..เปลี่ยนธีมแล้ว..

ปาเข้าไปเกือบตีสี่ ฉันยังไม่รู้ว่าวันนี้จะเล่าอะไรดี
ช่วงนี้หมดวัน(กลางวัน)ไปกับการนอนจริงๆนะ -.-
เดี๋ยวเถอะ วันศุกร์ต้องตื่นไว ถ้าไม่รีบนอนอาจมีหาวหวอดๆ

............

แล้วก็เลยผ่านเวลาของข่าวเช้าวันใหม่มาแล้ว
-..- เผลอนั่งแต่งเฮดอันใหม่แค่ไม่นาน(เหรอ)
ทั้งบีจีและเฮดก็ได้รับของฟรีมาล่ะจ้า แต่งเติมเล็กน้อย

เนื่องจากเจ้าของหุ่นเกินพิกัดแค้น(เกี่ยวตรงไหน?)ไปหน่อย
เลยเอาสองสาวมานั่งแทน เอิ๊ก
แต่ก็อดไม่ได้อีกแหละที่ต้องเอารูปตัวเองใส่มาด้วย -.-
ถึงจะดูแปลกๆ .. ก็นะ .. ช่างมันเห๊อะ

จริงไม่ค่อยอยากเปลี่ยนเท่าไหร่ เพราะชอบอันเก่ามาก
คือบีจีอ่ะ จิ๊กมานะ เจ้าของเค้าหวงมาก(นี่ก็หน้าด้านเนอะ -..-)
คือใส่ล็อคคลิกขวาไว้เลยนะเอ้อ เอามายากอยู่เพราะใช้โครมด้วยมั๊ง
ว่าไป ตอนกำลังพิมพ์เลยเข้าไปดูซะหน่อย เผื่อพี่เค้าอัพเดต
แล้วก็อัพเดตใหม่แล้วจริงๆ 555 แจ่ม เก็บล่ะ เหอๆ

............

ช่วงนี้ฝนตกมาก ลมก็แรงพอสมควร(ไม่แรงมากไง)
แม่มาเล่าว่า มิเตอร์ไฟที่หน้าบ้านมันจะถล่มล่ะนะ
แต่ที่เค้ามาเล่า ไม่รู้ว่าโทรแจ้งไฟฟ้าไปแล้วหรือยัง
คือมันจะหลุดจากเสาไฟแล้วอ่ะ เอนคว่ำหน้ามาแล้ว
สงสัยเพราะแรงลมบวกกับอายุขัยด้วยล่ะมั๊ง
หวังว่ามันคงจะไม่เสีย(หล่นมาพัง)ก่อนเจ้าหน้าที่เค้าจะมาซ่อม

............

สองสามวันมานี้รู้สึกปวดเข่าแปล๊บๆตอนเดิน
สาเหตุก็คงน้ำหนักนั่นล่ะ กับให้น้องนั่งตักหน้าคอมพ์
น้องก็ไม่ใช่ตัวเล็กๆ แล้วการนั่งงอเข่าเหมือนขัดสมาธิหลวมๆ
ขาทับขาอยู่แบบนั้นเป็นระยะเวลาหลายชั่วโมง มันก็คงเป็นกันได้

เปิดหาข้อมูลวิธีการลดอาการปวดเข่า
อย่างแรกเลย .. 'ลดน้ำหนัก'  -..- รู้ตัวดี แต่ลดไงดี
อ่านวิธีการออกกำลังกายที่เหมาะกับคนปวดเข่า
เค้าบอกว่า การเดินจะมีน้ำหนักลงที่เข่าประมาณ5เท่าของน้ำหนักตัว(จ๊ากๆ)
ถ้าวิ่งยิ่งไปใหญ่ คือ เพิ่มขึ้นเป็น 7-10 เท่าของน้ำหนักตัว(กรี๊ดดดดด)
แต่ถ้าถีบจักรยาน เข่าจะรับน้ำหนักเพียง 1.5เท่าของน้ำหนักตัว

อืม.. สาเหตุนี้เลยเรียกแม่มาอ่าน  >> บทความนี้ <<
อยากซื้อจักรยานน่ะนะ แต่แม่ไม่เห็นด้วย
บอกว่า ที่นี่คนขับรถน่ากลัว (ไม่ได้จะไปแข่งกะใครเลย)
ถนนหนทางไม่ปลอดภัย(แล้วขี่มอไซด์ไปไหนๆ มันปลอดภัยเหรอคะ เหอๆ)
คือ แม่ไม่ได้งก แต่ห่วงความปลอดภัย ..
โน่น แนะนำให้ซื้อเครื่องออกกำลังกายแบบจักรยาน
ปั่นอยู่กับที่ !!

