เป็นช่วงๆอ่ะ แต่ที่แน่ๆ ปวดหัวอยากสระผม แต่ความอากาศเย็น
พาอืดมาจนจะตีสี่นี่แหละ กะว่าอัพเสร็จจะปิดคอมพ์ไปสระ อิอิ
...
เมื่อวานหายต๋อมเลยเนอะ ว่าจะอัพนะ คืออัพเดตรูปตลอด
ทำกระเป๋าซิปใบย่อมจ้ะ ตอนแรกอ่ะจะเย็บให้ตู่
แต่พอหยิบผ้าแล้ว ยังคิดว่าไม่ค่อยเข้านะ
มาประจวบเหมาะกับนัดกับแพนว่าจะไปเจอเค้าที่ภูเก็ตวันที่หกนี่ล่ะ
(ซึ่งไม่แน่ใจเลยจริงๆว่าจะได้เจอรึเปล่า เพราะพ่อก็เพิ่งเดินทางกลับมาถึงด้วยสิ)
ตอนตัดผ้าก็เห็นตั้งแต่วันก่อนแล้วเนอะ
ตอนควิล์ทก็ปกติแล้ว ลายเอียงๆ ไม่พิเศษอะไร
จะมาพาเครียดเองตอนทำผ้ากุ๊นเองนี่แหละ
ไม่ใช่ไม่เคยทำนะ แต่ตอนโน้นยังไม่เข้าใจเรื่อง ผ้าเกรนเฉลียง
ฟังที่อาสอนก็ยังจะงง เลยมาตีความเอาเองในที่สุดว่า มันต้องเป็นส่วนที่ขยาย
ดึงๆๆ แล้วยืดได้ ซึ่งทั่วไปก็คงจะเป็นส่วนเฉลียงของหน้าผ้าปกติ
เลยลองดึงๆ วาดๆ วัดๆ ตัด ออกมา ต้องมาเย็บต่อด้วย
ดีใจจังที่ทำได้ คราวก่อนใช้ผ้าไม่ดีนัก มันบาง พอรีดแล้วเหี่ยวไปเลยอ่ะ
คราวนี้ใช้ผ้าฝ้ายเนื้อดี เมตรละตั้งเก้าสิบ คนให้ย้ำนักว่าให้ใช้ดีๆ มันแพง ฮ่าๆ
ตอนนี้ทำเป็น หันไปถามความเห็นแม่ว่าไปซื้อผ้ากุ๊นสำเร็จ
หรือว่าซื้อผ้ามาทำดี แม่ว่า แล้วแต่งานล่ะกัน
แต่งานกุ๊นซองแว่น กระเป๋า อย่างที่ฉันกำลังเรียนรู้ทำ ซื้อผ้ามาตัดเองจะดีกว่า
ได้ลาย สี ที่ต้องการด้วย ... ก็รอฝนซาๆ อาจแวะไปร้านผ้า
แต่ก็ไม่แน่ อาจค้นในบ้านก่อนดีกว่า
พอตัดต่อเป็น ก็ลงมือกุ๊น เพลิดเพลินในการกลัดเข็มหมุดมากมาย
ก่อนนี้ไม่เข้าใจ จะกลัดไปตามรอยแนวเย็บ
ตอนนี้เหรอ .. ก็กลัดแบบนี้ไง
ใช้เวลากุ๊นสักพักนะ น่าจะเป็นชั่วโมงแหละ
พยายามดึงสติจากโอเชี่ยนมาก(เกมส์ป่ะป้า??)
กะไม่ออนไลน์คุยกับใคร เกมส์ก็ปิดไปหลายชั่วโมง
แต่เนอะ เวลาเราอยู่ในเฟซบุค ใครเล่นเฟซบุคอย่างงอมแงมจะเข้าใจ
ทุกครั้งที่เราทำอะไร เราก็อดไม่ได้ที่จะชะโงกไปดูว่าจะมีการตอบรับอะไรอย่างไรบ้าง
เป็นการเสียเวลา เสียหัว เสียคิด เสียจิต มากมาย ฮ่าๆ
เพราะพอไม่มีก็จะไปดูของชาวบ้านบ้าง กล้าเมนท์บ้าง ไม่กล้าบ้าง กดไลค์บ้าง
เป็นอันบ้าๆบอๆ อยู่พักนึงด้วย
(มันเป็นอารมณ์ที่เซ็งด้วยมั๊ง เพราะลงมาตอนบ่าย ออนมาหลายวันไม่เจอแพนเลย
มาเห็นเค้าอัพเดตนั่นนี่ตอนสามสี่ทุ่ม ตอนที่ฉันปิดคอมพไปรอบที่สาม ..เฮ้อ)
และแล้ว .. ก่อนจะเช้า ก็เย็บซิปจนเสร็จ
บอกกันตรงๆว่า มันเบี้ยว
ฉันยังไม่เข้าใจวิธีการเก็บให้เรียบร้อยเท่าไหร่ หรือยังอ่านและดูรูปแต่ยังบื้อเอง?
