..Green Sunday..

เมื่อวานหายหัว  เหตุเพราะรบกับความคิดตัวเอง
แหม่ .. จะว่า อุตส่าห์มีหนังสือคิดบวกอยู่ในมือแท้ ๆ
ยังจะคิดลบอีกเนอะ .. ก็นะ มันเป็นช่วงพยายามจะคิดบวก
พอคิดไม่ไหว เหนื่อยใจ เหนื่อยความคิด
เลยไปนั่งหนีบผม (เกี่ยวกันตรงไหน?)

กะว่าผมตรงแล้วนะ คือสระแล้วมันฟูตลอด ขอตรงบ้างเถอะ
แล้วก็นอน (อ่านหนังสือแหละ รู้เรื่องไม่รู้เรื่องก็อ่านไว้ก่อน)

เลยได้พัก หลับตีสามตื่นเกือบเก้าโมง
เป็นอีกอาทิตย์ที่อยู่กับน้อง เพราะเค้าเป็นร้อนใน
อยากให้เค้านอนหลับ เลยไม่ปล่อยไว้คนเดียว

จนบ่ายเลยล่ะ พอน้องหลับก็ได้ออกไปเจอชาวบ้าน

............

จริง ๆ ไม่กะออกไปหรอก แต่พ่ออุ้มโยลินมาเยี่ยม
แต่ฉันอุ้มเค้าก็ร้องไห้  เลยส่งกลับ ฮ่าๆ

สงสารเด็กน้อย ก็ไม่คุ้นหน้า ไม่คุ้นที่ สารพัดเนาะ
ออกไปเจอเค้า ก็ยังร้องอยู่ (ร้องตอนไปเอามาอุ้มนี่ล่ะ)
สรุปว่า เค้าง่วงนอน หิวด้วย แล้วก็เพิร์สเต็มแล้ว
พอจับเปลี่ยนผ้าอ้อม นอนกินนม ก็สบายใจไป

เวลาอุ้มเด็กแล้วเค้าร้องไห้
จะรู้สึกกังวลว่า เราทำอะไรไม่ถูกใจหรือเปล่า
หรือเค้ามีอะไรไม่สบายตัว

ปกติเด็ก ๆ สื่อสารด้วยเสียงร้อง ภาษากาย
ความคิดที่ยังไม่ซับซ้อนของเค้า ทำให้เราเข้าใจได้ว่า
ที่ร้อง ก็เพราะเป็นไม่สบายตัว
กำลังเพลิน ๆแล้วโดนขัดจังหวะ ง่วงนอน หิว ตกใจ
ก็เดาไปตามประสาคนเลี้ยงเด็กได้ แต่ไม่มีลูกของตัวเอง

วันนี้เห็นคุณแม่ลูกสองป่วน
เพราะคนโตก็วุ่น คนเล็กก็ง่วงเลยโยเย
นึก ๆแล้ว .. นับถือเค้าเลย ไม่ใช่แม่คน
ไม่ได้เลี้ยงเอง คงจะไม่มีวันเข้าใจ

............

ตอนเย็น พ่อชวนไปเที่ยวที่ดินของโบสถ์
ไปดูต้นไม้ใบหญ้า เก็บผัก อะไรทำนองนั้น

คุณนกกับนนท์ก็ไปด้วย สองคนนั้นไปหลายรอบแล้ว
จะมีฉันนี่แหละ ผ่านบ่อย ได้ยินเรื่องมาตลอด แต่ไม่เคยไป

ไปถึงก็หาเก็บผักก่อนเลยคร๊าบบ  ได้กระเพรามาเต็มตะกร้า
(ก็ใบไม่โตอ่ะนะ  ผัดได้สักจานแหละ  อิอิ)
แล้วเค้าก็พากันปีนลงไปข้างล่าง มันเป็นเหมือนแอ่งน้ำ

คือ ที่ตรงนี้เจ้าของเค้าถมที่ขึ้นมาน่ะ  เลยสูงกว่าเดิม
ส่วนอื่นก็เป็นที่ลุ่ม มีน้ำกร่อยไหลเข้ามาขังด้วย

รอเค้าเก็บผัก เลยหันมาถ่ายรูปเงาตัวเองเล่น
อืม .. คิดถึงตอนเรียนหนังสือเลย
เวลาเข้าแถว ฉันหาอะไรเล่นเรื่อย ก็เงานี่แหละ
นิ้วป้อม ๆ สั้น ๆ ของฉัน มันดูเรียวยาวดีจัง .. ในเงา
ความสุขเล็ก  ๆของเด็กคนนึงเวลาเข้าแถวหน้าเสาธง