เฮ้อ .. แบบนั้นยิ่งแพง แล้วหาซื้อที่ไหนหว่า

ไปแอบดูในเวปพันทิพย์(ทำไมต้องแอบยะ)
เค้าว่า ราว ๆ5พัน 555 (แล้วจะได้ซื้อกล้องไหม T^T)
อ่านไปอ่านมา คงต้องหาแบบแม่เหล็ก

พอล่ะ ไปตั้งใจอ่านดีๆดีกว่า

..SL[Paris] mania..

ว่าจะไม่เล่นเกมส์แล้ว อุตส่าห์ว่าหอบข้าวของทำงานทำการ(หาตังค์)
มากองไว้ให้เห็นต่อหน้าแล้วนะ......
แต่หันมาเจอ SL (sorority life) ภาคปารีส แล้วมันอดไม่ได้จริงจริ๊ง

คือ ถ้าอยู่ในแคมปัส(ที่เดิม ปกติ) ฉันไม่เน้นต่อสู้ตบตีกะใครนัก
แต่ถ้าอยู่ในปารีส มันต้องตบค่ะ ต้องตบไม่เลี้ยงค่ะ -*-
(เหมือนคนเลวเลยฉัน ...ก็เลวนะ เหอๆ)
คือ มันจะมีระบบที่ว่า เก็บการต่อสู้ชนะของเราเอาไว้ในแต่ละสัปดาห์
ส่วนจะเอาไปรวมคะแนนกับกรุ๊ปอย่างไรนั้น ฉันไม่รู้
(เพราะไม่ได้สนใจ เห็นนะ แต่ไม่แคร์อ่ะ เพราะกรุ๊ปฉันไม่ค่อยตบตีแฮะ -*-)
เค้าอาจจะสู้ในแคมปัสมากกว่าน่ะนะ ไม่ได้สู้ที่ปารีส

คือต้องบอกให้เข้าใจก่อนว่า ทำไมถึงต้องตบ
เพราะถ้าเราชนะมาก ระบบจะเก็บจำนวนการชนะของเราเอาไว้
ถ้ามันดูสูงๆ อย่างน้อยสัก100ขึ้น คนอื่นจะกลัว ไม่มากดสู้กับเรา
(คิดเองนะ เพราะตัวเองก็จะไม่กดพวกชนะเยอะๆ)

แต่ว่า ตบมั่วไปทุกคนซ้ำๆเข้าก็อาจเจอคนแค้นตามมาเบิรนลิสต์ได้
เสียประวัติอีก -..- (เกี่ยวมั๊ยไม่รู้ แต่ไม่ค่อยอยากเสี่ยง)
ก็จะเป็นแนวที่ว่า ใครไม่ขู่ ตบเต็มเหยียด ตบไม่เลี้ยง -*-

แต่จะเพลินตรงการเข้าสังคม(ปารีส) ถ้าหน้าแรกๆจะใช้พลังงานไม่มาก
ก็สนุกดี คือ พอใช้พลังงานน้อยๆ มันเลยทำให้เราเร่งไปจนถึงระดับเพชรได้ไว
เลยได้บราวนี่พอยท์มา30กว่าอันล่ะ (ถ้าไม่นับรวมกับที่เอาไปเสี่ยงเล่นคงเยอะกว่านี้)

และเพราะจุดดีที่SLยอมแก้ให้เราส่งของขวัญให้เพื่อนคนเดิมได้จนกว่าจะครบ
(คิดว่าคงจะ30/วัน) กว่าจะขนาดนั้น ก็ใช้งานได้เยอะแล้วอ่ะ
อย่าง Metro ticket เนี่ย แพคเก็จหนึ่งก็5อันใช่ป่ะ ส่งไปสิ 5x30=150 อัน
เล่นกันจนเพลิน -0-
แต่อย่าลืมว่า ด้านคนรับ จะรับได้แค่ 50 ชิ้น/วัน
ดังนั้น ถ้าจะเลือกรับอย่างอื่นด้วยก็ต้องคำนวณกันหน่อย ..

อีกอย่างที่น่าจะมีไว้ใช้สำรอง คือ Mochaccino
เพราะไปเพิ่มพลังงานให้เรา ตั้งแต่40% ไล่ลงมาเรื่อยๆ
 ถ้าเราเติมพลัง(แบบนี้)ในช่วงเวลา 1 วัน
ซึ่งฉันก็ใช้บ่อย เพราะไม่มีเวลาเข้าไปเฝ้าทั้งวัน
ถ้ามีเวลาเล่นก็จะเล่นแบบลุยๆไปเลย พลังงานหมดไว
ได้กาแฟนี่ล่ะ เติมพลังแล้วเล่นต่อ

.........

