..My Danbo..

 กลับมาอัพร้าน เลยแวะมาดูบล็อกตัวเอง

ผลคือ...  เว้นหายไปครบ 1 เดือน พอดิบ พอดี ..
อย่ากระนั้นเลย  มาเล่าเรื่องที่ลุ้นมาหลายปีดีกว่า..


ฉันจำไม่ได้ ว่าตัวเองไปเห็นภาพเจ้ากล่องกระดาษDanboard
ครั้งแรกเมื่อไหร่ แต่ที่จำได้คือ ฉันเห็นรูปถ่ายก่อนจะรู้ว่า..
Danboardมาจากการ์ตูน โยทสึบะ
แต่ถึงงั้น แค่เห็นรูปอิริยาบทต่างๆ การจัดฉากที่ทำให้หุ่นยนต์กล่อง
หน้าตาธรรมดาๆ ดูเหมือนมีชีวิต ..
และช่างภาพที่สร้างสีสันให้กับเจ้าDanboard
ก็คือ Arielle Nadel เจ้าของอัลบั้ม 365 Days of Danboard

นับตั้งแต่วันนั้น ฉันก็เกิดแรงปรารถนาอยากจะครอบครองเจ้ากล่องน้อยนี้มั่ง
แต่ก็ทำได้แค่.. อยาก เพราะยังไม่เห็นหนทางที่จะได้มา..




จนเมื่อเริ่มวาดภาพอิลลัส ดราฟท์เป็น
ก็เลยทำรูปนี้ขึ้นมา..

ซึ่งนั่นก็สองปีมาแล้ว
จนปีที่แล้วร้านของเล่นมาเปิดที่นี่ เลยไปถามหาฝากให้ดูให้
พี่เค้าก็รับปากไว้  .. แต่ยังไม่ได้ที่ต้องการ
จนปีนี้แหละ ก่อนเดือนพฤษภา2 วัน ฉันก็ได้เจ้า Danboard mini
เป็นความบังเอิญเพราะหุ้นส่วนของพี่เค้าไปเที่ยวญี่ปุ่น
ก็เลยเอากลับมาแค่สองตัว ..
ฉันจึงถือว่า เจ้ากล่องนี่เป็นของขวัญวันเกิดที่ฉันซื้อให้ตัวเอง



และยังไม่ทันจะผ่านเดือนนี้ไป .. ฉันก็ถ่ายรูปดันโบะไว้ซะเยอะเลย..

นี่ก็ต้อนรับเพื่อนใหม่ ทั้งดันโบะเอง กับไลอ้อน Sonny Angel
เป็นของขวัญของฝากจากพี่ tt พี่ที่รู้จักกันจาก Clashot
พี่เค้าไปเที่ยวไต้หวันเลยซื้อมาฝาก ..  ขอบคุณนะคะ ^^

ไม่กี่วันต่อมาก็พาไปภูเก็ตด้วย
แต่ส่วนใหญ่อยู่ในห้องพักโรงแรม
เลยมีภาพซนๆ ของเจ้ากล่องน้อยอีกนิดหน่อย..

แล้วก็กลับมาซนที่บ้านต่อ ดูดอกไม้ ต้นไม้ ใบไม้ กินลม ชมวิว
ปีนถุงขนมบ้าง สำรวจถ่านไฟฉายบ้าง

ไม่เว้นกระทั่งเป็นนาย(หรือนาง?)แบบให้กำไลดอกไม้Rainbow loom
เซตนี้ทำไปฝากเค้าอีกที  มีตะกร้าดอกไม้กับกำไลสีเป็นเซตเดียวกัน

มาเมียงๆมองๆ เมนูอาหารก็ประจำ
ดูจะสนใจอาหารหลายอย่าง หลากเมนู ทั้งคาว ทั้งหวาน

ตอนเช้าก็ตามขึ้นไปดาดฟ้า ไปปีนราวตากผ้าอยากจะบินไปดวงจันทร์
เช้ามืดยังไปยืนดูหมอกตอนเช้าที่ชั้น4

