..new sewing machine..

ได้จักรแล้ววววว
จริงๆกะจะรอรับเองนะ
แต่ว่า เดี๋ยวจะเสียงานการ เลยไปนอน




ลงมาแทบอยากจะแกะกล่องดูให้เห็น
แต่โดนเบรคไว้ เพราะบ้านยังจัดไม่เสร็จ
(จัดแบบมาราธอน)
เลยเอาผ้าที่อาส่งมาให้ด้วยในกล่อง ออกมาดูก่อน
เป็นผ้าสำหรับทำผ้ากุ๊น เยอะเลยล่ะ
ต้องหาเวลานั่งตัด รีด ทำผ้ากุ๊นไว้ใช้แล้ว


...

หัวค่ำถึงได้ดึงจักรออกมาดู
เป็นจาโนเม่รุ่น 423s หรือไงนี่แหละ ยังไม่ค่อยมั่นใจรุ่น
แต่เอาเหอะ ยังแค่ได้เอาออกมาถ่ายรูป
หนักเอาเรื่องอยู่ แต่ไม่เท่ากับตัวที่อยู่ใต้ชั้น ฮ่าๆ










ขำดีที่คิดตั้งนานว่าจะหาโต๊อะไรมาวางจักรตัวใหม่ หาโต๊ะทำงาน
สุดท้ายก็นึกได้ ก็จักรตัวเดิมนั้นไง ..... เจริญเลย ก๊าก
ต้องไล่เก็บของให้หมดก่อนล่ะตอนนี้ เฮ้อ เยอะจริงๆ


...

คืนนี้งานของตัวเองไปไม่ถึงไหน เย็บกลมๆหมดแล้ว แต่คิดแล้วได้ดอกไม้โหลเดียว
ดอกละยี่สิบ ... หมดนั่น ทำตั้งหลายวัน ฮ่าๆๆ (ไปเย็บกระเป๋าดีกว่ามั๊ง)
ยังไม่ได้ประกอบ เพราะไปช่วยแม่ตัดขากางเกงตัวใหม่ของพ่อ


วัดแล้วตัด ตัดแล้วพับ รีด สอย
ที่ฉันทำแค่วัด แล้วตัด แม่เอาไปพับ รีด สอย
ตอนสอยก็มีฉันเป็นคนสนเข็ม


อ่อ ได้งานอีกอย่างที่เค้าฝากทำ คือตกแต่งถุงของฝาก
ก็ใช้ดอกไม้จากเศษผ้านั่นล่ะ เย็บๆแล้วเอามาแปะกาวตกแต่ง
จริงๆเค้าจะให้ทำหมดเลยนะ มีสี่ห้าถุง
แต่แม่ใจร้อน เลยเอาไปทำเอง


ก็ไม่อยากให้ใจร้อนนัก เพราะไอเดียเราบางทียังไม่อะไรมาก
ไม่ใช่ไม่ดี แต่การดูคนอื่น มันทำให้เข้าใจด้วย เพิ่มเติมอะไรก็ได้เหมือนกัน
แต่ก็นะ ที่ฉันทำก็ไม่เท่าไหร่หรอก อิอิ
ไว้พรุ่งนี้จะเอามาให้ดู วันนี้คงไม่ทันล่ะ จะไปเก็บบ้าน(ต่อ)

 

 

..2-3วัน..

รู้สึกว่าช่วงนี้จะอัพบ้าง เว้นวันบ้าง สองวันบ้าง
ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองคงจะยุ่งจริงๆ
แต่สังเกตอีกที ..สงสัยเพราะใช้โน๊ตบุค
ไม่ใช่ปัญหาอะไรที่คอมพ์ แต่เป็นที่โต๊ะ เกลื่อนมาก
การจะเอื้อมมือไปกดแป้นพิมพ์ข้อความแต่ละทีแสนลำบาก ฮ่าๆ


มีโต๊ะญี่ปุ่นตัวเดียว ใช้ทั้งวางคอมพ์ วางของ มันก็นะ ..
วันนี้เลยมาอัพจากคอมพ์พีซี ... เดี๋ยวจัดโต๊ะเรียบร้อยแล้วค่อยกลับคืนสู่เหย้า


...

