..so long November..

ลิ้นเฝื่อนๆ ไม่แน่ใจว่าจะเป็นอาการไม่สบาย
หรือเพราะกินใบ ..เอ่อ ..ใบอะไรหว่า ใบราน้ำมั๊ง
พ่อซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้ วันนี้พ่อซื้อไก่ย่างเข้าบ้าน
เลยต้องหาผักแก้เลี่ยนซะหน่อย ..อาจเป็นยางผักติดลิ้นแทน

แต่ไม่เป็นไร นิดหน่อยๆ
เมื่อกี้เลยกินผลไม้ดีท๊อกซ์
จะได้ล้างอาการถ้าจะเป็นไข้ไม่สบายออกไปด้วย
(เกี่ยวไหมนั่น) แต่พักนี้ผักน้อยอ่ะนะ -*-

วันนี้ต้องมีโฟโต้ออฟมันเดย์
ไปค้นแป๊บนะ -.-

อ่ะ..เจอล่ะ และเนื่องจากเป็นวันส่งท้ายเดือนพย.
เดือนหน้า (เวลาไทยคือเดือนนี้แล้ว) ก็คือ ธันวาคม
เดือนนี้มีวันสุดพิเศษ....... วันคริสต์มาส
เลยเอาของขวัญที่แม่เตรียมไว้ให้พี่น้องบางคนมาให้ดู
จริงๆซื้อมา มันมีตำหนิกับบกพร่องเยอะนะ
แต่แม่ก็มาจับตกแต่งใหม่.... สวยเช้ง

ทว่า.. แต่งไปแต่งมา คุณนายแม่เกิดอาการ
"ชอบอ่ะ อยากเก็บไว้เอง" ... เอ้า ได้ไงคะ 555
ระวังจะเหมือนเซตอาหารจิ๋วนะคะ
พากันสอยมาสองแม่ลูก กะจะไว้ให้มิตรสหาย
ที่ไหนได้ .. "ชอบอ่ะ เก็บไว้เองล่ะกัน"

-..- ไม่ใช่อะไร เดี๋ยวจะงานเข้าต้องไปหาของใหม่อีกไง

เกิดอาการปวดหัวหนักๆขึ้นมาอีกเฉยเลย
เพราะผลไม้ดีท๊อกซ์หรือเปล่านะ
แม่กินไม่เคยจะเป็น แต่ฉันกินแล้วมึนทุกทีเลยอ่ะ

แต่มันดีกับระบบขับถ่าย ได้ล้างพิษด้วย ยอมๆ T^T

คงไม่เกี่ยวกับที่เหมือนจะหงุดหงิดกับคนบางคนหรอกนะ
ไม่ใช่ธุระอะไร ดันเครียด -*-
มันอาจจะเหมือนกับว่า ถูกละเลยความสำคัญ เลยง๊องแง๊งขึ้นมา
หนักที่..... หาที่ลงไม่ได้ 555 เลยขึ้นหัวแทน

แต่..... ช่างมันเถอะ
เค้าไม่คุยด้วย แสดงว่าหาคนคุยปรึกษาได้แล้ว
ไม่เห็นจะง้อ เหอะๆๆ

นับถอยหลังวันคริสต์มาสล่ะนะ
หาเพลงมาใส่บล๊อกให้เข้ากับบรรยากาศดีกว่า *-*

อ่อ..... สำคัญที่สุด ฉันชอบ มานาประจำวันของวันพรุ่งนี้มาก
รอไม่ไหวที่จะต้องมาแปะไว้ในวันนี้

สุดยอดของขวัญคือ องค์พระเยซูคริสต์
 “จงขอบพระคุณพระเจ้า
เพราะของประทานซึ่งพระองค์ทรงประทานนั้นที่เหลือจะพรรณนาได้”
 (2 คร. 9:15)

"Praise the Lord"

..อย่า!!..