เก็บผักกันเสร็จก็ไปเดินสำรวจพื้นที่แถวนั้น

ส่วนฉันก็เงยหน้าถ่ายฟ้า ถ่ายต้นไม้ไปเรื่อยเปื่อย
แถวนั้นอากาศแบบชนบทนะ  .. กลิ่นก็ชนบท
มีวัวด้วย อยากไปถ่ายรูปแต่มันอยู่เกือบปากทาง
ส่วนที่ดินนี่ลึกเข้ามาหลายร้อยเมตร
แล้วรองเท้าฉันก็ติดดินไปหมดล่ะ เหอ ๆ เลยอดเลย

เห็นต้นลูกฉิ่งยักษ์ด้วย (พ่อเรียก)
พ่อว่า มันตระกูลมะเดื่อแหละ .. แต่มันใหญ่เกิ๊น
ฉันว่า มันสูงไปหรอก พ่อเลยไม่อยากจะเก็บ
แต่น่าสนใจมากนะ เพราะเต็มต้นเลย แต่ก็สูงจริง ๆ
หากปีนได้ก็เสี่ยงหล่นน่าดู ฮ่า ๆๆ

............

กลับมาก็ดูแลน้องต่อ 
ขำดีนะ พอตัดสินใจออกไปเจอพวกพี่น้อง
ก็เลยได้เปลี่ยนมุมมองความคิด
บางทีฉันมันก็เพี้ยนกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

วันนี้ก็เลยได้ขายสลากไปอีก ๒๐๐ บาท
แถมคุณนิกยังเอาของมาเสริมทัพอีกแน่ะ
ฉันน่ะ ค้นของตัวเองจนเกือบหมดแล้ว
แต่ยังไม่หมดนะ อิอิ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นของผู้หญิง
ยางรัดผม กิ๊บเกิ๊บ เอาไปจัดขายหมด ฮ่า ๆๆ

กำลังใจดี ๆ จากความสามัคคีของพวกเค้า
ทำให้ฉันรู้สึกดีมีกำลังใจมากขึ้น
ต่อไปจะพยายามยึดให้ถูก ไม่ใช่ที่คน แต่ที่พระเจ้า

............

คืนนี้ก็เลยทำภาพได้อีก ๒ แต่อัพแค่หนึ่ง
จาก ๓๐ ก็เหลือ ๒๙ แล้วล่ะ
ไปตามเก็บรูปใครต่อใครมาไว้อีก 
ก็ตั้งใจอ่ะนะ ว่าจะทำให้สำเร็จ

อีกอย่าง หากได้ไปค่ายช่วงต้นเดือนหน้า
เวลามันจะหายไปเป็นอาทิตย์ เพราะแน่นอนว่าฉันไม่ได้เอาคอมพ์ไป
หรือหากเอาไปจริง จะเอาเวลาตรงไหนมาเล่น??
(ใจก็อยากเอาไป แต่ใครจะมาธุระเฝ้าให้เรา
เพราะไปกับพ่อ แต่ก็เหมือนไปคนเดียว ถ้าเค้าเอาตัวเราไปทำงาน ..คนเดียวจริงๆ)

เอ่อ .. จะได้ไปเปล่าก็ไม่รู้ เยอะซะแล้วฉัน ฮ่ะๆ
เอารูปล่าสุดมาอวดดีกว่า

เป็นเด็กน้อยผมสีทองตัวเล็กน่ารัก
เด็กโปรยดอกไม้ตัวจริงแหละ  แต่เค้าไม่ได้ถือตะกร้าไว้แค่นั้น
ต้นฉบับน่ารักมาก  อยากจะทำส่วนกระโปรงให้เหมือนนะ
แต่ลอกของเค้ามาจะหมดแล้ว เปลียนบ้างเนาะ..(อย่างกะแตกต่าง)
จริง ๆ ทำภาพเด็กไม่ง่ายเลยนะ
เพราะกลัวจะไปลดทอนความอ่อนใสวัยเยาว์ของเค้า
ส่วนผู้ใหญ่ หากไปลบร่องรอยอะไรออกไปบ้าง ก็ไม่ค่อยถือกันนัก

ปล.วันนี้วันจันทร์ อยากไปห้าง ไปซื้อหนังสือ
จะเก็บไว้ ทดสอบอะไรสักอย่าง .. ก็แค่อีก ๔๑