เมื่อวานซืนที่มีปัญหาระบบโทรฯของดีแทคล่ม
เค้าก็เลยจะให้สิทธิ์ชดเชยกับลูกค้า
แต่ลำบากหน่อย ตรงให้ต้องแต่ละเบอร์โทรไปยืนยันการรับสิทธิ์ด้วยตัวเอง
ทีนี้ ก็ไม่ใช่น้อยๆกันสิเนอะ .. กระหน่ำโทรกันเข้าไป
กว่าจะติดก็เลยเย็นค่ำ ของแม่ไปติดเอาอีกวันแน่ะ
แต่ดีที่เค้ายืดเวลาสมัครออกไปอีก จากวันเดียว ..ยังทัน






ตอนนี้แค่พยายามใช้สิทธิ์ให้ตรงเวลา โทรในเครือข่ายได้80นาที
5ทุ่ม-5โมงเย็น ภายใน7วัน
บอกตรงๆว่าไม่เยอะแยะอะไร
บ้านนี้ใช้แต่ดีแทค .. เอาไว้โทรคุยกันเองดีม๊ะเนี่ย 555


...

หัวค่ำวันพุธ พ่อแม่ไปบ้านตู่ ไปซื้อของด้วยแหละ
ได้ขนมกลับมาอีกแล้ว ..อร่อย
แล้วก็ซื้อของกินกลับมาฝากด้วย






น้องได้เกาเหลาปลา ของฉันเป็นสุกี้
เจ้านี้ถ้าเอากลับบ้านจะแพงกว่ากินที่ร้าน แต่อิ่มแบ่งกันสองคนก็ยังอิ่ม
ของน้องนี่ได้เยอะมาก ..ถุงเบ้อเริ่ม น่าจะถุงละเป็นร้อยขึ้น
(ราคาอาหารเมืองนี้มันไม่ค่อยจะถูกเท่าไหร่เนอะ -.-)




ตอนกลางดึก แอบหิว ง่วงด้วย
ไม่อยากกินกาแฟอ่า..
เลยไปค้นมะม่วงน้ำดอกไม้ดิบของพ่อในตู้เย็นมาฝานจิ้มกะปิกิน
หายง่วงไป และแน่นอนว่า สบายท้อง ..อย่างแฮง -.-


...

ส่วนวันนี้ วันพฤหัส ฉันไปนอนซะสายโด่ง
เลยตื่นซะบ่ายสอง กว่าจะทำงานบ้านเสร็จ ได้เปิดคอมพ์ เลยปาไปซะเกือบเย็น
พอเข้าไป FB เลยเห็นว่าอาอ้อได้ของแล้ว
จักรก็ได้แล้ว เห็นแต่ถุงดำๆตั้งแต่ตอนกลางคืน
มาเห็นรูปโฉมสุดสวยของคุณเธอก็วันนี้ เก๋น่าดู สีชมพู ลายซากุระ
เป็นรุ่นใช้ได้เลยแหละ (ไม่ใช่รุ่นไก่กาล่ะกัน 555)


อาอ้อแวะมาบอกว่าส่งมาให้แล้ว
ให้รอรับวันพรุ่งนี้
ยังหันมองในบ้าน ไม่เห็นโต๊ะว่างสักตัว
จริงๆบ้านนี้มีโต๊ะสามตัว โต๊ะญี่ปุ่นวางโอเชี่ยนของฉัน
โต๊ะคอมพ์พีซี โต๊ะกินข้าว .. หมดล่ะ


