..Enough is enough..

เมื่อวานมุทำงานบ้านแบบบ้าคลั่ง
(แลเว่อร์เนอะ.. แต่จริง)
คือ พอค้นพบอะไรบางอย่าง แล้วมันหยุดไม่ได้ที่จะยิ่งค้น
ยิ่งค้นก็ยิ่งพบ .. พบความว่างเปล่า มันว่างซะจน
ใจฉันรู้สึกโหย .. พยายามทำงาน ๆๆ
ไม่อยากให้สมองต้องคิดอะไรตามสิ่งที่ค้นเจอ
ถึงมันจะว่างเปล่า (ด้วยสาระ) แต่มันก็มีอะไรหลายอย่าง
ที่ทั้งฉุดกระชากให้สติและคำเตือนเก่า ๆ กลับมา...

ฉันยังพยายามต่อสู้ .. ดิ้นรนว่า มันไม่ใช่
และมีโอกาสที่ดีกว่าซ่อนอยู่ ฉันจะทำให้เต็มที่จนถึงที่สุด

แล้ววันนี้ .. ฉันก็พบว่า ...
มันเหมือนเรื่องบังเอิญที่ไม่บังเอิญ
ทุกอย่างผิดคาด ผิดพลาด ไม่เป็นอย่างที่คาดหวังไว้เลย...
และแทบทุกอย่าง เป็นสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมได้ของเรา

ไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไหร่ มันไม่มีอะไรดีขึ้น
สิ่งที่ต้องทำเวลานี้ ไม่ใช่การยอมแพ้
แต่เป็นการยอมรับความจริง
คำเตือนทุกสิ่งถูกต้อง ..
ไม่ผิดไปจากประสบการณ์ของผู้รู้เลยสักข้อ..

ไม่จำเป็นต้องคิดค้นหาอะไรต่อไปอีก
เพราะสุดท้าย ยิ่งค้น ก็ยิ่งพบว่า .. มันว่างเปล่า
และไม่ว่าจะนานสักแค่ไหน
ความว่างเปล่านั้นก็ไม่สามารถเติมเต็มตัวของมันเองขึ้นมาได้ ....

ฉันได้ข้อสรุปอย่างที่ว่านั่นล่ะ ..
ส่วนจะเรื่องอะไร ก็ไม่สำคัญอีกแล้ว

เมื่อเช้าไปนอนไม่สายนะ
แต่เพราะสระผมก่อนขึ้นไปนอน แปดโมงครึ่งแล้วผมก็ยังไม่แห้ง
เลยต้องยอมแพ้ .. ขอนอนก่อนล่ะกัน ไม่ไหวจริง ๆ
นอนทั้งผมชื้นนั่นแหละ (ไม่อยากเป่า ไม่อยากหนีบ ไม่อยากผมพัง)
แต่ยอมนอนหัวเปียก .. เออน่ะ  ฮ่า ๆๆ

ตื่นไม่ช้า แต่ล่ม ๆ อยู่ไง
ครุ่นคิดมากเกิ๊น .. พอคิดเรื่องดี ๆขึ้นมาได้
เลยเงยหน้าขึ้นเห็นเอ็นยืด วางไว้บนชั้นหลังตู้นั่นเอง

จะเอามาซ่อมสร้อยข้อมือคริสตัลที่เหมือนฝันส่งมาให้
หลายปีแล้ว แต่ยังสวยพริ้งวิ๊ง ๆ อยู่เลย
ฉันชอบนะ ใส่บ่อย จนวันอาทิตย์น่ะแหละ ใส่แล้วขาด
เลยต้องเก็บไว้ เพิ่งได้ซ่อมวันนี้

หัวค่ำชวนแม่ไปห้างดอกบัว จะไปซื้อเบบี้ออยล์ขวดใหม่
ขวดเก่ายังไม่หมดหรอก แต่ซื้อมาสำรองไว้ก่อน
เพราะใช้เปลืองมาก ก็นะ ...

สืบเนื่องจากวันก่อนที่แชร์ลิงค์เกี่ยวกับประโยชน์ของเบบี้ออยล์
พอตั้งใจใช้จริงจัง ใช้ทุกครั้งหลังอาบน้ำ
ผิวดีขึ้นมาก ไม่ค่อยแห้ง
กำลังเพียรพยายามทำให้หัวเข่าและข้อศอกไม่แห้งกร้านอีกต่อไป

 สรุปว่าใช้ดี

แต่ขวดนี้ลดราคา เพราะเป็นของรุ่นก่อน
รุ่นเปลี่ยนฝาใหม่มาแล้ว แต่ไม่ซื้อ ... (เอาถูกไว้ก่อนเนาะ อิอิ)

เดินเลือกของไปมา ได้น้ำหอมมาอีกขวด
อันที่จริงชอบกลิ่นขวดคริสตัลนะ ห้าสิบกว่าบาท
แต่ไม่ซื้อ เพราะกลิ่นมันคล้ายกับของOPที่ซื้อเดือนก่อน

เอาขวดนี้แหละ ทั้งรูปหอไอเฟล ทั้งสีชมพู ทั้งปารีส
(สงสัยตัวเอง .. ซื้อของแบบมีเหตุผลอะไรแบบนี้??)