ฝนมันตก คนตื่นซะเย็น
ไม่ได้เจอหน้าผู้คนอะไร เรื่องจะเล่าน่ะมีแต่ลืม (ประจำ)
วันนี้ก็เลยอาศัยว่า ขึ้นด้วยเกมส์ แต่จะจบด้วยการไปทำงานประจำก่อนนะ

ปล. ยังไม่ได้ส่งของไปUSAเลย พรุ่งนี้แหละมั๊ง
บอกแม่แล้วว่า ถ้ามันตีกลับมาอีกที รับผ่านเนตนะเจ้าคะ -*-

..Thank you Lord..

เมื่อเช้าฉันอ่านหนังสือ    สนามรบในความคิด
อ่านไปหัวเราะไป ผู้เขียนถ่ายทอดเรื่องราวในชีวิตจริง
ในหัวข้อ ชีวิตที่อยู่ในถิ่นทุรกันดาร

จอยซ์(ผู้เขียน) เล่าถึง สามีที่เป็นแฟนกีฬาตัวยง
เขาจะนั่งดูรายการกีฬาได้ทุกชนิดที่มีลูกบอลกลมๆ
และมีสมาธิกับมันจนละเลย ไม่ทันสังเกตว่า ภรรยากำลังกระฟัดกระเฟียด
หรือทำพฤติกรรมกระทบกระแทกอะไรอยู่
และไม่ว่า เธอจะพยายามทำความสะอาดเสียงดังยังไง
จะเดินเข้าเดินออกห้องกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
เขาก็อาจจะเงยหน้าขึ้นมาขอกาแฟสักแก้ว..

ประเด็นอยู่ที่ความคิดแง่ลบในหัวของภรรยา
เธอสนใจแต่ตัวเอง และสิ่งที่ทำก็เพื่อเรียกร้องความสนใจเท่านั้น
แล้วพอมันสูญเปล่า ก็นั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ
ลุกขึ้นมาก็เห็นเงาตัวเองที่ยิ่งน่าหดหู่ เลยร้องหนักเข้าไปใหญ่..

เรื่องตลกที่ไม่ตลก
เพราะความคิดแง่ลบเป็นความคิดจากมารซาตาน
มันทำลายสันติสุขในชีวิตของเรา ..จากใจของเรา ..
และทำให้เราท้อใจจนไม่อยากจะทำอะไร ..

...แล้วเราควรจะทำยังไง
การทำแค่เพียงเลิกคิดแง่ลบ มันไม่ใช่เรื่องง่าย
โดยปราศจากการคิดถึงสิ่งที่ดีด้วย ..ไม่นานเจ้าความคิดแง่ลบ
ตัวชอบสงสารตัวเองก็จะกลับมา

พระคัมภีร์ถึงบอกให้เรา "ขอบพระคุณในทุกกรณี"
และมองที่ไม้กางเขน คิดถึงความรักของพระเจ้าที่มีต่อเรา
เรื่องทุกข์ยากหนักหนานั้น ไม่หนักอีกเมื่อเราวางมันไว้ในหัตถ์พระเจ้า

............

ฉันได้อะไรจากหนังสือเล่มนี้เยอะ
ไม่ใช่การชี้นำให้เราเป็นคนดี แต่ให้เราเข้าใจว่า พระเจ้าต้องการให้เราเป็นอย่างไร
ให้เราตอบสนองอย่างไรต่อปัญหา
และให้เราระวังความคิดและท่าทีในใจ ..เพราะชีวิตเริ่มต้นที่ใจ

............

ฉันรู้สึกว่า เหมือนการทดลองจะเข้ามาทุกครั้งที่เราคิดว่าเราเข้มแข็งแล้ว
(จริงๆแล้ว เมื่อเราคิดแบบนั้น เราก็กำลังพลาดแล้ว)
ช่วงนี้ฉันหงุดหงิดง่าย ไม่วีนกับน้อง แต่ก็หมดความอดทนกับเพื่อนได้ง่ายมาก
จริงๆ มันไม่จำเป็นต้องใช้ความอดทน แต่ฉันก็ตีความไปแบบนั้นหมด
รู้สึกแง่ลบมาก จนบางครั้งก็ไม่อยากจะพูดจะคุย..
เพราะอะไร ..เพราะฉันคิดถึงตัวเองไง
คิดถึงความต้องการของตัวเอง ว่าอยากจะเป็นฝ่ายพูดบ้าง
ทั้งที่เรื่องที่ควรพูด ฉันก็ไม่พูด ไม่บอกเล่าข่าวดี เล่าแต่เรื่องไร้สาระ
คือก็มีทุกข์ในใจ รู้ดีว่า พูดไปมันก็เท่านั้น
เพราะเราต้องแก้ปัญหาให้ตรงจุด แต่ยังแก้ไม่หมด
เพราะฉันเอาใจไปฝักใฝ่เรื่องที่ไม่จีรังไปซะหมด