แม่บอกอย่างใจดีว่า เดี๋ยวจะให้โต๊ะสักตัว
(โต๊ะน่ะหาไม่ยากนะแม่ แต่ที่วางในบ้านนี้สิ)
กำลังคิดว่า ถ้าอยากลองนัก จะไปเคลียร์โต๊ะหนังสือบนห้อง น่าจะวางได้นะ ..
แต่เวิร์คสุดคงเป็นโต๊ะในห้องประชุม อยากได้ตัวไหนก็จัดไป 555
อุตส่าห์ได้แล้วทั้งที จักรหล่นทับแบบจังๆ
ถ้าเก็บใส่ใต้ชั้นไว้อีก ......เจ๊งๆ ไม่ควรเป็นแบบนั้น


...

ตอนหัวค่ำ กินข้าวเสร็จก็ว่าจะมาเย็บดอกไม้กลมๆต่อ
อันที่จะทำเป็นสร้อยคอให้นนท์ไปขายนั่นแหละ
แต่คุณนกมาพอดี แกเลยมาชวนไปดูถนนศิลปะที่หน้าบ้าน(ฉันเอง-.-)
มีการบอก "หน้าบ้านตัวเองแท้ๆ ไม่มาดูบ้าง.."






























จากที่ว่าจะไปแค่เดินดู เลยไปนั่งจุ้มปุ๊กวาดรูปเฉยเลย
ได้เรียนรู้เรื่องสี ค่าสี ไล่สี อะไรทำนองนี้ด้วย
อ.สุเทพ ลงทุนสอนให้ฟรีๆแล้ว กระดาษ สี ของเค้าหมด
แถมมีโปรโมชั่นสำหรับทุกคน(รึป่าวหว่า? หรือเฉพาะเด็ก?)
ว่าถ้าวาดครบ 10 รูป จะได้สีฟรี1กล่อง ..โอ๊ะโอ ไม่วาดได้ไงแบบนี้ อิอิ
กว่าจะกลับบ้านก็นั่งไปนานเป็นชั่วโมงๆเลยอ่ะ ..
ได้ผลงาน2ภาพ แต่ภาพทะเลนี่ดูเป็นเงาๆได้ เพราะครูเค้าเติมให้นะ
คือฉันไม่เข้าใจเรื่องการลงแสงเงาจริงๆอ่ะ ..ยอมรับเลย
ขนาดท้องฟ้า ยังระบายเพี้ยนได้อีก เหอๆ
ภูเขาก็วาดไม่สวยด้วยเหอะ -..- อายจัง งี้แหละ ไม่ใช่คนหลังเขา 555


...

กลับมาบ้าน ร้อนมาก อาบน้ำสระผมแล้วมานั่งเย็บกลมๆต่อ
ตั้งใจจะทำเป็นขั้นตอนรวดเดียวนะ
คือ แต่ก่อนจะทำทีละดอก ประกอบทีละดอก
ไม่ไหวอ่ะ ..ทำแบบนั้น มันได้ผลงานเลยก็จริง แต่ช้า
เลยทำตั้งๆไว้ ค่อยมาประกอบทีเดียว






แต่งั้นก็เหอะ คืนนี้ยังใช้เวลาซะหลายชั่วโมง
ไปกับการเย็บวงกลมได้ไม่กี่สิบลูก
ดึงๆมัดๆ เคล็ดมืออีกอ่ะ -.-
(บอกความจริง ไม่ได้บ่นนะ เพราะยังทำไปจนหมดโพลีที่แบ่งมา)


...