เมื่อคืนไปนอนไว แต่นอนไม่หลับ
เหตุผล........... มันอยู่ที่ความคิด

มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเป็นกังวล
แล้วจะทำให้อะไรดีขึ้นมาเลยนะ

ไว้วางใจพระเจ้า ... และอย่าได้ดื้อดึงอีก
แต่รับรองได้ .. ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย เข็ดจริงๆ

วันนี้ฟังเทศนา พระวจนะพระเจ้าสั่งสอนตักเตือนให้ฉันต้องคิดใคร่ครวญขึ้นมา
ว่าตัวเองยึดอะไรเอาไว้ .. โลก หรือพระเจ้า
พระคัมภีร์ที่ท่องมาตั้งแต่เด็ก .. "อย่ารักโลก หรือสิ่งของในโลก
เพราะผู้ใดที่รักโลก ความรักของพระบิดาไม่ได้อยู่ในผู้นั้น
เพราะว่าสารพัดซึ่งมีอยู่ในโลก คือตัณหาของเนื้อหนังและตัณหาของตา
และความทะนงในลาภยศไม่ได้เกิดมาจากพระบิดา แต่เกิดมาจากโลก
 และโลกกับสิ่งที่ยั่วยวนของโลกกำลังล่วงไป
แต่ผู้ที่ประพฤติตามพระทัยของพระเจ้า จะดำรงอยู่เป็นนิตย์"

1ยอห์น 2:15-17

ทำให้ฉันคิดได้ว่า ที่ผ่านมา ทำไมฉันปล่อยให้จิตใจหมกมุ่นสนใจแต่เรื่องเปลือก
เพราะฉันกำลังรักโลก ติดกับวัตถุ และถ้าชีวิตที่เหมือนหนังยางของฉัน
ไปเกี่ยวไว้กับโลก ต่อให้ฉันไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ แต่ไม่ได้กลับใจจริง
พระคริสต์ก็จะก่อร่างสร้างขึ้นในตัวฉันไม่ได้ เพราะฉันยังไม่ทำตัวให้สมกับเป็น
ภาชนะที่จะทรงใช้งานได้ .......

กลับใจใหม่ๆ  เพราะเรามีชีวิตที่ถูกไถ่แล้วโดยพระคริสต์
จะย่ำเท้าอยู่กับบาปเหมือนเดิมไม่ได้
พลาด.. เราเป็นคนบาป มีความอ่อนแอ แต่พระเจ้าให้อภัย
เพราะพระเจ้าทรงรักเราทุกคน แม้ว่าจะบาปเลวร้ายมากแค่ไหนก็ตาม
ความจริงก็คือ พระองค์มองลงมาจากฟ้าสวรรค์ ไม่มีใครดีกว่าใคร ตึกสูงต่ำ เท่ากัน

วันนี้กลับมานอนไวนะ ไม่ถึงบ่ายสามมั๊ง ก็หลับแล้ว
ตื่นเกือบห้าโมงได้ ไวมากสุดในรอบหลายเดือน

แล้วก็นึกได้ว่า จะทำเพนกวินส่งให้พี่อั๋น ยังไม่ได้ทำเลยเนี่ย
คือ ยังหาข้อสรุปไม่ได้เองว่า
จะทำเป็นคล้ายๆการ์ดป๊อบอัพ แล้วส่งให้ช่วงคริสตมาสเลย
หรือว่า ทำเป็นห้อยมือถือ แต่รู้สึกว่ามีตัวเดียวมันดูเหงาๆไงพิกล
ถ้าทำคู่ ก็คงจะได้ส่ง มะรืนนี้ล่ะ พรุ่งนี้จะฝากพ่อจัดการของสองห่อที่รออยู่ก่อน

