พักนี้คนจะย้ายออกเรื่อยๆ โดยเฉพาะเด็กนักเรียน
เมื่อวานห้องนึง วันนี้อีกห้อง มาแจ้งไว้ว่าจะออกวันโน้นวันนี้อีกสองห้อง
แต่เท่าที่นับไว้น่าจะออกอีกสี่ห้าห้อง
ก็ไม่มีอะไรมาก ไปตรวจเช็คความสะอาด ข้าวของพังเสียหายอะไรรึเปล่า
ถ้ามีก็หักเงินค่าประกันอะไรๆก็ว่ากันไป..
เพราะห้องเมื่อวานทิ้งขวดน้ำไว้เต็มถุงดำ เลยหอบลงมาถามให้คุณนิก
(แกมาเก็บกิ่งไม้บ้านข้างๆที่รับจ้างตัดให้เค้า)
ตกลงว่าเอา แต่ยังไม่ได้เอาไป วางตั้งไว้นี่ก่อน
เออน่ะ แต่ว่าไป มีกิ่งไม้เต็มเลย น่าเอามีดไปตัดมาไว้ทำงานประดิษฐ์อะไรบ้าง
เดี๋ยวหาข้าวให้นายน้องก่อนค่อยไปดู
...
วันนี้อยู่โยง ตื่นแต่เช้ามืดอย่างที่เล่าไปเมื่อวาน
ซัดกาแฟไปสามแก้ว พ่อซื้อมาแบบรวมรส เลยชิมมันซะเกือบครบรส
แต่จะนอนก็ไม่กล้า เดี๋ยวไม่ได้ออกไปซื้อข้าวสารมากรอกหม้อ
(พูดซะอนาถ ฮ่าๆๆ) ก็ข้าวขาวหมดอ่ะ มีแต่ข้าวกล้อง แถมกล้องสีดำด้วย
ถ้าหุงผสมจะอร่อย แต่เพียวๆนี่ไม่ไหวจริงๆ มันแข็ง
ตอนเย็นคิมแวะเอารูปที่ถ่ายให้กับโนอาห์มาให้ เค้าเอาใส่กรอบแบบตกแต่งแล้วไปอัด
เลือกมาสองรูป น่ารักดี ว่าไปก็เคยทำ แต่ไม่ว่างทำนานแล้วอ่ะ
อีกอย่าง หลังๆเก็บเป็นดิจิตอลตลอดเลยไม่ค่อยได้ถวิลหาแบบแผ่นๆ
เกือบหกโมงก็เลยออกไปตลาดนัดกับคิม
ไม่ได้เสื้อผ้ารองเท้าอะไรๆ แต่ไปได้พวกนี้มา..
ซื้อเพราะอยากได้ซานต้า น่ารักดีอ่ะ ตอนแรกดูเห็นเจ้าปลานั่นหางหัก
ชักไม่อยากได้ พ่อค้าเลยบอก มีนี่อีกอันครับ ว่าแล้วก็ยกแมกเนตรูปสะพาน
เออ..งั้นตกชิ้นละสิบบาท เอาก็ได้
พอดีว่ามีคนที่บ้านชอบของกระจุกกระจิกแนวนี้เหมือนกัน
ถ้าไม่มีแนวร่วมนี่ถ้าจะลำบาก ฮ่าๆๆ
จะว่าคุ้มก็คุ้ม จะว่าไม่เท่าไหร่ก็ได้ แล้วแต่มุมมอง เฉลี่ยอันละสิบบาท
แต่ไม่ได้สมบูรณ์แบบซะทุกอัน มีที่ไม่แตกไม่บิ่นเลยสักอัน
ก็เอาเหอะ.. มือสอง สำหรับคนไม่ค่อยไปไหน นี่เหมือนได้ของที่ระลึกจากที่ท่องเที่ยวเลยนะเอ้อ
ทั้งอังกฤษ เสปน มาเลย์ฯ กับปลาหางด้วนไม่รู้จากไหน แล้วก็ลุงซานต้า
เสร็จแล้วก็ไปซื้อกับข้าว ซื้อหมูทอด ไก่แซ่บ น้ำพริกปลาร้าผักต้ม
แวะกินชาเขียวปั่นแก้วนึง
แล้วก็ได้สายบัวกับกระถินก่อนจะเดินเข้าโลตัส
ไปซื้อข้าวสาร เจอแกงไตปลาลดราคา(เริ่มหิวข้าวเลยซื้อมา)
แล้วก็ได้อะไรอีกไม่รู้ .. อ่อ มะม่วง ว่าจะมาทำน้ำปลาหวาน
(เดี๋ยวก็เน่าก่อนจนได้ ..ซื้อแล้วตั้ง ลืมกิน)
...
และแล้วป๋องพริงเกิลก็ถูกแปลงโฉมได้... แค่เนี๊ยะ
ทำนานไปเนอะ เอิ๊กๆ ทำดอกไม้กระดาษเพิ่มด้วย
ต้องไปเปิดบทเรียนก่อนจะได้รู้ว่าต้องทำแนวไหนให้เข้ากัน
...
เกือบลืม ตอนกลับเข้าบ้านแปลกใจว่ามีรองเท้าใครมาอยู่หน้าบ้าน
แท้แล้วคือพี่สองคนที่ไม่เจอกันนานหลายปี แวะมาคุยกับแม่
พอเวลาผ่านไปนาน ความรู้สึกเคยชินมันก็ลดลง อันนี้แน่นอน
แต่ก็ดีใจที่พี่เค้าแวะมา
ปล. จะได้เย็บผ้าเมื่อไหร่อ่ะ? วุ่นแต่กับเศษกระดาษ กล่อง ขวด ขยะทั้งนั้น =.=
