เวลาแนะนำคนอื่นละเป็นสูตรสำเร็จเชียว
แต่กับตัวเองยากเย็นแสนเข็ญ...... เหนื่อย!!
...
ฉันว่าหลายเรื่องในชีวิตมันไม่มีสูตรสำเร็จ แต่ต้องปรับ แก้ ทำ ไปกันตามภาวะการณ์ต่างๆ
แต่บางเรื่อง มันต้องถือตำราแค่เล่มเดียว ....
ฉันคิดถึงรายการแข่งขันทำขนมหวานที่ฉันดู Top Chef: Just Desserts
ไม่ได้จะรีวิวรายการนี้ แต่การได้ดูทำให้รู้ว่า
สูตรการทำขนม เป็นเรื่องที่ต้อง เป๊ะ
ไม่เหมือนการทำอาหาร บางครั้งแก่นั่นนิด นี่หน่อย มันปรับแต่งได้ไม่ยาก
แต่ขนมยากกว่ามากมาย (ซึ่งถ้าคิดแบบเถรตรง ทำให้เป๊ะแล้วมันจะยากตรงไหน?)
คือถ้าตั้งใจจะทำขนมอะไรก็ตาม (ยังไม่ได้คิดว่าจะสร้างสิ่งใหม่)
และมีสูตรอยู่ในมืแล้ว อร่อยแน่ สูตรที่ใช่ ก็ต้องทำไป .. อย่าหยิบหลายเล่ม
เดี๋ยวจะกลายเป็นของใหม่ที่ถ้าไม่สร้างสรรค์ไปเลย ก็กลายเป็นมั่วซั่ว
ลงท้ายคือ ......ใช้ไม่ได้
กับตัวฉันเอง พักนี้อ่านหลายตำรา ฟังความคิดหลายคน
สุดท้ายมันป่วนไปหมด อะไร ยังไง
เบื่อเหมือนกันที่ป่านนี้แล้วยังพะวงใจอยู่กับเรื่องรักๆบ้าๆบอๆ
ทั้งที่เข้าใจว่า สุดท้ายมันก็อยู่ที่ฉันเองทั้งนั้น
พูดต่อก็เหมือนต่อความยาวสาวความยืด ..
จะเชื่อความจริง หรือเชื่อความรู้สึก !!
จะต้องมั่นใจโดยผ่านคนอื่นเหรอ ต้องแลกกับอะไรเพื่อจะได้ะไรมา
ไม่ใช่ไม่รู้ ......รู้ดีทั้งนั้น รู้แล้วก็อย่าปล่อยให้เป็นแค่เรื่องที่รู้เลย..
...
ก็การตั้งใจจะเชื่อความจริง แต่เสียงนั่นโน่นนี่มันวิ่งวุ่นในหัวสมอง
พยายามจะนอนหลับแต่ไม่หลับ เหนื่อย เซ็ง ตื่นก็ได้
เลยลงมาตั้งแต่บ่าย (เหมือนว่าไปนอนแล้ว จริงๆอากาศดีน่านอนสบาย)
มาทำงานบ้าน ช่วยแม่รีดผ้า นั่งเย็บกลีบดอกไม้ได้อีกหน่อย
หัวค่ำได้สามัคคีธรรมในบ้าน อ่านพระคัมภีร์แล้วทำให้ฉุกคิด
ทางนั้นเป็นทางแคบ จะเข้าต้องสลัดเอาบาปออกให้หมด
บาปคงไม่ใช่กระเป๋าหนักๆที่ปลดง่าย
คงไม่ใช่แค่สิ่งสกปรกที่เปรอะเปื้อนตามร่างกายที่ล้างออกได้
แต่มันคงเหมือนไขมันที่เกาะอยู่รอบตัวเรา .. เหมือนสภาพฉันตอนนี้
รู้สึกว่ามันเอาออกจากตัวยากเหลือเกิน ตามใจตัวเอง ตามใจปาก ก็กลายเป็นเอามาโปะ
เอามาเพิ่ม ไม่ได้ลดน้อยถอยลงไป
บอกชาวบ้านเค้าหมดว่า กำลังไดเอต ... แต่สภาพมันเปลี่ยนไปน้อยเหลือเกิน
ไม่ได้คิดว่า จะเอาบาปออกจากตัวต้องค่อยเป็นค่อยไปเหมือนลดน้ำหนัก
แต่คิดในแง่ที่ว่า ต้องมีวินัย ต้องมุ่งมั่น ต้องมีตัวช่วย แต่สำคัญที่สุด คือ "ใจเราเอง"
...
