ช่วงนี้เป็นไรไม่รู้
นิ่งเป็นอยากจะหลับ ขยับก็ยังอยากจะหลับอีกนั่นล่ะ
-.-
อากาศเย็นๆหรือเปล่าหว่า ง่วงเหงาหาวนอนได้ตลอด
...
...
......
เมื่อเช้าจับวนิลาไปด้วยอีกล่ะ -.-
แบบว่า อยากเปลี่ยนชุดให้มั่ง เป็นสาวเกาหลีมาหลายอาทิตย์เต็มที
ก็เลยพบว่า เสื้อที่มาด้วยกันตอนซื้อ
ที่เหมือนติดซิป จริงๆมันทากาวติดไว้ -..-
ทาก็ไม่เป็นไรหรอก แต่มันใส่ไม่ได้ด้วยนี่ดิ
เลยต้องดึงทิ้ง แล้วพอใส่ก็กลายเป็นเสื้อคลุม
เหมือนจะเป็นกั๊ก ก็ไม่กั๊กอีก เพราะมันไม่มีกระดุม
เดือดร้อนต้องเย็บสะกิดไว้อีก -..-
ยุ่งก็ยอมล่ะนะ เพราะอยากให้ดูดีๆ อิอิ
ดีใจที่ชุดเข้ากับรองเท้าบู๊ทที่แม่ทาสีให้ใหม่
ตอนแรกบู๊ทพวกนี้ได้แถมมากับตุ๊กตาตัวละ10บาท 555
หลายปีก่อนที่ซื้อมาแล้วตัดเสื้อผ้าเพิ่มแล้วเอาไปขายต่อ
ตัวละ 49 , 69 ว่ากันไป
แต่เลิกขายแล้วไง อุปกรณ์บางอย่างก็ยังเหลืออยู่
รองเท้าเนี่ย เหลือเยอะกว่าเพื่อน
แต่สีมันเป็นสีแดง เป็นพลาสติก สีไม่สวยอ่ะ
ใช้ยาทาเล็บทาซะสวยเด้งกันไป ^0^
เจอกิ๊บในกล่องใบเก่า จับหนีบผมให้ แล้วก็ปล่อยให้ยืนโบกไม้โบกมือไป
ส่วนฉันก็ไปนอน 555 ตื่นอีกทีบ่ายสามเลย -*-
แล้วก็จับถ่ายรูปกับน้องหมีทั้งสี่มานั่นแหละ
............
ตอนเย็นแม่กับพ่อไปแม๊คโคร พ่อใจร้อนอยากไปช๊อป 555
ไปเร็วกว่า วันที่เค้าลดราคาของ -..- เลยได้ไม่กี่อย่าง
แต่ก็ได้ทอดมันกึ่งสำเร็จมาแหละ ทอดกินกันตอนค่ำ ไม่ได้กินข้าวเลย
ก็ยังจะอุตส่าห์อิ่มได้ เหอๆๆ
............
หัวค่ำ นายมีนกลับมาแล้ว
มานั่งคุยจ้อด้วย กับแม่ กับฉัน
คุยอะไรสารพัด แต่วันนี้ ไม่รู้ว่า คุยกันยังไง เข้าไปเรื่องน้องเมย์
เค้าเล่าประมาณว่า
บางทีก็รำคาญและอึดอัดเวลาที่คนอื่นถามถึงน้องอีกคนที่บ้าน คนที่พิการ
ก็เข้าใจเค้านะ เพราะเค้าไม่เคยเปิดเผยอะไรกับใคร
คือไม่ได้เล่า แล้วเค้าก็ไม่ได้ใช้เวลาอะไรกับเมย์มาก
ความเป็นพี่น้องคงยังมีอยู่ แต่คงไม่สนิทอะไรมากนัก
ก็เลยบอกไปว่า
ไม่ได้ปิดบังอะไรนี่ แค่ไม่เล่า
แล้วก็นะไม่เห็นต้องอายเลย เพราะการที่มีน้องพิการ ไม่ใช่เรื่องน่าอาย
คนพิการก็ไม่ใช่ตัวเค้า แล้วน้องพิการก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร
ทำไมเหรอ คนพิการก็แค่ไม่เหมือนคนอื่น ไม่ได้ไปทำผิดอะไรมา
ถึงต้องอายที่จะบอกว่ามีเค้าเป็นน้องชายอีกคน
การจะลดทัศนคติแบบนั้นลง มันต้อง เริ่มจาก "รัก" เค้าก่อนแหละ
เพราะถ้าเรารักใคร เราก็จะไม่สนใจข้อบกพร่อง(ที่แก้ไม่ได้)ของเค้าเลย
ฉันก็หวังว่า น้องจะรักน้องเล็กของเค้ามากขึ้นบ้าง
การรักคนอื่น ไม่ใช่แค่ปากบอกว่ารักหรอกนะ
การแสดงออก ถ้ามันไม่มีเวลาจะทำ
แต่ถ้ารัก ยังไงซะ เราก็ต้องเห็นคุณค่าเค้ามากเกินกว่าจะรู้สึกไม่อยากคิดถึง
-*- ก็ถ้าเรารักและห่วงใคร ทำไมจะต้องเลี่ยงที่จะพูดถึง
ถ้าคนอยากรู้ ก็เล่าไปเลย เท่าที่ตัวเองเข้าใจ เท่าที่ตัวเองได้ทำ
ก็แค่นั้น..
ส่วนคนชอบสนใจเรื่องของคนอื่น บางทีก็แค่นั้นแหละ ตอนนั้น ตรงนั้น
หลังจากนั้นแล้วจะสนใจทำไม ถ้าเค้าไม่ได้คิดเรื่องจะช่วยเหลือ
ก็แค่ยุ่งไปเป็นพักๆ หันกลับมาสนใจตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ
เผลอ ๆ ก็เลิกซัก เลิกถาม คุยโม้เรื่องตัวเองต่อซะอย่างนั้น -..-
อยู่ในสังคมก็งี้แหละ ไม่เราไปรับฟังเรื่องของเค้า
ก็เค้ามาสนใจเรื่องของเรา วนไปเวียนมา.. สังคมมนุษย์
แต่ช่างเถอะ ที่ฉันทำได้ก็แค่แนะนำ ในฐานะพี่
............
คุยกันไว้ว่า จะจัดคริสต์มาสในบ้านก่อน
ตอนแรกว่าจะจัดวันเสาร์ แต่นี่แม่มาบอกว่า
วันพฤหัสล่ะกัน -.- เพราะเป็นวันครอบครัว
ฉลองให้นายมีนเค้าแหละ เดี๋ยวจะกลับไปสิงคโปร์ต่อวันที่22 จะอดฉลอง
วันนั้นคงมีพี่ปออีกคนมั๊ง ที่มาด้วย เพราะเห็นว่าจะมานอนค้าง
เมื่อยอ่ะ -..- เป็นโซฟาอยู่ เอาเจ้านายไปวางก่อน
เดี๋ยวมาอัพให้เสร็จ
