..I Want to Tell You..

คืนนี้เป็นคืนวันเสาร์ .. ถ้านับตามเวลานี่ก็เป็นเวลาเช้าวันอาทิตย์แล้ว
ฉันเพิ่งดูแลน้องเสร็จ   หลับไปแล้วล่ะ เหมือนทุก ๆ คนในบ้าน
ยกเว้นฉัน ..  ครั้นจะอาบน้ำนอนเลยก็ไม่ดี เพราะเพิ่งสระผม
ใจหวนคิดถึงบล๊อกน้อย ที่ฉันละเลยมาเสียนาน ...

เปิดหน้าบล๊อกดู เฮดเดิม บีจีเดิม ที่ทำไว้นานแล้ว
ตั้งแต่สิงหาปีที่แล้วแน่ะ .. (ไปแอบเปิดดูในอัลบั้มในเพจที่อัพเอาไว้)
เห็นแล้วตกใจนิดนึง ที่ปีนี้ ฉันเพิ่งอัพไปแค่ ๓๖ เอนทรี่
นี่ก็เลยครึ่งปีมาแล้ว ฉันใช้ทรัพยากรของบล๊อกไม่คุ้มเลยอ่ะ อิอิ...

....

ว่าแล้วก็มาอัพเดตข่าวคราวกันมั่งเนาะ
ถึงจะพล่ามๆในเพจตลอด แต่จะในนี้ไม่ได้เล่าเลยนี่นา ..

สำหรับหมวด "ชีวิตประจำวัน"
ก็จะว่าเหมือนเดิมก็คงเหมือนเดิมนะ
คิดแล้วก็ขำดี เกือบทุกคนที่เจอฉันจะต้องถามประโยคนี้

"ช่วงนี้นอนตอนไหน? .."

ที่ต้องถามแบบนี้ เพราะฉันเป็นพวกคนกลางคืน
อยู่กลางคืน นอนกลางวัน แต่เวลานอนก็เปลี่ยนๆไปไม่เป๊ะตลอด

ช่วงนี้ถ้าปกติก็ ๗โมงเช้า ถึงบ่ายโมง บ่ายสอง
เวลาเข้านอนจะเร็วกว่านั้นน้อยนัก ส่วนใหญ่จะสายกว่านั้น

ส่วนเวลาตื่นก็เป็นไปตามสัดส่วน ซึ่งก็เฉียดๆสามโมงครึ่ง
เรียกว่า เวลาที่เด็กๆไปโรงเรียน กับเวลาเลิกเรียน เป็นเวลานอนของฉันก็ได้

เวลากินก็เลยเหลือแค่ ๒ มื้อ  แต่ก็น่าแปลกเหลือเกิน ที่แม้จะเหลือเวลากินแค่นี้
น้ำหนักฉันก็ไม่ยักกะจะลดลงเลย (อ่อ .. ไม่ได้ออกกำลังกายไง )
ตื่นแล้วก็มาทำโน่นนี่ที่ตัวเองชอบ(งานอดิเรกที่ทำค้างๆไว้)
ส่วนจะเป็นอะไร เดี๋ยวเอาไปใส่ในหมวดงานและงานอดิเรกนะ
ขึ้นไปทำความสะอาดบันไดมั่ง ลงมาอยู่กับน้อง ป้อนข้าว ทำงานบ้าน
และอยู่กับช่วงเวลานั้นไปจนเช้าวันต่อไป
(มันก็มีที่ไม่ได้อยู่กะน้องตลอดหรอก .. แหม ก็มีเฟซบุคนี่คะคุณ เหอๆ)
มีบางวันช่วงหัวค่ำฉันจะไม่อยู่บ้าน วันพุธไปแคร์บ้านเปิ้ล วันศุกร์ทำแคร์เด็กที่นี่
วันเสาร์เคยไปร่วมซ้อมนมัสการกับอธิษฐานกับเค้า แต่ก็ไม่ได้ทำทุกอาทิตย์
(แล้วแต่ว่าคนแถวนี้จะหลับหรือตื่น)

“งานและงานอดิเรก”
เวลาน้องหลับ ฉันใช้เวลากับการหัดดราฟท์ภาพ เล่นอิลลัสบ่อยๆ
รับจ๊อบเสริมออกแบบนามบัตร ออกแบบป้ายร้าน ฯลฯ ให้คนรู้จัก เพื่อน ๆ
ได้ตังค์มั่ง ไม่ได้เรียกเอามั่ง ..  หลังๆ เค้าก็รบเร้าให้รับเถอะ เลยคิดไปแบบมิตรภาพ
ว่าไป เดือนที่แล้วฉันก็ได้ ๒งานนะ
 งานไม่เยอะ ไม่ใหญ่ ไม่ยุ่ง รวมยอดรายได้ ๒๕๐บาท
ปลื้มใจจัง ตังค์เราหาเอง แต่ยังไม่ถึงรายได้ขั้นต่ำเลยนะ อิอิ
มีบางคืนที่อยากให้ตัวเองได้มีเหงื่อซะบ้าง ก็ไปขัดบันได
 เก็บเศษตังค์เอาไว้ใส่กระปุก
รอไว้เปลี่ยนโทรศัพท์เครื่องใหม่ (แต่ที่พี่นัฐให้มาก็ยังใช้ดีอยู่นะคะ ^^)
 เผื่อๆไว้ หากมีเหตุต้องให้เปลี่ยนจะได้ไม่ช๊อต
งานผ้าเป็นสิ่งที่ฉันสนใจ แต่ฉันสับสนมานาน ว่าควรจะจับทำอะไรดี
พอดีที่ช่วงนี้พี่น้องในโบสถ์หลายคนมีลูกใหม่
ทำให้ฉันคิดอยากจะทำของขวัญให้เค้า
เริ่มจากที่เย็บผ้ารองน้ำลายฝากไปให้ลูกชายอาจารย์ที่พังงา แต่ฉันเลือกผ้าไม่เก่ง 