วาดอิลลัสมาแปะได้น่ะ .. ถึงไม่มีรูปอย่างอื่น
เอ๊ะมี แต่เดี๋ยวค่อยปิดท้าย
ฟังเพลง "เจ้าสาวที่กลัวฝน" แล้วอยากดราฟท์รูป .. ก็ลงมือเลย
ไหนๆต้องนั่งเจ่าจุกรอแม่นอนหลับ
ก็ตอนลงมานัดกันดิบดีว่า รีดผ้าเสร็จ ให้แม่พักแล้วจะไปงานฉลองร้อยสี่สิบปีเมืองกระบี่
ไม่ได้จะไปดูงานแบบนั้น ..... ไปดูสินค้า ตามประสาคนมีตังค์เยอะจริงๆ ก๊าก
แต่แม่ง่วงเลยของีบ ก็นั่นแหละ เลยมาวาดรูปก็ได้อ่ะ (เพราะฉันก็เริ่มง่วง)
เอาให้เข้าบรรยากาศหน่อย เลือกรูปคุณอาที่ยิ้มแย้ม
มีรูปคล้ายหัวเราะดันไม่เอามานะ ให้เข้ากับวันที่ห้าเดือนห้าปีห้าห้า
แบบว่า .... ลืม
...
เมื่อวานซืนเจ๊เอากระเป๋ามาคืนพ่อเลยเอาของฝากมาให้ฉันด้วย
หวานได้ใจ สมกะที่รู้จักฉันมานาน กร๊าก (เพิ่งรู้ว่า ชอบวีนเหวี่ยงเนี่ย ต้องแนวนี้ เหอๆ)
พูดเรื่องค่ายที่มีนถามวันก่อน ฉันไม่ค่อยได้ถามพ่อนะ
เพราะมัวแต่สาละวนเรื่องคนป่วยและสารพัดปัญหา
แต่ฟังวันนี้ ทั้งจากพี่อ๋อยด้วย เค้าก็บอกว่า เป็นปีที่รวมใจกันมากกว่าทุกปีที่ผ่านมา
มีการเฝ้าเดี่ยวด้วยกัน ไปไหนไปกันเป็นพรรคพวก
ปีก่อนๆจะค่อนข้างตามใจตัวเองกัน เธอไปนั่น ฉันไปนี่ มาเฮๆแค่ตอนเข้าห้องประชุม
ปีนี้ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้มีน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ....
ก่อนจบๆ เอารูปขนมค้างวันมาอวด
นิสัยเนอะ เวลาปญอ.แล้วจะลืมเรื่องราวแสนธรรมดาในชีวิตประจำวันไปเลย
แม่อุตส่าห์ซื้อข้าวเหนียวมาฝาก เป็นข้าวเหนียวดำเค้าขายกับหมูทอด
แต่แม่ว่า ให้เอามาทำข้าวเหนียวมูลกินกับมะม่วง (เห็นฉันบ่นอยากกินหลายวัน)
แต่ความที่เวลาตื่นไม่ตรงกับแม่ซะที .....เลยทำกินเอง ลืมตักเกลือ ไม่ค่อยอร่อยเลยอ่ะ
ก็โอเค... ถือว่า ได้กิน -,-
