หายไป 2 วัน ไม่ใช่ไม่อยากอัพ
แต่งานยุ่งจริงจังมากมาย
คืนวันอังคาร พิมพ์งาน
แต่ไม่ค่อยมีสมาธิ ขนาดว่ากว่าจะโผล่ไปออนเอ็มตั้งตีสาม
งานไม่เดิน เมื่อคืนวันพุธก็ปั่นเชอร์รี่ต่อ
เพราะที่คิดว่าจะทำสะสมมันได้น้อยนิด
(ไม่ได้ทำไง เพิ่งจะมาเริ่มคิดทำ)
เลยลากยาวทั้งคืน ไม่ได้อัพบล๊อก ไม่ได้ออนเอ็ม
ตั้งแต่ทุ่มนึงจนสายๆวันพฤหัสนี่ล่ะ
วันนี้เลยนอนซะเที่ยงครึ่ง ตื่นห้าโมงเย็น
-..- ว่าไปตอนนี้ยังมึนๆ เอ๋อๆอยู่เลยนะ
...
...
......
วันอังคารเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ
อ่อ ช่วงบ่ายโทรไปหาเปิ้ล จะสั่งเสื้อตกแต่งประดิษฐ์
เอาไว้ให้เป็นของขวัญให้นิค แต่ไม่มีอะไรในหัวเลย
เลยขอให้สาวเปิ้ลออกแบบให้ คิดว่าวันอาทิตย์คงได้แหละ
วันนั้น เปิ้ลยังบอกว่า เจ็บท้อง คิดว่าไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้คงได้คลอดแน่
แล้ว.... ตีสี่ของวันพุธก็คลอดลูกชาย น้ำหนัก 4.1กิโล
ชื่อ น้องโยเอล
ฉันมารู้เข้าตอนบ่าย ที่ตื่นลงมา เห็นซองของเหมือนฝันมาถึงแล้ว
แบบว่า เร็วมากๆอ่ะ เหมือนฝันบอกส่งวันพุธที่แล้ว มาถึงพุธนี้พอดีเลย
อยากจะใส่อวดชาวบ้านนะ แบบว่าเห่อ 555
แต่ไปเยี่ยมเจ้าหลานตัวน้อย เลยไม่ใส่ดีกว่า
อุ้มเด็กเล็ก อย่าใส่เครื่องประดับอะไรดีกว่า
พอจัดการหาข้าวปลาให้เจ้านายที่บ้านเสร็จ
ก็ออกไปโรงพยาบาลกับพ่อ
รถมอไซด์เสียไง วันก่อนที่ไฟดับน่ะ บัดนี้ได้ดับหมดแล้วทั้งคัน
-..- แบบว่า ไฟเลี้ยวอะไรๆก็ไปหมดเลย
นั่งรถโบสถ์ไปกัน
ไปถึง สองแม่ลูกหลับปุ๋ย ฉันเดินเข้าไปก่อน
ไม่มีญาติเค้าอยู่ พ่อแม่เปิ้ลกลับไปอาบน้ำ ท๊อปยังไม่มา
ป้านี่ก็ไปยืนหน้าเหรอหราอยู่สักพัก แบบว่าคนที่เรามาเยี่ยมหลับกันหมด
-..- สักพักอ่ะ พยาบาลเอายามาให้เปิ้ล เค้าก็เลยตื่น
ตอนนั้นเลยแอบแกล้งเจ้าตัวเล็กซะหน่อย ปลุกๆ ตื่นลืมตา น่าเอ็นดูเชียว
ฉันอุ้มไว้ตั้งนานน่ะ จนเมื่อยแขนเลย (เพราะเค้าตัวหนักป่าวหว่า)
ถ่ายรูปเอากลับมาด้วย ชอบเด็กขาวๆ จ้ำม่ำๆ งั่มๆ
ตอนอุ้ม มีการตดใส่เรา 555 ปุ๋งๆๆ
ยังแอบนึก เอ๊ะ อึ๊ป่าวเนี่ย
แล้วพอแม่เค้ารับกลับไปตรวจ เห็นฉี่แล้ว พอแกะผ้าอ้อมก็เห็น
เอ๊า...... กินแล้วก็ปล่อยของทันทีเล้ย แหม๊
เลยไปช่วยเช็ดก้นเจ้าหนูโยเอลกะเค้าด้วย
แต่ลืมวิธีมัดผ้าอ้อมอ่ะ ก็ไม่ได้เลี้ยงเด็กอ่อนนานแล้วอ่ะ
ตอนหัวค่ำแม่ก็ไปเยี่ยมกับน้านิด
จริงๆกะไปกับเค้าอีกรอบ แต่ต้องทำเชอร์รี่นี่ล่ะ
............
ส่วนวันนี้ นอกจากนอนเที่ยงตื่นเย็น
อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรพิเศษมากมาย
จะมีก็ สาวเมล์ดีใจที่เจอพี่สาวคนนี้กลับไปออนไลน์
ส่วนเจ้าหมีต้นก็มาทักออฟไลน์ไว้ซะหลายรอบ หุหุ หลานมันคิดถึง555
บางทีนะ เราอาจคิดว่า ก็นั่งอยู่หน้าจอ คนเดียว ไม่เห็นมีใคร
แต่เพื่อนเราที่อยู่หน้าจออีกฝั่งของท้องฟ้า
เค้าก็มีเรื่องอยากจะเล่า จะแบ่งปันให้กันฟัง
เหมือนว่า ..อยู่ตรงหน้า ต่อหน้ากัน ทุกวัน..
ปัจฉิมลิขิต.. หกโมง งานพิมพ์ของพ่อยังไม่เสร็จ เหอๆ
อีก9หน้า ><
