเหนียวเปียกลำไยเล้ยย

...

เมื่อกี้เพิ่งจัดผ้าใส่ถุงไว้ เป็นผ้าที่ตัดแล้วมีบางชิ้นเนาติดกันไว้
บางอันก็เย็บประกอบกันแล้วแต่ยังไม่ได้รีด
แปลกนะ ทั้งที่เป็นเคล็ดลับง่ายๆ แต่ฉันไม่ได้คิดบ้าง
วันนี้ไปเห็นวิธีเก็บนกฮูกของอา เลยเอามาทำบ้าง
ทีนี้ก็เลยรู้ว่า ชิ้นในยังไม่ได้ตัดผ้าชิ้นในบ้าง แล้วมีทั้งหมดกี่อัน
(ตัดๆไปจนจำอะไรไม่ค่อยได้)



แล้วแมวก็เสร็จแล้ว ยังประกอบกันอีกนิด...
ไปขอเลื่อนเวลากับเจ้าต้นแล้ว ของขวัญปีใหม่คงอีกพัก ขอเย็บคีย์โคเวอร์ให้เสร็จก่อน
ไม่อยากทิ้งไว้ เดี๋ยวจะทิ้งยาว


ปล.หกโมงครึ่ง ฟ้าเริ่มสว่าง ฉันไปปิดไฟแล้วกลับมานอนดีกว่า
นี่เพิ่งหาข้าวมาเสริฟนายน้องไปตอนตีสี่

 

 

..Christmas Carols 2011..

ตาจะลืมไม่ขึ้นแล้ว แต่ขออัพบล๊อกนิดนึง
ห่วงว่าตอนบ่ายจะหลับเตลิด..

...

ทำรูปรวมมาเลย ไม่ค่อยยุ่งยากนักเนอะ



ไปบ้านป้าแมวบ้านแรก ป้าแกขาหัก ต้อนรับนั่งล้อมรอบเตียงแกเลย
แล้วก็ไปต่อที่บ้านคุณนิก ได้หม่ำขนมกับน้ำใบเตยเติมพลังกันหน่อย
เห็นโมบายเราไปแขวนให้หนูโนอาห์แล้ว ........ปลื้ม อิอิ



แล้วก็ไปบ้านเปิ้ล บ้านนี้เจ้าบ้านหลงวันมาร้องเพลง
เลยชวดข้าวต้ม ได้กินมันปิ้งกันแทน อร่อยเหมือนกันนะเอ้อ
บ้านนี้ขำโยเอล พอเห็นเค้ามาร้องเพลงหน้าบ้าน มายืนเต้นเข้าจังหวะที่หน้าบ้านเลย ฮาๆ



เสร็จแล้วก็ไปบ้านน้องบิว บ้านนี้ดึงพลังกันสุดๆ เพราะมีรีเควสเพลงมาเรื่อยๆ ก๊าก
ร้องกันเกือบหมดเสียงเลย บ้านนี้ขายน้ำแข็ง พวกเราก็เลยได้เติมน้ำอัดลมกับขนมมาเต็มพุง
มาถึงบ้านคุณนก กินกล้วยหอมกันไม่ค่อยเข้าแล้ว



ปิดท้ายด้วยไปที่ทำงานคุณอ้วน พิเศษจริงๆ เพราะพาน้องโนอาห์ไปร้องเพลงอวยพรพ่อเค้าด้วย
เพราะผ่านไปแถวหน้าอำเภอ เลยเห็นว่าเค้าจัดงานออกร้าน งานปีใหม่กันแล้ววว
(ได้เดินอีกแล้ว ดีใจจัง ฮาๆ กะว่าวันอังคารมั๊งนะ)

...

วันนี้หัวทึบ ไม่ได้เตรียมการสอนเด็กเลย
ว่าไปก็ทั้งอาทิตย์ จิตตกเก็บไม่ขึ้น แรงบันดาลใจหล่นหายไปไหนไม่รู้
จริงๆ ก็แค่ตัดสินใจ พระเจ้าก็ประทานสติปัญญาให้เลย
เตรียมเสร็จเมื่อกี้ สมองแล่นทันทีที่ยกภาระหนักออกจากบ่า(ความคิดน่ะ)

เหนื่อยๆล้าๆเพราะรู้สึกว่าต้องทำงานอุดให้ชาวบ้านเค้าไปทั่วเลย
คนนั้นทำมาแค่นี้แล้วมายัดใส่มือต่อ
คนนี้จะทำงานเร่งก็มาเร่งเราต่อ
คนโน้นต้องรับผิดชอบเรื่องนั้นๆ แต่ก็ไม่ทำ เราเลยต้องทำ ....
ฉันทำ แต่ฉันก็คิดแง่ลบไปด้วย มันเลยหนักไง ..