อีกอย่างก่อนจะไปนอน
บอกตรงๆว่า ป่านนี้เพิ่งจะรู้ว่า ถ้าจะให้ผมไม่ยุ่งเยิน ไม่ควรปล่อยให้แห้งไปตามธรรมชาติ
(กรณีของผมฉันล่ะมั๊ง ฟูง่าย)
เพราะวันก่อนสระตอนเช้า ต้องเร่งให้แห้ง เลยไดร์
พอไปนอน ตื่นมาผมก็ยังดูเป็นทรง ไม่กระเจิงนัก


คืนนี้ก็เลยทำอีก สระแล้วไดร์ผม ...
แหม บื้อซะนาน คิดว่าปล่อยให้พัดลมเป่านั่นล่ะดี
มันก็ดีที่ไม่ร้อนหัว ดีที่ไม่เจอลมร้อนมาเป่าผม
แต่ผมฟู ฟู๊ ฟู ....... แก้ยากลำบากจริง




แล้วก็นะ หน้าม้าทิ่มตาแล้วล่ะ
ไม่อยากตาเหล่ เดี๋ยวต้องตัดแล้ววว

 

 

..Sweet Vintage Purse..

หนาวจัง ฝนตกไม่หยุดเลย .. เอ มันก็หยุดบ้างล่ะนะ
เป็นช่วงๆอ่ะ แต่ที่แน่ๆ ปวดหัวอยากสระผม แต่ความอากาศเย็น
พาอืดมาจนจะตีสี่นี่แหละ กะว่าอัพเสร็จจะปิดคอมพ์ไปสระ อิอิ


...

เมื่อวานหายต๋อมเลยเนอะ ว่าจะอัพนะ คืออัพเดตรูปตลอด
ทำกระเป๋าซิปใบย่อมจ้ะ ตอนแรกอ่ะจะเย็บให้ตู่
แต่พอหยิบผ้าแล้ว ยังคิดว่าไม่ค่อยเข้านะ
มาประจวบเหมาะกับนัดกับแพนว่าจะไปเจอเค้าที่ภูเก็ตวันที่หกนี่ล่ะ
(ซึ่งไม่แน่ใจเลยจริงๆว่าจะได้เจอรึเปล่า เพราะพ่อก็เพิ่งเดินทางกลับมาถึงด้วยสิ)


ตอนตัดผ้าก็เห็นตั้งแต่วันก่อนแล้วเนอะ
ตอนควิล์ทก็ปกติแล้ว ลายเอียงๆ ไม่พิเศษอะไร
จะมาพาเครียดเองตอนทำผ้ากุ๊นเองนี่แหละ
ไม่ใช่ไม่เคยทำนะ แต่ตอนโน้นยังไม่เข้าใจเรื่อง ผ้าเกรนเฉลียง
ฟังที่อาสอนก็ยังจะงง เลยมาตีความเอาเองในที่สุดว่า มันต้องเป็นส่วนที่ขยาย
ดึงๆๆ แล้วยืดได้ ซึ่งทั่วไปก็คงจะเป็นส่วนเฉลียงของหน้าผ้าปกติ
เลยลองดึงๆ วาดๆ วัดๆ ตัด ออกมา ต้องมาเย็บต่อด้วย






ดีใจจังที่ทำได้ คราวก่อนใช้ผ้าไม่ดีนัก มันบาง พอรีดแล้วเหี่ยวไปเลยอ่ะ
คราวนี้ใช้ผ้าฝ้ายเนื้อดี เมตรละตั้งเก้าสิบ คนให้ย้ำนักว่าให้ใช้ดีๆ มันแพง ฮ่าๆ
ตอนนี้ทำเป็น หันไปถามความเห็นแม่ว่าไปซื้อผ้ากุ๊นสำเร็จ
หรือว่าซื้อผ้ามาทำดี แม่ว่า แล้วแต่งานล่ะกัน
แต่งานกุ๊นซองแว่น กระเป๋า อย่างที่ฉันกำลังเรียนรู้ทำ ซื้อผ้ามาตัดเองจะดีกว่า
ได้ลาย สี ที่ต้องการด้วย ... ก็รอฝนซาๆ อาจแวะไปร้านผ้า
แต่ก็ไม่แน่ อาจค้นในบ้านก่อนดีกว่า






