ขอขนม แม่ก็ไปซื้อขนมให้
(เป็นช่วงที่เราป่วย พ่อก็ป่วย มีแม่แข็งแรงคนเดียว)
นั่นเป็นสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักอีกอย่างที่แม่ทำให้
ส่วนวันนี้(วันอาทิตย์) อาหารเที่ยงมีผัดเปรี้ยวหวาน กับน้องหมูเล่นน้ำมัน
อันแรกไม่ใช่เมนูโปรดของฉัน ปกติไม่ชอบทาน อันหลังถ้ามีมะเขือเทศหรือของแก้เลี่ยนก็ชอบมากกว่า
ตอนเที่ยงกินไปไม่เยอะ .. ไม่รู้สึกอะไร
ตอนเย็น กลับจากไปเยี่ยมพี่แอนมาแล้ว หิวจัง
กินกาแฟกับคัพเค้กถ้วยเล็กๆไปถ้วยนึง แล้วตามด้วยข้าวกับน้องหมูเล่นน้ำมัน
งานนี้ผักหญ้าไม่เหลือให้แก้เลี่ยนแล้ว .. ผลคือ สักพัก ออกหมด T^T
แต่ว่า ตอนตีสาม พ่อก็ลงมาทำผัดผักหนามให้เจ้าตัวเล็กกิน
น่าจะเพราะว่า เจ้าพี่มันเลี่ยนหนัก ขืนให้กินเหมือนกันอาจจะพากันเทออกหมด
...
นั่นเป็นข้อความสั้นๆที่ฉันพิมพ์ไว้เมื่อเช้ามืดวันจันทร์
ไม่นึกเลยว่า จะหาช่วงเวลามาเล่าต่อไม่ได้ พาลจะหลงลืมเรื่องน่าเล่าไปซะแล้วนะนี่
ก็เพราะวันนี้ที่กำลังพิมพ์อยู่ เป็นคืนวันพฤหัส ..
ก่อนหน้านี้ไม่อัพบล๊อก ก็เพราะไม่ว่าง ไม่มีอารมณ์ ง่วง และอีกสารพัดจะหามาอ้าง
แต่อาทิตย์นี้คือสัปดาห์เตรียมคริสต์มาส
วันจันทร์ฉันคิดจะออกไปซื้อของขวัญ แต่ก็มีบางเรื่องที่ทำให้ท้อใจ ไม่อยากออกไปไหน
คืนนั้นเสียเวลากับความหดหู่ไปสักพักใหญ่ๆ แถมทะเลาะกับแม่เพราะเรื่องไร้สาระอีกต่างหาก
วันอังคารต้งใจอีกครั้ง คิดไว้ว่าต้องไปร้านไหนบ้าง ซื้ออะไร ประมาณไหนบ้าง
แต่พอลงมากินข้าวมื้อแรก ก็ได้ยินเสียงน้อง ทำเสียงแปลกๆ
ที่ไหนได้ อาเจียนเป็นกองเลย น่าจะอาการเดียวกับฉัน
คล้ายอาหารจะเป็นพิษ ไม่ก็อะไรสักอย่างที่เกี่ยวกับกระเพาะลำไส้
ก็เลยต้องอยู่ดูแล เป็นอันยกเลิกไป อีกวัน...
จนวันพุธ น้องอาการดีขึ้นแล้ว วันนี้ล่ะ ต้องออกไปให้ได้
พอสตาร์ทรถ ฝนเม็ดแรกก็ลงมา .. เอ๊ะ ยังไงกัน
แต่ช่างเถอะ ก็จะไปก็ต้องไปให้ได้ ไปร้านเครื่องเขียนก่อน
ขี่มอไซด์ไปท่ามกลางฝนปรอยๆ
ไปหาเชือกกระสอบ แต่ก็ไม่เจอ จริงๆเจอนะ
แต่เป็นกระสอบย้อมสี ราคาแพงจนซื้อไม่ไหว
แต่ได้สีอะคลีลิคกับเชือกผ้าสีขาวๆมาแทน .. (สีไม่เกี่ยวอะไร จะเอามาทำเดคูพาจ)
พอออกจากร้าน ..โห ฝนกำลังลงหนักเลย
แต่ครั้นจะให้รอฝนซาอีกก็ไม่รู้ว่าต้องรอนานแค่ไหน .. เวลาที่ฉันออกมามันก็จะเปลืองไปเปล่าๆ
เป็นอันว่า ฝ่าฝนไปเลยละกัน หาที่จอดใกล้ห้าง
ตั้งใจเข้าห้าง เพราะถามเพื่อนๆไว้แล้ว
ว่าผ้าเช็ดหน้าผู้ชายน่ะ หาได้ในห้าง ..
