ขอพิมพ์เก็บไว้ก่อน ..
เมื่อคืนวันเสาร์ ดีใจจริงที่ได้ออกไปนั่งเรียนพระคัมภีร์กับอ.สมาน
คือ อาจารย์มาทำพันธกิจ เค้าก็ออกไปกันตั้งแต่สายๆ
กลับมาค่ำแล้ว วันนี้ฉันก็อยู่กับน้องตลอด
วุ่นวายบ้าง แต่ยังไหว สนุกดี
ตอนเค้ากลับมาประชุมอธิษฐานกัน ก็ไม่ได้ออกไปแต่แรก
เพราะว่ากินข้าว แต่แม่มาตาม
ได้ร่วมอธิษฐาน แล้วก็เรียนพระคัมภีร์
วันนี้เรียนเรื่อง รากฐานชีวิต
ชีวิตคริสเตียนมีแค่สองรากฐานที่เราจะวางชีวิตเราไว้
อันแรกคือ รากฐานฝ่ายพระเจ้า ซึ่งแน่นอนว่า ต้องเป็นทางที่ดีกว่า
แต่การดำเนินชีวิตบนรากฐานพระวจนะ ไม่ใช่เรื่องง่าย ซึ่งนั่นทำให้เราต้องต่อสู้กับตัวเอง
เพื่อจะเอาชนะเนื้อหนัง ถึงแม้อย่างนั้นเราก็ไม่ได้ทำไปเพราะถูกบังคับ แต่ด้วยความสมัครใจ
สำคัญคือกลับใจจริง ทิ้งบาป อย่ากลับไปทำอีก
จริงๆแล้วก็คือชีวิตที่ต้องซื่อสัตย์แม้ในสิ่งเล็กน้อย เพื่อจะยืนหยัดอยู่ได้ในวันวิกฤติ
ซึ่งตรงกันข้ามกับรากฐานฝ่ายโลก
รากบาปที่มักมีคำพูดประมาณว่า "ไม่เห็นเป็นไรเลย ใครๆเค้าก็ทำกัน"
การประนีประนอมกับบาป และสำหรับบางคน มีสองด้านที่สุดขั้ว
คือ ประนีประนอม คิดเอาว่าพระเจ้ามีพระคุณ ทำแล้วค่อยสารภาพ
แต่ลืมว่าจิตสำนึกมันมีวันที่จะแข็งกระด้างได้ .. วันที่จิตสำนึกฟ้องผิดมันหยุดทำงาน
เพราะชาชินกับการประพฤติแบบนั้นอยู่นานวัน
อีกขั้วนึงก็คือฟ้องผิดและลงโทษตัวเอง มองไม่เห็นพระคุณที่พระเจ้ามีให้
กลับคิดว่าเราบาป แล้วเลยจมอยู่ในบาปนั้นต่อ
จริงๆ สิ่งที่อาจารย์สอน เป็นรากฐานชีวิตคริสเตียนที่เรียนรู้กันมานานแล้ว
แต่เมื่อย้อนกลับมาสำรวจตัวเอง ก็พบว่า หลายครั้งเราเหยียบเรือสองแคม
อยากได้ความรอด อยากให้พระเจ้าอวยพร อยากให้ชีวิตประสบความสำเร็จ
และอยากให้ปัญหาแม้เล็กน้อยหรือใหญ่โตมันผ่านพ้นไปให้ไวๆ
แต่กลับลืมรักษาชีวิตให้คู่ควรกับพระคุณที่ทรงประทานให้
อีกหลายสิ่งที่ฉันต้องจับกลับมาใส่ในชีวิตของตัวเอง
คือการฟัง อ่าน เรียนรู้ จากสิ่งที่จะนำชีวิตไปในทางชอบธรรม
....