อีกอย่าง ซิปยาวด้วยแหละ ซื้อมาจะทำกระเป๋าสามช่องที่ไปเนียนเรียนกะเค้าในห้องควิล์ท
แต่ไร้แล้วซึ่งความปรารถนาจะลงมือทำ (ถ้าไม่มีอารมณ์อยากทำ ..มันก็พูดยาก)
เลยเอามาใช้งานนี้
อยากบอกว่า ตอนใส่ซิป แล้วลองรูด มันไถลหลุดไปเลย ...กรี๊ด เตลิดเปิดเปิงสิงานนี้
ต้องไปตัดหัวซิป แล้วยัดใส่ไปทีละข้าง ถึงกลับมารูดใหม่ได้ .. เฮ้อ
กว่าจะสำเร็จแต่ไม่เสร็จสิ้นก็เกือบหกครึ่ง
ถ่ายรูปอัพลงแฟนเพจแล้วชิ่งเลย ง่วงอย่างหนัก
เคยไหมที่ยืนหาวก็รู้สึกเหมือนสามารถยืนหลับได้ ..
ตื่นมาตอนบ่ายสอง นาฬิกาปลุกไม่ทำงานอ่ะนะ
มาเห็นดีแทคชี้แจงในเฟซบุคว่าขออภัยเครือข่ายล่มอะไรทำนองนี้
แต่ฉันก็ไม่คิดอะไรมากหรอก ไม่ปลุกก็ได้นอนยาว ..
มาทำเสร็จ เย็บใบสอยติดอะไรๆก็ค่ำเลย
คือ ทำใบเสียไปสองใบด้วย ด้วยความบื้อสุดๆ
ลืมไปว่า ใบแบบนี้เราเย็บติดแล้วผ่าหลังกลับด้านถูกออกมา
ดันตัดแผ่นโพลีไปแนบด้วย (อยากให้ดูหนาๆพองๆ ดูสวย..)
แบบนั้นมันต้องกลับนอกในจากฐานด้านล่าง
อีกอย่าง จะใส่มันก็ได้แหละ แต่ต้องเอาโพลีไว้ชั้นบนสุด
นี่ดันเอาไว้ตรงกลาง .. เย็บเสร็จ ผ่าไม่ออก อยากกรีดร้อง เหอๆ
เสียของก็เสีย เสียเวลาอีกต่างหาก ..
...
แล้วก็ลงมือทำของที่คิดไว้ในหัวต่อเลย
ว่าจะทำสร้อยดอกไม้ไปขายเด็กวันศุกร์นี้
เห็นแบบนี้หลายครั้งแล้ว ดูน่ารักดี ทำก็ไม่ยาก แต่ต้องมานั่งยัดโพลีทีละอันๆ
แต่มันน่ารักอ่ะนะ .. หวังว่าทำเสร็จอย่างที่ตั้งใจจะขายออกบ้าง ฮ่าๆ ไม่งั้นเสียเซลฟ์แย่เลย
ยังกะขนาดความยาวของสร้อยไม่ถูก ใช้ไหมญี่ปุ่นทำ
ทำขำๆขายเส้นละยี่สิบ กลัวแพงกว่านั้นเด็กซื้อไม่ไหว
ยังต้องแบ่งค่าขายให้นนท์ด้วย ที่คิดว่าจะทำของให้ขายได้สักสามร้อย
อาจจะทำเกินกว่านั้น (ขายได้หรือไม่ได้ค่อยว่ากัน)
...
ก่อนจะจบ ต้องเอาขนมแสนอร่อยมาอวด อิอิ
เป็นขนมที่ฉันชอบกินมากๆๆ .. "โมจิ" นี่ล่ะ
ปกติจะซื้อจากเซเว่น ร้านอื่นๆไม่ค่อยมี
ได้มาเนื้อแป้งจะแห้งๆกระด้างหน่อย
มาาชิมเจ้านี้ ..
เอ่อ คือ เมื่อวานตอนหัวค่ำ พ่อแม่ไปงานศพที่เขาพนม
ขากลับแวะเหนือคลอง เติมน้ำมัน แล้วแวะร้านสะดวกซื้อในปั๊มซื้อขนมกลับมาฝาก
พอกลับมาถึง แม่แกะลองชิมแล้วโวยลั่นเลย .. เสียดาย ซื้อมากล่องเดียว ฮ่าๆ
เค้ากลัวมันไม่อร่อย คือ เคยซื้อพวกของที่ดูน่ากิน มาทีเดียวเยอะๆ
แต่พอกินแล้วมันน่าเอาไปคืนก็บ่อย เลยค่อนข้างเข็ดน่ะ
ขำดี แม่บอกว่าน่าซื้อฝากให้ญาติๆด้วย
ว่าแต่มันจะมีขายในกทม.แล้วมั๊ยอ่ะ เหอๆ
