ที่แท้ ว่าที่สามีแกไม่อยากแจก ... ประหลาดดีแฮะ
มีการบอกว่า
"เลิกโบสถ์แล้วก็ไปช่วยจัดงานก็พอ ไม่ต้องให้ซองอะไร"
ประเด็นไม่ใช่อยู่ที่พี่จะมองว่าใครเป็นคนงาน คนใช้ หรือไร้ค่าในสายตาพี่
แต่มันอยู่ที่ การแจกการ์ดแต่งงานให้ ถือเป็น "การให้เกียรติ"กับแขก
คือคุณมองว่าเค้าเป็นแขก ....... นี่ไม่อ่ะ มองเหมือนไม่มีค่าเลย เหอๆ
เออจริงๆก็มีนะ มีค่าแรงงานให้ใช้งานไง เสร็จแล้วก็เลี้ยงข้าว
โห .....ซึ้ง
จริงๆฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้ซองอะไร ก็นะ เงินเดือนไม่มากมาย
แต่ซื้อของขวัญแต่งงานเอาไว้ให้แล้ว
พยายามจะช่วยหลายสิ่ง แต่เค้าก็ไม่สนใจ
ตลกที่ปากคอยมาบอกว่า "ช่วยพี่หน่อยนะ มีอะไรก็แนะนำด้วย "
แต่ที่แนะไป ไม่สนใจ ..ซึ่งก็ไม่เป็นไร
เห็นว่าจะไปพิมพ์การ์ดที่ร้านมันแพง เจ็ดบาท สิบบาท
เลยแนะว่าก็ถ่ายรูปคู่ไง ทำแบบโปสการ์ด .. ดันกลัวคนที่ได้ไปเอาไปเหยียบย่ำ
คิดได้ไงอ่ะ?? ตลกอย่างแรง
นี่ถ้าพวกดารา หรือแม้กระทั่งคนดังๆ นักการเมือง ไฮโซอะไรๆ ที่ลงหน้าหนังสือพิมพ์หราๆกันบ่อยๆ
มิต้องประสาทรับประทานไปแล้วเหรอ .. ที่ไม่รู้ว่าใครจะเอาหน้าตัวเอง(ในหนังสือพิมพ์)
ไปห่อผักมั่ง ห่อปลาทูมั่ง หนักๆก็ห่อผ้าอนามัย ห่อผ้าอ้อมสำเร็จรูปเด็กที่ใช้แล้ว ..!!!
ตลกเว้ย ตลกจัง ตลกจังเล้ย
แต่เอา.. งานเค้า เค้ากลัว ใครจะไปทำไรได้ ก็ไม่ได้ว่า
เรื่องเลือกชุดเลือกร้านแต่งหน้าช่างมัน ไม่อยากจะอะไร
เต็มใจช่วย ไม่รู้ว่าจะคิดได้หรือเปล่าว่า "มีคนช่วยแล้วนะ"
แต่เนี่ยแหละ เพิ่งรู้ว่า ไม่มีการแจกการ์ด ..ว่ากันตรงๆก็คือมองว่าคนที่นี่ไม่มีอะไรมั๊ง
คนหาเช้ากินค่ำ ปากกัดตีนถีบกันทั้งนั้น แต่ฉันว่า คนจนที่สุดที่นี่ก็ยังใจสูงกว่าคนรวยบางคน
โหมดบ่นตั้งแต่ต้น .. มันมีความสับสนอยู่ตั้งแต่แรกว่าจะไปร่วมงานนี้ดีไหม
เพราะหนึ่งใจก็ไม่เห็นด้วยในหลายเรื่อง
แต่อีกใจก็สงสารเจ้าสาว (ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า เค้าน่าสงสารจริงๆ หรือแกล้งแอ๊บ)
ฟังข่าวมาตอนแรกก็ว่า จะไม่ไป เพราะเดือดเต็มที ของขวัญก็จะยัดมือเจ้าสาวไปนั่นล่ะ
บอกว่า ไม่มีการ์ด ไม่กล้าไป ก็ไม่ใช่แขกนี่คะ แค่แสดงความยินดีด้วยก็คงพอ
แต่คิดอีกที .. ถ้าไปคงสนุกดีนะ ไปดูอะไรตลกๆ ฟังคนโม้คุยโวไว้ซะมากมาย
คือนะ ..ถ้ามาไม่ถึงการกลับใจจริงๆ ค้นไปเบื้องลึกของจิตใจว่ายังมีบาปอะไรฝังซ่อนไว้อยู่
มันก็ไม่ได้แตกต่างกับไม่กลับใจ.......... ฉันไม่ได้ว่าใคร เพราะตัวเองก็มีเรื่องต้องกลับใจใหม่ทุกวัน
ตอนนี้ที่ทำได้ คือรักษาจิตใจตัวเอง ไม่ได้หวังเกียรติอะไรจากเค้าหรอก
แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังกับการกระทำของคน
แต่ไม่เป็นไรๆ ขอบคุณพระเจ้า ที่ให้ได้รู้จักคนอีกหลายๆแบบ
ได้รู้ว่า พอเปลี่ยนมุมโกรธให้เป็นขำ ล่ะฮาแตกเลย ..
...
มาเข้าเรื่องประจำวันดีกว่า ..เดี๋ยวก็เที่ยงพอดี
คืนนี้ย้อมผมให้แม่ ซ่อมเสื้อให้แม่
ตัดกระดาษสำหรับทำดอกไม้ผ้า ที่ตอนแรกคิดว่าจะทำแมกเนต แต่ได้ของเล่นใหม่
อย่างน้อยฉันก็รู้สึกว่า ถ้าทำแบบนี้จะไม่เปลืองทรัพยากรกระดาษ หรือหมึก
ก็เจ้านี่แหละ.. ยังไม่เสร็จ วางแผนเสร็จสรรพว่าจะทำสีอื่นบ้าง
เป็นของขวัญได้ ว่าจะทำไปนำเสนอขายในร้านด้วย เอิ๊กๆ
(เราต้องแปลก แหวกแนว แล้วจะขายออกป่าวมิรุนะ)
แต่ท่ามกลางโต๊ะรกๆนี้ .. ฉันลองจับเวลา สี่สิบนาที
ทำได้แค่ตัดกระดาษวงกลมเป็นรูปดอกไม้ กับทำดอกไม้ได้หนึ่งดอก
=.= ...ถึงอย่างนั้น ไอเดียสารพัดก็วิ่งผ่านเข้ามาในหัวนะ อิอิ
ไม่รู้ว่าไปได้ยินมาจากไหนที่ว่า โต๊ะรกๆทำให้คนทำงานมีไอเดียมากมาย
ก็ว่ากันไปเนอะ..
ไปล่ะจ้ะ ไปทำต่อ เดี๋ยวไม่ได้นอน
แต่เอ๊ะ.. คงไม่ได้นอนง่ายหรอก
เค้าวุ่นซ่อมท่อกันอยู่ เลยต้องมีคนเฝ้าเด็กข้างบ้านไว้คนนึง
...
เกือบลืม.. เพิ่งได้กินกาแฟกับขนมเวเฟอร์ในรอบเกือบสองอาทิตย์
เหตุผลเหรอ ... เข้าใจได้
แต่ที่แน่ๆ ที่ถ่ายรูปมานี่ ฉันกินแค่สองชิ้น กับกาแฟทั้งแก้ว
ที่เหลือ มีคนช่วยรับไปจัดการล่ะ
