สงสัยว่าตื่นไม่ดึก ทั้งยังมีเวลาได้นั่งกินข้าวแล้วก็คุยกับแม่ด้วย
เย็บเจ้าม้าน้อย ไว้เป็นของขวัญชิ้นเล็กๆให้พี่ชายอีกตัว -0-
แต่ว่านะ อัพเสร็จแล้วจะร่างแบบทำอะไรอีกสักตัว
รู้สึกว่า พอเราทำงานฝีมือให้เป็นของขวัญใคร เราก็ภูมิใจดีนะ
(แต่งานต้องดูน่ารัก สวย เนี๊ยบ บ้างนะ ถ้าเละๆ มันก็ไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่)
เอาชุดที่ใส่วันนี้มาให้ดูแบบมุมมองคนถ่ายรูปตัวเอง(ไม่มีกระจก+ไม่ใช้ขาตั้งกล้อง)
ถามแม่ว่า "ตลกมั๊ย?" แม่บอก "ก็ใช้ได้"
งั้นก็โอเค คนตัวกลม จะให้แต่งออกมาผอมบางก็คงไม่ใช่ล่ะ (แต่ให้ดูบางกว่าจริงก็ได้นะ)
แล้วก็นะ มีไม่กี่คนอ่าที่ใส่เสื้อโบสถ์กันวันอาทิตย์นี้
มี 5 คนเองมั๊ง ถือว่าทดลองใส่ก่อนล่ะกัน เอิ๊กๆ อาทิตย์หน้าใส่อีกรอบ
เค้าให้ใส่ เพราะว่าเป็นการร่วมเฉลิมฉลองครบรอบ 30 ปีของโบสถ์ใหญ่
อาทิตย์หน้าหรอกถึงจะจัดกันจริงๆ ตอนเย็นจะมีฉลองที่ภูเก็ตด้วย
แม่ชวนแล้วนะ ว่าจะไปกันหมดบ้าน (แต่ยังไม่แน่ใจสังขาร.. วันอาทิตย์ทีไรโทรมทุกที)
รอลุ้นว่า อาทิตย์หน้าจะได้นั่งรถเที่ยวไปถึงภูเก็ตมั๊ย
ไปร่วมงาน แล้วก็กลับ (ไม่ได้ไปไหนนอกเหนือจากนั้น -.-)
...
วันนี้สอนเด็กเรื่องการเชื่อฟัง และผลดีที่ได้รับจากการเชื่อฟัง
เรื่องของการรบกับเยรีโค ผู้สอดแนมของอิสราเอลได้รับการช่วยเหลือจากนางราหับ
พวกเขาจึงตอบแทนด้วยการเว้นชีวิต(ในสงคราม เชลยไม่เป็นทาสก็ต้องตาย)
ให้ทำสัญลักษณ์ไว้ที่หน้าต่างบ้านที่กำแพง(บ้านอยู่ในกำแพงเมือง)ด้วยด้ายสีแดง
เมื่อการเดินวนรอบเมืองเยรีโค วันละรอบครบเจ็ดวัน และวันที่เจ็ดครบเจ็ดรอบ
กำแพงเมืองก็พังลงยกเว้นส่วนของบ้านนางราหับ
รู้กันนะว่า การเชื่อฟังให้ผลดีอย่างไร แต่ยังดื้อกันจัง T^T
ต้องตะเบ็งเสียงกันอื้อไปหมด แต่วันนี้ดี ไม่ต้องตีใคร
ใช้แค่พลังเสียง กำราบ
กิจกรรมให้ทำหน้าต่าง มีเชือกสีแดงห้อยออกมา
แล้วก็เรียนพระคัมภีร์ ร้องเพลง ท่องข้อพระคัมภีร์
วันนี้ใช้เวลาคุ้มทุกนาที เที่ยงก็คุมกินข้าว
แถมภาคบ่ายระหว่างรอพี่แอน ก็ช่วยคุมซ้อมการแสดงออก
(อย่างกะนอกจากฉัน ไม่มีใครโวยวายจับเด็กได้ -..-)
ไปนอนทุ่มกว่า ตื่นสี่ทุ่มกว่า ..ง่วงจังตอนนี้(อีกสิบกว่านาทีตีห้า)
แต่ก็โอเค เดี๋ยวไปเก็บข้าวของให้เรียบร้อยก่อน
