อย่าอะไรเลย ป่านนี้ยังไม่ได้นอน
เพราะไปรับเลี้ยงเจ้าโนอาห์ให้เค้าแบบไม่ได้ตั้งใจ
คนอื่นอาจจะรับได้นะ ถ้านอนกันเวลาปกติ นี่กลางคืนฉันได้นอนสองชั่วโมง
เหนื่อยเน้อ คืนนี้ก็อาจต้องอยู่ยาวอีก....... คิดจะให้ได้พักกันบ้างม๊ายค๊าาา?
เดี๋ยวพ่อก็จะไปแล้วด้วย สัมนาที่คิดว่าฉันกับแม่จะไปนั้นไง พ่อไปเองเหมือนเคย
ส่วนฉัน.... อาจต้องช่วยเค้าดูลูกวันพรุ่งนี้อีก TT^TT
...
วันเสาร์ทำไรบ้าง.....ลืมแล้วอ่ะ
อ่อ จำได้ว่าหัวค่ำไปตลาดมือสอง กับแวะมาโลตัส
เลยได้รู้ว่าวันที่แปดวันเกิดผักบุ้ง
เคยจดไว้แล้วแต่ลืม เหอๆ
เดือนนี้จำได้แต่ว่ามีวันเกิดเบ็นซ์
ก็ดีนะ ที่ได้ไปเลยได้รู้
ไปแวะโลตัสซื้อนมเปรี้ยวเด็กมาสองแพค
แต่พอกลับมาบ้าน เปลี่ยนใจทำกิ๊บดอกไม้ให้ดีกว่า
ไม่ได้ยากเย็นอะไร นมก็ให้ แต่ให้คนละกล่อง แบ่งเด็กๆคนอื่นด้วย
คืนวันเสาร์ก็ว่าจะนอน รู้สึกจะได้งีบสักพักล่ะมั๊ง อยู่ในสี่ชั่วโมง
พอตื่นช่วงตีสามตีสี่ ก็เดินเวียนเอาวัตถุดิบประกอบอาหารไปส่งคิม
เดินหลายรอบอ่ะ มีหลายอย่าง ครก สาก ก็ต้องเอาไปให้
ก็นะ .. ช่วงเช้ามืดไม่มีใครกล้าเข้าด้านหลัง เสียวไส้ตุ๊กแกกัน
เดินเยอะก็เลยคล้ายๆจะหายง่วงไปเองอัตโนมัติ
...
วันอาทิตย์นี้ช้าอ่ะ เพราะออกไปทำกับข้าวให้น้องกิน
รู้หรอกว่าคิมผัดหมี่ไว้ แต่ไม่อยากไปขอแบ่ง กลัวช่วงกลางวันจะไม่พอกิน
เลยไปทอดไข่ดาว ทำผัดพริกปลาซาบะ(เก่าเก็บมาก ต้องทำแนวผัดกระเพราแต่ไม่มีใบ)
กับแกงผักกาดจอ ..... เมนูนี้ไม่ได้ทำนาน ลืมว่าต้องใส่กะปิด้วย
เลยออกมาพิกลๆ แต่น้องก็กินได้นะ(ทำอะไรก็กินอ่ะ =.=)
รีบหาให้กิน รีบอาบน้ำแต่งตัว ออกไปสอนเด็กต่อ
คิดว่านนจะมา แต่ก็รู้หรอกว่า แม่เค้าคงยุ่งงานศพน้องชาย
ก็เป็นอันว่าให้เอสทำซ้ำอีกอัน เป็นเพื่อนกับหลานสาวพี่แอน
แล้วก็ตะวัน ผักบุ้ง .. เด็กสี่คน
ทำเสร็จเกือบจะเที่ยงแล้ว เกือบไม่ได้เรียนพระคัมภีร์ เหอะ ฉิวเฉียดเกิน
...