จนบางครั้งในขณะที่อารมณ์โกรธครอบงำ
การขอบพระคุณเป็นเรื่องยากมากมาย ..เขลา และเดินกลับไปสู่ถิ่นทุรกันดารอีกแล้ว
จนเมื่อผ่านเวลาไปสักพัก ฉันก็ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจ
รู้สึกผิดหวังกับความอ่อนแอของตัวเอง ฉันเป็นคนที่บกพร่องฝ่ายวิญญาณอยู่เสมอ
นั่นคงเพราะฉันไม่ได้มองที่กางเขน ละเลยจากการติดสนิทใกล้ชิดพระเจ้า
เมื่อไม่ได้สนทนากันอยู่บ่อย ๆ ฉันเลยไม่ได้ยินเสียงพระองค์

ข่าวดีคือ พระเจ้าให้อภัยเสมอ  ..T^T

............

เจอเพลงนี้โดยบังเอิญ

 

 

พยายามจะอัดเสียงลงคอมพ์ โดยผ่านโปรแกรมSuper Mp3 Recorder
แต่ไม่รู้สิ  สงสัยจะเลือกเวอร์ชั่นเก่า(รึเปล่า) หรือไงก็ไม่ทราบ
แต่มันไม่มีฟังค์ชั่นระบบ Stereo Mixer อ่ะ
ต้องเลือก Wave out mix งานก็เลยเข้า เพราะเสียงแตก เหอๆ
แต่ไม่เป็นไรนะจ๊ะ เพราะท่านน้องเอาไปเข้าสังกัดหมดแล้ว

คือ เสียงเล็กๆ และช้าๆ -..- (เหมือนกระรอกร้องเพลง)

...

ฝนตกเรื่อยๆเกือบทั้งวัน ต่างกับเหมือนฝันที่บอกว่า ที่ฝรั่งเศสร้อน
แต่แม้ว่าอากาศจะครึ้มฟ้าครึ้มฝน และแอบมีฝนตกเรื่อยๆก็ตามที
พระเจ้าก็อวยพรให้บ้านเปิ้ลที่ขายของทอดได้ยอดเป็นพันไปทุกวัน

ข่าวดีมากของเมื่อวาน ในวันเพื่อน (Friend day)
คือ พ่อของเปิ้ลเดินออกมาที่ข้างหน้า ขอยืมไมค์ไปพูดว่า
" ผมมาที่นี่ก็หลายครั้งแล้ว พระเจ้าต้อนรับผมแล้ว
 วันนี้ผมตัดสินใจแล้วครับที่จะต้อนรับพระองค์บ้าง"

ดีใจกันมาก น้ำตาร่วงเลย ..

..Baby Pix..

เคยมีใครสังเกตมั๊ย
ว่าบางทีเราก็พูดแต่เรื่องของเรา
จนลืมไปว่า เพื่อนที่นั่งฟังเราอยู่น่ะ เค้ามีอะไรจะเล่าบ้างมั๊ย

แต่นั่นก็ยังนับว่าเป็นเรื่องปลีกย่อย
เพราะว่าระหว่างเพื่อน มันมีเรื่องราวอะไรมากกว่านั้น
ถ้าไม่ลดความเห็นแก่ตัว เราก็สร้างมิตรแทนที่จะสร้างศัตรูแล้ว
คิดข้อนี้ให้มาก เราคงจะรักและเข้าใจเพื่อนเรามากขึ้น

............

วันนี้ขออนุญาติเอารูปมาแปะ
แต่ไม่เล่าอะไรมาก

ง่วงอ่า นั่งหาวน้ำตาไหลพรากๆ

............

เอารูปเด็กชายโยเอลมาแปะ
รูปนี้ถ่ายเมื่อวันศุกร์ที่ช่วยเลี้ยง
ได้ยินยายเค้าบอกว่า จะขอฝากทุกวันศุกร์เลย

เพราะงี้แหละ ฉันก็เลยต้องขอให้นาฬิกาปลุกช่วยปลุกทุกวันศุกร์
ส่วนวันนี้ ขอไปกดลิงค์รับของฟรีใน RC ก่อนเด้อค่ะ

..*-*..

