ไม่เช้ามืด ก็เกือบสาย.. ไม่ไหวๆ
พิมพ์แล้วเล่าไม่หมดไส้หมดพุง มันอึดอัด 555
มาเป็นโหมดๆล่ะกันเนอะวันนี้
..โหมด "มึน" ...
เรื่องมึนที่ว่า มาจากการพูดจาสนทนากับเพื่อนคนหนึ่ง
(ไม่อยากเอ่ยนาม ตอนนี้ยังไม่เล่นเนต แต่อนาคตไม่แน่ กลัวโดนด่า 555)
source : dream3drock
คือ ตั้งแต่ที่หน้าบ้านเค้าเริ่มทำถนนศิลปินกันทุกวันพฤหัส
พี่เค้าก็อยากจะมาหาอะไรทำ (หรือขาย) บ้างเหมือนกัน
แต่ความคิดของตัวเองยังไม่ตกผลึก เลยหันมาถามฉันว่าจะทำอะไร
ฉันอ่ะ รู้แค่ว่า ถ้าจะขายอะไร มันก็ต้องเป็นงานทำมือ
ที่ฉันมีส่วนใหญ่เป็นกิ๊ฟชอป ซื้อมาขายต่อ เกรงจะไม่เข้าพวก
ก็ขอเวลามาทำกิ๊บมั่ง อะไรมั่งตามประสาไปก่อน
อีกอย่าง ถนนก็ยังไม่อะไรมาก มีแต่ศิลปินไม่กี่เจ้า ตั้งกันเป็นกระจุกใกล้หอศิลป์
(ห่างจากแถวนี้ก็หลายร้อยเมตรอยู่)
ทีนี้ เจอกันทุกที พี่เค้าก็จะขยันคิดหาของจะทำ (หรือจะให้ฉันทำ?)
มันงงดี เพราะแกแสดงความคิดเห็นกับทุกเรื่อง ทุกงาน (ไม่น่าผิดเนอะ แต่ทำไมฉันมึน?)
อย่าง วันก่อน เล่าเรื่องภาพผ้าของอาให้ฟัง เค้าก็อยากเห็น
เลยเอาคอมพ์ไปเปิดให้ดูรูป แกชมว่า "สวยๆ แบบนี้เอามาทำผ้าคลุมทีวีก็ได้เนอะ"
และอีกสารพัดอย่างที่สรรหามาคิดว่า .. น่าจะทำได้
อือ ไม่เถียงหรอก จะเอาไปคลุมรถมอไซด์ก็ได้อ่ะ ถ้าอยากทำ
ว่าแต่ พูดให้เค้าทำ? หรือให้ฉันทำ? หรือจะทำเอง?
เมื่อวาน แม่ใส่เสื้อที่ฉันปักกุหลาบไปเจอกัน
ก็ชมอีกว่า "สวยๆ แบบนี้เราซื้อเสื้อขาวมาแล้วทำดอกไม้แบบนี้ติดขายได้เนอะ"
อือ .. ได้ แต่ใครจะทำเหรอ? ดอกไม้อันนี้มันมีรายละเอียดเยอะ
กลีบดอกแต่ละกลีบ จะบอกว่าทำไม่ยากมันก็ไม่ยากหรอก แต่เยอะ
อีกอย่าง ทำไม่ยาก แต่ทำให้สวยอ่ะ ไม่ง่าย
แล้วว่าแต่ .. ทำไปขายที่ไหนอ่ะ? จะลองตลาดเหรอ?
ใครจะลงทุนเหรอ? ให้ฉันทำเหรอ? เฮ้ย !!
มึนไปหมดล่ะฉัน
จนแม่มาเตือนสติทีหลังว่า "บางทีเค้าก็แค่พูดอ่ะนะ ไปเรื่อยๆอ่ะ
เอาจริงเอาจังอะไรไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องคิดเป็นธุระไปซะหมดด้วย"
กว่าจะถึงบางอ้อ กะพี่เค้า
ฉันมึนไปหลายวัน
คือ มันก็มีไอเดียสารพัดมาจากแกตลอดอ่ะ ..