พอตัดต่อเป็น ก็ลงมือกุ๊น เพลิดเพลินในการกลัดเข็มหมุดมากมาย
ก่อนนี้ไม่เข้าใจ จะกลัดไปตามรอยแนวเย็บ
ตอนนี้เหรอ .. ก็กลัดแบบนี้ไง






ใช้เวลากุ๊นสักพักนะ น่าจะเป็นชั่วโมงแหละ
พยายามดึงสติจากโอเชี่ยนมาก(เกมส์ป่ะป้า??)
กะไม่ออนไลน์คุยกับใคร เกมส์ก็ปิดไปหลายชั่วโมง
แต่เนอะ เวลาเราอยู่ในเฟซบุค ใครเล่นเฟซบุคอย่างงอมแงมจะเข้าใจ
ทุกครั้งที่เราทำอะไร เราก็อดไม่ได้ที่จะชะโงกไปดูว่าจะมีการตอบรับอะไรอย่างไรบ้าง
เป็นการเสียเวลา เสียหัว เสียคิด เสียจิต มากมาย ฮ่าๆ
เพราะพอไม่มีก็จะไปดูของชาวบ้านบ้าง กล้าเมนท์บ้าง ไม่กล้าบ้าง กดไลค์บ้าง
เป็นอันบ้าๆบอๆ อยู่พักนึงด้วย
(มันเป็นอารมณ์ที่เซ็งด้วยมั๊ง เพราะลงมาตอนบ่าย ออนมาหลายวันไม่เจอแพนเลย
มาเห็นเค้าอัพเดตนั่นนี่ตอนสามสี่ทุ่ม ตอนที่ฉันปิดคอมพไปรอบที่สาม ..เฮ้อ)




และแล้ว .. ก่อนจะเช้า ก็เย็บซิปจนเสร็จ
บอกกันตรงๆว่า มันเบี้ยว
ฉันยังไม่เข้าใจวิธีการเก็บให้เรียบร้อยเท่าไหร่ หรือยังอ่านและดูรูปแต่ยังบื้อเอง?
อีกอย่าง ซิปยาวด้วยแหละ ซื้อมาจะทำกระเป๋าสามช่องที่ไปเนียนเรียนกะเค้าในห้องควิล์ท
แต่ไร้แล้วซึ่งความปรารถนาจะลงมือทำ (ถ้าไม่มีอารมณ์อยากทำ ..มันก็พูดยาก)
เลยเอามาใช้งานนี้


อยากบอกว่า ตอนใส่ซิป แล้วลองรูด มันไถลหลุดไปเลย ...กรี๊ด เตลิดเปิดเปิงสิงานนี้
ต้องไปตัดหัวซิป แล้วยัดใส่ไปทีละข้าง ถึงกลับมารูดใหม่ได้ .. เฮ้อ




กว่าจะสำเร็จแต่ไม่เสร็จสิ้นก็เกือบหกครึ่ง
ถ่ายรูปอัพลงแฟนเพจแล้วชิ่งเลย ง่วงอย่างหนัก
เคยไหมที่ยืนหาวก็รู้สึกเหมือนสามารถยืนหลับได้ ..


ตื่นมาตอนบ่ายสอง นาฬิกาปลุกไม่ทำงานอ่ะนะ
มาเห็นดีแทคชี้แจงในเฟซบุคว่าขออภัยเครือข่ายล่มอะไรทำนองนี้
แต่ฉันก็ไม่คิดอะไรมากหรอก ไม่ปลุกก็ได้นอนยาว ..




มาทำเสร็จ เย็บใบสอยติดอะไรๆก็ค่ำเลย
คือ ทำใบเสียไปสองใบด้วย ด้วยความบื้อสุดๆ
ลืมไปว่า ใบแบบนี้เราเย็บติดแล้วผ่าหลังกลับด้านถูกออกมา
ดันตัดแผ่นโพลีไปแนบด้วย (อยากให้ดูหนาๆพองๆ ดูสวย..)
แบบนั้นมันต้องกลับนอกในจากฐานด้านล่าง
อีกอย่าง จะใส่มันก็ได้แหละ แต่ต้องเอาโพลีไว้ชั้นบนสุด
นี่ดันเอาไว้ตรงกลาง .. เย็บเสร็จ ผ่าไม่ออก อยากกรีดร้อง เหอๆ
เสียของก็เสีย เสียเวลาอีกต่างหาก ..