สนุกสนานวันฝนตก
เปิ้ลเอาคุณโยเอลมาฝากให้เลี้ยง
ก็จริงๆแล้ว ทั้งแม่และตายายอยู่หน้าร้านนี่แหละ
ตอนแรกว่าจะเอาเข้ามาไว้ในบ้าน ก็เลยไว้หน้าบ้านแหละงั้น
อากาศก็โปร่งดี แต่ต้องระวังยุงหน่อย

เจ้าหนูน้อยทำตาโตด้วยแฮะ
หลังจากที่หลับตลอดเกือบสองชั่วโมง

..อ่อ พรุ่งนี้จะเอารูปมาแปะนะ
วันนี้ขอตัวไปนอนก่อนล่ะจ้า
ทั้งทำPP ทั้งเลี้ยงน้อง ซักผ้า ล้างจาน และเล่นเกมส์

-0-

..มอไซด์คอส่ายVSศาลาคนเศร้า(PC)..

เมื่อเช้าขี่มอไซด์ไปส่งพ่อที่ตลาดเก่า
มันก็ไม่ใกล้ไม่ไกลนะ ไปกลับก็เกือบครึ่งชั่วโมงมั๊ง
ไม่เคยนับเวลา(อีกล่ะ)

คนนั่งมักจะไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น.. คิดงั้นมั๊ย?
ฉันมารู้สึกว่า คอรถมันส่ายๆ อาการไม่ค่อยดีก็ตอนขากลับ
แถมตอนมาถึงหน้าสถานีตำรวจ(ใช้เส้นหน้าโรงพยาบาล)
ยังได้ยินเสียง กึ่ก ๆ อีกต่างหาก -..-
แอบเครียดเลย คิดว่าโซ่จะมีปัญหาอีกรึเปล่า
เพราะวันก่อนที่จะออกไปกับแม่ก็เจอปัญหาเรื่องโซ่
แต่ว่า พอแวะซื้อของที่เซเว่น จะกลับบ้านก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ

สงสัยจะเกิดอาการตอนขับเร็ว
ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยค่ะ ^-^

............

แล้วก็ปกตินะ วันไหนอยู่บ้านกันสองคนมันมักจะเป็นงี้
คือไม่ค่อยได้หลับได้นอน ตอนนี้ตีสี่ ง่วงจนแทบจะพับแล้ว
ห่วงอยู่อีกเรื่อง คือต้องเดินไปดูรถที่จอดไว้ตรงฟุตบาทเรื่อยๆ

รถใหม่ไม่เอาเข้า รถเก่าไม่ยอมจอดข้างนอก.. ก็ว่ากันไป

............

อ่อ ตอนหัวค่ำออกไปรับพ่อ
เพราะไปรับพ่อนี่แหละ เลยรู้จากพ่อว่า มอไซด์เรามันคอส่ายนะ
(ตอนแรกคิดว่า จินตนาเกินไปเอง)
นั่งซ้อนกลับมาก็กลัวตกเหลือเกิ๊น -..-
พอเข้าเมือง ฝนตกอีก เม็ดเป้งๆเลย เทลงๆ
พ่อจะแวะซื้ออาหารให้น้อง แต่ก็เปลี่ยนใจ
ขืนแวะได้ยืนตากฝนกันอีกพักใหญ่

เนี่ย เพราะตะลอนๆใช้รถหลายรอบวันนี้เลยทำให้คิดว่า..
จะซื้อมอไซด์ใหม่ดีมั๊ย แต่ถ้าได้ของใหม่แล้วของเก่ามันยังไม่พังไปล่ะ..
คอมันส่าย ซ่อมได้มั๊ยเนี่ย ไม่ใช่ไม่เคยซ่อมนะ เคยมาแล้ว ดีขึ้นแล้ว
ไหงไปๆมาๆกลายเป็นแบบนี้ไปอีกหว่า ..

พ่อเรียกว่า มอไซด์ปราบเซียน ..ประมาณว่า ต้องรู้จักจริงถึงจะขี่ได้
เพราะงี้ไง ฉันเลยแทบคลานตอนขับไปรับพ่อ

เอาเห๊อะ ตอนนี้หยอดกระปุกไปก่อนล่ะกัน
ใกล้จะได้ส่งไปฝากซื้อแบตกับแฟลชไดรฟ์แล้ว

ปล.
-เอาโปสการ์ดจากสาวเหนือมาให้ดู
เก่า ๆ ..สมกับเป็นของจาก ..เพลินวาน
- พรุ่งนี้มีนัดกับเด็ก ..อื้ม เด็กจริงๆอ่ะ 22วัน เอิ๊กๆ