ไม่ค่อยกล้าทำอะไรเลยนะ.....
แต่ว่านะ เวลาคิดแง่ลบ ใจมันจะหดหู่อ่ะ ไม่เอาๆ
แบบนี้จะพาท้อ ทำงานทำการไม่ค่อยได้
ว่าแล้วขอพักคอมพ์แป๊บ(ตีสี่ครึ่งแล้ว)
จะไปตั้งหน้าประกอบซองกุญแจสีดำให้เสร็จ
ได้อันนึงแล้ว ..ทำช้ามากๆๆ
...
ข้อความข้างบน พิมพ์ไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
แล้วก็ ยาว ลืม เย็บเสร็จแล้วก็หลับป่อก
เสร็จที่ว่าแค่ประกอบ ตอนนี้ครึ่งโหล เหลืออีกครึ่งอัน
ประกอบเสร็จ รีด แล้วก็ตกแต่ง ประกอบอีกรอบใส่อุปกรณ์ เสร็จจริงๆล่ะ
ลวดลายมีในหัว แต่ยังไม่ได้ทำ -.-
เมื่อวานตอนเย็น นายมนเอาของมาให้ มีให้ทายด้วยว่า "อะไร?"
ก็นั่นสินะ อะไรล่ะ หนักๆ อยู่ในกล่องที่ตอนแรกคิดว่า เค้ก..
ที่ไหนได้ แตงโมล่ะ... ไร้เมล็ดด้วย พ่ออยากหั่นเป็นที่สุด ฮ่าๆ
หัวค่ำไปเดินงานกาชาดกับแม่ คุณนกกับนนแวะมาที่นี่พอดี
เลยออกไปที่งานพร้อมกัน เป็นพวกหาเวลาออกนอกบ้านได้ยากยิ่ง
เค้ายังไม่ได้กินข้าวกันด้วย เลยหาอะไรกินแล้วก็เดินดูของกันเพลินไป..
แวะไปร้านพี่แมวก่อน เอาไมค์ลอย ? หรือจะเครื่องเสียงพกพาอะไรสักอย่างไปคืน
พี่แกเห็นว่าเอากล้องมาด้วย
เลยขอให้ถ่ายรูปลูกชิ้นกับปลาหมึกมาทำป้ายราคาให้ทันที
จริงๆก็ไม่ทันทีหรอก แค่อยากได้วันรุ่งขึ้นเลย (งานเข้าจริงอะไรจริง ฮ่าๆ)
แล้วก็เดินดูของกันหลายร้านอยู่ แม่ได้รีโมตทีวีอันใหม่(รีโมตใหม่)
กับพวกขนมของกินฝากคนที่บ้าน
ฉันได้รองเท้าแตะใหม่ เห็นแปะป้าย175 แต่ขายจริงๆคู่ละ100
เอาไว้ใส่ถึกๆ ไม่ได้ใส่สวยงามอะไร แต่มันก็สวยดี แดงดำ
ได้แหวนสองวง พวกกิ๊บอะไรนี่ออกมาซื้ออีกร้านทีหลัง
ไม่ได้ใช้เองหรอก.......เอามาฝากสองสาว (ราวกะว่าขอกันเป็น)
...
กลับถึงบ้านก็มาทำป้ายให้เค้าทำใหญ่ได้แค่สี่พันกว่าพิกเซล
ใหญ่กว่านั้นก็ใส่รูปไม่ได้อ่ะ แล้วแปลกนะ โอเชียนน่าจะไม่เออเร่อ
เจอใส่สามสิบเซนจริงๆเข้าไป ต้องรีสตาร์ทคอมพ์เลย
แล้วความนอนตอนเช้ามืดตื่นเตลิดบ่ายกว่า ลุกมาบอกให้พ่อเอาไปส่งร้าน
พี่เค้าก็เลยยังไม่ได้ป้าย เพราะร้านคนเยอะ รอคิวกันยาว
เพิ่งได้เช้านี้ เห็นพ่อว่าเค้าไม่คิดตังค์ ..ทำไมไม่รู้ เพราะมันไม่ค่อยสวย
หรือว่าใช้ไวนิลไม่เปลือง? งงอ่ะ แต่เค้าไม่คิด เค้าว่า ไว้ไปกินหมึกฟรี
(ก็ไปตกลงกันเองเด้อค่ะ ไม่ใช่คนขายหมึกอ่ะ)
...
ส่วนวันนี้ได้ที่นอนผืนใหม่ เอาไปปูแล้ว แต่ไม่ได้ขึ้นไปนอนเล้ย
บางวันง่วงจัดปีนไปไม่ไหว บางวันก็ต้องอยู่โยง เพราะเค้าธุระปะปังกันเยอะ
ได้กินไอติมฟรีมาสามวันแล้ว มันเหลือเลยแอบกิน ..นิดนึงเอ๊ง
กะขนมนี่ได้มาจากงานเมื่อวานไง เป็นข้าวเกรียบงาที่แม่ค้าบอกว่า
ใส่เวฟสัก 1 วินาที นะ (ใส่ทำไมคะ? หนึ่งวิ ไม่ทันหมุนเล้ย)
สรุปว่าเฉียดไหม้เนี่ย ก็สองนาทีได้มั๊ง เอาออกมาตั้งอีก รอให้กรอบ(หรือแข็ง)
ฉันบอกไม่ถูกว่าอร่อยไหม แต่แม่ว่า เคยกินอร่อยกว่านี้ ..ก็ว่ากันไป
เย็บทำส่วนตัวของสโนว์แมนไว้อีก แต่ยังไม่ได้ทำนะ เอาไว้ใกล้จะให้ใครค่อยทำดีกว่ามั๊ง
เมื่อวานมองๆดูรู้สึกมันจะเริ่มระเหิดแล้วอ่ะ สโนว์แมนละลาย T^T
...
เช้ามืดไปกวาดแล้วก็แว๊บขัดบันไดชั้นล่าง แค่9ขั้นเอง เป็นหนึ่งในเจ็ดของทั้งหมด
แต่คิดว่าเป็นส่วนที่โสโครกสุดๆแล้วอ่ะ ขัดซะยืนขาแข็ง 555
เมื่อวานก็เดินจนเมื่อย คืนนี้ก็ทำงานซะเหนื่อย ดีๆ ไม่ได้ไปออกกำลังกายเป็นกิจลักษณะ
ทำแบบนี้ก็ได้เหมือนกันแหละ(ใครบอก??) ได้งาน ได้เหงื่อ
แต่นี่ก็จะเก้าโมง พยายามถ่างตาอัพบล๊อกด้วย รอน้องด้วย
ถ้าตื่นจะได้หาข้าวให้กิน นี่เค้าหลับนะเลยไปขัดบันไดได้สบาย
ถ้าฉันไปนอนแล้วท่านดันตื่น......จะโอ้ล่ะเห่อ่าดิเนี่ย
ปล.ดูดู๊ เจ้าหลินปิงน้อย ใส่หมวกเก๋เท่ห์ไปเลยนะจ๊ะ
ลักษณะเหมือนจะหนีไปนับถอยหลังที่ไหนสักแหง .. ไม่ปารีสก็ลอนดอน คริคริ
