ตัวนึงด่างๆดำๆ อีกตัวสีขาว แมวก็จ้องคน คนก็จ้องแมว
เลยนึกขึ้นได้ว่า วันก่อนเห็นแม่บอกว่า ได้ยินเสียงแมว
สงสัยเจ้าพวกนี้เอง ..
ตอนเห็นน่ะก่อนจะออกนะ แต่พอไปเอากล้องมา แล้วเปิดประตูออกไป
เจ้าตัวด่างๆดำๆ รีบโดดไปซ่อนด้านหลังทันที
เจ้าขาวนั่นลุกไม่ทันมั๊ง 555 เลยกลายเป็น "แมวแบบ" ให้ฉันไปเรียบร้อย
เห็นแล้วขำดี มันเล่นจ้องไม่กล้าคลาดสายตาเลย
ลักษณะจะกลัวมิใช่น้อย เอิ๊กๆๆ
ตอนนี้ยังไม่ได้จัดการอะไรนะ แต่คงต้องไปหาคนช่วยรับเลี้ยงล่ะนะ
อย่าว่าใจร้ายเลยที่เลี้ยงไม่ได้ ก็ไม่ได้กะจะเลี้ยงนี่จ๊ะ
น้องเค้าหลงมา (หรือตั้งใจ?) แต่บ้านนี้ไม่สะดวกมีสัตว์เลี้ยงน่ะนะ
...
เมื่อคืนนั่งตัดแพทเทิร์นอยู่ แม่ลุกมาเข้าห้องน้ำ
แวะมาถามว่า อ่านพระคัมภีร์บ้างไหมเนี่ย ทำอะไรก็อย่าได้ลืมให้พระวจนะนำทาง
ฉันเลยตัดเฉพาะหน้าไว้ แล้วก็มาอ่านพระคัมภีร์ก่อน
เลยได้ข้อพระคัมภีร์ที่หนุนใจตัวเอง เตือนตัวเอง แล้วก็ไว้สอนเด็กๆท่องด้วย
"จงฟังคำแนะนำและรับคำเตือนสติ เพื่อเจ้าจะได้ปัญญาสำหรับอนาคต"
สุภาษิต 19:20
เป๊ะเลยนะเนี่ย ถ้าหยิ่ง ไม่รับฟังคำแนะนำ คำเตือนสติ
ความโง่ก็รับประทานไปเรียบร้อยแล้ว.....อนาคตอย่าไปพูดถึงเลยงั้น
วันนี้ก็เลยตั้งใจว่าจะตัดทำสมุดไว้ให้เด็กๆจดด้วย
จะไปซื้อมันก็ง่าย แต่ทำเองได้ใช้สิ่งที่มีอยู่
กระดาษห่อของขวัญก็มีอยู่หลาย กระดาษหลังเทาก็พอมีบ้าง
พ่อไปเอามาให้อีก มันถูกเก็บไว้ในครัวข้างหน้า .. พอห็นนี่นะ โห ซกมกจัง
เลยรู้สึกเลยว่า ข้าวของอะไรก็เหอะ ถ้าไม่เก็บไว้เป็นสัดส่วนจริงๆ
คนมักไม่ค่อยให้ความสำคัญ มีรอยรองเท้าด้วยอ่ะ เหอๆ เซ็งจริงๆ กระดาษยังดีอยุ่นะ
ฉันก็เลยเอามาตัดๆ แล้วก็ทากาวแปะกระดาษห่อของขวัญ
เจาะรู แล้วก็เอามาร้อยกับกระดาษเอสี่ตัดเป็นกระดาษจด
เจาะก็ไม่ค่อยตรงเหอะ บางอันมีรูสองข้างเลย ก๊ากๆ
จะคอยดูว่าใครจะเลือกเล่มไหน มีอีกเล็กน้อยที่จะให้ไปทำเอง
ให้แปะกระดาษเขียนชื่อไว้บนนั้น (หาอะไรให้ทำบ้าง นอกจากมงกุฏเรื่องราว)
ทำไว้ตั้ง สิบเล่ม เพราะว่าเคยเจอเด็กมา ร่วมโหล แต่ปกติอยู่ใน 4-5 คน
ก็ไม่เป็นอะไร เผื่อ ๆ ไว้ก่อนล่ะกัน..
...
เกือบจะดึก แม่มานั่งหน้าจอ ตอบคำถามดอนน่า
พักนี้แกจะมาคุยถามฉันเหมือนกันนะ สงสัยจะจำได้ตอนฉันใช้รูปตัวเองอาทิตย์ก่อน
นี่เพิ่งเปลี่ยนไป เพราะไปเจอคนประหลาดๆเข้า ฮ่าๆ ไม่อยากเอารูปตัวเองไปรบกะใคร
แม่บ่นว่าคิดถึงดอนน่าจัง แกเป็นเพื่อนจริงๆ เพื่อนดีที่ไม่สร้างความหนักใจอะไรให้
พูดแล้วทำท่าจะร้องไห้อีกแน่ะ ... แม่ฉันนี่ สงสัยจะเหงา
ตอนดอนน่าอยู่ แป๊บๆแกก็มาหา มารับไปโน่นมานี่ (อย่างกะสาวสังคม 555)
ตอนนี้ก็ทำได้แค่คุยกันผ่าน FB แต่ก็ยังดีนะ ดีกว่าขาดกันไปเลยอ่ะ
...
ตอนแรกฉันก็มั่วงมตัดกระดาษ ทากาว เจาะรู ไม่ได้ดูอะไรเลย
พอแม่มา เลยคลิกโน่นนี่ เพิ่งเห็นอาอ้อโพสงานล่าสุด เป็นน้องลิลลี่เวอร์ชั่นทั้งตัว(ตกแต่ง)
ตอนกลางวันเห็นแต่เสื้อผ้า ตอนกลางคืนจัดเต็มเลย มากันเกือบโหล ฮ่าๆ
แม่ชอบใจใหญ่ บอกให้ทำบ้าง แต่ทำเป็นตุ๊กตาเลยนะ จะให้ทำขาย
(อันว่าหัวใจ ไม่ใช่จะแพง ยังออกไม่หมดเลยนะแม่..)
เค้าว่า ทำให้สวยๆสิ จะได้เป็นของดีมีราคาได้
เวลาเค้าจะไปประชุมงานอะไรก็จะได้เอาไปขายได้ ..
ฟังดูก็น่าสนใจนะ แต่รอบนี้ช่วยเอาสาวบัลเล่ต์ก่อนเนอะ
ตัดผมแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะปักหน้า ตัดบอดี้ แล้วค่อยว่ากันต่อ เอิ๊กๆ
อยากทำท่านั่งบ้างอ่า กับท่าเอาแขนป้ายๆก็น่ารักดี ตอนนี้ได้แค่สองท่า
ชูแขน กับกางแขน
หกโมงแล้ว ไปหาไรให้น้องกินก่อน
สรุปว่าเมื่อวานไม่ได้ช่วยเค้าทำความสะอาดเล้ย
ภาคบ่ายค่อยมาอัพร้าน ต้องใช้สตินิดนึง (ตอนนี้ไม่ได้ใช้?)
