ฉันอยากจะเขียนบันทึกในทุกๆวันของชีวิต
ฉันตั้งใจ แต่ไม่ได้ทำที่ตั้งใจไว้.. ทำไมนะ..ทำไม
บางทีฉันก็มีเหตุผลเยอะแยะมากมาย
แต่บางที เหตุผลง่าย ๆ .. "ขี้เกียจ"
คำสั้นๆ ที่ถ้าปล่อยให้มันงอกเงยขึ้นในชีวิตเมื่อไหร่
รอบๆตัวจะเริ่มไร้ระบบ ระเบียบ และวินัย..
เอามันออกไป๊ !! (เอาความขี้เกียจออกไปน่ะ)
...
.........
เมื่อวานเหมือนไล่ลูกค้าไปรายนึง
คือ ช่วยแม่ทำกับข้าวเพิ่งเสร็จ กำลังจะป้อนข้าวน้อง
แม่ก็แต่งตัวไม่เรียบร้อย ฉันก็ด้วยหัวยุ่งหน้าเป็นมัน
ความจริงก็คือ เราเหนื่อยล้ากันมาก เวลานอนมันไม่เป็นเวลาเลย
พอลูกค้ามาตอนหัวค่ำ ถามอยากดูห้อง มันก็ไม่อยากพาไปแล้วอ่ะนะ
คือบ่อยมากที่มา ขอดูห้องหน่อย เอาไว้เป็นตัวเลือก
แต่จริงๆ เราก็ไม่อยากปฏิเสธหรอก เพราะอย่างน้อยก็เป็นตัวเลือกไง
ถ้าเค้าพอใจเค้าก็เช่า ถ้าไม่เค้าก็ไป มันก็แค่นั้น
แต่เมื่อวานเหนื่อยจริงๆ เลยบอกว่า เค้ามาค่ำไปแล้ว ไม่มีใครพาไปดู
มีแต่รูปให้ดูแบบ บอกได้คร่าวๆ แต่ไม่พาไปดูห้องจริง
เห็นเค้าว่า งั้นมาใหม่พรุ่งนี้ก็ได้ มันเลยทำให้ฉันตั้งใจว่า
วันพรุ่งนี้(ของเมื่อวาน ซึ่งก็คือวันนี้) จะเตรียมตัวให้เรียบร้อย
จะง่วง จะเหนื่อยอะไรยังไงแค่ไหน ก็ต้องพร้อมรับเสมอ
วันนี้ก็เลยพยายามฝืนอยู่ในสภาพเรียบร้อย
ลงทุนแต่งหน้า 555 (ปกติไม่แต่งไง อยู่บ้านไม่ค่อย)
คือ ถ้ามันรู้สึกสวย มันก็รู้สึกว่า จำเป็นต้องอยู่เพื่อให้สวยตลอดใช่ป่ะ
แต่ก็ไม่มีลูกค้ามาสักราย เหอๆ ทำงานบ้าน งุ๊งงิ๊งๆอยู่แถวนี้
โน่น กว่าจะมีมา ห้าทุ่มกว่า หน้าละลายแล้ว
แต่ช่างมันเห๊อะ ไร้สาระแล้วอ่ะนะ 555
ที่ขำตัวเองก็คือ ความเอ๋อมาก จำวันที่ผิด จำไม่ได้ว่าวันนี้วันะไร
เกือบคิดเงินลูกค้าผิดไป แต่ตามไปทวงได้นะ -..-
แต่โดนบ่นกระปอดกระแปดมาว่า ไม่สงสารกันบ้างเล้ย นี่ค่าอาหารพรุ่งนี้นะ
-..- ก็ค่าใช้จ่ายของที่นี่เหมือนกันล่ะค่า
............
2-3 วันมานี้ ฉันคิดถึงคนในอดีตหลายๆคน
คือจะบอกไงดี คนที่มาขอโทษ มันทำให้ฉันไม่รู้สึกอะไรกับเค้าอีกเลย
ทั้งจะแค้นหรือยังรัก มันก็ไม่หลงเหลือ.. ไม่เหลือเลยสักนิด
เรียกได้ว่า ไม่สนใจอะไรเลย
ส่วนคนที่คิดไปเองว่า คงไม่อะไร
จริงๆเหมือนจะได้ยินเค้าขอโทษแบบ..เนียนๆนะ
มันไม่รู้สึกในด้านดีอะไรด้วยนัก ด้านร้ายก็ไม่
เพียงแต่ เวลาฟังเพลงบางเพลง มันจะรู้สึกว่า ..
ความทรงจำช่วงนั้นมันกลับมาหลอกหลอน (บ้ามั๊ยอ่ะ)
แต่มันก็แค่วูบนึงนะ .. ไม่ใช่อะไรที่จะทำให้รู้สึกเจ็บได้อีกต่อไป
ความจริงแล้วก็คือ มันไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรแล้ว
และเราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องคิดอะไรอีกแล้ว ..
แต่เรียนรู้จากความผิดพลาด .. ถ้าความเหงามันทำให้เราทำตัวง่ายๆ
หมายถึงสนใจใครก็ได้ที่มาสนใจเรา เอาอกเอาใจเรา
บทลงท้ายมันไม่เหมือนในนวนิยายอย่างแน่นอน..
............
วันนี้ฝนตก ลมพัดแรงตอนหัวค่ำ
ทำให้รู้สึกหนาวสะท้านเลย ลมที่พัดย้อนทิศทางปกติ
ย้อนพัดออกไปทางหน้าต่างห้องนอน
ตอนแรกก็ดีใจอยู่หรอก คิดว่าไม่ต้องได้กลิ่นขี้แมวแล้ว ..ชะเอิงเอย
ที่ไหนได้ พอตกดึก ลมพัดทางเดิม
T^T เลยปิดหน้าต่างอีกตามเคย
นี่กะว่า พอจะนอนแล้วจะเปิด กลิ่นมันลอยด้านบน นอนกะพื้นนี่ 555
พอจะทนไปได้ .. ไม่จบไม่สิ้นซะทีวุ้ย -..-
ส่วนบันทึกความชื่นใจ มาจากช่วงค่ำที่ไฟดับไปพักนึง
ตอนแรกก็เล่นเนตอยู่ดีๆ ไฟดับวูบไป เครื่องสำรองไฟไม่สำรองอะไรให้บ้างเลย
มีแต่สำรองตัวเอง -..- แดงแจ๊ดๆอยู่เฉพาะตัว ชาวบ้านเค้าดับวูบหายวาบกันหมด
ตอนแรกกลัวว่ามันจะส่งผลกับโมเด็ม กับเนต กับทีวี
เพราะแทบจะเรียกได้ว่า ส่งผลกันเป็นปกติเลย
แต่วันนี้ก็ไม่ แถมนายน้องที่งอแง พอไฟดับกลับเงียบกริบ
ไม่กวน ไม่งอแงสักนิด พาไปอาบน้ำนั่งยิ้มแป้น -0-
อารมณ์ดีกันไปสิท่าน ทำให้เราเห็นว่า..
.. คนที่ไปไหนไม่ได้ ไม่เห็นจะต้องทุกข์ร้อน
แค่ขอให้ได้ความรักและเอาใจใส่ ไม่ต้องพาไปเที่ยวที่ไหน
ไม่ต้องมีของขวัญราคาแพงให้ .. เค้าก็มีความสุขได้แล้ว
ปล. แล้วคนบ้ากล้องก็เล่นกล้อง(มือถือ)อีกจนได้
นี่ขนาดไม่มีกล้องอยู่ในมือนะ -0-
