ไม่ได้ชั่ง
ลืม !!
...
เพิ่งจะรู้ว่า ความจริงแล้วไม่มีใครรับความโรคจิตของเราได้จริงๆ
การย้ำคิดย้ำทำ พร่ำพูดแต่เรื่องไร้สาระซ้ำๆซาก ๆ ไม่มีใครทนได้
-.- กำลังรู้สึกนอยด์ ๆอีกล่ะ
เซิร์ทหารูปจะเอาไว้ประกอบ
อารมณ์นั้นหายไปล่ะ .. เออดี
...
ก็แค่ฉันควรจะทำตัวให้สมวัยซะบ้าง
ไอ้เรื่องอะไรที่ไม่จำเป็นต้องพูด ก็กลับไปพูดกับตัวเองเหมือนเคยจะดีกว่า
พูดมากไป จะทำให้เค้ารำคาญกัน
มันก็แค่ อยากจะทำหรือได้อะไรที่คิดว่า ของเก่ามันก็เก่าแล้ว
แต่ก็ไม่อาจเถียงกับทัศนคติที่ว่า ถ้ายังมีอะไรอยู่ก็ควรจะใช้ก่อน
ก็ไม่ชอบนี่ -*- ก็เข้าใจว่า ไม่ได้มาบังคับ
แต่การพูดแบบนั้น มันสื่อสารว่า " ทำได้ก็ดีนะ แต่ถ้าไม่อยากก็แล้วแต่"
ไอ้คำว่า "แล้วแต่" เนี่ยดิ .. มันทำให้คนประสาทเสียได้
ก็เอาเป็นว่า เรื่องอะไรที่มันขี้ประติ๋ว ก็จะไม่พูดอีกล่ะกัน
ก็ถือว่า อะไรที่ฉันจัดการเองได้ก็จะจัดการ
แล้วก็ถือว่า ตัวเรามันไม่ได้มีค่ามากไปกว่าสิ่งของ
(ที่เป็นขยะของชาวบ้าน)ที่มีอยู่หรอก
เก่า ๆ พัง ๆ ปรับใช้ได้ก็ทนๆ ไปล่ะกัน
เรื่องคิดจะหาของใหม่ ฉันก็ไม่ได้ตะเกียกตะกายอะไรนัก
แค่บางสิ่งบางอย่าง ก็ยังทำให้รู้สึกไม่สบายใจเลย
ความจริง ฉันอาจแค่ต้องการคำพูดยืนยันว่า
ความต้องการของฉันมันไม่ได้ผิดหรือมากเกินเลยอะไรไปนัก
แต่ในเมื่อมันไม่ใช่ ก็ไม่เป็นไรล่ะกัน
อาศัยใต้ชายคาใครอยู่
ยังใช้เงินใครอยู่
และกินข้าวที่ใครซื้อ
ก็ควรจะปรับตัวให้ได้
อยู่มาตลอดชีวิตแล้วนี่ .. คงไม่ตายเพราะของเก่าหรอก
5555555
