ออกจากกระบี่ตั้งแต่เช้า แต่ก็ไม่เช้ามาก
น่าจะประมาณแปดหรือเก้าโมงนี่แหละ
ไปถึงก็เกือบสิบเอ็ดโมงได้ ไปรวมตัวกันที่โฮปสุราษฯก่อน
เค้ากำลังเล่าคำพยานชีวิต หลังจากนั้นก็มีนมัสการ ฟังคำสอน
ทานข้าวเที่ยง แล้วก็ขึ้นรถไปที่แพ
ขำที่ตอนแรกฉันคิดเป็นตุเป็นตะว่าต้องพักที่กุ้ยหลินเมืองไทย
ที่ไหนได้ ไม่ใช่สักหน่อย เป็นเขตชานเมืองของสุราษฯเอง
ไม่ไกลมาก แต่บรรยากาศจัดว่าโอเคเลย
ห้องที่บ้านเราพักอยู่ตรงกลางแพเลย (มีห้าห้อง)
จริงๆไม่อยากนอนแพหรอก .. เป็นห่วงห้องข้างเคียง
แต่เค้าจัดให้ ก็จัดไปล่ะกันงั้น
พอเอาของลงใส่ห้องไว้แล้ว ก็ไปที่แพร้านอาหารที่เชื่อมต่อกัน
ยังไม่ได้กินข้าว เพราะเพิ่งกินกันไปไง ..
ไปนั่งแพกัน ใช้เรือหางยาวลากแพ
ให้แพลอยไปตามลำคลองพุนพิน ส่วนหนึ่งของแม่น้ำตาปี
นั่งไป ฟังเรื่องขำขัน และขำไม่ขันกัน
ได้ฟังเรื่องงาน และธุรกิจด้วย
เค้ามีช่วงพักเบรคให้ไปยืนชมวิวกันตามอัธยาศัย
แต่ฉันไปไหนไม่ได้ มีคนง่วงนอนจะใช้บริการนั่งตัก =.=
ก็เลยนั่งหงิกอยู่นั่น เลยหยิบคอมพ์มาดราฟท์ภาพเล่น
อ.หม่องกับน้องกล้าก็มานั่งคุยด้วย ส่วนใหญ่จะถามเรื่องนายน้อง
ทริปนี้เลยมีเด็กสองคน น้องกล้าน่ะเด็กจริง ขวบสี่เดือน
ส่วนนายน้องฉันเด็กมานานแล้ว และยังเด็กต่อไป ฮ่าๆๆ
ไปนั่งแพกันหลายชั่วโมง เค้าก็ลากกลับมาที่ฝั่งที่เดิม
กินข้าวเย็นกัน แล้วฉันกับน้องก็ขอตัวกลับห้องก่อน
ไปตั้งแต่ทุ่มนึง นอนเล่นนอนจริงกันจนเกือบห้าทุ่ม
แม่กลับมา ก็เลยได้อาบน้ำ นอนกันจริงๆ
แต่แล้ว ..... น่าจะเหลือแต่ฉันที่ได้นอนจริง
เพราะท่านตื่น แม่เลยนั่งร้องเพลงกล่อมทั้งคืน
เป็นอันว่า คืนนั้น แพทั้งหลังฟังเสียงเพลงของแม่กันทั้งคืน เหอๆๆ
ส่วนทางด้านน้องกล้า ก็เกิดงอแงเพราะผิดที่ นอนห้องที่คนไม่คุ้นหน้า
ตื่นมาเลยตกใจ พาเครียด กรี๊ดทั้งคืนอีกเหมือนกัน
เป็นคืนโอ้ละเห่ของทุกท่าน =..=
เมื่อแสงตะวันยามเช้ามาเยือน ก็ต่างพากันลุกมาอาบน้ำแต่งตัว
พ่อกับแม่ไปทานข้าวเช้าที่แพร้านอาหาร(ก็ติดๆกันไง)
ส่วนฉันอยู่ห้องแหละ เพราะเจ้าตัวที่ร้องขอฟังเพลงทั้งคืนนั้น .. หลับ
แล้วก็ได้ทานมื้อเช้า เป็นข้าวต้มทะเล อร่อยมากอ่ะ มากๆๆๆ
อยากเติมเป็นที่สุด แต่เกรงใจ .... ตัวเองนี่แหละ
(เยอะไปก็เพิ่มเติมนะ เท่าที่มีอยู่ก็เยอะแล้ว)
ตามด้วยปลาแนมกับใบทองหลาง มีกาฟอีกแก้วด้วย
เพราะมีอีกเมนูนี่ล่ะมั๊ง เลยไม่กล้าขอเติมข้าว แหะๆ
กินเสร็จก็นั่งดูคลอง ดูเรือ .. ดูไปเรื่อยเปื่อย
หยิบปากกากะสมุดมาสเกตภาพเล่นมั่ง แต่พิลึกมากกว่าดูดี
แถมลงวันที่ผิด ฮ่าๆๆ มึนอ่ะ
สายๆหน่อย ออกไปนั่งที่ระเบียง เอียงหูฟังคำสอนไปด้วย
เห็นรถพ่วงมาจอด เป็นพ่อค้าขายอาหารทะเลสดๆ
อ.หม่องซื้อกุ้งสองโล .. เอ่อ จำไม่ได้ว่ากุ้งอะไร
ตอนนั้นจำได้ (ผ่านมาเป็นเดือนลืมหมดล่ะ)
เค้าเอามาลวกจิ้มน้ำจิ้มกัน
อร่อยเด็ด เลยเชียว กับข้าวมื้อเที่ยงก็เยอะอยู่ แต่อารามรีบกินล่ะมั๊ง
ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ ..
หลังจากนั้นก็เหมือนเดิมแหละ ก่อนน้องจะตื่นก็นั่งมองสายน้ำไป
เค้ากลับกันเกือบจะสี่โมงเย็นแล้ว
ก่อนหน้านั้นได้ยินเสียงแว่วๆ ว่า มีตัวแทนของอบจ.บางโพธิ์มาพูดเล่าความเป็นไปเป็นมา
ความคาดหวัง เล่าแผน และเชิญชวนให้มาเที่ยวอีก
งานนี้เค้ารับเป็นกรุ๊ป ถ้ามากรุ๊ปใหญ่จะคุ้มมาก ก็มื้อเย็น มื้อเช้า มื้อเที่ยง พักหนึ่งคืน
รวมล่องแพด้วย เฉลี่ยคนละ ๔๐๐ ถ้ามาประมาณ ๓๐ คนขึ้นจะคุ้มสุดๆ
เป็นอีกที่ที่น่าไป ได้สัมผัสวิถีชีวิตแบบพื้นบ้าน อากาศสดชื่นเพราะสองฝั่งคลอง
ล้วนแล้วแต่ยังรักษาสภาพแวดล้อมแบบเดิมไว้ จะมีบ้านเรือนก็ยังอยู่กันแบบชาวคลองจริงๆ
