เหมือนเป็นวันเสาร์ที่เวลาผ่านไปเร็วมาก ..มากจริงๆ
คืนวันเสาร์ได้งีบไปชั่วโมง
ตื่นมาดูแลน้อง แล้ว ก็ไปคุยกะเหมือนฝันอีกนิด
ตอนเราคุยเพลินๆ นายน้องก็หลับ
หันมาเห็น .. ดีจัง งั้นนอนต่อดีกว่า
พอหยิบผ้าห่มเตรียมจะนอน ดันตื่น !!
ยาวๆ ยาวไปเลย
...
ไม่อยากเนือยอะไรมากมาย เทกาแฟลงปากแล้วไปอาบน้ำ
หยิบพวกนาฬิกา น้ำหอม แหวน มาวางถ่ายรูปเล่นไว้ซะหน่อย
เหมือนเป็นช่วงเวลาที่แสนหวาน
ไม่รู้ว่า เพราะเมื่อคืนนั่งคุยเรื่องน้ำหอมกับเหมือนฝันมากไปป่ะนะ..
อีกอย่าง ถ้าreblog ใน tumblr บ่อยๆ จะเห็นรูปสวยๆเยอะ
โดยเฉพาะรูปข้าวของที่จัดวางได้อย่างเก๋ไก๋ ..
ฉันก็พยายามทำ แต่งานนี้รู้สึกว่า การวางองค์ประกอบยังไม่ผ่าน
ถ้ามาโครมันก็โอเค แต่ถ้ามีหลายชิ้นล่ะ ..ต้องวางยังไง ถึงจะดูไม่ตั้งใจ
...
ออกจากบ้านกับแม่เกือบแปดครึ่ง
ขนาดว่า เราว่าเราไปเกือบจะช้ากว่าที่เค้าบอกแล้ว
ก็ยังนับว่าเป็นกลุ่มแรกๆที่ไปถึง
อ่อ ไปรถยนต์นะ เพราะมอไซด์ยางแบน ร้านก็ปิด
ฝากน้องไว้กับตู่แล้วให้พ่อขับรถไปส่ง จริงๆมันไม่ไกลหรอก
แต่เดินไปไม่อยากเหงื่อไหลแต่เช้า เดินกลับอ่ะพอได้
ความที่หน้าใหม่ พวกกรรมการชุมชน เลขา ฯลฯ ไม่เคยเห็นหน้าเรา
ก็แค่ตอนไปเลือกตั้ง ใครจะไปจำหน้ากันได้เนอะ ...
เค้าก็เลยให้ลงชื่อไว้ มาเห็นจะๆว่า ฉันตกสำรวจไปจริง
ไม่ใช่ว่าไม่สมัครนะ กองทุนพัฒนาบทบาทสตรีเนี่ย สมัครออนไลน์ด้วย
มีชื่อแม่ แต่ไม่มีชื่อฉัน .. อะไรที่จะขาดหายไป คือ
สิทธิ์ที่จะเลือกตัวแทนของชุมชน แต่สิทธิ์ที่จะรับการช่วยเหลือหรือเรื่องอื่นๆเค้าว่ามี
ตลอดรายการ ฟังทั้งคำชี้แจงเรื่องว่า ระบบการเก็บข้อมูลผิดพลาด
แยกชุมชนลำบากบ้าง คนสมัครใส่ชื่อสกุลผิดไปจากทะเบียนราษฎร์บ้าง
สารพัดจะฟัง แม่ก็เลยยกมือถามเค้าว่า แล้วที่ตกหล่นไป ทั้งที่สมัครแล้วนี่ล่ะ
จะให้ทำยังไง ถ้าต้องการจะมีสิทธิ์ เค้าก็ให้คำตอบไม่ได้
กลายเป็นว่า ... มีสิทธิ์นะคะ แต่ไม่มีสิทธิ์เลือกตั้ง
ฟังดูก็งงๆ แต่จริงๆนะ ถ้าอยากจะของบประมาณอะไรเพื่อการพัฒนาอาชีพ
ก็ต้องรออีก เพราะเค้าบอกว่า "งบยังไม่มา"