...

แล้วก็ลงมือทำของที่คิดไว้ในหัวต่อเลย
ว่าจะทำสร้อยดอกไม้ไปขายเด็กวันศุกร์นี้
เห็นแบบนี้หลายครั้งแล้ว ดูน่ารักดี ทำก็ไม่ยาก แต่ต้องมานั่งยัดโพลีทีละอันๆ
แต่มันน่ารักอ่ะนะ .. หวังว่าทำเสร็จอย่างที่ตั้งใจจะขายออกบ้าง ฮ่าๆ ไม่งั้นเสียเซลฟ์แย่เลย






ยังกะขนาดความยาวของสร้อยไม่ถูก ใช้ไหมญี่ปุ่นทำ
ทำขำๆขายเส้นละยี่สิบ กลัวแพงกว่านั้นเด็กซื้อไม่ไหว
ยังต้องแบ่งค่าขายให้นนท์ด้วย ที่คิดว่าจะทำของให้ขายได้สักสามร้อย
อาจจะทำเกินกว่านั้น (ขายได้หรือไม่ได้ค่อยว่ากัน)


...

ก่อนจะจบ ต้องเอาขนมแสนอร่อยมาอวด อิอิ
เป็นขนมที่ฉันชอบกินมากๆๆ .. "โมจิ" นี่ล่ะ
ปกติจะซื้อจากเซเว่น ร้านอื่นๆไม่ค่อยมี
ได้มาเนื้อแป้งจะแห้งๆกระด้างหน่อย








มาาชิมเจ้านี้ ..
เอ่อ คือ เมื่อวานตอนหัวค่ำ พ่อแม่ไปงานศพที่เขาพนม
ขากลับแวะเหนือคลอง เติมน้ำมัน แล้วแวะร้านสะดวกซื้อในปั๊มซื้อขนมกลับมาฝาก
พอกลับมาถึง แม่แกะลองชิมแล้วโวยลั่นเลย .. เสียดาย ซื้อมากล่องเดียว ฮ่าๆ
เค้ากลัวมันไม่อร่อย คือ เคยซื้อพวกของที่ดูน่ากิน มาทีเดียวเยอะๆ
แต่พอกินแล้วมันน่าเอาไปคืนก็บ่อย เลยค่อนข้างเข็ดน่ะ


ขำดี แม่บอกว่าน่าซื้อฝากให้ญาติๆด้วย
ว่าแต่มันจะมีขายในกทม.แล้วมั๊ยอ่ะ เหอๆ

 

 

..Happy Sunday..

วันนี้ถ่ายรูปเยอะจัง เกือบสามร้อยรูปมั๊ง
เอาลงคอมพ์แล้วก็ทยอยอัพลงเฟซบุค
หลายอัลบั้ม หลายเพจด้วยแหละ


ยังไงก็ใส่หลักๆไปแล้ว
เหลือแบบค่อยตามไปอัพเดตทีหลังล่ะกัน


...

