บ้าไปแล้วที่ทนอยู่ได้ ไม่ไปหาหมอซะที
มีเวลาจะไปช๊อปปิ้ง ไปเดินห้าง แต่ไม่ไป
อืม.. ก็ทนไปเถอะ จนกว่าจะยอมหาหมอ
(นี่ก็กินพาราครั้งละสองเม็ดจะหมดขวดล่ะ)
ความจริงคือ มันคลอนกันแล้ว
แต่ไม่อยากให้หลุด T^T
นี่ถึงขนาดแม่บอกว่า "ไปทำไรก็ไปทำ
จะถอนก็ถอน จะทำฟันปลอมใส่ก็ทำ"
ง่ายขนาดนั้นเชียว
((แต่ยื้อไว้ก็มีแต่เจ็บปวดทรมาณจริงเนอะ..))
...
เมื่อวาน(วันเสาร์)อยู่จนเย็นเลย
วางแผนจะออกไปซื้ออุปกรณ์มาสอนเด็กทำงานฝีมือ
จริงๆยังคิดไม่ออกหรอกนะว่าจะทำอะไร จนเกือบออกไปเลยคิดได้
จะเรียนเรื่อง "ใครจะล้างชำระใจเราให้สะอาดได้"
ในเรื่องเป็นเรื่องของการล้างมือ ก็เลยเอา "มือ"นี่ล่ะมาให้ทำ
แต่กระดาษอันเก่าที่มีลายมันซ้ำๆ .. ไม่อยากให้เบื่อกันไปก่อน
เลยไปหาอันใหม่ๆมาบ้าง กระดาษหลังเทารุ่นเก่าก็ยังมีอยู่ ใช้ได้
เลยได้ออกไปช่วงเที่ยง ไปร้านเครื่องสำอางค์ ไปหาบีบี ได้รุ่นใหม่
เยอะกว่าเดิม แพงกว่า(ราคาในร้านนี้ อันเก่าจะแปดสิบกว่า อันใหม่ร้อยสิบ)
แต่ถ้าเทียบกับหลอดเดิมที่ฉันซื้อจากซุปเปอร์อีกแห่ง ก็ถูกกว่า
เพราะหลอดเล็กอันเก่า ซุปเปอร์นั้นขายร้อยยี่สิบกว่า
ออกจากร้านนั้นก็ไปซุปเปอร์ที่ว่านั่นล่ะ แล้วก็ออกไปร้านผ้า
ไม่เคยจะปกติสุขได้จริงๆเลยร้านนี้ ไปทีดีที ไปอีกทีเพี้ยนอีกที
เข้าใจนะว่าเค้าอยากขายผ้าแบบสามหลาร้อยแบบตัดยาวไปเลย
ก็แล้วถ้าคนซื้อเค้าอยากได้แบบแต่ละชิ้นๆ แยกกันไปสามชิ้นนี้เสียหายนักหนาเลย?
ห้าบาทก็ไม่ลด อืม.. ตอนแรกก็ตั้งใจจะซื้อสามหลาร้อยห้าบาทหรอก
แต่เจอชิ้นแรกที่เลือก เค้าว่า มันได้ หนึ่งหลา สามสกรู เค้าว่าตัดไม่ได้
เลยถามว่า งั้นชิ้นนั้นเท่าไหร่ .. เค้าว่า หกสิบ ก็บอกตรงๆว่าไม่เข้าใจ
แต่ซื้อมาแค่นั้นล่ะ ...เบื่อจัง หันไปเห็นผ้าสีสวยๆหลาละแปดสิบ
แบบที่อาอ้อเคยซื้อแบ่งมาให้บอกว่าเมตรละเก้าสิบ (อาบอกแพงไป)
ใจจริงอยากซื้อนะ ..แต่กลัวแล้ว ถ้าเกิดไม่ขายครึ่งหลาสี่สิบ แต่คิดเป็นสี่สิบห้าคงเซ็งรับประทาน
คราวก่อนได้ซื้อดีๆลดๆ ปะโน่นโปะนี่ เพราะแม่เค้าขาย
คราวนี้ลูกชายขาย ...