ที่แน่ ๆ โดนชวนไปปลูกต้นไม้ ไปทำสาธารณกุศล ไปเลือกตั้งอีกรอบ
(ไม่ไปง่ะ ไม่มีสิทธิ์นี่คะ)
แล้วก็จะได้ยินคำพูดแนวตัดพ้อ บ่นหน่อยๆ อยู่เรื่อยๆ ฮ่าๆ
แบบว่า คุณตาที่เป็นเลขาชุมชน แกบอกว่า แกต้องขี่มอไซด์ไปจ่ายแจกจดหมายเชิญ
ตั้งหกสิบรายชื่อ .. ใช้เวลาสามวันแน่ะ แต่วันนี้คนมาแค่ยี่สิบ มีสิทธิ์ออกเสียงแค่สิบสี่
อยากบอกว่า มีป้าคนนึงแกได้จดหมายเชิญ แต่พอมาเช็ครายชื่อ ดันไม่มี
แม่ได้ยินแกบอก "ไม่มีชื่อ งั้นกลับ" หันหลังไปอีกที ป้าไปแล้ว
เป็นอันว่า มีคนเสนอตัวเป็นตัวแทนสองคน
คนแรกเป็นป้าที่ทำงานอยู่กะชุมชนนี่แหละ อีกคนเป็นเจ้าหน้าที่จาก กศน.
คือคนที่นั่งชี้แจงปัญหาเหตุผล แต่แก้ไขอะไรไม่ได้นั้นอ่า
แล้วเค้าก็ชนะไป แต่มันยังไม่หมดเรื่องหรอก ต้องไปเลือกตั้งระดับ ตำบล อำเภอ จังหวัด
สูงกันขึ้นไปเรื่อย แล้วระดับนี้จะมีบทบาทเป็นตัวแทน ตัวทำงานของจริง
เนื่องจากงานนี้เป็นเรื่องของ จิตอาสา แม่ก็เลยคิดว่า คนสาวน่าจะไหวกว่า
ดูแอคทีฟ แสดงความกระตือรือล้น
ก่อนจะกลับแม่ก็ไปถามข้อมูลเรื่องคล้ายๆประกันชีวิตชุมชน
มีแนวนี้อยู่สองโครงการมั๊ง อันแรกปีละร้อย ตอนตายได้ไปห้าพัน
อีกอัน วันละบาท ถ้าเข้าโรงพยาบาลได้คืนละสองร้อย
เป็นอะไรที่เน้นสำหรับชุมชน และคนรายได้น้อยๆ (คนรวยก็คงทำประกันชีวิต?)
...
ก่อนจะกลับขอไปซื้อกาแฟที่เซเว่นก่อน แล้วถึงเดินย้อนกลับมา
ปรากฏว่าแม่เดินขึ้นไปรอบนเนินแล้ว ..
ตรงนี้เป็นถนนควน(ภาษาใต้ แปลว่า เนิน)วัดแก้ว
ริมถนนเลยเป็นกำแพงวัดสีขาวดูสวย ร่มไม้ที่ปกคลุมถนนทำให้ร่มรื่น
การเดินปีนควนเลยไม่ยากมากมายอะไรนัก
พ้นควนแล้ว เป็นส่วนหน้าวัด ฝั่งตรงข้ามเป็นหอศิลป์ของที่นี่
ได้ยินเค้าเล่าร่ำลือว่ามีงานสวยๆ ภาพวาดของศิลปินที่มีชื่อเสียงบางคนมาโชว์หลายครั้งแล้ว
แต่ไม่เคยได้มาดูสักที .. ได้แต่ผ่านไปผ่านมา
ส่วนกำแพงโรงเรียนก็ใกล้เสร็จแล้ว
ฉันเล่ายังนะ ว่าพ่อได้กะเค้าช่องนึง ท๊อปเค้าจองเผื่อ .. เตรียมตัวดูผลงานพ่อได้เลย ฮ่าๆ
แต่ว่านะ ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าจะวาดอะไร ..??
...
