ก็เลยห่อของตัวเองไว้ จะให้เป็นตัวอย่าง
หยิบกางเกงยีนส์เก่าที่พ่อเอามายกให้
ตัดแล้วเห็นส่วนตะเข็บ คิดเอาว่าถ้าสอยกระดุมติดคงเก๋
ก็เก๋นะ แต่กว่าจะติด เข็มงอแล้วงออีก
ฉันก็ไม่นึกอยากใช้เข็มเบอร์อื่นซะด้วย ยึดมั่นแต่เข็มเบอร์ ๑๑ นี่แหละ
สอยกระดุมติดเสร็จ ก็สอยคัพเค้กที่เคยทำตั้งไว้ติดไปด้วย
แต่กะผิดอีกตามเคย เบี้ยวไปเยอะเลย
ดีที่ตอนห่อทำง่ายมาก ผ้ายีนส์นี่น่าจะเหมาะกับการห่อปกหนังสือจริงๆ
เบี้ยวนิด แต่ฉันก็พอใช้ผลงานพอประมาณ...
กะเต็มที่ว่า อาทิตย์นี้จะสอนเด็กๆทำ ประมาณนี้แหละ...
...
แต่ว่า พอวันอาทิตย์ หนูๆก็ลืมเอาอุปกรณ์มา
อันที่จริงนนท์เอามานะ แต่เอาเสื้อยืดมา
มันจะใช้ได้ที่ไหนล่ะ เอามาห่อปกหนังสือเนี่ย
เป็นอันว่า ยกเลิกๆ ให้ตกแต่งปกพระคัมภีร์กันตามอัทธยาศัยแทน
นนท์กับเอสก็ทำนะ แต่นนท์รีบไปก่อน เลยไม่ได้เก็บรูปไว้
ดีที่คืนวันเสาร์ทั้งคืนฉันไม่ได้นอนเลย
นั่งทำของไว้ให้เด็กตกแต่งปกพระคัมภีร์กัน
แต่ทำช้าจัง ได้แค่นี้แหละ (คือไม่ใช่ทำแต่เจ้านี้นี่นา)
แล้ววันนี้ก็มีครอบครัวมิชชันนารีมาเยี่ยมที่โบสถ์ด้วย
เค้ามีลูกสาวเล็กๆ ๒ คน คุณนิกก็ชวนให้เค้ามาเข้าคริสตจักรเด็ก
พอมา นั่ง ก็ต้องให้แม่เค้าอยู่ด้วยอีก เพราะเด็กๆยังพูดไทยไม่ค่อยได้
ขำดีที่ฉันนั่งเงียบอยู่นานมาก จะพูดก็พูดไม่ออก
คืออยากพูดอังกฤษ แต่ไม่รู้ว่าจะคุยกับแม่ก่อนดี หรือคุยกับลูกก่อนดี
ดูเค้าคุยกันเองเพลินซะ ฮ่าๆๆ เราก็เลยคอยหาอุปกรณ์ให้เค้าทำ
จนโน่นแหละ ที่เค้าเขียนชื่อติด เห็นแม่เค้าเขียนภาษาไทย
ฉันเลยได้ทักขึ้นมา เค้าก็ตื่นเต้นที่ฉันพูดอังกฤษได้ -,-
ก็นะ ได้นิดหน่อย ฟังเค้าแล้วตอบอังกฤษบ้าง ไทยบ้าง
พยายามจะพูดหรอก แต่ขนาดที่คิดแล้วพูดกับเด็ก ยังต้องให้แม่เค้าแปลอีกรอบ ฮ่าๆๆ
เค้าน่ารักดี เด็กๆเป็นมิตร พ่อแม่เค้าก็น่ารัก เล่าว่าเคยอยู่ไทย ๔ ปี กลับไปอเมริกา ๖ปี
เพิ่งกลับมาอยู่ไทยได้ไม่ถึง ๖ เดือน เด็กๆก็เลยต้องหัดเรียนภาษาไทยกันอยู่
หลังข้าวเที่ยง เลยเอาพวกกิ๊บติดผม สร้อยคออะไรๆ มาให้เค้าเป็นที่ระลึก
ก็ฉันทำเองทั้งนั้น ขายออกบ้าง ขายไม่ออกบ้าง ได้ให้เค้ามันก็มีประโยชน์ดีนะ
ยิ่งเห็นที่เค้าอยากใส่ แกะใส่กันทันที เราก็ดีใจ
จะแตกต่างกับเด็กไทยอยู่เหมือนกัน คือ บางคนจะไม่ค่อยอะไรกับงานDIY
แต่ก็ไม่ทุกคนนะ คิดว่าคงมาจากทัศนคติของพ่อแม่ด้วยแหละ
อ่อ เที่ยงวันนี้เราทานน้ำพริก ไข่เจียว กับแกงจืดหมูจริงหมูปลอมกัน
แต่เก็บหลักฐานมาแค่เมนูแรก อย่างหลังไม่ทันล่ะ
หิวๆกันทั้งนั้น เลยกินซะเรียบ ฮ่าๆ
อ่อ แกงจืดหมูเนี่ย แม่เอาโปรตีนเกษตรมาผสมรวมกับหมูสับ
นุ่มดี แต่จะอร่อยล้ำเลิศกว่านั้น หากใส่กระเทียบและรากผักชี
เพราะมันจะกลบกลิ่นของโปรตีนเกษตรอยู่หมัดเลย
แต่แค่นั้นก็อร่อยแล้ว มาเจอน้ำพริกกะปิฝีมือคุณนิกอีก .. ข้าวเกลี้ยงหม้อกันเลยเชียว
วันนี้เจอโยเอลจังๆเลยถ่ายรูปไว้ซะเยอะเลย
แล้วเอาโหมด ถ่ายตัวเองมาเล่นด้วย เลยจับลิงไว้ได้แป๊บนึง
ยากมากนะ จะจับโนอาห์กับโยเอลไว้ด้วยกันได้เนี่ย
(ถ้าเค้าเล่นกันเองก็อีกเรื่องเนอะ ..)