เอาล่ะ จะปฏิญาณกับตัวเองจริงๆแล้ว ว่าจะไม่เข้าร้านนี้แล้วจนกว่าผ้าจะหมดเกลี้ยงจริงๆ
กว่าจะไปร้านที่ตั้งใจแต่แรก มึนร้านผ้าไปพักนึง
เข้าไปก็เลือกๆกระดาษมาโหลนึง ได้หลอดสีหวานๆมาสองสีเอาไว้ทำด้ามพัด
ก่อนกลับบ้านแวะไปซื้อกระเป๋าใบนั้นมาแล้ว
ยังอยู่ๆ .. เหมือนจะอยู่กันทั้งร้าน วันนั้นดูอะไร อันนั้นก็ยังอยู่ เหอๆ
พยายามไปเลือกหากระเป๋าตังค์ เลือกนานมาก ไม่ถูกใจสักที
สไตล์เด็กไป เป็นผ้าไปหมด(จะพังไว เสียดายอ่ะ) เป็นหนังแบบลอกไวแน่ๆ
ทรงมันด้วยแหละ บางอันเหมาะใส่เศษตังค์ ใส่แบงค์แบบพับๆ ไม่มีช่องใส่แบงค์ดีๆ
บางอันก็ดีหมดแล้ว ..มาตกตรงลวดลายกระเป๋า เป็นพวกก๊อปcath kidston
ถ้าเป็นจุดๆ ขาวแดง ก็ยังน่ารัก หรือลายดอกน่ารักๆก็มี แต่นี่เค้าเอาแบบที่ฉันไม่ชอบเท่าไหร่มา
เดินวนอยู่เกือบยี่สิบนาทีมั๊ง (นับรวมเวลาที่มีคนโทรมาคุยด้วยแล้ว)
สุดท้ายก็หยิบกระเป๋าใบนั้นแหละ .. ถามอีกที จากร้อยสามสิบเก้า พี่เค้าลดให้เสร็จ ฮ่าๆ
แล้วก็กลับมาอาบน้ำอยู่ไปจนเกือบห้าโมง สลบยาวไปตื่นน่าจะเกือบสี่ทุ่ม หรือเที่ยงคืน?
หรือตีหนึ่ง .. เอ่อ สักเวลานี่ล่ะ จำไม่ได้ (ต่างกันนะนั่น)
แล้วอยู่ยาวจนสองทุ่มของอีกวัน...
...
เช้าวันอาทิตย์ พอไม่นอน เวลาจะค่อนข้างควบคุมได้
แต่วันนี้เด็กมาคนเดียว(ที่ฉันสอนได้)
แถมเจ้าเอสป่วยอีกต่างหาก นั่งห่มผ้าอยู่แถวหลังสุดเลย
เลยไปตามมาเรียน .. ไม่อะไรมาก มานั่งทำงานฝีมือดีกว่านั่งซมนั่งซึม
การได้สอนเด็กแบบตัวต่อตัว ทำให้ได้รู้จักเด็กมากขึ้นนะ
เค้าจะเปิดเผยตัวตนเค้า ถ้าได้พูดคุยกันแบบไม่มีใครคอยแซว หรือแกล้ง
ว่าไป เอสเป็นเด็กดี แต่มีพฤติกรรมแบบเด็กไฮเปอร์ สมาธิสั้น
จะเป็นพวกรีบๆๆทำทุกอย่างให้เสร็จเร็วๆ แล้วก็จะไปทำอย่างอื่นต่อ
ตัวอ้วนๆดำๆ กลายเป็นตัวตลกของเพื่อน .. ก็เข้าใจได้
วันนี้เลยได้สอนหลายอย่าง นอกเหนือจากการทำมือนี้มีดีอะไรบ้าง
ให้เค้ารู้จักอธิษฐานก่อนนอน ตื่นนอน ขอให้พระเจ้าอวยพรเค้า ทั้งการเรียน
