วันนี้ไม่ชั่งน้ำหนัก
เอากะเค้าสิ เนื่องจากรู้สึกตัวเองจะเครียดๆ
ระบบขับถ่ายไม่ยอมทำงาน
- -"
แล้วก็ยังรวนมาจนเวลานี้ล่ะ เกือบเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว
...
.........
ไดอารี่จะไว้เล่าตอนท้ายๆ 
เพราะอยากโม้เรื่องกิ๊บๆ ก่อนน่ะ
วันก่อนจัดห้อง แล้วก็ไปค้นชั้นเก็บสมบัติเก่า แน่นอนว่าไม่มีอรัญญา
555 มุขนี้จำมาจาก ผู้กองเจ้าเสน่ห์ ขำดี
เจอกระป๋องเก็บบรรดากิ๊บติดผมรุ่นเก่าของฉัน
เจอหลายอันเลย ทั้งยังดีและกำลังจะลาโลกไปแล้ว
มองไปมองมา ก็เลยได้ไอเดีย หยิบมา 2ชิ้น
เอามาถ่ายรูปเล่าความหลังกันหน่อย
เป็นเพราะฉันเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะชอบแมวจริงๆขนาดนี้
สมัยเรียนม.4 ไปซื้อกิ๊บแมวสีม่วงมาคู่หนึ่ง
โดนเพื่อนซิวไปอันนึง ยุคนั้นเค้าชอบเอาไปหนีบสาบเสื้อ
แล้วมันก็เอาไปเลย -.- อย่างเซ็ง เพราะทวงแล้วทำลืม
จำได้ว่าไปซื้อกับพี่สาวที่พักด้วยกัน อันละ8บาท คู่ละ15
สมัยโน้นถือว่า ไม่ถูกเลยนะ เหอๆ เพราะข้าวที่โรงอาหารจานละ7บาทเอง
ส่วนสีดำ ก็ซื้อเองอีกนั่นล่ะ ราคาเท่าไหร่ก็จำไม่ได้
เลาๆว่า โดนเพื่อนคนเดียวกันจิ๊กไป -*-
เวลาผ่านไปเกินกว่า 10ปี เหอๆๆ เกือบ13ปีอ่ะ
ก็ได้กิ๊บมาอีกหลายรุ่น แต่ไม่ได้ตั้งใจเก็บเลย บางครั้งก็ใช้พวกกิ๊บหนีบ
แบบไม่มีตัวการ์ตูนซะมากกว่า
เพิ่งจะมาอยากใช้อะไรน่ารักๆ ก็ปีก่อน
ไปสอยคิตตี้คู่นั้นมาจากร้านของคนรู้จักของแตง(งงป่ะ)
ตอนไปยืนเลือก ลังเลระหว่าง สตอรเบอรี่ กับคิตตี้คู่นี้
แล้วคนขายก็ยืนยันว่า เนี่ย คิตตี้ของแท้เลยนะคะ
แล้วคนบางคนก็เชื่อ เหอๆ แล้วก็จ่ายไป 29 บาท ได้เจ้านี่มา
คือว่า ถ้าไปซื้อในงานออกร้านที่เค้ามาขายกันแบบยกร้านคิตตี้มาเลยอ่ะนะ
มันจะคู่ละ 15 -20 บาทเท่านั้น -*- เสียค่าบื้อไปล่ะกัน
ส่วนคิตตี้ที่ดูโหลๆ อันนั้น เป็นโครงสีเงินกับมีเม็ดพลาสติกเพชรปลอมสีฟ้า
ไปได้มาจากริมฟุตบาทที่กทม.ตอนไป ทัศนศึกษาล่ะ
ข้ามถนนจากฝั่ง MBK มาขึ้นแท๊กซี่ มันยังอุตส่าห์แวะซื้อได้อ่ะ-.-
อีกสามอันข้างล่าง เป็นสามอันที่ฉันชอบใช้มาก
ที่เป็นตัวๆบนกิ๊บชมพูเข้มหลายจุดจะชอบมากที่สุด เพราะใช้ง่าย ไม่หนีบผมขาด
ส่วนอีกสองอัน ดอกไม้สีฟ้ากับโบว์ชมพูจะใช้บ้างตามสีเสื้อผ้าที่ใส่
แล้วก็นึกได้ว่า ลืมใส่อีก อันหรือสองอันนี่ล่ะ
เพราะได้เป็นของขวัญจากโรน่าอันนึง กับซื้อเองอีกอัน
ในการเลือกกิ๊บแบบของฉัน บางครั้งมันก็เอาแน่เอานอนไม่ได้
บทจะเลือกของเห่ยๆ มาก็ได้มาง่าย ๆ แล้วก็เอามาดู ไม่กล้าใช้
แต่บทจะได้ของสวยดูดี ก็ได้มาเหมือนกัน
ไม่มีสไตล์ที่แน่นอน..จริงๆ
อ่อ..ที่ติดหัวในรูป เป็นกิ๊บกระต่าย 
............