วันเกิดฉันก็มาเป็นหนึ่งในผู้ร่วมงาน ที่ไม่มีเค้ก มีแต่คัพเค้กลูกปัด
กินไม่ได้ทั้งคน ทั้งตุ๊กตา ฮ่าๆๆ

มาช่วยเลือกว่าจะใส่ขนมอะไรในถุงที่ไว้แจกที่โบสถ์อีกแน่ะ
แต่ก็.. เลือกไม่ได้  เลยใส่ไปทั้งหมด
จะให้ไลอ้อนเป็นเด็กส่งของ ก็อาสาจะช่วยอีก..ช่างมีน้ำใจซะจริงๆ

พอฉันได้ของขวัญวันเกิดจากพี่นิดกับคุณนิก ก็มาขอชื่นชมด้วย
สนอกสนใจได้ทุกสิ่งอย่าง ..ฮ่ะๆๆ

จนเมื่อคืน ก็มาเจอหูฟังของฉันเข้า
เลยเอามาแบ่งกะไลอ้อนคนละข้าง .. ฟังเพลงกันสนุกเลย


ปล.รูปเยอะ ขออภัย อยากเล่าดี ๆ แต่พิมพ์มาบรรทัดล่างๆ นั่งหลับกลางอากาศแล้ว

..Fall Down..

เคยได้ยินประโยคนี้ไหม..?
"อยากกลับไปเป็นเด็ก เจ็บสุดแค่ตอนหกล้ม"
ซึ่งก็คงขึ้นกับว่า .. เด็กแค่ไหน
เพราะบางทีเด็กๆก็ลืมอะไรง่าย
ทะเลาะกับเพื่อนเมื่อกี้ ก็กลับไปคืนดีเล่นกันต่อได้
ในขณะที่ผู้ใหญ่ ทั้งศักดิ์ศรี อัตตา และอคติ
บางครั้งก่อกั้นขวางไม่ให้กลับสู่การคืนดี..

ขึ้นต้นอย่างนั้น เพราะเมื่อวานซืนหกล้มได้แผลถลอกนิดหน่อย
มันก็นานแล้วนะ ที่ไม่ซุ่มซ่ามอะไรแบบนี้
จะมีบ่อยๆ พักก่อนคือเดินสะดุดขาตัวเองแล้วล้ม
แต่รอบนี้เป็นการลื่นล้ม ซึ่งถ้าเทียบกับที่พี่สาวอีกคนเจอ
ในจุดใกล้เคียงกัน แต่เค้าเป็นอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ล้ม
เราก็ยังเบากว่า...........เยอะ

...

หาอะไรมาอัพบล็อกได้อีกวัน..
ไม่ใช่ว่าชีวิตไม่มีอะไร  ก็เพราะมันมีตลอดนั่นแหละ

..Mystery offensive smell..

 ช่วงนี้อากาศร้อนขั้นวิกฤติ

ร้อนมากจนการเดินออกไปเจอแสงแดดยามสาย
จะรู้สึกคล้ายกับการโดนเผาไฟ


แต่ที่จะเล่าวันนี้ คือ.. "กลิ่นเหม็นที่หาที่มาไม่เจอ"
คือ.. เมื่อวานตอนเช้ามืด ฉันขึ้นไปกวาดบันได
กวาดไปถึงดาดฟ้าด้วย คาดหวังจะไปเก็บอากาศโล่งๆโปร่งที่สดชื่นบนนั้น

ทว่า .. พอหน้าโผล่พ้นบันได อากาศยามเช้าเย็นๆก็ไหลมาปะทะ
มันปะปนมากับกลิ่นเหม็น เหมือนขยะเน่าๆ ที่ถูกเผาอย่างไงอย่างงั้น
เหม็นแบบชวนปวดหัว ทรมาณจมูก เดินไปมุมไหนของดาดฟ้าก็ได้กลิ่น
ยกเว้น.. พอเข้าใกล้ส่วนของบันได กับห้องเก็บของ จะไม่ได้กลิ่น
นั่นแปลว่า ภายในอาคารหรือส่วนห้องต่อเติม
ไม่มีสัตว์ตายหรือขยะที่ถูกนำมาทิ้งไว้แน่
แต่ .. ต้องเป็นจากภายนอก ฉันเริ่มเดินวนดูจนรอบ
เริ่มจากฝั่งโรงเรียนที่ขยันเผาขยะอยู่เรื่อยๆ
ก็มองไม่เห็นกลุ่มควันหรือร่องรอยอะไร
มองไปด้านหลังเป็นหมู่บ้านทาวน์เฮ้าส์
แค่ที่จะปลูกต้นไม้ยังมีแค่คืบก็ไม่เห็นอะไรอีก
ที่สุดท้ายที่มอง คือ .. เมรุวัด ที่มองเห็นได้ชัดเจนจากบ้านฉัน
ปล่องเตาเผาที่สูงเด่นเป็นตระหง่าน ..ก็ไม่ปรากฏว่ามีกลุ่มควันอะไร