อืม.. เมนูวันนี้อร่อยทีเดียว แกงจืดฟักใส่ไก่ ฉันนี่สุดจะชอบ
กับปลาทอดกระเทียมพริกไทย อร่อยจริงจังชะเอิงเอย
น้องก็ชอบนะ เอ้อ มีเรื่องขำๆจะเล่า

ตอนเที่ยงนั่งทานข้าวที่คริสตจักร
เป็นโซฟาให้นายน้อง เด็กหญิงกลอรี่ก็กำลังเดินเตาะแตะ
เลยชวนทานข้าวด้วย มาซะด้วยอ่ะ แถมพอตักป้อนช้ามีดึงแขน 555
หญิงกลอฯกินสักพัก นายน้องก็ตื่น ทีนี้ก็จะกินด้วยอีกคน -..-

แหม...ข้าวในจานดิฉันเลยขายดีเป็นพิเศษ

 

..Mini!!..

กว่าจะอัพบล๊อก เช้าอีกแล้วอ่า
พักนี้มันขี้เกียจมากเลยนะ

เหมือนกับว่า ช่วงก่อนฉันตั้งใจเขียนไดอารี่
เพราะรู้ว่ามีบางคนเข้ามาอ่านเรื่อยๆ
แต่พอเค้าไม่มา เลยชักละเลยการตกแต่งรูปไป
กลายเป็นอัพกระท่อนกระแท่นบ้าง

แต่นะ..มันแล้วแต่อารมณ์ด้วยล่ะ

สรุปคือ.. นี่ไดอารี่ของฉัน
และฉันจะเขียน(พิมพ์)มัน ไม่ว่าใครจะอ่านหรือไม่
เพราะฉันนั่นล่ะที่จะอ่าน ..ที่พิมพ์ไว้ที่นี่ก็แค่
ฉันชอบเสน่ห์ของไดอารี่ออนไลน์
รูปภาพที่ตกแต่งไม่ยาก(PSเล่นไม่ยากอ่ะ)
ไม่เปลืองพื้นที่ข้างนอก ไม่เปลืองกระดาษ ปากกา

เอาเป็นว่า .. จะพยายามกลับมาขยันอีกครั้ง^--^

แล้วความตั้งใจจะหาของขวัญแต่งงานให้พี่นัฐก็สำเร็จผล *0*
ชวนแม่ไปถนนคนเดินตอนเย็น
แม่นั่นล่ะ เสนอร้านดินญี่ปุ่นกับฉันก่อนเลย ..คือฉันไม่ได้ไปนานแล้ว
ไม่รู้หรอกว่าเค้ามีอะไรใหม่ๆมาอีกบ้างไหม

วันนี้ไปเจอ อาหารจิ๋ว อ๊ายยยยยย กรี๊ดดดด ช๊อบชอบ
มีแบบว่าพอสมควรเลยอ่ะนะ
ตอนแรกไม่ได้สังเกตุ เพราะมันอยู่ในกล่องพลาสติก(ไม่ใส)
ที่เห็นตอนแรกจะเป็นพวกขนมไทยในพานเซรามิค
น่ารักอ่ะ >< เค้าขายแบบนั้นอันละ20 หยิบทันที 555
เหลือ 2อันแล้ว คิดว่าเค้าคงขายแพงกว่านั้นนะปกติ
แต่มันเหลือน้อยเลยขายเท่ากัน

แม่เห็นอาหารจิ๋วในกล่องก่อน
พอหันไปเห็นเท่านั้นล่ะ เฮ้ยๆ เลือกไม่ถูกเล้ย
สวยอ๊ะ น่ารักวุ้ย หยิบปลานึ่งมะนาวมาก่อนเลยนะ
นี่ล่ะ...... ของขวัญ 555
ราคารับได้ (อยู่ในงบ )
หลังจากนั้นสองแม่ลูกก็เลือกกันใหญ่
เกือบจะเหมาร้านเค้ามาล่ะ -..- แต่ก็พยายามเลือกที่ชอบที่สุดมานะ
จ่ายไป360 หอบข้าวของกลับ แวะซุปเปอร์ใกล้บ้าน
แล้วก็พะรุงพะรังกลับมาบ้าน

