ขอบคุณพระเจ้าสำหรับวันนี้ ในกลุ่มเรียนพระคัมภีร์เล็กๆ
ที่ทำให้เรายิ่งค้นพบว่า ก็เพราะเค้าต้องการพระเจ้านั่นล่ะ
เราจึงขาดการอธิษฐานเผื่อเค้าไม่ได้
ไม่อยากใส่รายละเอียดมาก ฉันไม่ชอบน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหลงเหลง
(ในบางเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องสำคัญ)
ยกเว้นเรื่องไร้สาระ -0- (อันนี้แหละ ที่ไม่ต้องใส่มาก -.-)
บางครั้งฉันสงสัย
คนที่เราพูดอะไรก็ พยักหน้า เออออ ราวกับเห็นด้วย
แต่ไม่ทำตาม ฟังหูซ้าย ทะลุหูขวา
กับคนที่เราพูดอะไรก็เงียบ เฉย พยักหน้าหงึกหงักบ้าง
แล้วก็ไม่ทำตามอีกเหมือนกัน ฟังหูซ้าย ทะลุหูขวา
สองคนเนี่ย.. คนไหนจะได้อะไรไปมากกว่ากันนะ
ท่าทางจะไม่ได้ทั้งคู่
แต่ว่า ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา มักทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้เสมอ
ดังนั้น คำตักเตือน คำสอน มันอาจตกไปในใจของเค้าบ้าง
อาจไม่คิดตามในเวลานี้ แต่หวังเหลือเกินว่ามันจะผุดขึ้นมาในยามที่เค้าต้องการ
คงเหมือนฉันในวัยเด็ก ฉันร้องเพลงนมัสการของเด็ก เพลงสั้นๆ
ที่มีความหมายลึกซึ้ง แต่เด็กก็ร้องไปอย่างเด็ก เชื่อไหม เชื่อนะ
แต่ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่ง เมื่อชีวิตรู้สึกพบกับอะไรหนักหนา
เหมือนชีวิตมันหนักเกินจะรับไหว ปัญหาอะไรต่ออะไร
ความคิดเหมือนจะมองแง่ดีไม่เจอ.. แล้วเพลง
"ฉันมีพระเยซู ฉันจะไม่หวั่นไหว ..ฉันมีพระเยซู ฉันจะไม่หวั่นไหว
ดั่งต้นไม้งาม..ปลูกอยู่ริมฝั่งธารน้ำ ..ฉันจะไม่หวั่นไหว"
เอ้อ..นั่นสิ ฉันมีพระเยซู ฉันจะหวั่นไหวทำไม ใช่ไหมล่ะ
ขอบคุณพระเจ้าอีกครั้ง ที่ทำให้ฉันได้ขยายใจมากขึ้น
คิดเพื่อคนอื่นมากขึ้น..
เมื่อเช้าพ่อลงมา แล้วก็มาจัดห้องกลาง
ส่วนเก้าอี้ยาวที่วางผ้าที่รอรีด(แต่รีดไม่หมดสักที)
ค้นไปค้นมา เจอถุงผ้าสีเหลือง รู้สึกว่าจะได้มาจากบ้านคุณย่า
ข้างในมีกล่องขนมอาลัว .......งานเข้าล่ะครับท่าน
อาลัวตั้งแต่เดือนที่แล้ว ไม่ได้กินสักนิดเลย
จำได้ว่าพ่อซื้อมา 2 กล่อง คิดว่ากินกันหมดแล้วนะ
ทำไมมันไปอยู่ในนั้น ราก็ขึ้นซะสยองขวัญ
พ่อก็เลือกออกไป 4-5 ชิ้น บอกว่าที่เหลือกินได้
สายตาพ่อ จะสู้สายตาฉัน(พูดจริงๆนะ ไม่ใช่การมองคน)
ฉันเห็นเลยล่ะ ว่ามันเสียทุกชิ้น เลยเอาไปทิ้งถังขยะ
แล้วไงล่ะ.. คุณนายแม่ลุกขึ้นมาเห็น ก็ไปหยิบมา กะจะเลือกอีก
โอ๊ยยยยยยย 555 คนบ้านนี้
พ่อเลยสอนฉันจากบทเรียนนี้ว่า
การที่เราเก็บอะไรที่ไม่ควรเก็บเอาไว้ เราก็จะปล่อยให้มันเสียคุณค่าไป
เก็บผิดที่ ไม่ได้เอาออกมาใช้ประโยชน์ มองไม่เห็น เสียของ
จริงๆแล้ว .. ศักยภาพของคนเรา มันก็คล้ายๆกัน
ถ้าเวลาผ่านไป จนหมดอายุแล้ว จะกลับมาค้นหาอาจใช้การไม่ได้แล้ว
สูญเสียตลอดไป..ก็เป็นได้
อ่อ.. ฉันคงเป็นคนเก็บเองแหละ ประมาณว่า แถวนั้นรกเลยโยนใส่ถุงผ้า
-*- แม่บอกไม่ได้ทำ พ่อก็ว่าไม่ แต่ฉันลืม เลยคงเป็นตัวเองล่ะมั๊ง เหอๆ
ปล. เปลี่ยนธีม(อีกแล้ว 555) อันนี้ฉลองวันเกิดของลาเวนเดอร์หน่อย
วันที่ 28 นี่ล่ะ -0-
อีกปล. เข้าเกมส์ของเพลย์ฟิชไม่ได้สักกะอัน เซ็งเป็ด
