ด้วยความไม่ตั้งใจว่าจะนอนซะสายโด่ง
แค่รู้อยู่แล้วว่า วันนี้เค้าไม่เอาโยเอลมาฝากให้เลี้ยง
เพราะระยะนี้เปิ้ลอยู่บ้านเลี้ยงลูกเอง กับนั่งเพ้นท์ลูกสะบ้าไปด้วย
เมื่อวานไปประชุมแคร์บ้านเปิ้ลก็เลยซื้อกลับมาสองอัน
ตอนแรกกะจะส่งให้พี่จัน แต่มันมีสองอันไง
คิดไปคิดมา ไม่แน่อาจไว้ส่งพวกหนุ่มๆ
(หาของขวัญให้ยากนัก นี่ล่ะ แนวดี-0-)
...
.........
(ที่เกริ่นไว้ เลยไม่ได้ต่อให้จบ งงเอง แป่ว)
คืองี้ ถึงไม่ได้ตั้งใจนอนช้า แต่ก็ต้องช้า
ภาระกิจมันไม่เสร็จง่ายไง ขึ้นไปนอนตอนเก้าครึ่ง
อาบน้ำ อะไรๆ กว่าจะนอนเกือบสิบโมง
แล้วนึกๆอยู่ว่า นาฬิกาปลุกจะทำงานป่ะ
(อุตส่าห์เมลล์ไปบอกว่าช่วยปลุกวันพฤหัส
พี่แกตอบกลับมา แต่ดันไม่อ่านให้ดี -.-)
ผลคือ วันพฤหัสที่ต้องตื่นไว ก็ตื่นได้เอง
ส่วนวันศุกร์ เจอมิสคอลไป 8 สาย..
สงสารก็สงสาร กดหลายรอบจัด
แต่เคืองด้วย ตอบเมลล์มาเองเลยนะ ไม่อ่านให้ดี
เฮอะๆ
แต่ฉันก็ไม่ตื่นหรอกนะ 555
(มาตื่นตอนบ่ายกว่า พ่อมาปลุก เค้าจะออกไปเยี่ยมเจ้าผักบุ้งกัน)
ผักบุ้งเป็นลูกสาวคนเล็กของพี่แมว
4-5ขวบได้มั๊ง เป็นไข้เลือดออกน่ะ อยู่โรงพยาบาล
ตอนพ่อไปปลุกได้ยินว่า น้องเค้าช๊อคอยู่
พอลงมา แม่ก็บอกว่า พี่แมวโทรมาบอกให้อธิษฐานเผื่อ
แล้วก็พากันโทรไปให้ช่วยกันอธิษฐานเผื่อ
ตอนแม่ไปเยี่ยม กลับมาเล่าว่า นอนร้องปวดท้องอยู่
แต่พอหัวค่ำแกโทรมาแจ้งอีกทีว่า ดีขึ้นแล้ว กินก๋วยเตี๋ยวได้
ขอบคุณพระเจ้าค่ะ
............
แต่เพราะฉันนอนน้อย ปวดหัวๆ
เลยขอไปนอนต่ออีกรอบตอนหกโมงเย็น ก็นั่นล่ะ ตื่นอีกทีสองทุ่มกว่า -..-
เป็นอีกวันที่ นอน นอน แล้วก็นอน
(แต่มันไม่เหมือนนอนยาวนะ ยังรู้สึกเพลียๆอยู่)
ที่ตื่นมาไว ก็ไม่ได้กินข้าวหรอก นั่งแต่งบล๊อกให้อาอ้อ
ตอนนี้คงเริ่มโอเคแล้วมั๊ง เอาสองแบบมาผสมกัน (มั่วเองเลยนะ)