...
ว่าด้วยเรื่องกิน ลืมเล่าไปว่าวันศุกร์ที่เฝ้าบ้านคนเดียว
อยากจะทำน้ำอัญชัณกิน แต่เครื่องไม่พอ ไม่มีน้ำแข็ง ร้านน้ำแข็งข้างบ้านปิด
ไม่มีมะนาว ต้มดอกอัญชัณแล้ว เลยได้แต่น้ำสีน้ำเงิน เอามาใส่น้ำตาลก็ไม่อร่อย
คือจะใส่น้ำผึ้ง ..น้ำผึ้งที่มีก็เก่าจัด ดำปี๋เลย
เลยทำเป็นน้ำชงกาแฟแทน ผลคือ...
เป็นกาแฟสีโคลนที่น่าสยองมาก อย่างกะมาจากหนังสยองขวัญ ฮ่าๆๆ
เข็ดจริงๆ แต่แค่นี้ น้ำต้มดอกไม้ก็ยังเหลือ ..
เลยเอามาคลุกข้าว แล้วจัดให้นายน้อง ได้ออกมาประมาณนี้..
จานโตเลยนะ มะเขือเทศไม่มีก็เอาสตรอฯนี่ล่ะ
ไม่อยากบอกว่า ท่านกินหมดด้วย ฮ่าๆๆ พี่นี่สุดจะปลื้ม
แต่คงไม่ใช่เพราะข้าวหรอก ก็ปลาซัมมะตุ๋น ๓ รส ที่แม่ทำ อร่อยซะขนาดนั้น
ส่วนวันจันทร์ โหมดของกินเน้นไปที่ของว่าง
ความง่วงช่วงค่ำ ทำฉันต้องหาอะไรใส่ปาก คืออยากตื่น
คิดว่า ไม่กาแฟ ก็มะม่วงเบานี่ล่ะ สุดท้าย เอามะม่วงล่ะกัน
พ่อทำไว้เยอะเลย ทั้งมะม่วงและน้ำปลาหวาน ..
สบายคนกินไปสิทีนี้ ฉันกินเกือบหมดชามเลยนะ .. คนเดียวนี่แหละ
แต่ก็ขำดี ที่ตอนกินเท่านั้นที่มันไม่ง่วง เพราะเปรี้ยวปรี๊ด
แต่พอหมดปาก ก็ง่วงต่อ .. เหอๆๆ
ส่วนอีกจานนี่ของน้อง เอาขนมปังณห้างดอกบัวถุงเก่า
(รู้สึกจะสองอาทิตย์ก่อน)ที่แช่เย็นไว้มานึ่งให้เค้าทานกะนมข้นหวาน
ขนมปังเค้าอร่อยดี แต่นมยี่ห้อวัง เนี่ย ไม่ค่อยอร่อยนะ
มีแค่หวาน และเหนียว
อีกอย่างที่อยู่ในหมวดของกิน แต่ยังไม่ได้กิน
คือของฝากจากพ่อ พ่อไปได้มาจากไหนไม่รู้แฮะ .. กล้วยงาช้าง ใหญ่จริงๆ
รูปเทียบเหรียญดูไม่ออกใช่ม๊ะ?
ต้องรูปที่ในมือเนี่ย ... ใหญ่ชัด ถนัดตา ฮ่าๆ
กะว่าลูกเดียวคงอิ่มทั้งบ้านเนอะ .. เอ่อ ว่าแต่มีเม็ดป่ะเนี่ย
(กล้วยน้ำว้าของทางใต้ เม็ดเยอะมากกกกกกก)
...
วันจันทร์ไม่ได้ทำอะไรมาก ก็เพลียจากวันอาทิตย์ เลยนอนซะเยอะ
พยายามจะทำอะไรๆให้เสร็จบ้าง ได้ดราฟท์รูปส่งให้ป้าแจ๊วเสร็จไปหนึ่งรูป
แล้วก็ทำภาพนมกับขนมอีกรูป ..
วันอังคาร ก็ยังคงไม่พ้นของกิน ทำแต่ของกิน ฮ่าๆ
เป็นขนมที่อยากทาน เพราะวันก่อนซื้อมาแค่สี่ชิ้น
คิดจะไปซื้ออีก ก็เหมือนจะไม่เห็นแม่ค้าแล้ว
(หรือว่าเค้าจะเลิกทำแล้วอ่า .. เพราะราคาถูกจัด)
...
ช่วงนี้อยู่ในโหมด "บอกไม่ถูก"
คือบางทีก็อยากรู้สึกพิเศษ แต่บางทีก็ไม่
ฉันว่า ฉันนี่แหละที่ไม่ชัดเจน ไม่มีสิทธิ์จะชัดเจนด้วย
ก็แค่...
แต่ได้แค่นั้น หัวใจข้างๆ ไม่มีผลอะไรกับตัวตนจริงๆของฉัน
ฉันอาจเหมือนคนที่ทำอะไรด้วยอารมณ์ แต่สมองคือสิ่งที่ควบคุมชีวิตฉันจริงๆ
