วันนี้วันเกิดลาเวนเดอร์นะ
มีเรื่องเล่าเยอะด้วย
แต่เหนื่อยจังค่ะพี่น้อง
เลยขอเอาการ์ตูนจากเรื่องจริง(ตรงไหน?)
มาแปะไว้..แล้วขอไปปั่นงานต่อ ฮือๆ
(มีงานต้องทำ ดันมาแต่งภาพเล่น)
เรื่องของเรื่อง เจ้าหมีต้นมายืมสมบัติไปแต่งบ้าน
จะทำวีดีโอประกวดอะไรนั่นล่ะ
แล้วบอกว่า พรุ่งนี้จะคืน .. แล้วก็ลืม
กลายเป็นคืนวันถัดมา
ฉันก็เลยนึกสนุกทำเรื่องนี้ขึ้นมา
ส่วนที่เจอตัวประหลาดแจกของอาบน้ำเนี่ย
บังเอิญจริงๆ .. แล้วก็ทำให้เรื่องจบลงได้ด้วย..ดี(เหรอ)
ตีสี่ครึ่ง แม่ให้นอนตั้งนานแล้ว ไม่ยอมนอน
กำลังทำหัวกระต่ายคาอยู่
แล้วก็ว่าจะทำส่งให้พี่อ้วนอีกสัก 50 ชิ้น
(ชิ้นแรกเพิ่งจะเสร็จเนี่ย เหอๆ อีก49)
งานมี 9 วัน กว่าจะเสร็จ กว่าจะส่ง
เออน่ะ .. ดีกว่าเอาแต่เล่นเกมส์ ปั่นเงินในเกมส์จนรวย
แต่ชีวิตจริงไม่ได้สร้างสรรค์อะไรเล้ย
เมื่อเช้ามืดย้อมผมให้แม่ แม่เสร็จแล้วยังมีน้ำยาเหลือ
พ่อลงมาพอดี เลยย้อมให้พ่ออีกคน กลายเป็นช่างย้อมผมไปเลยฉัน
และเพราะพ่อย้อมผมนี่ล่ะ ฉันก็เลยต้องไปส่งพี่แอนที่ท่ารถ
เลยได้รู้สักทีว่าท่ารถตู้ไปหาดใหญ่อยู่ตรงไหน
แหมๆ ผ่านไม่รู้กี่รอบ ไม่เห็นเอาซะเลย
ส่งพี่แอนเสร็จก็เลี้ยวผ่านเส้งโห ผ่านหน้าตลาด
ปกติเป็นพวกตื่นบ่าย ตลาดวายหมดแล้ว แต่เมื่อเช้าคนเต็มเลย
นึกขึ้นได้ ดูสิดู ผ่านตลาดไม่พกเงินไปสักบาท ซื้ออะไรไม่ได้เลยอ่ะ
กลับมาถึงบ้าน แม่กับพ่อยังว่า ทำไมไม่เอาเงินไปบ้าง -..-
อดซื้อของกินกลับมาเล้ย เฮ้อๆๆ
ตอนแรกแม่จะให้นอนข้างล่างกับน้อง
เพราะวันนี้แม่ไปเยี่ยมเยียนพี่น้องที่ต่างอำเภอ
แต่น้องไม่หลับ ขืนอยู่ด้วยคงไม่ต้องนอน
เลยชิ่ง ฮ่าๆจากแปดโมงกว่า ตื่นก่อนบ่ายสามเล็กน้อย
นึกสนุกนิดหน่อย ถ่ายรูปเล่น
รู้สึกว่า พอเอาเข้าจริงๆ เราก็ทำสีหน้าได้ไม่เท่าไหร่แฮะ
จริงๆ วันนี้พ่อให้ทำงานทำบล๊อกสองอย่างนะ
แต่ไม่ได้ทำอ่ะ ไม่รู้ว่า มันลืมจริงๆ งานยุ่ง หรือมัวแต่เล่นเกมส์
หรือไม่ก็ทั้งหมด -*-
พ่อจะให้ทำบล๊อกของแมนชั่น กับช่วยแต่งบล๊อกสินค้าของอา
คงยังไม่เร่ง ต้องหารูปก่อน แต่งภาพหน่อยค่อยว่ากัน
งานที่เสร็จไปวันนี้ก็พรีเซนเทชั่นเพลงวันพรุ่งนี้
อ่อ ที่โบสถ์ได้เครื่องโปรเจคเตอร์แล้วอ่ะ เห็นแม่ว่า หมื่นกว่าบาท