กลับออกมาสิบโมงครึ่ง ยังมีเวลาเป็นชั่วโมง แต่ไม่ได้เตรียมถ้วยไว้ให้เด็กทำของเล่น
เลยให้วาดรูปท้องทะเลของฉัน .. ขนาดนั้นก็ยังระบายกันไม่เสร็จ
ถ้าไม่มัวแต่คอยรบกัน น่าจะเสร็จอยู่หรอกนะ
เป็นอันว่าเก็บไว้ก่อน อาทิตย์หน้ามาต่ออีกที
ส่วนงานประดิษฐ์ ฉันกะให้ทำตุ๊กตาจ๊ะเอ๋ แต่แก้วเจเล่ของฉันมันอ่อนจัง
เลยให้เด็กไปเก็บแก้วน้ำที่แข็งหน่อยมา ..ขอไม้ลุกชิ้นเจ้าผักบุ้งไว้ด้วย
ห่วงแค่ .... จะลืมกันรึเปล่า??
อ่อ เอาของฝากจากเด็กมาอวดหน่อย .. ปลื้มแท้ อิอิ
นนท์กับบอยไปช่วยร้านของเล่นในตลาดนัดขายของ
เป็นร้านแนวมือสอง ..ร้านที่ฉันเคยได้ที่ติดตู้เย็นมาคราวก่อน
เจ้าของร้านก็เลยทั้งลดทั้งแจกของเล่นให้เด็กๆ ..
นี่ก็เลยเอามาฝากครูกัน น่ารักดี พวกโฟมๆเป็นของบอย ส่วนยางลบเป็นของนนท์
มีม้าสีชมพูด้วย เอามาให้ดู เลยขอซื้อต่อ ..มีการไม่เอา จะยกให้ฟรี
ใจดีจัง ฉันเลยเลี้ยงไอติมทอดไปถ้วยนึง(ราคาเท่ากัน) แต่เค้าก็เอาตังค์ตัวเองจ่าย
เป็นอันว่า ยี่สิบที่ให้ไป ......นายเอสเอาไปกิน (ซะงั้น )
...
ตอนเย็นพานนท์ติดรถพี่โอ๋ไปลงถนนคนเดิน
คือ ญาติๆเค้ากลับกะคุณนกตั้งแต่รอบแรกแล้ว คุณนกแกไปประชุมเหมือนฉันกับแม่
แต่ของเค้าจัดภาคบ่าย คนอื่นต้องพากลับก่อน เพราะเค้ากลัวจะกวนฉันหนัก
เหลือเจ้านนท์อยากอยู่เล่นกับครู =..= (หรืออยากเล่นตุ๊กตากันแน่เนี่ย)
แต่ความที่ไม่อยากจะหลับไปซะก่อน แบตใกล้หมดเต็มที
เลยชวนนนท์ไปถนนคนเดิน ...มีรูปมาอัพให้บล๊อกนี้ล้นอีกประมาณนี้
ไปเร็วนะ ทันเค้าเคารพธงชาติกันด้วย คนไทยน่ารักยืนตัวตรงกันหมด
เพลงจบก็แยกย้ายไปทำภาระกิจกันต่อ
อ่อ จุดประสงค์ที่จะไปเนี่ย จะไปหาน้ำหอม
ขวดเก่าหมดแล้ว ก็แนวซีซีนี่แหละ
ได้แล้วก็เลยไปซื้อขนมครกฝากน้อง เดินต่อไปอีกหน่อยเห็นแมวนอนบนแผงภาพวาด
ฮาดีอ่ะ มันหลับจริงจังมากมาย ..
ก่อนจะกลับ เดินเข้าร้านต่างหู แต่ได้แหวนมาหกวง ..
เค้าขายวงละยี่สิบ ฉันรู้ต้นทุนนะ ถ้าเค้าจะลดให้นิดดดด ก็ดีหรอก
แต่ไม่เป็นไร ถ้าเราเต็มใจจ่ายแสดงว่าเราพอใจแล้วใช่ป่ะ?
เซตนี้มีฝากเพื่อนวงนึง ให้คุณนกแกเลือกให้ เพราะฉันงมอยู่เป็นนาน
จริงๆเห็นพวกแหวนวินเทจแล้วอยากจะเลือกแต่แนววินเทจ
ดันหันไปเห็นพวกสีหวานๆ สไตล์สีพาสเทล อดไม่ได้หยิบมาอีก
(อย่าอดไม่ได้บ่อยๆ ..........)