คืนวันเสาร์ได้งีบไปช่วงกลางดึกสักพัก
ไม่รู้ว่าถึงชั่วโมงไหม แต่ก็ยังโอเค
ตื่นเพราะแม่รีดผ้า
แม่รีดผ้าเสร็จก็นวดขาให้แม่
แล้วไปอาบน้ำ กะว่าจะงีบอีกสักชั่วโมง
แต่ว่ามันก็จะตีห้าแล้ว เลยไปช่วยแม่ทำกับข้าว
ก่อนไปซัดมาม่าต้มไปซอง กาแฟอีกแก้ว




ไปหั่นมะพร้าวสามลูก ไม่ได้ทำคนเดียวหรอก
ช่วยกันหั่นกับแม่ แต่ถึงงั้นก็ยังใช้เวลาเป็นชั่วโมง
แต่ก็คุ้มค่าที่ได้ลงมือทำ เพราะแกงกะหรี่ไก่อร่อยมากๆ
แหมๆ ตอนฉันช่วยทำก็ยังแซวแม่ตลอด
ว่าจะอร่อยไหม ..สงสารเหยื่อทดลองอาหารของแม่จริงๆ ฮ่าๆๆ




ผลคือ อร่อยมากๆ ได้กินกันเกือบคนละสองมื้อด้วย
เพราะตอนบ่ายเค้าช่วยกันทำชุดเกราะนักรบสำหรับค่ายเดือนตุลา


...

วันนี้สอนเด็กเรื่องการขอบคุณพระเจ้าทุกเวลา
ก็เลยให้ทำกิจกรรมประดิษฐ์ปากที่อ้าแล้วขอบคุณเสมอ
ทำจากไม้หนีบผ้า งานค้างตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแต่ไม่ได้สอนนั่นแหละ
เค้าก็ทำกันเพลินไปนะ ...






แต่พอพูดคุยซักถามเรื่องเพื่อนฝูง
กลับได้ยินข้อเท็จจริงที่คนถามยังสะท้อนใจ
ถามเขาว่า มีเพื่อนสนิทที่เราไว้ใจมากๆไหม?
เค้าตอบว่า "มันมาสนิทกันเป็นบางวัน"
คือเค้าจะบอกว่า ความเป็นเพื่อนแท้มันไม่มีจริงๆอะไรแบบนี้
เพราะเดี๋ยวก็แกล้ง รังแก หาเรื่อง มาดีบางเวลา






จริงๆฉันแทบจำความทรงจำของตัวเองไม่ค่อยได้
แต่ก็ยังรู้สึกว่า ทุกโรงเรียนที่ฉันย้ายไปเรียน
อย่างน้อยก็ต้องมีเพื่อนสักคนสองคนที่จะรู้สึกสนิทด้วย
เอ.. หรือเรามันจะออกแนวไปแกล้งเค้านะ เลยไม่คิดแบบเจ้าเอส


...

วันนี้เก็บรูปโยเอลกับโนอาห์ได้อื้อซ่า
แต่ยังอัพไม่หมด ก็ทั้งคู่นั่นแหละ




กับโยเอลเล่นกันนิดหน่อย เค้าชอบเล่นแมนๆ
เริ่มเข้าโรงเรียน(เนอรสเซอรี่) ซ่าๆ ยิงปืน แปลงร่างอะไรแบบนี้




ส่วนโนอาห์ยังเบบี้ เลยเน้นอุ้มพาไปตรงนั้นตรงนี้
แต่ที่แน่ๆ ทั้งคู่เล่นด้วยกันทีไร มีต้องแย่งของเล่นกัน ฮ่าๆ
ส่วนใหญ่ของเล่นรุ่นพี่ รุ่นน้องก็ปลื้มด้วยเลยขอเล่นหน่อย
เจ้าพี่พอมาเห็นคนเล่นของตัวเองก็เกิดอาการอยากได้คืน


แต่แม่ว่า ได้ยินเค้าคุยกันภาษาเด็กด้วยนะ น่ารักดี
ก็ดีอ่ะ เลิกใช้กำลัง มาสนทนากันดีกว่า


...