เค้าลดให้พันนึงมั๊งนะ เพราะรุ่นที่หมื่นเจ็ดมันหมด เหลือแต่รุ่นหมื่นแปด
เค้าเลยขายให้ในราคาอันที่หมด .. ก็โอเค
อืม วันนี้กินเส้นกันทั้งวัน
พ่อทำผัดซีอิ๊ว กับผัดขี้เมา
ตักใส่จานถ่ายรูปไว้ แต่ในครัวมันมืด
มองไม่ค่อยเห็นมั๊งอ่า ..หมูแอบไหม้
รสชาติโอเคนะ แต่วัตถุดิบที่ใส่ เป็นผัดซีอิ๊วโรงเรียนมาก
เนื้อไม่ค่อยมี -..- อ่อ ไม่โรงเรียนก็ตรงที่ผักชิ้นใหญ่ไปหน่อย
พูดโน่นนี่อย่างกะบ่น แต่ก็กินหมดจาน 555 -0-
จากเกือบห้าโมงเมื่อวาน วันนี้ตื่นบ่ายสองกว่า
เพราะคุณแม่ช่วยปลุก -0-
แอบมาง่วงน้ำตาไหลพรากๆตอนหัวค่ำ
แต่ไม่เป็นไร ยังไงมันก็ไม่ได้นอนน้อยอะไร
ก็แค่ ถ้ายังปล่อยตัวนอนไปเรื่อยเปื่อย
วินัยจะเสียหายหมด
กำลังคิดว่าจะบ่น
พิมพ์ไปลบไป
แต่อย่าเลย เสียพื้นที่
ที่สำคัญ พื้นที่ในหัวสมองและความคิดของเรา
อ๊อ วันนี้ลองสัญญาติ๊งต๊องกับตัวเอง
เพราะเมื่อเช้า ไปเห็นไอเทมที่ลงอาทิตย์หน้า
น่ารักมากกกกกกกกกก แต่งแบบร้านอาหาร
และเพราะเกือบตลอดอาทิตย์ เข้าเพตไม่ค่อยได้เล้ย
ต้องเล่นใช้โปรแกรมโน่นนี่ต่อเนต วุ่นวายไปหมด
เลยบอกกับตัวเองว่า ถ้าหาไม่ได้สองหมื่นจะไม่ออนเอ็ม
ผลคือ.. ทั้งอาบน้ำและขัดตัวชาวบ้าน ปาไปตีหนึ่งกว่า
กว่าจะได้ครบ 555 เหนื่อยจริงวุ้ย กว่าจะได้เนี่ย
แต่เสียดายนะ นี่ถ้าเพื่อนพากันไม่อาบน้ำและไม่มีความสุขกันเยอะกว่านี้
คงไม่เหนื่อยเท่านี้ -..- แบบว่าบางตัว แค่ไม่อาบน้ำ บางตัวไม่มีความสุข
ผิดไหม ถ้าฉันจะสัญญากับตัวเองว่า
"อย่าคิดฝากใครทำอะไรให้ ถ้าอยากให้สำเร็จ ก็ต้องลงมือเอง"
ปล. ได้คุยกับสาวแตง หลังจากไม่ได้โทรไปเกือบเดือน
ฟังอะไรเยอะแยะ ฟังจนแบตหมด ฝั่งโน้นยังเล่าไม่จบเลย
ปล.(สอง) ค้นรูปให้แม่ จะเอาไปให้เด็กๆระบายสี
เลยเจอหน้าเพจ สดุดี 23 ส่งไปให้ ดอนน่ากับเพื่อนๆ
ดอนน่าตอบกลับมาด้วย .. คิดถึงจัง :)
นั่งเขียนเมล์หาเหมือนฝัน ยาวกว่าอัพบล๊อกตัวเองอีก
แต่พอเจ้าตัวออน เลยลบหมด 555
จริงๆแล้ว เวลาคนเราไม่สบายใจ เค้าชอบพูดมากกว่าฟังนะ
อันนี้เป็นความจริง..จริงๆ
เมื่อเช้านั่งถักหัวกระต่ายเสร็จ ปาไปเกือบชั่วโมง
ซึ้งล่ะอ่ะ ว่า กว่าจะได้มาซึ่ง 19 บาท ..