ก่อนอาหารเที่ยงก็มาอธิษฐานอวยพรให้ผักบุ้ง ร้องเพลงแฮบปี้เบิรธเดย์ให้
แล้วก็แบ่งเค้กกัน แต่ขำดีนะ เพราะส่วนใหญ่จะมีแต่เด็กที่อยากกิน
เค้กนุ่มดีหรอก .. ไม่ได้กิน แต่เอาที่เหลือมาให้น้อง
น่าสงสารอ่ะ วันนี้อยู่คนเดียวเหมือนเคย แต่ท่าทางจะเหงามาก
ร้องไห้ลั่น .. คนเราเนอะ ไปไหนก็ไม่ได้ นอนมองเพดาน มองข้างฝา จะไม่เบื่อไม่เหงาได้ไง
ตอนเย็นเค้าประชุมงานอะไรกันเสร็จแล้ว พ่อออกไปโลตัสไปซื้อเตารีดใหม่
อันเก่ามันพัง เมื่อคืนต้องไปยืมเตารีดคิมมารีดเสื้อผ้าพ่อ
ฉันก็อุตส่าห์แนะให้แม่ซื้อแบบไอน้ำไปเลย(แต่มันไม่ลด)
แม่ไม่เอาอ่า.. ไปเอาแบบแห้งเหมือนเดิม ยี่ห้อดังหรอก เครื่องซักผ้าก็ใช้ของเค้า
คืออันนี้มันลด จากห้าร้อยกว่า เหลือเกือบสี่ร้อย
พอซื้อเตารีดเสร็จ พ่อให้เวลาสิบห้านาที แยกกันไป แล้วลงไปเจอที่ประตูทางออก
ฉันนี่ทั้งรีบจ้ำ รีบดูของ จะหาพวกที่เจาะกระดาษแบบแฟนซี(หวังว่ามันจะมี)
ไม่มีนะ .. แต่มีที่กดกระดาษให้เป็นรอย แต่ไม่ได้หยิบมา
ไปซื้อจิ๊กซอว์อันเล็ก กับปากกาสองแท่ง(บ้าปากกาแฟนซี เจอที่ไหนต้องซื้อ..บ้าจริงๆ)
ดูนาฬิกาอีกที จะสิบห้านาทีล่ะ ไปๆ จ่ายตังค์
ที่ไหนได้ ..ลืมกระเป๋าตังค์ไว้บ้าน
งานเข้าแล้วเว้ย ทำไงดี นึกขอบคุณพระเจ้าทันทีที่ก่อนออกจากบ้าน
หยิบเหรียญในถ้วยทอนตังค์ของแม่ใส่กระเป๋าใส่เหรียญมาก่อน =.=
ทีนี้ก็ยืนนับจ่ายไป.. ทั้งหมด ๖๕ บาท ฮ่าๆๆ
กลับมาบ้าน ว่าจะนอน ..นอนไม่ได้ กลัวหลับยาว ห้าโมงเล่นเฟซบุคไปอย่างคนแบตอ่อน
พอใกล้ทุ่มก็โทรตามคิม ตอนแรกว่าจะไปกับคุณนิก
แต่ไปกับคิมดีกว่า อยู่ที่เดียวกัน นัดไปเจอกันที่วัดเลย
ไปถึงเด็กๆวิ่งมาต้อนรับกันใหญ่.. ((ความเป็นครูได้ใช้งานตอนนี้ ฮ่าๆๆ))
ไม่ค่อยได้ทำอะไรมากอ่า ไปถ่ายรูปให้เด็กที่หน้าโลงพ่อเค้า
แล้วก็พูดคุยกันไม่เท่าไหร่ พอคุณนิกมาก็ไปทานข้าว
ได้เจอคุณนกเลยให้ซองไปตามประสา(ฉัน)
กินเสร็จก็กลับบ้าน ..
...
กลับมาก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว ได้อาบน้ำแล้วงีบไปตั้งแต่ห้าทุ่มกว่ามั๊ง
ตื่นกี่โมงอ่า.. รู้แต่เห็นโพสล่าสุด(น่าจะเกมส์) แจ้งว่า สองชั่วโมง
อ๊ากกกกก ว่าแล้ว มึนสะบัด
เหตุผลเดิมๆ ที่ต้องตื่น
แต่มีเหตุผลที่เค้าเอามาใส่มือให้อีกตอนช่วงเช้านี่แหละ
