..Blue RUFFLED BAG..

วินัย ๆ จะทำอะไรให้สำเร็จต้องรักษาวินัย
อย่างน้อยวินัยอันนี้ที่ฉันพูดถึงก็คือ..
วินัยในการอัพบล็อกนี่แหละ

วันนี้ได้เย็บกระเป๋าสักที  แต่แค่ทำแถวแรก
แม่ก็มาถามว่าทำอะไร พลางมองแบบว่า..
“เปลืองผ้านะ” อะไรประมาณนั้น

แต่ฉันก็ไม่แคร์หรอก เพราะตัดไว้แล้ว ฮ่าๆ
ถึงจะไม่อยากให้ทำก็ไม่ทันแล้วค่า

พอทุกคนหลับ ฉันก็ย่องไปเย็บต่อที่ห้อง
ไม่อยากให้ชักช้า เพราะลำพังที่ค่อย ๆทำมานี่
ก็ใช้เวลาตั้งหลายวันแล้ว

กระเป๋าใบนี้พ่อเก็บของเก่าชาวบ้านทิ้งไว้
ครั้นจะหยิบมาเดินถือไปถือมาก็คงไม่เหมาะ
เพราะเป็นของเด็กนักเรียน ตราโรงเรียนก็ปักเห็นเด่นชัด
พอมาเย็บแบบนี้ ส่วนฝั่งตราโรงเรียนเราก็หันเข้าตัว
เป็นอันจบเรื่องไป

ต้องพยายามทำใจว่า สิ่งที่เราชอบทำหลายอย่างมันมีต้นทุน
แม้ไม่ได้ไปรบกวนอะไรเค้ามากมาย แต่ถ้าเค้าไม่เห็นด้วย
เราก็เลี่ยง ๆ ไปทำไม่ให้เค้าเห็นซะ (ไม่ใช่เรื่องบาปนะ = =)
ส่วนหากถ้ามันไม่จำเป็นจะต้องทำ ก็ไม่ต้องไปทำ

ลืมเล่าตอนไปแคร์
วันนี้แลคึกคักนักร้อง(ไห้)จัง
คงเพราะเจ้าตัวเล็กไม่ค่อยสบาย
แต่เค้ามาเข้าแคร์เงียบ ๆอยู่ตั้งพักนะ

ขำดีที่โยเอลไม่ยอมไปโรงเรียน นอนไม่ยอมลุก
อ้างว่า อยากอยู่บ้านกับยาย
งงก็แต่ทำไมไม่มีใครจัดการพาไป เพราะเค้าไม่ได้ป่วยอะไร
เด็ก  ๆถ้าไม่เข้าใจเรื่องวินัย ก็จะพาลใช้แต่ความรู้สึก อารมณ์
ในการตัดสินไปซะทุกเรื่อง

แต่วันนี้พี่โอ๋ก็มีวิธีสอนแบบที่ดีมาก ๆ
คือเปิดพระคัมภีร์สุภาษิตสอน น่ารักดี
เค้าก็ฟัง อยากมีปัญญาเนาะ งั้นต้องไปโรงเรียน
เค้าบอกลุงโอ๋ว่า เค้าจะไปโรงเรียนก่อนแล้วค่อยกลับมาอยู่กะยาย
(เออ เก่งวุ้ย เข้าใจด้วยอ่ะ)

ฉันให้เค้าเก็บของเล่นใส่ตะกร้า แล้วก็ปรบมือให้
แหม ๆ เขินใหญ่ มากอด เอิ๊ก ๆ
เขินจัง วันนี้ผู้ชาย(ตัวเล็ก)มาขอกอด  ฮ่า ๆๆ
ดีนะยังไม่หอมแก้ม ขี้มูกมาเต็มเลย .. ป้ากลั๊ววว

แล้วเช้านี้ก็ดราฟท์เจ้าบ่าวเสร็จเรียบร้อย
คิดว่าพอจะมีเค้าบ้างนะ อาจไม่เป๊ะแบบสวยหล่อมากมาย
แต่พอดูได้  ดีกว่าปีแรกที่ทำให้หน่อย
คิดว่าตอนนั้นเค้าคงไม่ค่อยดีใจสักเท่าไหร่ ฮ่าๆ

แต่อันนี้น่าจะพอโอเคเนาะ ..
ดันนึกขึ้นได้ตอนอัพไปแล้วว่าคิดจะทำภาพเงาใต้คางอีกนิด
แต่ว่านะ .. ยาวแล้วววววว  ล่ะ

ปล.รูปในเมกกะโปรเจคส่งไปให้สองคนแล้ว
ส่วนจะรับรู้อะไรกันไว้บ้าง .. ก็แล้วแต่แล้ว
แต่ฉันต้องทำให้ครบก่อน ถึงโพส