มาดูว่าจะมีใครทักเราในเอ็มบ้างรึเปล่า..
หรือจะข้อความ หรือทักทายอะไรในfb..
แต่กลับลืมชายตามองคนอยู่ใกล้ตัว ..
ไม่แปลกเลยที่ทำไมฉันถึงไม่ค่อยก้าวหน้าไปไหน
หมายถึงเรื่องความคิดความอ่านน่ะ
ถ้าคิดว่าคนไกลก็คือเพื่อน .... ถ้างั้นคนใกล้ที่ต้องการความใส่ใจจากเราไม่สำคัญงั้นเหรอ?
อย่าให้ความรู้สึกต้องการให้ตัวเราเองสำคัญมันทำลายเรื่องธรรมดาๆแต่สำคัญกับทุกอย่าง
ในชีวิตจริง ๆ ๆๆๆๆๆๆๆ ไปเลยนะ ......
...
ตอนแรกว่าจะอัพแค่นั้นแหละ
คือ คืนนี้วางแผนผิดไปเยอะ ไม่เข้าใจว่าตัวเองต้องทำอะไรที่ไหน
ถ้าตัดผ้าต้องบนห้อง เย็บก็พอได้ อ่านหนังสือก็ได้
แต่ข้างล่างมันเอะอะ จะอ่านหนังสือคงไม่เหมาะ งานบ้านก็มีให้ทำ
นี่พอทำงานบ้านเสร็จ หยิบหนังสือมาอ่าน เห็นทีวีก็อยากดูอีก เพลงก็ต้องฟัง
(ไม่อยากก็ต้องฟังอ่า ..... )
สี่ทุ่มมั๊ง หลับไปตื่นอีกทีตีสามหรือตีสี่นี่แหละ
กลายเป็นเริ่มชินเวลาช่วงนี้ ตื่นมาก็ตกใจ ปาไปซะเช้า
ดอกไม้ไม่คืบหน้า เพราะงานประจำก็ตื่นขึ้นมาเหมือนกัน =.=
ตอนเช้ามดบุกเครื่องอบผ้า พ่อพยายามเอาเครื่องเป่าไปเป่าไล่
เอาไดร์เป่าผมไปเป่าด้วย .....แต่มันเข้าไปในแผงวงจร
คิดว่าคงต้องส่งช่างแหละ ...
ว่าไปสารพันจะเจ๊งเลยอ่าพักนี้ รอคิวซ่อมกันระนาว
...
ก่อนจะลาไปนอน เอารูปอิลลัสประจำวันมาลาจ้า
เช้านี้มันเฉาๆ เศร้าๆ ไงพิกล ..
รูปเด็กมียี่ห้อด้วยนะ ..เค้าเอาไว้ขาย
ถ้าเอามาเล่นแบบนี้จะโดนด่าป่ะเนี่ย ฮ่าๆ
ว่าไป อายังทักว่า ให้ถ่ายรูปตัวเองก็ได้