มันสมควรทำเป็นอาชีพจริงจังดีหรือไม่
และเพราะงี้ นอนตื่นเย็นอีกจนได้ อ๊ากกกก
แม่ตะโกนปลุกเลยอ่ะ เกือบห้าโมงเย็น -*-
พออาบน้ำลงมา ยังมาบอกแม่ว่า ไม่ปลุกกันเลย
แม่เลยตอบว่า "ก็ไม่รู้นี่ว่านอนพอหรือเปล่า"
-.- น่าจะพอนะ ฉันคิดงั้น แต่หัวค่ำก็ง่วงอีก โอ๊ยๆ
เสียเวลาไปกับการนอนมากมายซะจริง
แล้วคืนนี้ก็ได้ลบเลข 20 ซะที
เดี๋ยวต้องเก็บค่าใช้จ่ายหน่อย หุหุ
พอดีว่าน้องหลับแหละ แล้วก็ได้ไม้ถูแล้ว ลั้ลลากันไป
ที่ทำให้ตกใจนิดนึงก็ตอนไปถูบันได ยืนอยู่บนขั้นบันไดนะ
ไฟดับวูบ.. เฮ้ย ไม่มีไฟฉายติดตัวซะด้วยอ่า
แล้วมืดตึ๊บเลย ตอนแรกคิดว่าใครมาแกล้งปิดไฟ
แต่มันตีสามนะ -.- ไฟตกนั่นล่ะ
แป๊บเดียวก็ติดใหม่ ถูจนเสร็จ ลงมาเห็นเลยว่า พัดลมหน้าห้องนอนดับ
มันเป็นพวกระบบตัดไฟทันที ไม่มีการติดเองอัติโนมัติ
ระบบป้องกันไฟกระชาก แบบนี้อายุยืนยาวมั๊ง
อ่อ.. ไปถึงชั้น 4 แอบเห็นดวงจันทร์ในเงาเมฆ
เลยเก็บรูปเอามาแปะบล๊อก เสียดายก็แค่ ซูมให้ตายก็ได้แค่นี้ -..-
คิด ๆ อยู่ว่าลืมอะไรไปหรือเปล่า
แล้วก็พบว่า ลืมจริงๆแหละ
ลืมทำเชอร์รี่ส่งไปให้นิคใหม่
คราวก่อนส่งไปไม่ถึง ก็ขอที่อยู่ไว้แล้ว
แต่ดันลืมส่ง -.- จากปีใหม่ จนวาเลนไทน์แล้ว
เมื่อเช้ากะว่าจะทำ แต่ขอจัดโต๊ะเรียบร้อยก่อน
พรุ่งนี้ค่อยทำ เอาไว้ขายด้วย -0-
...
ช่วงนี้อากาศร้อนมาก ร้านสุดๆ ร้านละลายหลอมเหลวกันเลยทีเดียว
อย่างเมื่อเช้าเนี่ย อาบน้ำแล้วมานั่งจัดโต๊ะทำงาน
เป็นโต๊ะที่ไม่แตะต้องนานมาก
พอหอบของลงมาทำข้างล่าง แทบจะทิ้งร้างกันไปเลย
ได้ฝุ่นมากองโต แถมตุ๊กตาตัวเล็กตัวน้อยที่ต้องจับอาบน้ำอีกสามตัว
จริงๆ ไม่ใช่งานหนัก ไม่ได้ใช้เรี่ยวแรงอะไรนักหนา
แต่ร้อนมากกกกกกกกก เพราะไม่ถูกลมด้วย
ก่อนนอนเลยต้องอาบน้ำอีกรอบ ..
จากแปดโมงครึ่ง ตื่นเกือบห้าโมงอีกแล้ว -*-
เป็นบังอรเอาแต่นอนจริงฉัน เหอะๆ
...
ตอนค่ำ พ่อกับแม่ไปกลุ่มแคร์ที่บ้านผู้เชื่อใหม่ ที่นาเตย
กลับมา แม่ซื้อลูกชิ้นกับหมึกย่างของพี่แมวมาฝากเจ้าน้องเล็ก
แต่คงเพราะอากาศที่ร้อน เลยอยากกินแต่น้ำเย็น น้ำหวาน
เออแน่ะ วันก่อน แม่ชงน้ำหวานแล้วก็ไปยืนป้อนให้ตอนน้องอาบน้ำ
แหม๊.......... อะไรมันจะสุโขสโมสรกันขนาดนั้น 555
หวานๆเย็นๆ กินตอนอาบน้ำด้วยนะ
อาบเสร็จก็ตามมาป้อนอีก เลยขอขัดใจหน่อย ด้วยน้ำเย็นธรรมดา
ไม่ยักกะเอาแฮะ .. -.-
ปล. นึกอยาก mix ภาพเล่นแก้เซ็งเล่นเกมส์ของ playfish ไม่ได้สักเกมส์
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับวันนี้ ในกลุ่มเรียนพระคัมภีร์เล็กๆ
ที่ทำให้เรายิ่งค้นพบว่า ก็เพราะเค้าต้องการพระเจ้านั่นล่ะ
เราจึงขาดการอธิษฐานเผื่อเค้าไม่ได้
ไม่อยากใส่รายละเอียดมาก ฉันไม่ชอบน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหลงเหลง
(ในบางเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องสำคัญ)