มาโหมตไดอารี่บ้าง ไม่ยาวหรอก
พล่ามเรื่องกิ๊บมาเยอะแล้ว
วันนี้เป็นวันเกิดสาวเหนือ ก็ไปอวยพรในไฮไฟว์กะทำการ์ดส่งเมลล์ไปแล้ว
พอดีเห็นเค้าออนก็ไปทักอวยพรแล้วต้องรีบออก เพราะจะพาแม่ไปซื้อของ
ไปเดินในร้านกับแม่อยู่พักนึง อยากได้ครีมอ่า สปอตไลท์ อะไรนี่ล่ะ
ประมาณว่าลดจุดด่างดำ -.- ประสาทนะ อยากเอามาทารอยสิว
เค้าขายหลอดละ 219 .. อย่าว่าแต่แม่ไม่อยากให้เลย ฉันก็เสียดายเงิน
เลยเอาโรลออนของนีเวียกับก้อนหอมกลิ่นดอกไม้ป่ามาแค่นั้น
ที่เหลือพะรุงพะรัง เป็นของแม่ พวกผงซักฟอก น้ำยาปรับผ้านุ่ม อะไรทำนองนั้น
ก่อนไปโทรหาแตง ฝากบอกขอโทษยาหยังด้วย
เพราะไปงานเลี้ยงของเค้าไม่ได้
กลับมาก็กินข้าว พ่อแม่ไปโบสถ์
ฉันก็ไปนอนเล่นบนโซฟาอยู่พักนึง แล้วก็ไปวิ่ง ได้24นาที
เหนื่อยใจกับการไขน๊อตเครื่องวิ่ง เลยหยุดไปก่อนครึ่งชั่วโมง
-.- มันเซ็งจริงๆนะเออ วิ่งไป ลงมาไขไปเนี่ย สุดๆ
แล้วก็มานั่งนอยด์กินอยู่แป๊บ โทรหาพี่จัน พี่จันคุยแป๊บนึง
ก็รีบวางไปล้างจาน เลยโทรหาแตง แตงพายาหยังไปร้องเพลงที่โลตัส
รีบวางหูในทันที แล้วก็โทรหาพี่อ้วน คุยได้พักนึง โม้จนพี่อ้วนง่วงนอนล่ะ
แต่เจ้านายตื่นเลยต้องรีบวาง ไปจับเจ้านายมา พี่จันก็โทรกลับ
คุยกะพี่จันอยู่พักใหญ่ จนหมดเรื่องจะเล่า จะฟัง ก็วางกันไป
แล้วก็โทรหายาหยัง จริงๆส่ง sms ไปขอโทษแล้ว
แล้วฉันก็เคลียร์ตัวเอง โดยที่เพื่อนๆไม่รู้กันเลยว่า ฉันอารมณ์อะไร เป็นอะไรไปป่าว
มันก็โอเคดีนะ กับการที่เราไม่คาดหวัง และอย่าไปน้อยใจในสิ่งที่เราคุมไม่ได้
เหมือนเค้าบอกว่า ..
ถ้าเราทำดีแล้วเค้าเฉยๆถือเป็นกำไร แต่ถ้าเราทำดีแล้วเค้าขอบคุณถือเป็นโบนัส
เพราะโบนัสไม่ใช่สิ่งที่เราควรได้ แต่เป็นของขวัญ เป็นรางวัลเป็นเรื่องพิเศษ
การเป็นคนสำคัญ ไม่ใช่มีใครมาล้อมหน้าล้อมหลัง จดจำทุกสิ่งที่เป็นเรา
เพราะอย่างนั้นมันก็ GU center .. ไม่ได้หรอก ไม่ดี ไม่เอา อิอิ
เมื่อยมือล่ะ พอดีกว่า