ครอบครัวของเค้าด้วย หรือแม้แต่เพื่อนๆที่ชอบแกล้งเค้าก็ด้วย
แม้ว่าเค้าจะเป็นเด็กเรียนดี หัวไว เรียนได้ที่ห้า แต่ก็ยังเป็นกำลังของเค้าเอง
ให้เค้าอธิษฐานขอพระเจ้าประทานสติปัญญาให้เค้า
ให้เค้ามีสมาธิมากกว่าที่เป็นอยู่
คุยๆไปแล้วก็นั่งหัวเราะกัน เพราะฉันก็เป็นพวกตัวอ้วนแล้วโดนเพื่อนล้อ
ก็เลยบอกเค้าไป ว่า พวกชอบล้อเลียนคนอื่นน่ะ เป็นพวกโรคจิต มีปัญหาทางจิต
เพราะคนปกติที่มีจิตใจปกติ ทำไมถึงจะมีความสุขเวลาเห็นคนอื่นร้องไห้กันล่ะ
ล้อกันจนร้องไห้เลยก็ทำกันแล้ว ...... ให้เอสมองเพื่อนๆอย่างเข้าใจ ..
สงสารเค้าเหอะ จริงๆที่เค้าล้อเราอ่ะ
ก็แค่พยายามหาปมด้อยคนอื่นมากลบปมด้อยตัวเองมากกว่า
ตอนเที่ยงกินข้าวราดผัดกระเพรา คิมทำซะเผ็ดสะใจ
ตอนเช้าไม่ได้กินข้าว ตอนเที่ยงเลยซัดกระหน่ำ .. ก่อนจะไปนั่งปวดฟันอีกรอบ ฮ่าๆ
อ่อ ตอนกินข้าวโยเอลมานั่งข้างพ่อ เลยถ่ายรูปซะหลาย
เก่งอ่ะ ยังไม่สองขวบ นั่งตักข้าวกินเองแล้ว ยังเลอะๆยุ่งๆอยู่หรอก แต่เก่งนะ
ตอนเย็นไปโลตัสตลาดกันคิม ไปเดินหาซีรีแล็คจะให้โนอาห์
(รู้สึกเดือนนี้จะเป็นคนใจดีจัง .. ตังค์ไม่ค่อยเหลือ เหอๆ)
แล้วก็ได้มะพร้าวอ่อน สะโพกหมู(โลละเก้าสิบเก้า) กลับมาด้วย
ว่าจะไปลองมาสคาร่ากัน แต่เค้าเก็บหมดล่ะ.. สงสัยเห็นไปเล่นกันจัง ฮ่าๆ
วันนี้เลยไปลองที่หนีบผม ของเลอซาช่า .. ใช้ดีนะ ผมฉันก็หนา หนีบไม่ยากด้วย
ไม่ได้แบ่งผมแต่หนีบจนหมด แหม..สวยเด้งตลอดการเดินช๊อป
เสียแต่....... ตอนกลับฝนลง กลับถึงบ้าน ความงามกระเจิง กร๊าก
ก็เลยเก็บไว้เป็นเป้าหมายน่าสนใจอีกอัน แต่ไว้ดูก่อนแล้วกัน
เพราะรู้สึกว่า พวกนี้จะลดกันจังช่วงปีใหม่ ตอนนี้มันสองพันกว่า
ก็ไม่ค่อยจำเป็นด้วย หนีบผมไป พอร้อน พอยุ่ง ก็ต้องม้วนเก็บไว้อยู่ดี
ปล.คืนนี้ปวดฟันมาก มากๆ ไม่อยากคุยเอ็มเลย เห็นเหมือนฝันพิมพ์มาก็อ่านไม่ไหว ตาลาย
นั่งซุกหน้ากับหมอนใบโตจนหลับป่อกไป ตื่นมาก็คล้ายจะดีขึ้นนี่แหละ ..