ก็แค่ นอนเช้าตื่นบ่าย(นอนข้างล่าง) ก็มาหาเสียงเอฟเฟคให้เค้าไปซ้อมละคร
(หากันแบบกระชั้นชิด) แล้วเสียงมีหลายหัวข้อ ทั้งดนตรี ทั้งเพลง ทั้งเสียงประกอบ
มันก็ต้องใช้เวลาหากันอยู่พักใหญ่



หัวค่ำต้องกระหืดกระหอบห่อของขวัญให้รางวัลเด็กอีก
(ทำแทนเค้า ถ้ารู้ล่วงหน้าห่อไปนานแระ)
ตอนเค้าไปแม็คโครกันก็คงจะลืมคิด พอกลับมาแล้วมาคิด
(แล้วใครจะวิ่งกลับไปหาซื้อมาเพิ่ม?)
ฉันก็เลยเอาพวกขนมต่างๆในบ้านมาทำ แล้วก็ใส่ที่ห้อยมือถือที่ทำแล้วขายไม่ออกไปเติม
แถมให้พ่อเขียนการ์ดด้วยมืออีกต่างหาก(ไม่ได้เขียนเองหลายปีจัด)

กว่าจะเสร็จก็ดึก ........ตอนนั้นยังนึกไม่ออกว่าจะสอนอะไร
นึกไม่ออกจริงๆ มันเหมือนจะหัวทึบไปเลย
เพราะว่าอาทิตย์ก่อนก็สอนไปแล้ว
แม่อุตส่าห์มากอด มาหนุนใจ มานั่งเป็นเพื่อน มาบอกว่า
"มีแม่เป็นเพื่อนเนี่ย คุ้มนะ มีที่ไหน ทูอินวัน แม่และเพื่อนในคนเดียว
หายากนะเว้ยยย" พูดงี้เลยนะ ก๊าก แม่อ่ะ
(เค้าเห็นฉันเศร้าๆ เพราะความคิดที่แง่ลบที่รู้สึกว่าเราแบกภาระเยอะ)

จนแม่ไปนอน ฉันก็ยังลุกไม่ขึ้น ..หมายถึงความคิด
มันทรุดไปเยอะ แง่ลบเต็มหัว ฉันถอยหลังอีกแล้ว เหมือนครั้งก่อนๆ ซ้ำๆ ซากๆ
พอเปิดพระคัมภีร์อ่าน 1ยอห์น เจอข้อไหนหนอ ..ลืมข้อ
"คือว่าพระเจ้าทรงเป็นความสว่าง และความมืดในพระองค์ไม่มีเลย"
จริงๆ ความทุกข์เป็นความมืด แม่ก็บอกอยู่เมื่อกี้ว่า
"ความเศร้า ความทุกข์มันไม่ใช่ของเรา มันเป็นของมาร มันเอามายัดใส่หัวเรา
ดังนั้นเราถึงต้องระวังจิตใจ ระวังความคิดไง"

แล้วนั่นล่ะ พอตัดสินใจ หัวใจก็รู้สึกถูกยกชูขึ้นอีกครั้ง
ฉันอาจจะล้มบ่อยๆ เหมือนเด็กที่เดินไม่แข็งซะที ล้มๆ แต่ก็ยังต้องลุก
ไม่งั้นจะล้มยาว......... ไม่ดีแน่แบบนั้น



ปล. Merry Christmas eve(เวลาอเมริกา)จ้า
แต่ว่า คนอยู่โน่นโทรมาอวยพรคริสต์มาสปกติด้วยนะ แหมๆ 555

 

 

..เท่านี้ก่อน..

ง่วง ว่าจะอัพบล๊อกคืนแครอลลิ่ง
แต่ไม่ไหว ....ง่วงจัด ไม่รอดแล้ว



ออกไปตอนสองทุ่มกว่า กลับมาเที่ยงคืนกว่า
มากินข้าวกับแกงจืดฟักฝีมือพ่ออีกรอบ.. อร่อยดีนะ
ดีจังที่เรามีครอบครัว มีบ้าน มีอาหารอยู่ในบ้าน..

...

วันนี้คิดๆว่าจะอยากยกห้องนอกไว้ขาย กะไว้ให้เช่า
แล้วเอาตังค์เข้ากระเป๋า ฮาๆ
แต่แม่ติงว่ากลัวจะไม่มีที่เก็บของของฉัน ..มันก็จริงนะ เยอะอ่ะ
ขนาดที่มาอิงแอบห้องน้องไว้นี่ก็ขยายอาณาจักรออกมาเรื่อยๆแล้ว

แม่ว่า รอปีหน้าเถอะ ถ้าต่อเติมส่วนครัวแล้วค่อยย้ายมาอยู่ข้างล่างเหมือนเดิม
จริงๆจุดประสงค์ที่ฉันต้องหาห้องนอนส่วนตัว
ไม่ใช่แค่เก็บของ แต่เป็นที่พัก พักจริงๆ ห้องข้างล่างนี่มันพลุกพล่าน
พอกลางวันใครๆก็ตื่น เดี๋ยวคนนั้นทำโน่นทำนี่ จะพักก็เลยไม่ค่อยได้พัก
แต่ที่มาหลับได้ไม่เดือดร้อน เพราะงีบช่วงหัวค่ำ(เค้าไม่อยู่แถวนี้กัน)
กับหัวรุ่ง(ไม่มีใครตื่นที) ...