ฉันยังคงได้แต่สงสัยว่า ..
มันเป็นกลิ่นอะไร ..มาจากไหน ทำยังไงจะให้หมดๆไป
และตลอดทั้งวันที่เดินออกไปนอกบ้าน ทั้งช่วงที่ไปหน้าบ้านตอนกลางวัน
ไปทิ้งขยะช่วงดึก หรือแม้แต่ไปเปิดประตูช่วงเช้ามืดของวันนี้
กระทั่งตอนสายของวันนี้ที่สนาม.. ตอนไปตากผ้า  ก็ยังคงได้กลิ่นนั้นอยู่

แต่พอมาพูดคุยกับแม่ ก็ได้ข้อสรุปแบบยังคาดเดาว่า...
เพราะได้ยินคนแถวนี้พูดกันบ่อย ๆว่า วัดน่ะแหละ  แล้วแต่ทิศทางลม
ถึงบางวันเค้าเผาเราเห็นควันแต่ไม่ได้กลิ่นเพราะลมพัดไปทางอื่น
แล้ววันนี้.. ไม่เห็นควัน ทำไมได้กลิ่นล่ะ.. T^T


ปล. เอารูปดวงตะวันมาให้ดู เพราะถ่ายจากดาดฟ้า(เกี่ยวกันม๊ายย)

..Amelia&flash clock..

ความตั้งใจไม่จริงจัง เลยไร้ซึ่งพลังที่จะไปถึงความสำเร็จ..

(ประโยคข้างบนนี่ฉันคิดเองล่ะ .. จากประสบการณ์ตรงเลย)
อยากอัพบล็อก เพราะดูหนังจูลี่กับจูเลีย ทำให้คิดถึงยุครุ่งเรืองของการอัพบล็อก
ไม่ใช่จะไว้โม้อะไร แต่ใส่ได้ทุกสิ่งที่คิดอยากจะเล่า

แต่พอเวลาผ่านไป ก็มีสารพัดเรื่องราวที่เป็นข้ออ้างให้ .. “ไม่ได้ทำ”

....

วันนี้เอาผลงานล่าสุดมาแปะไว้ล่ะจ้ะ

เป็นภาพของ  Amelia Warren จากหนังดัง The Terminal
ก็เพราะคืนก่อนได้ดูเรื่องนี้แหละ  เป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ ไม่เคยนับ
ชอบการแต่งหน้าของเค้ามาก จะบอกว่าเสื้อผ้าหน้าผมก็ไม่ทั้งหมด
เพราะชุดแอร์ยังไงก็ดูสวยสง่าในเครื่องแบบ  เน้นมากคือเมคอัพ
สวยแบบแต่งแต่ดูไม่เหมือนแต่ง .. Makeup No Makeup

เป็นเรื่องธรรมดานะจ๊ะ ที่จะทำได้ไม่สวยเท่าตัวจริง .. :P

...

งานประดิษฐ์ประดอยยังไม่อยากอัพ  พักนี้เน้นงานกระดาษ
เพราะกล่องมีหลายอัน  ...

เอาลิงค์นาฬิกาแฟลชแต่งบล็อก ,แต่งเว็บ มาให้ล่ะกัน
เพราะฉันก็เพิ่งหาอันใหม่มาใส่ .. ดูได้ด้านขวามือสนใจอยากไปเลือกสรรหาเพิ่มเติมได้ที่ ..  flash-clocks 

..ภาระกิจปีนเขาของคุณพ่อ-my diary..