เพิ่งจะทำภาพเซตเล็กๆ ดังนี้..แล

 

 

 

ถ้าพรุ่งนี้เช้ายังมีแรงเหลือจะห่อของเขียนการ์ดจ่าหน้าซองไว้ซะเลย
กะจะส่งพร้อมกับของที่ส่งให้เหมือนฝัน

เมื่อกี้รู้สึก ..เศร้า.. เหงาๆ
แต่ออกทางเศร้ามากกว่านะ

ไม่อยากจะคุยกับใคร ไม่อยากจะทำอะไรเลย
เหมือนอยู่ๆความท้อใจก็จู่โจมเข้ามาเต็มๆ

แต่พอไปคุยกับแม่
อธิษฐานในพระวิญญาณ พูดกับพระเจ้าอย่างที่เราเองก็บอกไม่ถูก
ว่ามันเป็นอะไร(หลังจากฟังเพลงเศร้า แล้วก็ยิ่งจะเศร้า พอๆเลิกฟัง)
ตอนนี้รู้สึกว่า ความหนักใจที่ไม่มีสาเหตุมันก็เบาขึ้น

..สั้นๆวันนี้..

ง่วง กะไม่อัพแล้ว
แต่แว๊บมาเล่าไว้นิดนึง

ก็จริงๆคือเล่าไปแล้วเมื่อวาน
(อัพตอนเกือบเที่ยง เฉียดฉิวจะล่วงเข้าพฤหัสUSมาก)

............

พอหญิงกอฯ(หนูกลอรี่)กลับ
ก็ได้กินข้าวผัดหมูสับฝีมือแม่กันล่ะ

แต่.. กินกันยังไงก็ไม่รู้ว่ามีหมูอยู่ในนั้น
เห็นแต่ไข่กับผัก เพราะมันนัวแสนนัวนี่เอง -0-

อิ่มท้อง ชิ่งไปอาบน้ำปีนเตียงนอนโดยไว
ก็เกือบบ่ายโมงได้มั๊ง ..ตั้งปลุก บ่ายสองยี่สิบห้า
แต่ตื่นจริง บ่ายสามครึ่ง -.-

เอาน่ะ.. ยังทันจากที่พ่อสั่งไว้(อย่าลงมาค่ำนักนะ)
สี่โมงกว่าๆเอ้ง
ยังมีเวลาชะแว๊บไปกวาดบันไดด้วย
(โสโครกมากเลยวันนี้ไม่ได้กวาดหลายวัน ..งานใครล่ะ -..-)

...

หัวค่ำ คุยโทรฯกับพี่จันนิดนึง
น้ำท่วมหาดใหญ่อีกล่ะ แต่แกว่ารอบนี้แถวบ้านไม่หนัก
ฟังเรื่องของคนแพ้นมแต่ซัดไมโลผสมนมซะหลายซอง
แถมยังขนซื้อขนมที่ผสมนม(แบบว่าลดราคา)อีกเพียบ

-.- ก็เลยทนทรมาณกับอาการ หายใจไม่คล่องอยู่นั่น
นี่ล่ะหนา.. รู้ว่ามันไม่ดีก็ยังไปซื้อ เพราะของถูกล่อใจแท้ๆ
(กับ.......ความอยากกินด้วย .. ว่าแล้วเหมือนเข้าตัว อ้วนเพราะกิน กี๊ดดดดดด)

............

เกือบดึกนั่งพิมพ์งาน จดหมายราชการ1ฉบับ
รอท่านพ่อมาเช็คตอนเช้า (นี่ก็เช้าแล้ววว)

นั่งพิมพ์บทเรียน9บทภาคภาษาอังกฤษอีกหน่อย
มัวแต่เล่นอ่ะ งานการไม่เดินเลย

ได้แต่หิวข้าว ๆๆๆ จนเช้าก็ไม่กินมันล่ะ
ขืนกินอีก เป็นสาวน้อยร้อยโลจริงๆ TT^TT

............