ถ้าคนรู้จักตลาด คล่องงานที่พูด ฉันจะไม่เถียงอะไร
และถ้าฉันสนใจ ฉันก็จะไปต่อได้
แต่นี่เค้าไม่รู้จักหรอก เพราะของที่เค้าว่าขายได้ ก็ยังขายไม่ได้เลย อิอิ
(ไม่ได้โทษเค้านะ แต่โทษที่เรามันยังเป็นแรงงานไร้ฝีมือ แต่ไม่เป็นไร ชิล . .. ขายไม่ได้ เอาไว้แจก )
จบโหมดมึนๆไป ต่อไปนี้จะพูดช้างม้าวัวควาย ก็จะปล่อยให้เป็นแต่คำพูดไป
เก็บมาคิด มาใส่หัวแล้วมึนแท้ๆ
โหมด "เคลียร์"
เมื่อวานมีเรื่องเถียงกับแม่นิดหน่อย จริงๆไม่ใช่เรื่องใหญ่
คือเค้าจะเปิดฝากระป๋องนมข้นหวาน แต่ใจร้อน ใช้มีดปลายแหลมแทงแล้วก็เลื่อยๆ
ให้มันกว้างกว่าปกติ(ที่เค้าเจาะไว้ราดขนมปังหรือใส่เครื่องดื่ม)
ฉันก็มองว่า กระป๋องเพิ่งเปิดใหม่ ไม่มีทางกินหมดในมื้อเดียว
ถ้าเปิดกว้างไป เดี๋ยวอะไรๆตกหล่นไปก็ง่าย
แถมตอนที่แม่กำลังเลื่อยๆมีดที่ขอบกระป๋อง มีดก็สะดุด กระตุกมาถูกมือเค้านิดนึง
ทำเราตกใจ เลยโวยวายต่อว่าเค้า (จะเตือนแหละ แต่มันเยอะไป .. )
source : jennyyfurr
เค้าก็หยุดล่ะนะ แต่ทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันเตือนแม่ไม่ได้
แต่จริงๆ พอกลับมาคุยกัน แม่เตือนฉันว่า แม่เข้าใจความประสงค์ดี
แต่ท่าทีของฉันที่แสดงออก มันกระด้าง และไม่เคารพผู้ใหญ่
ตอนแรกฉันจุกเลยนะ แบบว่า สับสนว่า ทำไมต้องมาพูดแบบนี้ใส่ฉัน
ก็หวังดีจริงๆอ่ะ แล้วก็ตกใจด้วย เพราะมีดมันก็ไปจิ้มมือเค้า
ถึงมันจะแค่ถลอกก็เหอะ ..
สุดท้าย ฉันได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า จริงๆ ที่ฉันคิดว่า แม่รักษาหน้าตัวเอง
จริงๆ เป็นฉันนี่แหละ ที่รักษาหน้าตัวเอง
การเป็นลูก ไม่ใช่เรื่องยาก แต่การรักและเคารพได้อย่างที่ปากบอก
มันต้องทำเป็นนิสัย ..
บางครั้งที่ฉันวีนแตก โวยวาย เพราะฉันไม่เห็นความจำเป็นต้องอดทนกับคนในบ้าน
คิดว่า ฉันแค่แสดงความคิดเห็น แต่จริงๆ เรากำลังแสดงความเห็นแก่ตัวของเรา
ฉันยังไม่ได้แสดงความรักออกไปด้วยท่าทีและพฤติกรรมจริงๆ
อันที่จริง ตัวอย่างของคนที่ให้ความเคารพพ่อแม่อย่างมากก็มีอยู่
คือ พ่อ (ไม่นับแม่ เพราะฉันเกิดมา ตายายก็เสียไปหมดแล้ว)
พ่อไม่ขึ้นเสียงกับคุณปู่คุณย่า รักและเคารพ
จนแม่ยังบอกว่า มีคนมากล่าวหาว่า พ่อหงอ เป็นคนไม่กล้าหือกับพ่อแม่
source : miss-broken
ประเด็นคือ เราจะกล้าหือเรื่องอะไรเหรอ?
ถ้าเราเข้าใจผิดกัน การขึ้นเสียงไม่ช่วยให้เกิดอะไรดีขึ้น
แน่ล่ะ ที่ไม่ใครก็ใครต้องเป็นคนเงียบ
แต่มันเป็นการสร้างบาดแผลให้กัน
ในครอบครัว ความรักและความเอาใจใส่กันในทุกๆเรื่องนั้นสำคัญมาก
หัวใจคือส่วนที่บอบบางและรักษาเยียวยายากที่สุด
มันคงไม่ดีแน่ ที่คนใกล้ตัวที่สุด ทำร้ายเราได้ร้ายแรงและลึกมากที่สุด
แม้หัวใจพ่อแม่จะให้อภัยฉันในทุกครั้ง แต่ถ้าฉันไม่กลับใจใหม่
ยังคงพฤติกรรมเดิม ที่เอาแต่อ้างว่า "ตัวของตัวเอง ไม่เฟค"
ฉันคงเป็นลูกที่อกตัญญู ไม่ได้คิดและให้เกียรติพ่อแม่ของตัวเอง ..
ก็เลยไปขอโทษแม่ ฉันเข้าใจว่า เราสนิทกันมาก
จนบางครั้ง การถูกเตือนเรื่องที่กระทบพฤติกรรม
เลยเหมือนการถูกฉีกหน้า .... มันเจ็บ แต่ต้องแก้ไข ต้องเคลียร์
ไม่เคลียร์ก็จะกลายเป็นขุ่น .. ไม่นำพาชีวิตให้เจริญล่ะแบบนั้น
สองโหมดล่ะกันเนอะวันนี้
กำลังคิดว่าจะพูดเรื่องทีวี แต่ก็ไม่อะไรมาก
แค่แววว่าต้องฝากทีวีไว้ร้านซ่อมอีกนาน
เพราะช่างแจ้งว่า อะไหล่หายาก ยังหาไม่ได้
นี่เพิ่งได้ทีวีเครื่องเล็กที่ห้องพ่อมาดู (ได้มีเวลาพักงานคอมพ์บ้าง)
ไปล่ะจ้า เอาแต่รูปชาวบ้านมาแปะ อิอิ
