แต่สำหรับฉัน เป็นหวัดวันฝนตก(อากาศเย็นๆ) ก็โอเคนะ
ไม่ต้องเดือดร้อนเปิดพัดลมโกรกตัว ..
แต่นับเวลามาจนวันนี้(เช้าวันอาทิตย์ ตอนแปดโมงจะครึ่ง)
เป็นหวัดมาร่วมอาทิตย์ล่ะ เรื้อรังไปมั๊ย?
กินยาแบบเหมือนไม่ได้กิน
เดี๋ยวฟ้าทะลายโจร(ตอนท่าทางจะไข้ด้วย)
เดี๋ยวคลอเฟน(ลดน้ำมูกซะจนสลบเป็นสิบชั่วโมง)
ตอนนี้ไม่ได้กินไรล่ะ วิตามินซียังขี้เกียจกินเลย
วันนี้ต้องอยู่ดูน้อง เพราะน้องยังไม่โอเค
ต้องฝากหน้าที่ครูรวีให้พี่อ๋อยก่อน..
เมื่อวานปิดคอมพ์ตอนเก้าโมง รอพ่อไปเอาของ
ได้มาแล้วถ่ายรุปไว้เล้ย....แม่เค้าว่าสวยไป ยกให้ (ยังไง?)
มีกระเป๋าสะพายด้วย อันพอประมาณใส่กล้องได้
กับหนังสือใบย่านาง แม่เอาไปอ่านแล้ว
ถ้าหาได้ไม่ยากนักก็ดีเนอะ .. คิดถึงสมัยก่อนตอนอยู่เนินมะปราง หาง่ายมากๆ
(กี่ปีแล้วป้า???)
แล้วก็กว่าจะได้ไปนอนเกือบสิบเอ็ดโมง
บ่ายโมงกว่าตื่นล่ะ ไม่รู้จะรีบตื่นมาทำไม ไม่มีใครปลุกสักคนยังจะตื่น
แล้วก็นอนไม่หลับล่ะนะทีนี้ เลยอาบน้ำลงมาข้างล่าง
หาข้าวกินไปเร็วๆ แต่มาเห็นหมูน้ำตกของอาอ้อเลยนึกอยากบ้าง
พ่อออกไปซื้อของตอนบ่ายหน่อยเลยฝากให้ซื้อให้
เอากลับมาแกะใส่จาน ถ่ายรูป แต่ไม่ได้กิน พ่อเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ไหวจะกิน
มาอยู่ข้างน้อง โน่นเลย กว่าจะกินลงตอนเที่ยงคืน
อร่อยดีนะ ส้มตำเซ็งๆเนี่ย -..-
บอกให้พ่อเหลือไว้ให้สักนิดก็พอ แค่อยาก ไม่ได้มากอะไร
แต่เค้าเก็บไว้ให้เยอะอยุ่หรอก เพราะบอกแล้วว่าไม่ค่อยอยากกินเนื้อ
ฟันกรามก็ระบบมอยู่(เหงือกป่ะ?) แต่กินส้มตำได้ อร่อยดี
ส่วนนี่เป็นงานช่างชิ้นล่าสุดของพ่อ ยังทำไม่เสร็จหรอก
เป็นโต๊ะคอมพ์จากเศษไม้บ้าง ของเก่าบ้าง
ผสมกันจนเป็นตัวนี้ เหลือด้านล่าง กับติดล้อมั๊ง
ก็ให้เวลาใช้งานสะดวกขึ้นอ่านะ เข็นเข้าเข็นออกห้องคริสตจักรเด็ก
แต่อาทิตย์นี้แบกกันไปก่อน
ปล. เล่าโดดไปโดดมา เฮ้อ.. เพ้อเจ้อดีจัง