ตอนบ่ายเค้าทำชุดเกราะกัน กว่าจะเลิกก็ค่ำเลย
กินข้าวเย็นอีกมื้อแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน
ตอนแรกว่าจะขับมอไซด์ไปถนนคนเดินกับคุณนก


มันเป็นอารมณ์ที่ว่า .. อุดอู้ในบ้านทั้งอาทิตย์
เลยอยากไปเที่ยว ได้ไปซื้อแหวนกลับมาใส่เล่นสักวงสองวงก็ยังดี




แล้วก็เลยได้มาอีกประมาณนี้..แหละ
แหวนแมวเคยอยากได้มากตอนไปเดินงานแนวโอทอป
แต่แม่เบรคไว้ เดินกลับมาอีกทีมีคนซื้อไปล่ะ
(แล้วคนนั้นก็เอามาขายต่อที่ร้านที่ไปซื้อวันนี้ ก๊าก...)


กลับมาบ้านยังมาถามแม่(ซึ่งตอนที่ฉันไปแม่นอนหลับอยู่)
ว่า .. ให้ทายว่า วันนี้ไปหาซื้ออะไรที่ถนคนเดิน
คุณนายตอบมา "น้ำหอม? ...ของเล่น?.."
แต่ไม่คิดถึงแหวนเลย คิดว่าฉันเบื่อไปแล้ว -.-






อ่อๆ ได้ของฝากจากนนท์อีกแล้วล่ะ
เป็นเซตของเล่นจิ๋วๆ เค้าบอกว่าซื้อมาเป็นร้านซุปเปอร์ของตุ๊กตา
เลยแบ่งสินค้าจิ๋วๆบางอันมาฝากครูด้วย .. ใจดีจัง
แต่ครูก็ยังติดทำเฮดแบนด์จากเศษผ้าให้เค้าอีกอื้อเลย เหอๆ


...

ก่อนจบ ไหนๆก็ยาวแล้วเนอะ
กลางดึกนั่งทานข้าวแล้วเปิดทีวีดูไปด้วย
เจอรายการหนึ่งที่เค้าสัมภาษณ์นักธุรกิจที่เคยผ่านการล้มครืนไปกับเศรษฐกิจฟองสบู่แตก
ฟังที่เค้าพูดเหมือนวิเคราะห์ถึงอนาคตของเศรษฐกิจไทยในอีกไม่ช้านาน
ว่า ถ้าประชาชนยังดีแต่แบมือขอรัฐอยู่แบบนี้ ไม่ได้คิดถึงความยั่งยืนยาวนานจริงๆ
เหมือน ปลูกข้าวเอามาจำนำ (เค้าต้องเน้นขายใช่ป่ะ?)
แล้วถ้ารัฐมีปัญหา .. คนที่เอาแต่ขอและรับจากรัฐจะเป็นยังไงต่อ?


ฟังแบบคนไม่เข้าใจเรื่องเศรษฐศาสตร์อะไรหรอก
แต่ทำให้คิดว่า เราต้องมองรอบด้าน
บางครั้งการได้มาซึ่งเงินทุนนั้นไม่ยาก แต่ถ้าคิดว่าก็ทำไปเพราะมีทุน
แต่ไม่เรียนรู้ที่จะสร้างความยั่งยืนเอง
หวังแต่ถ้าขาดต้องให้ฉันนะ ถ้าฉันแลเจ๊งต้องประกันฉันนะ


ที่คิด ไม่ได้คิดตำหนิใคร ไม่ด่าไม่ว่าใคร เพราะไม่ใช่สิทธิ์ของฉัน
แต่กำลังคิดถึงตัวเอง ...............ซึ่งไม่ต้องการเป็นคนแบบนั้น
ฉันอยากจับปลาเป็น เพาะลูกปลาเอง เลี้ยงจนโตเอง จับขายเองได้
ไม่ใช่ดีแต่ไปขอปลามาขาย ไม่ก็ขอลูกปลาเค้ามาเลี้ยงต่อ
(อันหลังอาจเป็นเพราะเรายังรู้น้อย การได้รับความช่วยเหลือก็เป็นสิ่งที่ดี)




เอ่อ.. ฉันไม่ได้อยากเลี้ยงปลาจริงๆนะ แค่เปรียบเทียบ