ว่าจะเขียนทำซึ้งประกอบเพลงอินเลิฟ
(ทั้งที่ไม่มีอะไรสักกะหน่อย)
แต่พอคลิกไปคลิกมาใน FB
เจอเวปสเก็ตภาพ(อีกแล้ว) คลิกจากลิงค์สาวเหนือไปอ่ะ
เลยขอวาดหน่อยเห๊อะ -0-
...
...
......
และหลังจากงมๆ ลบๆ มั่วๆอยู่พักนึง
ก็ได้รูปนี้..แล
มันออกเละเทะนะ
แต่เอาเถอะ คงดีกว่า จากที่วาดหลังคาแต่กลายเป็นทุ่งนาตอนแรก
วาดรูปนี้ เพราะคิดถึง ช่วงวัยเด็ก
ตอนไปโรงเรียน ที่ขี่จักรยานไปบนถนนลูกรัง
แต่ใช่ว่าถนนสีส้มที่อุดมไปด้วยฝุ่นคละคลุ้งจะไม่มีอะไรสวยงาม
ข้างทาง มีทั้งทุ่งนาสีเขียว และเปลี่ยนเป็นสีทองตามฤดูกาล
บ้างก็เป็นไร่ถั่วลิสง และหลายครั้งที่ขี่จักรยานข้ามผ่านสะพานไม้
ดูเหมือนมันจะผุพัง.. เพราะใช้งานมานานปี แต่ก็ยังทนทานอยู่
บ้างเป็นบึงน้ำมีดอกบัวและบรรดาดอกไม้น้ำสวยงาม
..รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ทบทวนความทรงจำในช่วงนั้น
ฉันมีแต่ความสุข.. อาจไม่ได้สุขไปเสียหมดทุกเรื่อง
แต่ในชั่วโมงนั้น.. ฉันพบว่า การใกล้ชิดธรรมชาติ
มันเป็นเหมือนการค้นพบสิ่งใหม่ในทุกวัน ..ตื่นตาตื่นใจ
หัวใจฉันพองโตที่ได้คิดถึงช่วงเวลานั้น..
............
ทิ้งท้ายด้วย รูปเมื่อหลายปีก่อน
ให้พี่ม้ามิกซ์ภาพให้
ดูกับคอมพ์พ่อแล้วเห็นเลยว่า..
"หัวยุ่งจังเลย ยัยบ๊องเอ๊ย"