ยกเว้นเรื่องไร้สาระ -0- (อันนี้แหละ ที่ไม่ต้องใส่มาก -.-)
บางครั้งฉันสงสัย
คนที่เราพูดอะไรก็ พยักหน้า เออออ ราวกับเห็นด้วย
แต่ไม่ทำตาม ฟังหูซ้าย ทะลุหูขวา
กับคนที่เราพูดอะไรก็เงียบ เฉย พยักหน้าหงึกหงักบ้าง
แล้วก็ไม่ทำตามอีกเหมือนกัน ฟังหูซ้าย ทะลุหูขวา
สองคนเนี่ย.. คนไหนจะได้อะไรไปมากกว่ากันนะ
ท่าทางจะไม่ได้ทั้งคู่
แต่ว่า ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา มักทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้เสมอ
ดังนั้น คำตักเตือน คำสอน มันอาจตกไปในใจของเค้าบ้าง
อาจไม่คิดตามในเวลานี้ แต่หวังเหลือเกินว่ามันจะผุดขึ้นมาในยามที่เค้าต้องการ
คงเหมือนฉันในวัยเด็ก ฉันร้องเพลงนมัสการของเด็ก เพลงสั้นๆ
ที่มีความหมายลึกซึ้ง แต่เด็กก็ร้องไปอย่างเด็ก เชื่อไหม เชื่อนะ
แต่ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่ง เมื่อชีวิตรู้สึกพบกับอะไรหนักหนา
เหมือนชีวิตมันหนักเกินจะรับไหว ปัญหาอะไรต่ออะไร
ความคิดเหมือนจะมองแง่ดีไม่เจอ.. แล้วเพลง
"ฉันมีพระเยซู ฉันจะไม่หวั่นไหว ..ฉันมีพระเยซู ฉันจะไม่หวั่นไหว
ดั่งต้นไม้งาม..ปลูกอยู่ริมฝั่งธารน้ำ ..ฉันจะไม่หวั่นไหว"
เอ้อ..นั่นสิ ฉันมีพระเยซู ฉันจะหวั่นไหวทำไม ใช่ไหมล่ะ
ขอบคุณพระเจ้าอีกครั้ง ที่ทำให้ฉันได้ขยายใจมากขึ้น
คิดเพื่อคนอื่นมากขึ้น..
เมื่อเช้าพ่อลงมา แล้วก็มาจัดห้องกลาง
ส่วนเก้าอี้ยาวที่วางผ้าที่รอรีด(แต่รีดไม่หมดสักที)
ค้นไปค้นมา เจอถุงผ้าสีเหลือง รู้สึกว่าจะได้มาจากบ้านคุณย่า
ข้างในมีกล่องขนมอาลัว .......งานเข้าล่ะครับท่าน
อาลัวตั้งแต่เดือนที่แล้ว ไม่ได้กินสักนิดเลย
จำได้ว่าพ่อซื้อมา 2 กล่อง คิดว่ากินกันหมดแล้วนะ
ทำไมมันไปอยู่ในนั้น ราก็ขึ้นซะสยองขวัญ
พ่อก็เลือกออกไป 4-5 ชิ้น บอกว่าที่เหลือกินได้
สายตาพ่อ จะสู้สายตาฉัน(พูดจริงๆนะ ไม่ใช่การมองคน)
ฉันเห็นเลยล่ะ ว่ามันเสียทุกชิ้น เลยเอาไปทิ้งถังขยะ
แล้วไงล่ะ.. คุณนายแม่ลุกขึ้นมาเห็น ก็ไปหยิบมา กะจะเลือกอีก
โอ๊ยยยยยยย 555 คนบ้านนี้
พ่อเลยสอนฉันจากบทเรียนนี้ว่า
การที่เราเก็บอะไรที่ไม่ควรเก็บเอาไว้ เราก็จะปล่อยให้มันเสียคุณค่าไป
เก็บผิดที่ ไม่ได้เอาออกมาใช้ประโยชน์ มองไม่เห็น เสียของ
จริงๆแล้ว .. ศักยภาพของคนเรา มันก็คล้ายๆกัน
ถ้าเวลาผ่านไป จนหมดอายุแล้ว จะกลับมาค้นหาอาจใช้การไม่ได้แล้ว
สูญเสียตลอดไป..ก็เป็นได้
อ่อ.. ฉันคงเป็นคนเก็บเองแหละ ประมาณว่า แถวนั้นรกเลยโยนใส่ถุงผ้า
-*- แม่บอกไม่ได้ทำ พ่อก็ว่าไม่ แต่ฉันลืม เลยคงเป็นตัวเองล่ะมั๊ง เหอๆ
ปล. เปลี่ยนธีม(อีกแล้ว 555) อันนี้ฉลองวันเกิดของลาเวนเดอร์หน่อย
วันที่ 28 นี่ล่ะ -0-
อีกปล. เข้าเกมส์ของเพลย์ฟิชไม่ได้สักกะอัน เซ็งเป็ด
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