แต่ตอนกำลังจะเลี้ยวเข้าห้างแค่ไม่กี่เมตร ก็เห็นร้านกิ๊ฟชอปข้าง มีผ้าเช็ดหน้าขาย
เลยเข้าไปเลือก จากร้านนี้เลยได้ทั้งของฝากคนอยู่อเมริกา และคนอยู่ฝรั่งเศส
เพราะคิดว่าได้แล้วล่ะนะของที่หา แล้วก็คิดว่ามนกลับไปสิงคโปร์แล้ว เลยกลับบ้านเลย
อ่อ ได้แวะเซเว่นอีกหน่อย จะไปล่ากล่องเพลง ..
สมใจซะด้วย ได้ทีเดียว2แบบเลย
เลือกของไว้จับฉลากกับเด็กมาอีกนิดๆหน่อยๆ
พอกลับมาบ้าน พ่อบอกว่า เจอกับมน ..เอ๊า ยังไม่กลับเหรอ
เออ แต่เค้าก็บอกว่าจะกลับวันที่21 ถ้าอย่างนั้นก็คงจะยังไม่กลับอ่ะแหละ
งั้นต้องไปหาอะไรให้หน่อย ไม่ค่อยเจอกัน ปีๆนึงเจอกันไม่ถึง10ครั้ง
ก็มีรอบนี้เค้ากลับมาแล้วมาร่วมประชุมวันอาทิตย์ด้วย เลยได้เจอกันบ้าง
แถมรู้สึกว่าตอนวันเกิดฉันจะไม่ได้ให้อะไรไป (หรือให้หว่า..)
เข้าใจหรอกนะว่าของขวัญมันก็ไม่ใช่ประเด็น แต่ฉันเป็นพวกที่ชอบสื่อสารด้วยของขวัญ
จึงมักเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับวันพิเศษๆ มีอะไรสักนิดให้ การ์ดใบน้อยให้
เป็นความรู้สึกส่วนตัวของคนให้ที่จะรู้สึกดี
ทีนี้ ตอนเย็นเจ้านนท์ก็มาให้สอนพิเศษด้วย เลยให้เค้าทำการบ้าน แล้วก็กินข้าว
แล้วชวนไปห้างด้วย ไปเลือกหาอยู่พักใหญ่
ได้กลับมาเล็กๆน้อยๆ ห่อซะ ใส่ถุง ว่าจะรอให้เค้ามารับ
(เพราะข้อความไปบอกพี่ชายเค้าแล้ว) แต่ยังเงียบๆ เลยฝากพ่อไปให้
(พ่อขึ้นไปห้องพ่อพอดี) แต่ไม่มีใครออกมารับ เลยแขวนไว้หน้าห้อง
จนตอนนี้ ตีห้าของอีกวัน ยังคงสงสัยว่า .. ได้แล้วยังหว่า?
...
เล่าไม่ประติดประต่อเลยเนอะ แบบว่าง่วงจริงๆ
วันนี้พฤหัส ไม่ได้ออกไปไหน แต่ตื่นเร็ว
แล้วก็ง่วนเกี่ยวกับการจัดเตรียมวันคริสต์มาส ออกแบบใบอวยพรเล็กๆติดของที่ระลึก
แต่อาจไม่หนักเท่าคนอื่นที่ใช้หัวสมองคิดเยอะกว่าฉัน
ไม่ไหวล่ะ ง่วงจริงๆ ผมแห้งแล้วจะชิ่งจริงด้วย
ปล.ของขวัญที่เตรียมส่วนใหญ่เป็นของสำหรับงานและเด็กๆ
กับเพื่อนๆ และพวกพี่ๆ ฉันยังไม่ได้นึกเลย .. -.-
