เนื้อเรื่องก็ไม่ต่างจากชื่อเท่าไหร่มั๊ง .. ไม่รู้อ่ะ ไม่วิจารณ์หรอก
แต่สิ่งที่ทำให้คิดคือ เมื่อแครี่เจอปัญหาอะไรสักอย่าง
แล้วซาแมนธ่าก็ให้คำแนะนำที่ ..แครี่ให้คำจำกัดความว่า
"เป็นความถนัดที่ทำให้เรื่องที่หมดหวัง กลายเป็นไร้ซึ่งความหวัง"
ฮานะ แต่ก็ทำให้คิดถึงตัวเองเหมือนกัน ว่าบางครั้งหุบปากไว้ก็ดีกว่า
เพราะแทนที่จะพูดแล้วทำให้ใครๆดีขึ้น ดันหนักหน้า =.=
...
พ่อกลับมาถึงเมื่อเช้าวาน แต่เพิ่งได้กระเป๋าผ้าตอนค่ำ
ที่ช้าเพราะเค้าฝากมากับรถกระบะ ..มันหนักเกินจะหิ้วอ่ะนะ
การเดินทางกลับของทุกคน ค่อนข้างมีปัญหา
เพราะเจ้านนที่ไปนั่งกระบะหลังกับเอสไม่สบาย
เค้าว่าตอนนั่งรถน่ะไม่ถูกฝนหรอก แต่ถูกตอนก่อนออกเดินทาง
แล้วความที่เด็กกลัวจะเมารถเลยขอไปนั่งหลังกัน
(ฉันว่า อยากเล่นล่ะมากกว่า)
แต่ก็นะ ในรถมันก็เต็มด้วยอะไรด้วย .....
สรุปคือ มาถึงกันโดยปลอดภัย มีคนลงระหว่างทางไปสองราย
แต่นนกลับเป็นไข้หนักตอนเช้า (ถึงตอนตีสาม)
เมื่อวานแม่โทรหาคุณนกหลายรอบ แกก็หายาให้กิน เช็ดตัวอะไรๆ
แต่ไม่ได้อยู่ดูลูกตลอดเพราะต้องไปทำงาน
ฝากให้เค้าอยู่กับตายาย มาตอนเย็นเนี่ย จะได้เวลายายไปล้างจานที่ร้านหมูกระทะ
(ร้านนี้ฉันไปกินบ่อย ..ตอนเพื่อนยังอยู่)
ตาเองก็ว่าจะพาไปโรงพยาบาลอยู่ แต่นั่งรถมอไซด์มันคงไม่ถนัดเท่าไหร่
แม่เลยไปรับ พายายไปด้วย เพราะเด็กไม่มีบัตรอะไรๆเลย
ไปถึงพยาบาลตกใจ เห็นว่าไข้สูง แต่ก็ตอบคำถามอะไรได้หมดนะ
ฟังๆดูแล้วคงมาจากสภาพอากาศที่ร้อนจัด
เห็นว่า หมอบอกนัดให้ไปตรวจเลือดเช้าวันเสาร์ เพราะอาการใกล้เคียงไข้เลือดออก
ไม่ใช่อะไร ก็สงสารเด็ก เค้าไปคนเดียว แม่ไม่ได้ไปด้วย
ก็นะ ...ช่างมันเหอะ ทั้งโกรธ อะไรๆไปสารพัดแล้ว ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นไม่ได้
ก็ทำสิ่งที่ทำได้ล่ะกัน
...
แม่กลับมาซื้อหมูทอดกับข้าวเหนียวมาฝาก แต่ฉันกินข้าวกล้องนี่แหละ คลุกน้ำพริกนรก
สูตรเดิมไม่ค่อยแตกต่าง มีเพิ่มหมูเข้ามา ....อร่อยดี แต่ปวดเหงือกแทบตาย ฮ่าๆๆ
...
เอาอิลลัสประจำวันมาแปะ
จริงๆวันนี้เป็นอารมณ์ที่อยากไปนอนพักมากๆ
แต่แม่ไอเป็นเลือด (น่าจะขอดคอขากเสลดมากไป)
ก็เลยให้นอนพัก
ส่วนพ่อต้องไปธุระเข้าแบงค์ จ่ายโน่นนั่นนี่
ก็เลยช่วยๆกันก่อน
ขอบคุณพระเจ้าด้วยที่เมื่อวานตอนพ่อแม่พานนไปโรงพยาบาล
มีลูกค้าที่มาติดต่อฉันวันก่อน มาวางจองห้องพักไว้