แต่ไม่รู้สิ ถ้างั้นก็เก็บห้องไว้ต่อไป
นี่อุตส่าห์ว่าจะเอาไว้ขาย ได้สองต่อ ทั้งเงินเดือนและค่าเช่าห้อง (แผนการชั่วร้ายจริงๆ)

...

พยายามจะเย็บคีย์โคเวอร์ให้สำเร็จสักชิ้นนะ
แต่ไม่รอดแร้วว ไปนอนดีกว่า
ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าจะได้นอนป่าว เจ้าถิ่นตื่นแล้วอ่ะ ยึดพื้นที่มาถึงริมที่นอนนี่เลยด้วย


ปล.ถ้าเรารักและเคารพ เราควรต้องแสดงออกใช่มั๊ย?
ไม่ใช่พูดว่าเคารพแต่พฤติกรรมตรงกันข้าม..

 

 

..in the light..

วันนี้ขายของได้อีก เค้าเอาไปจับฉลากของขวัญอ่ะนะ
จัดไปแบบอันนั้นนิดอันนี้หน่อยใส่กล่องไป..
รวมให้ได้กล่องละ 100
นับตั้งแต่วันก่อน วันนี้ก็8กล่องแล้ว

เอาเหอะ ไม่ได้ไปตั้งโต๊ะก็ยังขายได้
แถมมาเหมาปากกาแฟนซีไปหมด(อันหลังนี่คนใกล้ตัว)

...


จริงๆอยากไปตั้งโต๊ะขาย แต่ติดโน่นนี่ตลอด
ตั้งได้สักวันหายไปหลายเดือน เหอๆ
จนร้านที่ตั้งอยู่ก็เลิกราไปทำงานเดิม แม่บ้านบ้าง ขายรองเท้าบ้างกันหมด
นี่เจ้าของร้านที่เช่าทิ้งๆไว้ร่วมปีก็จะมาทำร้านรองเท้าจริงจังล่ะ
เพราะที่เก่าโดนยึดคืนไปอย่างสมบูรณ์

มีอะไรๆต้องจัดแจงกันอีกพอควร
เพราะด้านข้างตึกที่เคยเป็นที่โล่ง สมัยน้องสาวเค้าที่ทำร้านเสริมสวยอยู่
เค้าใช้เป็นครัวมั่ง ปล่อยน้ำจากอ่างสระผมลงมามั่ง
ตอนนี้เป็นโรงรถหมดแล้ว ยังขาดแต่ประตูเหล็กที่พ่อว่าจะๆๆไปทำ
ส่วนที่จะเป็นทางเข้าก็คงต้องตกลงเรื่องต่อเติมจัดหน้าร้าน

...

วันนี้ไปนอนบนห้อง ไปซะแปดครึ่งอาบน้ำแล้วก็หลับยาว
ตื่นบ่ายสองโน่น แต่กว่าจะลงมาเกือบสี่โมง นั่งรื้อจัดของเก่าเก็บ
เห็นจดหมายของเพื่อนเก่าที่ไม่ได้ติดต่อกันร่วมสิบปี..
เวลาผ่านไป อะไรๆจะให้เหมือนเดิมนั้นยากจังนะ

หัวค่ำแตงโทรมาบอกว่าได้ของแล้ว ถึงเร็วดีจัง
คุยด้วยสักพัก แม่มาบอกให้ออกไปเก็บอาหารเข้ามาไว้ในบ้าน
ช่วงนี้หุงข้าวเหลือทุกเย็นเลย หุงเยอะแล้วก็เหลือ คนในเลยกินข้าวเก่ากันตลอด
ที่พูดไม่ได้บ่น ฉันชิลๆนะกับเข้าว จะเก่าจะใหม่ก็กินได้
แค่สุก ไม่แข็งมาก เละก็ยังพอได้ แต่ไม่ถึงกับบูดเสียก็โอเคแล้ววว

เพราะออกไป เค้าเปิดไฟต้นคริสต์มาสไว้
เลยกลับเข้ามาเอากล้องออกไปอีกรอบ.. ได้มาประมาณนี้..









ไฟต้นไม้สวยดี ..นั่นก็อุตส่าห์เปิดไว้
สว่างในประตูเหล็ก ฮาๆ ไม่กล้าตั้งไว้ข้างนอกจริงๆ
กลัวตื่นมาเหลือแต่กิ่งก้าน ..ส่วนใบไม่เหลือ


ปล.ว่าจะเอารูปน้องแมวเมื่อวานมาให้ดูความคืบหน้า
แต่ไม่เป็นผล เพราะทำไม่เสร็จอ่า....... แต่เพิ่งเข้าใจจริงๆนะ
ว่าต้องคอตตอน 100เปอร์เซ็นต์ถึงจะทำง่าย