นั่งเขียนเมล์หาเหมือนฝัน ยาวกว่าอัพบล๊อกตัวเองอีก
แต่พอเจ้าตัวออน เลยลบหมด 555
จริงๆแล้ว เวลาคนเราไม่สบายใจ เค้าชอบพูดมากกว่าฟังนะ
อันนี้เป็นความจริง..จริงๆ
เมื่อเช้านั่งถักหัวกระต่ายเสร็จ ปาไปเกือบชั่วโมง
ซึ้งล่ะอ่ะ ว่า กว่าจะได้มาซึ่ง 19 บาท ..
มันสมควรทำเป็นอาชีพจริงจังดีหรือไม่
และเพราะงี้ นอนตื่นเย็นอีกจนได้ อ๊ากกกก
แม่ตะโกนปลุกเลยอ่ะ เกือบห้าโมงเย็น -*-
พออาบน้ำลงมา ยังมาบอกแม่ว่า ไม่ปลุกกันเลย
แม่เลยตอบว่า "ก็ไม่รู้นี่ว่านอนพอหรือเปล่า"
-.- น่าจะพอนะ ฉันคิดงั้น แต่หัวค่ำก็ง่วงอีก โอ๊ยๆ
เสียเวลาไปกับการนอนมากมายซะจริง
แล้วคืนนี้ก็ได้ลบเลข 20 ซะที
เดี๋ยวต้องเก็บค่าใช้จ่ายหน่อย หุหุ
พอดีว่าน้องหลับแหละ แล้วก็ได้ไม้ถูแล้ว ลั้ลลากันไป
ที่ทำให้ตกใจนิดนึงก็ตอนไปถูบันได ยืนอยู่บนขั้นบันไดนะ
ไฟดับวูบ.. เฮ้ย ไม่มีไฟฉายติดตัวซะด้วยอ่า
แล้วมืดตึ๊บเลย ตอนแรกคิดว่าใครมาแกล้งปิดไฟ
แต่มันตีสามนะ -.- ไฟตกนั่นล่ะ
แป๊บเดียวก็ติดใหม่ ถูจนเสร็จ ลงมาเห็นเลยว่า พัดลมหน้าห้องนอนดับ
มันเป็นพวกระบบตัดไฟทันที ไม่มีการติดเองอัติโนมัติ
ระบบป้องกันไฟกระชาก แบบนี้อายุยืนยาวมั๊ง
อ่อ.. ไปถึงชั้น 4 แอบเห็นดวงจันทร์ในเงาเมฆ
เลยเก็บรูปเอามาแปะบล๊อก เสียดายก็แค่ ซูมให้ตายก็ได้แค่นี้ -..-