ลายหวานแหววไม่พอ ดันเย็บโบว์ติดไปอีกแน่ะ .. ลำบากใจคนรับแย่เลย
หลังจากนั้นฉันก็เริ่มหัดเย็บรองเท้าเด็ก ทำรองเท้าตุ๊กตาก่อน .. 

หัดกันตามเสต็บ เปิดตำราทำตามแต่จะเป๊ะเปล่าก็ไม่รู้นะ เพราะอ่านภาษาอังกฤษ
คงจะตกหล่นไปตามสภาพความไม่รู้ของฉันแหละ เหอๆ 

ไม่ใช่แค่รองเท้านะเออที่ฉันทำ ฉันเย็บทั้งชุดของตุ๊กตาเลยด้วย
เท่านั้นก็ยังไม่พอ พลังกำลังมา
 ฉันลงมือตัดเย็บรองเท้าไซส์เด็กก่อน๓เดือนอีกคู่

ตามด้วยผ้ารองน้ำลายอีกผืน ..  แต่ตอนนั้นฉันยังไม่ได้เจอหลานน้อยเลย
ยังไม่พอ ฉันเย็บอีกคู่ กะให้ดูแมนๆนิดนึง จะทำให้หลานชายพี่ปู 

ปรากฏว่า .. พอให้ลอง ใส่ไม่ได้ เท้าเค้ายาวไป ก็เลยเอากลับ มาทำอีกคู่

ซึ่งพอเย็บเสร็จ ฉันก็เปลี่ยนใจไม่เอาไปให้หนุ่มน้อยคนนั้นแล้ว แต่เอามายกให้หนูโยลินแทน
ทดแทนกับคู่แรกที่ฉันทำแล้วเค้าใส่ไม่ได้  หลังจากคู่สีเขียวที่สอง ฉันก็ทำอีก..

มีทั้งคู่สีแดง ที่พอพี่แอนเห็นก็ชอบใจ เอากลับไปให้ลูกสาวลองแต่ใส่ไม่ได้
(เด็ก๖เดือนอ่ะ ใส่ไม่ได้หรอก ) ก็เลยเอากลับมาคืนเปิ้ล เปิ้ลอุดหนุนฉันไปในราคาเบลอๆ
ความจริงฉันไม่ได้จะคิดเค้าราคานั้น (แต่มันก็ถูกกว่าขายทั่วไปนะ) แต่สั่งอีกคู่ไว้

ฉันทำแดงได้อีกคู่ ชมพูอีกสอง ..
ตามด้วยเขียวๆฟ้าๆอีกคู่ .. และหยุดอยู่ที่คู่นั้นก่อน
ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำต่อ ต้องทำต่อแน่
เพราะฉันหยุดเย็บรองเท้ามาทำผ้ารองน้ำลายอีก๓ผืน
จากความตั้งใจที่จะเอามาขายพี่ๆน้องๆในโบสถ์
แต่ชักไม่แน่ใจว่าจะมีใครอยากได้บ้าง
ซึ่งความจริงฉันก็ไม่ใส่ใจอะไรมาก
หากขายได้ก็ดี ไม่ได้ฉันก็เก็บไว้ทำเซตจัดอัลบั้มขายในเว็บ
ใครมีลูกเล็กอีกฉันก็อาจหยิบเอามาไว้ใช้เป็นของขวัญ ..
มันทำได้สารพัดล่ะนะ

จากรายละเอียดที่เล่ามา ฉันมีแนวโน้มสูงที่จะทุ่มกับงานผ้าแนวเด็กอ่อน
ได้รับการสนับสนุนจากแม่และคุณอา
ได้รับคำแนะนำที่มีประโยชน์จากป้าแจ๊วด้วย
บอกจริงๆว่า ที่ขายได้เงินมา รวมๆแล้วยังไม่ถึง ๕๐๐
 แต่ประสบการณ์ทำให้ฉันได้ลองทำสิ่งใหม่ๆ
เป็นสิ่งที่ฉันเองก็รู้สึกดีที่ได้ทำซะด้วยสิ
 นี่ตัดผ้าไว้แล้ว จะเย็บเอี๊ยมให้โยลิน



ก็นางแบบตัวน้อยของฉันออกจะน่ารักซะขนาดนี้
จะให้ใจร้ายไม่ยอมเรียนรู้ตัดชุดสวยๆให้บ้างได้ไง

”