ตอนแม่จ่ายเงินก็แว๊บไปหยิบหนังสือเล่มนี้มา
เล่มที่ตั้งใจไปหาตอนแรก ไม่เจอ .. ก็นั่นแหละ
เลยอยู่ข้างบนที่ขึ้นต้นไว้นั่น เลยล้มเลิก 

ออกจากร้านมาเดินซื้อของกับแม่แล้วนะ
แต่ก็วุ้ย .. สักหน่อย เดิมจะหยิบของนิ้วกลม
แต่ว่า .. ไงดีล่ะ  เอาเล่มนี้ก่อนล่ะกัน
รู้หรอกว่าหนังสือเค้าดี แต่เห็นเฉพาะหัว
มันมีอีกเล่มมั๊งที่พอวางปกต่อกันแล้วได้รูปเต็ม
อันนั้นไม่เห็นนะ ..   น่าจะหัว กับใจ  .. เดาว่านะ
เลยไว้ก่อน ๆ อ่านข้อความของเค้าในเพจก็มีอะไรดีๆ ให้ตามเยอะ

ส่วนเล่มนี้ .. (ขึ้นก็เล่าแต่ของนิ้วกลม ปานกะซื้อมา ก๊าก)
ยังไม่ได้อ่านค่ะ จะอ่านชีวิตคิดบวกสไตล์ดร.แดนให้จบก่อน
คงจะได้ทำรูปอัพแล้วแท๊กชาวบ้านอีกเยอะเลยล่ะ..
(ใจดีไป เจ้าของหนังสือเค้าจะแย่ไหมนี่ เหอๆ)

เกือบดึกประชุมกันในบ้าน ฉันแทบจะนั่งหลับให้ได้
ก็หลับแหละ โงกเงกสุด ๆ เลย
พ่อชวนอ่านพระคัมภีร์เกี่ยวกับยุคสุดท้าย กับเวลาที่เรามีเหลือน้อย
ต้องดำเนินชีวิตอย่างไรกัน มันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ต้อง
“ทนจนถึงที่สุด” ซึ่ง แม้แต่ “ทน” เฉย ๆ ฉันยังไม่ค่อยทน
ต้องกลับใจและติดสนิทกับพระเจ้ามากขึ้นทุก  ๆวัน

แต่นะ พอเลิกประชุม ฉันกลับไม่รู้สึกง่วงมากนัก
เลยทำงานบ้าน ล้างจาน กวาดถูบ้าน
ดูจากการตอบรับของแม่เมื่อวาน แม่ชอบมาก บ้านสะอาด
ก็บางครั้งฉันมัวแต่สนใจงานของตัวเอง
ทั้งงานจริงและงานอดิเรก
คือ พอจัดเวลาจริง ๆ ไม่เปลืองกับการใช้ไปกับเรื่องไร้สาระ
ฉันมีเวลาทำอะไรได้จนเกือบครบ ขาดก็แต่ไปเย็บผ้าข้างบน
นี่ก็ตัดผ้ากุ๊นไว้เสร็จแล้ว รีดแล้วกลัดติดรองเท้าแล้วเย็บต่อได้เลย
(คิดว่าจะทำพรุ่งนี้ แต่คงต้องดูสภาพตัวเองด้วย เพราะพักนี้นอนมาก)

เสร็จงาน ก็มาดราฟท์รูปต่อ เมื่อคืนก็ทำนะ
แต่สองคืนแล้วที่ทำงานชุดของขวัญ ๓๑ ชิ้น เป็นเซตที่ไม่ได้รีบเอาลง
แต่จะทยอยปล่อยตลอดเดือนมกราคม
ความจริงจะปล่อยเดือนธันวาก็ได้นะ  แต่กลัวไม่ทันไง มีอย่างอื่นต้องทำอีก

เอาภาพบางส่วนมาอวด .. คนดูก็คงไม่รู้หรอกว่าเป็นรูปตัวเอง
จะมีบางคนที่ไม่รู้อะไรเลยด้วย ฮ่า ๆๆ
ฉันตามส่องเก็บภาพเพื่อน ๆ ไว้หลายแล้ว  กับคนรู้จักก็ด้วย
พอหลังคริสตมาส จะจัดโพสต์บอก หุหุ (ตื่นเต้นทั้งที่งานยังไม่ได้ครึ่งเลย)
พยายามตั้งใจว่า เสร็จโปรเจคนี้ ฉันจะได้ยอดคนไลค์เพิ่มขึ้นครบ ๑๐๐ สักที(แหม๋ ... หวังน้อยเนอะ เหอๆๆ .. ก็เจ็ดสิบกว่ามาตลอดปีเลยอ่ะ  T^T))