ภาระกิจปีนเขาของคุณพ่อ
เริ่มขึ้นเมื่อวานช่วงสาย พ่อไปปีนเขาวัดถ้ำเสือ
(อย่าถามหาเสือ เจอแต่ลิง)
หลังจากมื้อเช้าแล้ว พ่อก็มุ่งหน้าไปวัดถ้ำเสือเพื่อพิชิตยอดเขา บันได 1,237 ขั้น
ระหว่างการเดินขึ้น ก็ส่งภาพมาให้เป็นระยะ ๆ ตั้งแต่ก่อนสิบโมงเช้า
พ่อกลับมาบ้านประมาณเที่ยงกว่า
เล่าว่า เจอทั้งคนจีน ฝรั่ง ลิง สุนัข ..
ไปช่วยเค้าถ่ายรูปก็มี ไปโดนลิงแย่งขวดน้ำก็ด้วย
ที่สำคัญ มีรูปมาฝากเพียบเลยยยย

..

วัดถ้ำเสือ จ.กระบี่ อยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองค่ะ
ถ้ามาตามเส้นทางตรัง - กระบี่ จะถึงก่อนตัวเมือง
เป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตอีกที่
คนต่างประเทศนิยมไปพิสูจน์พลังขากันมาก

ที่นั่นมีลิงเยอะ ช่วงเช้าถึงสายจะยังไม่ออกมาให้เห็น
แต่หลังเที่ยง จะมาสังสรรค์กัน และคอยรอแย่งของกินจากนักท่องเที่ยว
แนะนำว่า ถ้าจะพกของกิน ขวดน้ำ หรืออะไรที่คุณว่าสำคัญ ใส่กระเป๋าเป้ไว้ดีที่สุด

..

เอาผลงานพ่อมาอัพแท้ๆ ฮ่าๆ
ของตัวเองยังไม่ค่อยมีอะไรเลย.. อ่อๆ
ก็สีสันของความรักไง

วันที่ 3
"L O V E"
ใช้แหวนที่ซื้อมาวันก่อนได้อีกล่ะ ฮ่าๆ
น่ารักดีนะ  แต่ฉันไม่อยากใส่ .. เก็บไว้ (รอมันพัง??)




วันที่ 4
" ดอกไม้ที่เป็นตัวแทนของความรัก"

แสตมป์อันนี้สวยดี เห็นแล้วนึกอยากเก็บ
ซึ่งนานแล้วที่ไม่คิดสะสมแสตมป์
ภาพนี้เอาไปลง clashot ด้วย ..
ไม่คิดว่าเด่นอะไร แค่ลวดลายน่ารักดี





วันที่ 5
"ของขวัญสำหรับคนที่ฉันรัก"


วาเลนไทน์ทำไมต้องช๊อกโกแลต??
ไม่รู้... รู้แต่ว่า "อร่อยดี"

...

เพราะเมื่อวานซืนนั่งจุ้มปุ๊กถักแก้วกาแฟน้อยไปหลายใบ
ซึ่งก็ประมาณนี้












เวลาทำก็เพลินดี แต่ก็เมื่อยคอด้วย
วางแผนไว้สารพัด ..ห้อยโทรศัพท์ , ต่างหู , จี้ , สร้อยข้อมือ
คือ ..คิดเยอะ แต่มันอันนิดนึง ถ้าทำเป็นอะไรที่ "มนุษย์"ใช้
น่าจะต้องทำมากกว่า อันเดียว

คืนนี้เลยงดถัก มาอ่านหนังสือก่อน(มาได้ไง??)
พักคอมั่งอ่ะ ..เมื่อย
แต่ยังปั้นอารมณ์วาดอิลลัสไม่ได้เลย T^T
อุตส่าห์เปิดโปรแกรมตั้งแต่ตอนสายๆแล้ว เริ่มต้นไว้แล้วด้วย
แต่ยังต่อไม่ได้ .. เฮ้อ

สงสัยต้องหาเพลงที่กระตุ้นอารมณ์ศิลป์เนาะ