เมื่อเช้าฉันอ่านหนังสือ สนามรบในความคิด
อ่านไปหัวเราะไป ผู้เขียนถ่ายทอดเรื่องราวในชีวิตจริง
ในหัวข้อ ชีวิตที่อยู่ในถิ่นทุรกันดาร
จอยซ์(ผู้เขียน) เล่าถึง สามีที่เป็นแฟนกีฬาตัวยง
เขาจะนั่งดูรายการกีฬาได้ทุกชนิดที่มีลูกบอลกลมๆ
และมีสมาธิกับมันจนละเลย ไม่ทันสังเกตว่า ภรรยากำลังกระฟัดกระเฟียด
หรือทำพฤติกรรมกระทบกระแทกอะไรอยู่
และไม่ว่า เธอจะพยายามทำความสะอาดเสียงดังยังไง
จะเดินเข้าเดินออกห้องกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
เขาก็อาจจะเงยหน้าขึ้นมาขอกาแฟสักแก้ว..
ประเด็นอยู่ที่ความคิดแง่ลบในหัวของภรรยา
เธอสนใจแต่ตัวเอง และสิ่งที่ทำก็เพื่อเรียกร้องความสนใจเท่านั้น
แล้วพอมันสูญเปล่า ก็นั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ
ลุกขึ้นมาก็เห็นเงาตัวเองที่ยิ่งน่าหดหู่ เลยร้องหนักเข้าไปใหญ่..
เรื่องตลกที่ไม่ตลก
เพราะความคิดแง่ลบเป็นความคิดจากมารซาตาน
มันทำลายสันติสุขในชีวิตของเรา ..จากใจของเรา ..
และทำให้เราท้อใจจนไม่อยากจะทำอะไร ..
...แล้วเราควรจะทำยังไง
การทำแค่เพียงเลิกคิดแง่ลบ มันไม่ใช่เรื่องง่าย
โดยปราศจากการคิดถึงสิ่งที่ดีด้วย ..ไม่นานเจ้าความคิดแง่ลบ
ตัวชอบสงสารตัวเองก็จะกลับมา
พระคัมภีร์ถึงบอกให้เรา "ขอบพระคุณในทุกกรณี"
และมองที่ไม้กางเขน คิดถึงความรักของพระเจ้าที่มีต่อเรา
เรื่องทุกข์ยากหนักหนานั้น ไม่หนักอีกเมื่อเราวางมันไว้ในหัตถ์พระเจ้า
...
.........
ฉันได้อะไรจากหนังสือเล่มนี้เยอะ
ไม่ใช่การชี้นำให้เราเป็นคนดี แต่ให้เราเข้าใจว่า พระเจ้าต้องการให้เราเป็นอย่างไร
ให้เราตอบสนองอย่างไรต่อปัญหา
และให้เราระวังความคิดและท่าทีในใจ ..เพราะชีวิตเริ่มต้นที่ใจ
............
ฉันรู้สึกว่า เหมือนการทดลองจะเข้ามาทุกครั้งที่เราคิดว่าเราเข้มแข็งแล้ว
(จริงๆแล้ว เมื่อเราคิดแบบนั้น เราก็กำลังพลาดแล้ว)
ช่วงนี้ฉันหงุดหงิดง่าย ไม่วีนกับน้อง แต่ก็หมดความอดทนกับเพื่อนได้ง่ายมาก
จริงๆ มันไม่จำเป็นต้องใช้ความอดทน แต่ฉันก็ตีความไปแบบนั้นหมด
รู้สึกแง่ลบมาก จนบางครั้งก็ไม่อยากจะพูดจะคุย..
เพราะอะไร ..เพราะฉันคิดถึงตัวเองไง
คิดถึงความต้องการของตัวเอง ว่าอยากจะเป็นฝ่ายพูดบ้าง
ทั้งที่เรื่องที่ควรพูด ฉันก็ไม่พูด ไม่บอกเล่าข่าวดี เล่าแต่เรื่องไร้สาระ
คือก็มีทุกข์ในใจ รู้ดีว่า พูดไปมันก็เท่านั้น
เพราะเราต้องแก้ปัญหาให้ตรงจุด แต่ยังแก้ไม่หมด
เพราะฉันเอาใจไปฝักใฝ่เรื่องที่ไม่จีรังไปซะหมด
จนบางครั้งในขณะที่อารมณ์โกรธครอบงำ
การขอบพระคุณเป็นเรื่องยากมากมาย ..เขลา และเดินกลับไปสู่ถิ่นทุรกันดารอีกแล้ว
จนเมื่อผ่านเวลาไปสักพัก ฉันก็ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจ
รู้สึกผิดหวังกับความอ่อนแอของตัวเอง ฉันเป็นคนที่บกพร่องฝ่ายวิญญาณอยู่เสมอ
นั่นคงเพราะฉันไม่ได้มองที่กางเขน ละเลยจากการติดสนิทใกล้ชิดพระเจ้า
เมื่อไม่ได้สนทนากันอยู่บ่อย ๆ ฉันเลยไม่ได้ยินเสียงพระองค์
ข่าวดีคือ พระเจ้าให้อภัยเสมอ ..T^T
............
เจอเพลงนี้โดยบังเอิญ
พยายามจะอัดเสียงลงคอมพ์ โดยผ่านโปรแกรมSuper Mp3 Recorder
แต่ไม่รู้สิ สงสัยจะเลือกเวอร์ชั่นเก่า(รึเปล่า) หรือไงก็ไม่ทราบ
แต่มันไม่มีฟังค์ชั่นระบบ Stereo Mixer อ่ะ
ต้องเลือก Wave out mix งานก็เลยเข้า เพราะเสียงแตก เหอๆ
แต่ไม่เป็นไรนะจ๊ะ เพราะท่านน้องเอาไปเข้าสังกัดหมดแล้ว
คือ เสียงเล็กๆ และช้าๆ -..- (เหมือนกระรอกร้องเพลง)
...
ฝนตกเรื่อยๆเกือบทั้งวัน ต่างกับเหมือนฝันที่บอกว่า ที่ฝรั่งเศสร้อน
แต่แม้ว่าอากาศจะครึ้มฟ้าครึ้มฝน และแอบมีฝนตกเรื่อยๆก็ตามที
พระเจ้าก็อวยพรให้บ้านเปิ้ลที่ขายของทอดได้ยอดเป็นพันไปทุกวัน
ข่าวดีมากของเมื่อวาน ในวันเพื่อน (Friend day)
คือ พ่อของเปิ้ลเดินออกมาที่ข้างหน้า ขอยืมไมค์ไปพูดว่า
" ผมมาที่นี่ก็หลายครั้งแล้ว พระเจ้าต้อนรับผมแล้ว
วันนี้ผมตัดสินใจแล้วครับที่จะต้อนรับพระองค์บ้าง"
ดีใจกันมาก น้ำตาร่วงเลย ..