ก่อนไป นั่งเซิรทชื่อนามแฝงนิดนึง
เจออัลบั้มที่ไปทำไว้ที่สนุกเมื่อปีก่อนโน้นนน
มีรูปเพื่อนๆเต็ม ........ เห็นแล้วคิดถึง

ถ้าคิดว่าเมคอัพเท่านั้นที่ช่วยท่านได้..ผิดค่ะ นี่ล่ะ สวยด้วย PS 555

^------------^

มันคงไม่มีอีกแล้วที่จะใช้เวลากันแบบนี้(ครบทุกคน)อีก
เธอจะอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไป ..

..งานเข้าภาคเช้า..

เมื่อคืนนอนไว เพื่อจะตื่นแต่เช้าวันนี้
พ่อมีไปพันธกิจประกาศในคุก
แล้วน้านิดก็จะเอาเจ้ากลอรี่มาฝากไว้

นั่นล่ะ..สาเหตุ

  

จริงๆช่วงนี้ปกตินอนสายเกือบทุกวันนะ
เลี้ยงน้องด้วย กว่าจะได้ขึ้นห้อง

เปิดข่าวตลอดเหมือนทุกวัน
แล้วก็เกิดอาการหมั่นไส้ข่าวช่องนึงอยู่ไม่น้อย
คือ คนจะเป็นจะตาย ก็ปั่นให้เป็นเงินได้ตลอด
ตายแล้วก็ยังคิดจะขุดวิญญาณขึ้นมาทำให้มันเป็นเรื่อง

งี้ล่ะ ..ทำให้ประเทศไทยไม่ไปไหน
ตอกย้ำแต่เรื่องที่ไม่ได้สร้างสรรค์ให้คนไทยตลอด

  

แอบเมื่อยแขนนิดนึง
เพราะเจ้ากลอรี่ที่สุดแสนจะงอแง
ร้องไห้ตลอด นี่เพิ่งจะยอมหลับไป

แล้วตลกนะ ไม่ยอมนอนดีๆอ่ะ จะนั่งหลับ
ประมาณว่าฟอร์มอีกต่างหาก นั่งเอียงแล้วเอียงอีกก็ยังไม่ยอมซบ

-.- ในรูปนี้พิงหลับเน้อ ตื่นมารอบนึงแล้วก็กำลังงีบโงกเงกอีกรอบ เหอๆ

พอล่ะ เดี๋ยวหญิงกลอฯตื่นจะงานเข้าอีก

..ยางมันแบน..

คิดว่าจะอัพบล๊อกไม่ไหวซะแล้ว
เพราะปวดหัวกับเหนื่อยมาก

แต่..เขียนหน่อยล่ะกัน
ยังไม่ตีห้าอ่ะ ยังพอมีเวลา

............

แล้วก็ตีห้าครึ่งจนได้ (กว่าจะได้พิมพ์ต่อ เหอๆ)

คือ วันนี้ตั้งใจจะไปงานเบิกฟ้าอ่ะนะ
ก็ได้ไปจริงๆนั่นล่ะ

ตื่นบ่ายสองกว่า อาบน้ำ ลงมาป้อนข้าวน้อง
กินข้าวตัวเอง กว่าจะออกก็สี่โมงเย็นแล้ว
โรงเรียนกำลังเลิกเลย

แม่ทักก่อนจะออกจากบ้านแล้วล่ะว่าให้เช็คลมยางรถ
แต่ฉันว่ามันอ่อนนิดนึง ไม่เป็นไรหรอก