ส่วนวันอาทิตย์นี้ เด็กมาสองคน ก็เต็มที่นะ เยอะก็เต็มที่ น้อยก็เต็มที่
แต่หวดเจ้านนท์ประเดิมก่อนสอน เพราะหายไปซื้อขนม หายยาว
กลับมาอีกทีเลยโดนลงโทษ .. ไม่ได้ว่าที่ไปซื้อขนมหรือจะไปไหน
แต่ต้องบอกผู้ใหญ่ก่อนจะออกไป (เพราะแม่เค้ามาส่งไว้แล้วไปทำงาน เพราะมีลูกค้า)
บอกตรงๆา เจ้านี่ทำให้ฉันอ่อนใจนัก ท้อใจกับนิสัย ดื้อบ้าๆบอๆ
แต่ก็นั่นล่ะนะ ถ้าเค้าไม่มีปัญหา ฉันก็คงไม่ต้องใช้ความรักในการเพียรอดทนที่จะสอน
แล้วก็นี่ล่ะ เรื่องอื่นล่ะจำได้ แต่อะไรที่ครูสั่ง ลืมหมด
บอกให้เอาแก้วมา จะได้ทำกรอบรูปเสียบปากกาได้
ดันลืม .. ก็วาดไปเป็นแผ่นแทนละกัน
ก็นั่งตั้งหน้าตั้งตาวาดกับผักบุ้ง
ผลงานน่ารักดี บุ้งมีพ่อ ก็เลยวาดไม่ยาก
แต่พ่อนนท์ไม่ได้อยู่กับเค้าตั้งนานแล้ว จะให้จำหน้ามาวาดมันคงทรมาณใจเด็ก
เลยให้วาดรูปตาแทน ขำดีที่วาดคนแก่ออกมาได้เหมือนเด็กที่เมคอัพแก่ ฮ่าๆๆ
แล้วก็เพิ่งได้เอาขวดกรอบรูปวันก่อนให้พ่อ
ราคาค่างวดอะไรไม่มี ใช้ใจไปเต็ม ๆ อิอิ
วาดกันสุดฝีมือ ยังหวั่นๆว่าจะเหมือนรึเปล่า แต่ก็นะ .. พ่อในแบบการ์ตูนๆไง
...
เรื่องของกินไม่ลืมนะจ๊ะ มื้อเที่ยงกินอาหารเมนูแปลกๆอีกแล้ว ฮ่าๆ
เป็นก๋วยเตี๋ยวหน้าผัดขิง .. อารมณ์คล้ายสปาเก็ตตี้ซอสนั่นนี่ คือมีเส้น แล้วทำเครื่องมาราด
มันต่างจากก๋วยเตี๋ยวผัดทั่วไปใช่ไหมล่ะ .. อีกอย่าง เป็นเส้นโซเมน (หมี่เย็น)
คงไปผัดไม่อร่อย เลยเอามาประยุกต์เป็นเมนูจีนๆผสมญี่ปุ่นปนไทย
เพราะเวลาทาน จะมีผัดพริกขิง(แต่ไม่ใส่พริกแฮะ เรียกพริกขิงป่าวอ่ะ?)
คือผัดเนื้อกับเห็ดกับขิง(เข้าใจกว่าเนอะ ฮ่าๆ) ราดบนเส้น โรยต้นหอยซอย
ทานเคียงกับผักกาดหอม จะปรุงด้วยพริกป่น น้ำส้ม น้ำตาล แบบก๋วยเตี๋ยวก็ได้
แต่บางท่านปรุงด้วยซอสมะเขือเทศ เพิ่มฝรั่งเข้ามาอีกหน่อย ฮ่าๆ ..
รวมแล้วเป็นรสชาติที่ ...... ต้องลองทำทานดูค่ะ อิอิ
จริงๆวันนี้พยายามจะรักษาสุขภาพด้วยกฏการกินให้ตรงเวลา
แต่อดนอนมั๊ง(ข้ออ้างแหละ) มันเลยไม่ค่อยอยากินอาหารคาว
อยากกินหวาน .. คุ๊กกี้ก็มี (ซื้อไว้เอากล่องก็หลาย เหอๆ) เลยงัดออกมา
เจอขนมไหว้พระจันทร์ด้วย อ่ะ เอาอีก กาแฟอีกแก้ว
กินเข้าไปแล้ว ...... รู้สึกคิดผิด เพราะอร่อยตอนแรก
แต่ไม่ช่วยให้หายหิว แถมตอนนี้น้ำย่อยออกมาโจมตีให้ปวดท้องปวดไส้
(กินไม่ตรงเวลาด้วยล่ะ)
ปล. อยากเอารูปอิลลัสลง แต่ไว้วันพรุ่งนี้เนอะ .. ง่วงแล้วอ่า
เดี๋ยวจะแอบนอน(เพราะมาพิมพ์ต่อเอาตอนตีหนึ่งเนี่ยล่ะ)