งานจัดที่สวนธาราฯ
คราวที่แล้วก็ไปทางซอยข้างวงเวียน
คราวนี้ก็ไปอีก ที่ไหนได้เค้าปิดห้ามเข้า
คงจะมีปัญหาถนนเล็กรถติดกันวุ่น
เลยให้เดินรถทางเดียว แม่ก็แนะนำทันทีให้อ้อมไปด้านหลัง
คือ ..จริงๆฉันไม่ควรเชื่อแม่ในเรื่องถนนหนทางนะ
เพราะฉันเป็นคนขับ แม่ซ้อน แต่ก็ยังจะไปซะงั้น
แล้วมันมีซะที่ไหน -*- ตอนมาเดินออกกำลังกายไม่รู้กี่รอบ
ไม่เคยจะเห็นทางเดินเชื่อมต่อกันมาถึง

จะมีก็แต่อีกฝั่งของคูน้ำ เป็นกำแพงของพวกหมู่บ้านชาวประมง
วันนี้เลยแทนที่จะเจอทางมา(ซึ่งมันไม่มีอยู่แล้ว)
เลยได้พบกับเบื้องหลังของกำแพงนั่นแทน -..-
แล้วทางที่เข้าไปก็ขรุขระซะ
ท้ายที่สุดก็ต้องไปจอดไว้ตรงป้ายห้ามจอดนั่นล่ะ
แล้วเดินข้ามรั้ว ลัดสนามไป..เฮ่อ..

ไปถึงก็เข้าร้าน 20ทุกสิ่งอย่าง
ได้ของมาดังนี้..แล

กล่องใส่ข้าวของมั่ง สมุดโน๊ตมั่ง
ได้ของฝากเหมือนฝันแล้วด้วย น้องเค้าอยากได้ที่คาดผม
ก็จัดไปตามที่นี่จะมีอ่านะ แฟชั่นมันเปลี่ยนตลอด
แบบที่เคยส่งไปมันไม่มีแล้ว

เดินวนไปเรื่อย ของก็หนักขึ้น หนักขึ้น
รู้สึกเหมือนจะเป็นโรคนิ้วล็อคแล้ว
แล้วพอเดินไปถึงรถ เห็นคนนอนรอรถหน่วยกู้ภัยอยู่
ได้ยินชาวบ้านแถวนั้นบอกว่า เค้าขับรถมาทางนี้
แล้วตำรวจเป่านกหวีดห้ามเข้า เกิดช๊อค -.-

กรรม !! เลยหัวใจจะวายเอา
ตกใจขนาดนะนั่น

แล้วพอเค้าขึ้นรถไปกัน ฉันก็ออกรถมาได้

แต่..........ยางแบน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

เข็นกลับบ้านพร้อมแม่ T^T
ตอนแรกจะขี่ไปคนเดียวให้แม่รอพ่อมารับ
แต่มันแบนเกินจะขี่แล้วอ่ะ

เดินจากสวนธารามาถึงบ้าน
ก็ไม่ไกลเท่าไหร่ แค่พอเหนื่อย เมื่อยกันไป
กลับถึง เอารถไปซ่อม พ่อว่าเสียค่ายางในไป 100 นึง

-*- วันหลังจะเติมลมให้เต็มก่อนออกจากบ้านทุกครั้งเล้ย
แต่คราวนี้ไม่มีบ่นนะ ขอบคุณพระเจ้าค่ะที่ให้กำลังเราเดินกลับมา
ไม่มีบ่นสักคำ ไม่ต้องการทะเลาะแล้วโยนความผิดไปมา

............

กลับมาถึงก็ ประชุมในบ้านต่อ
กินข้าวซะสามทุ่ม ส่วนน้องก็ได้กินข้าวเหนียวหมูทอดไป4ห่อ
ท้องกาง เมาข้าวเหนียวหลับไปตั้งแต่เกือบดึกล่ะ

จะหกโมงแล้ว ไปเป่าผมล่ะ เดี๋ยวไม่ได้นอน